Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Σάββατο, Οκτωβρίου 22, 2011

Κυριακή ΣΤ’ Λουκά – Η θεραπεία του δαιμονιζομένου των Γαδαρηνών

Κυριακή ΣΤ΄Λουκά
Το Ευαγγέλιο και το Αποστολικό Ανάγνωσμα της Κυριακής
η απόδοσή τους στην νεοελληνική
και κήρυγμα επί του Ευαγγελίου.

***

Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο
Κεφ.  8, χωρία 26 έως 39

Η θεραπεία του δαιμονιζομένου των Γαδαρηνών 

Η΄\ 26 Καὶ κατέπλευσεν εἰς τὴν χώραν τῶν Γαδαρηνῶν, ἥτις ἐστὶν ἀντίπερα τῆς Γαλιλαίας. 27 ἐξελθόντι δὲ αὐτῷ ἐπὶ τὴν γῆν ὑπήντησεν αὐτῷ ἀνήρ τις ἐκ τῆς πόλεως, ὃς εἶχε δαιμόνια ἐκ χρόνων ἱκανῶν, καὶ ἱμάτιον οὐκ ἐνεδιδύσκετο καὶ ἐν οἰκίᾳ οὐκ ἔμενεν, ἀλλ᾿ ἐν τοῖς μνήμασιν. 28 ἰδὼν δὲ τὸν ᾿Ιησοῦν καὶ ἀνακράξας προσέπεσεν αὐτῷ καὶ φωνῇ μεγάλῃ εἶπε· τί ἐμοὶ καὶ σοί, ᾿Ιησοῦ, υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου; δέομαί σου, μή με βασανίσῃς. 29 παρήγγειλε γὰρ τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ ἐξελθεῖν ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου. πολλοῖς γὰρ χρόνοις συνηρπάκει αὐτόν, καὶ ἐδεσμεῖτο ἁλύσεσι καὶ πέδαις φυλασσόμενος, καὶ διαρρήσσων τὰ δεσμὰ ἠλαύνετο ὑπὸ τοῦ δαίμονος εἰς τὰς ἐρήμους. 30 ἐπηρώτησε δὲ αὐτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς λέγων· τί σοί ἐστιν ὄνομα; ὁ δὲ εἶπε· λεγεών· ὅτι δαιμόνια πολλὰ εἰσῆλθεν εἰς αὐτόν· 31 καὶ παρεκάλει αὐτὸν ἵνα μὴ ἐπιτάξῃ αὐτοῖς εἰς τὴν ἄβυσσον ἀπελθεῖν. 32 ἦν δὲ ἐκεῖ ἀγέλη χοίρων ἱκανῶν βοσκομένων ἐν τῷ ὄρει· καὶ παρεκάλουν αὐτὸν ἵνα ἐπιτρέψῃ αὐτοῖς εἰς ἐκείνους εἰσελθεῖν· καὶ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς. 33 ἐξελθόντα δὲ τὰ δαιμόνια ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου εἰσῆλθον εἰς τοὺς χοίρους, καὶ ὥρμησεν ἡ ἀγέλη κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰς τὴν λίμνην καὶ ἀπεπνίγη. 34 ἰδόντες δὲ οἱ βόσκοντες τὸ γεγενημένον ἔφυγον, καὶ ἀπήγγειλαν εἰς τὴν πόλιν καὶ εἰς τοὺς ἀγρούς.
35 ἐξῆλθον δὲ ἰδεῖν τὸ γεγονός, καὶ ἦλθον πρὸς τὸν ᾿Ιησοῦν καὶ εὗρον καθήμενον τὸν ἄνθρωπον, ἀφ᾿ οὗ τὰ δαιμόνια ἐξεληλύθει, ἱματισμένον καὶ σωφρονοῦντα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ ᾿Ιησοῦ, καὶ ἐφοβήθησαν. 36 ἀπήγγειλαν δὲ αὐτοῖς οἱ ἰδόντες πῶς ἐσώθη ὁ δαιμονισθείς. 37 καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν ἅπαν τὸ πλῆθος τῆς περιχώρου τῶν Γαδαρηνῶν ἀπελθεῖν ἀπ᾿ αὐτῶν, ὅτι φόβῳ μεγάλῳ συνείχοντο· αὐτὸς δὲ ἐμβὰς εἰς τὸ πλοῖον ὑπέστρεψεν. 38 ἐδέετο δὲ αὐτοῦ ὁ ἀνήρ, ἀφ᾿ οὗ ἐξεληλύθει τὰ δαιμόνια, εἶναι σὺν αὐτῷ· ἀπέλυσε δὲ αὐτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς λέγων· 39 ὑπόστρεφε εἰς τὸν οἶκόν σου καὶ διηγοῦ ὅσα ἐποίησέ σοι ὁ Θεός. καὶ ἀπῆλθε καθ᾿ ὅλην τὴν πόλιν κηρύσσων ὅσα ἐποίησεν αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς.

ΑΠΟΔΟΣΗ

Εκείνο τον καιρό ήλθε o Ιησούς στην περιοχή των Γαδαρηνών πού είναι αντίπερα στη Γαλιλαία. Εκεί τον απάντησε ένας άνθρωπος από την πόλη, πού είχε δαιμόνια από πολλά χρόνια και δεν έβαζε ρούχο απάνω του και σε σπίτι δεν έμενε, αλλά μέσα στα μνήματα. Όταν είδε τον Ιησού έβαλε μια μεγάλη φωνή, έπεσε κάτω μπροστά του και του είπε δυνατά· Τι δουλειά έχω εγώ με σένα, Ιησού υιέ του θεού του υψίστου; Σε παρακαλώ να μη με βασανίσεις. Ο Ιησούς λοιπόν παράγγειλε στο ακάθαρτο πνεύμα να βγει από τον άνθρωπο πού πολλά χρόνια τον είχε αιχμαλωτισμένο τον έδεναν με αλυσίδες χέρια και πόδια και τον φύλαγαν, αλλά εκείνος έσπαζε τα δεσμά και έτρεχε στις ερημιές, πού τον τραβούσε ο δαίμονας. Τον ρώτησε ο Ιησούς και του λέγει· Ποιο είναι το όνομα σου; Κι εκείνος είπε· Λεγεώνα· γιατί πολλά δαιμόνια είχαν εισέλθει μέσα του· και τον παρακαλούσε να μην τα προστάξει να πάνε στην άβυσσο. Κι ήταν εκεί ένα κοπάδι από πολλούς χοίρους πού έβοσκαν στο βουνό και τα δαιμόνια παρακαλούσαν τον Ιησού να τους επιτρέψει να μπούνε στους χοίρους· και τους επέτρεψε. Και βγήκαν τα δαιμόνια από τον άνθρωπο και μπήκαν στους χοίρους και χίμηξε το κοπάδι στον γκρεμό κι έπεσαν στη λίμνη και πνίγηκαν όλοι. Κι όταν είδαν οι χοιροβοσκοί το τι έγινε, έφυγαν, και μετάδωσαν το γεγονός στην πόλη και τα χωράφια. Βγήκαν τότε να δουν αυτό πού έγινε και ήλθαν στον Ιησού και βρήκαν τον άνθρωπο, πού είχαν βγει από μέσα του τα δαιμόνια, να κάθεται ντυμένος και φρόνιμος κοντά στα πόδια του Ιησού και φοβήθηκαν. Τους είπαν έπειτα κι εκείνοι πού είδαν το θαύμα πώς σώθηκε ο δαιμονισμένος. Κι όλος ο κόσμος από τα περίχωρα των Γαδαρηνών παρακάλεσαν τον Ιησού να φύγει από αυτούς, γιατί τους είχε πιάσει μεγάλος φόβος. Τότε ο Ιησούς μπήκε στο πλοίο και ξαναγύρισε στη Γαλιλαία. Και όο άνθρωπος πού είχαν βγει από μέσα του τα δαιμόνια τον παρακαλούσε θερμά να είναι μαζί του· αλλά ο Ιησούς τον απέλυσε και του είπε' πήγαινε πίσω στο σπίτι σου και να διηγείσαι όσα έκανε ο θεός σε σένα. Και έφυγε εκείνος και έλεγε σ' όλη την πόλη όσα έκανε σ' αυτόν ο Ιησούς.

***

Από την προς Γαλάτας Επιστολή του Αποστόλου Παύλου
Κεφ. 1, χωρία 11 έως 19
Τὸ εὐαγγέλιόν του τὸ ἔλαβε ἀπὸ τὸν Χριστὸν καὶ ὄχι ἀπὸ ἀνθρώπους
Αδελφοί 11 γνωρίζω δὲ ὑμῖν, τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ' ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον· 12 οὐδὲ γὰρ ἐγὼ παρὰ ἀνθρώπου παρέλαβον αὐτὸ οὔτε ἐδιδάχθην, ἀλλὰ δι' ἀποκαλύψεως ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ. 13 ᾿Ηκούσατε γὰρ τὴν ἐμὴν ἀναστροφήν ποτε ἐν τῷ ᾿Ιουδαϊσμῷ, ὅτι καθ' ὑπερβολὴν ἐδίωκον τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπόρθουν αὐτήν, 14 καὶ προέκοπτον ἐν τῷ ᾿Ιουδαϊσμῷ ὑπὲρ πολλοὺς συνηλικιώτας ἐν τῷ γένει μου, περισσοτέρως ζηλωτὴς ὑπάρχων τῶν πατρικῶν μου παραδόσεων. 15 ῞Οτε δὲ εὐδόκησεν ὁ Θεὸς ὁ ἀφορίσας με ἐκ κοιλίας μητρός μου καὶ καλέσας διὰ τῆς χάριτος αὐτοῦ 16 ἀποκαλύψαι τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐν ἐμοί, ἵνα εὐαγγελίζωμαι αὐτὸν ἐν τοῖς ἔθνεσιν, εὐθέως οὐ προσανεθέμην σαρκὶ καὶ αἵματι, 17 οὐδὲ ἀνῆλθον εἰς ῾Ιεροσόλυμα πρὸς τοὺς πρὸ ἐμοῦ ἀποστόλους, ἀλλὰ ἀπῆλθον εἰς ᾿Αραβίαν, καὶ πάλιν ὑπέστρεψα εἰς Δαμασκόν. 18 ῎Επειτα μετὰ ἔτη τρία ἀνῆλθον εἰς ῾Ιεροσόλυμα ἱστορῆσαι Πέτρον, καὶ ἐπέμεινα πρὸς αὐτὸν ἡμέρας δεκαπέντε· 19 ἕτερον δὲ τῶν ἀποστόλων οὐκ εἶδον εἰ μὴ ᾿Ιάκωβον τὸν ἀδελφὸν τοῦ Κυρίου.
ΑΠΟΔΟΣΗ
Αδελφοί, σας κάνω γνωστό πώς το Ευαγγέλιο, πού σας κήρυξα δεν είναι ανθρώπινη διδαχή, γιατί ούτε εγώ το πήρα ούτε το διδάχθηκα από άνθρωπο, αλλά με αποκάλυψη του Ιησού Χριστού. Έχετε ακουστά βέβαια ποια ήταν κάποτε η συμπεριφορά μου ανάμεσα στους Ιουδαίους, ότι δηλαδή κυνηγούσα με μανία και εξολόθρευα την Εκκλησία του Θεού και ξεπερνούσα σε προκοπή μέσα στον Ιουδαϊσμό πολλούς συνομηλίκους συμπατριώτες μου, επειδή με έκαιγε μέσα μου ο ζήλος για τις παραδόσεις των πατέρων μου. Μα όταν ο Θεός πού με ξεχώρισε, άφ' όταν ήμουν ακόμα στην κοιλιά της μάνας μου και με κάλεσε με τη Χάρη Του, ευδόκησε να αποκαλύψει μέσα μου τον Υιό Του για να Τον κηρύττω στα έθνη. Τότε αμέσως δεν εμπιστεύθηκα τον εαυτό μου σε ανθρώπους ούτε ανέβηκα στα Ιεροσόλυμα σ' εκείνους πού ήσαν πριν από μένα Απόστολοι, αλλά έφυγα στην Αραβία και ύστερα ξαναγύρισα στη Δαμασκό. Ύστερα, μετά από τρία χρόνια, ανέβηκα στα Ιεροσόλυμα για να γνωρίσω προσωπικά τον Πέτρο κι έμεινα κοντά του δεκαπέντε ήμερες. Άλλον λοιπόν από τους Αποστόλους δεν είδα παρά μόνο τον Ιάκωβο τον αδελφό του Κυρίου.

***

Κυριακή ΣΤ’ Λουκά
(Ο δαιμονιζόμενος των Γαδαρηνών)
(Λουκ. η’, 26-39)
κήρυγμα επί του Ευαγγελίου

του Ιωάννη Δήμου
Θεολόγου - Φιλολόγου

από την ιστοσελίδα του:  www.sostikalogia.com

Με αφορμή τη σημερινή ευαγγελική περικοπή που αναφέρεται στο δαιμονιζόμενο των Γαδαρηνών, ας αναφερθούμε με λίγα λογία στην κατάσταση του ανθρώπου, όταν αυτός  βρίσκεται  μακριά από το Θεό. Η σχέση της ανθρώπινης ψυχής με το Θεό είναι σχέση τέκνου προς πατέρα, αφού  ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από το Θεό κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν Αυτού. Η ψυχοσωματική του οντότητα ήταν προικισμένη με όλα τα χαρίσματα που  έδωσε ο Δημιουργός. Πνεύμα ευθές και ηγεμονικό, όπως τονίζει ο θεόπνευστος ψαλμωδός, ήταν μέσα στον άνθρωπο, και σκοπός του ήταν να ομοιάσει στο Θεό. Αφού δε έλαβε τις απαραίτητες συμβουλές και οδηγίες για την σωστή πορεία της ζωής του πληροφορήθηκε και για την επικίνδυνη κατάσταση που θα βρισκόταν, εάν παρέβαινε την εντολή και το θέλημα του Θεού.
Δυστυχώς όμως ο άνθρωπος φέρθηκε επιπόλαια. Δεν εκτίμησε όπως έπρεπε ούτε την υπέροχη θέση στην οποία τον είχε τοποθετήσει ο Θεός, ούτε τα ψυχοσωματικά χαρίσματα που του είχε δώσει. Από περιέργεια λοιπόν κινούμενος έπεσε στη θανατηφόρο παγίδα του εχθρού. Έτσι παραδόθηκε στη διάθεση του τυράννου του ανθρωπίνου γένους, και τα αποτελέσματα της παρακοής του αυτής  υπήρξαν αφάνταστα τραγικά, τόσο για τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά, όσο και για την κοινωνία ολόκληρη. Γι' αυτό, όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου και ο  Υιός του Θεού  έγινε και άνθρωπος, δε συνάντησε τον άνθρωπο όπως τον είχε πλάσει, αλλά έναν άνθρωπο τραυματισμένο από την αμαρτία. Συνάντησε έναν άνθρωπο που είχε ξεπέσει από την αρχική του δόξα και είχε υποχωρήσει πολύ στα μετόπισθεν.  Είχε υποβιβασθεί σε χαμηλή βαθμίδα της κλίμακας των αξιών, αφάνταστα κακοποιημένος και παραμορφωμένος ψυχικά και σωματικά. Συνάντησε έναν άνθρωπο πεσμένο στην ηθική ζούγκλα που βασανιζόταν από τα πάθη του και που ο εχθρός διάβολος τον είχε αφήσει μισοπεθαμένο στο δρόμο της φθοράς. Σαν θλιβερός ναυαγός περιπλανιόταν άσκοπα με χαμένο τον πνευματικό προσανατολισμό και με τα βέλη του πονηρού σφηνωμένα στα λεπτότερα κέντρα της οντότητας του.  Βρισκόταν ο άνθρωπος στα έρημα πνευματικά φαράγγια της αμαρτίας και της αποστασίας. Πολλές φορές όμως βρισκόταν και στα υλικά φαράγγια  λόγω μολυσματικών νόσων, που ήταν καρπός της αμαρτίας. Άλλοι ήταν κυρτωμένοι μονίμως προς το έδαφος, και άλλοι φορτωμένοι με πλήθος από αρρώστιες. Ένας από αυτούς ήταν και ο δαιμονισμένος του σημερινού ευαγγελίου. Αυτός  κάλπαζε προς τους κρημνούς και τα μνήματα για να ταφεί ζωντανός. Σ' αυτή  την κατάσταση βρήκε το δημιούργημα, Του ο Θεάνθρωπος, όταν κατήλθε από τον ουρανό στη γη. Αντί να συναντήσει τους ανθρώπους ανεβασμένους σε ανώτερα πνευματικά επίπεδα αντίκρισε αυτούς σε οπισθοχώρηση και σε υποταγή στους πονηρούς δαίμονες.
Έτσι ο Χριστός ανέλαβε το έργο της σωτήριας των ανθρώπων από το ηθικό κατάντημα με σκοπό να τους κάνει καινούργιους, δηλαδή καινή κτίση. Με τη μάχαιρα του λόγου Του καθάρισε ποικιλοτρόπως τους πάσχοντες και ως πάνσοφος ιατρός ίδρυσε το ιατρείο της Εκκλησίας  από το οποίο  περνούν όλοι. Δεν περνούν  απλώς ως αδιάφοροι επισκέπτες, αλλά ως πιστοί χριστιανοί για να βρουν ίαση και σωτηρία. Μόνο με τα εξαγιαστικά μυστήρια της Εκκλησίας και με την καθημερινή εφαρμογή του θελήματος του Θεού, είναι δυνατό να προοδεύσει η κοινωνία των ανθρώπων, και να αποκατασταθεί η επικοινωνία τους με το Θεό. Αμήν.
***
Από την προς Γαλάτας Επιστολή του Αποστόλου Παύλου
Κεφ. 2, χωρία 16 έως 20
Β΄\ Αδελφοί, 16 εἰδότες δὲ ὅτι οὐ δικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου ἐὰν μὴ διὰ πίστεως ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡμεῖς εἰς Χριστὸν ᾿Ιησοῦν ἐπιστεύσαμεν, ἵνα δικαιωθῶμεν ἐκ πίστεως Χριστοῦ καὶ οὐκ ἐξ ἔργων νόμου, διότι οὐ δικαιωθήσεται ἐξ ἔργων νόμου πᾶσα σάρξ. 17 εἰ δὲ ζητοῦντες δικαιωθῆναι ἐν Χριστῷ εὑρέθημεν καὶ αὐτοὶ ἁμαρτωλοί, ἆρα Χριστὸς ἁμαρτίας διάκονος; μὴ γένοιτο. 18 εἰ γὰρ ἃ κατέλυσα ταῦτα πάλιν οἰκοδομῶ, παραβάτην ἐμαυτὸν συνίστημι. 19 ἐγὼ γὰρ διὰ νόμου νόμῳ ἀπέθανον, ἵνα Θεῷ ζήσω. 20 Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός· ὃ δὲ νῦν ζῶ ἐν σαρκί, ἐν πίστει ζῶ τῇ τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀγαπήσαντός με καὶ παραδόντος ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐμοῦ.
ΑΠΟΔΟΣΗ
16 Ξέρουμε όμως πως ο άνθρωπος δεν μπορεί να σωθεί με την τήρηση των διατάξεων του νόμου. Αυτό γίνεται μόνο με την πίστη στον Ιησού Χριστό. Γι' αυτό κι εμείς πιστέψαμε στον Ιησού Χριστό, για να δικαιωθούμε με την πίστη στο Χριστό κι όχι με την τήρηση του νόμου· γιατί με τα έργα του νόμου δε θα σωθεί κανένας άνθρωπος. 17 Αν όμως, ζητώντας να σωθούμε από το Χριστό, βρεθήκαμε να είμαστε κι εμείς αμαρτωλοί όπως οι εθνικοί, σημαίνει τάχα πως ο Χριστός οδηγεί στην αμαρτία; Όχι βέβαια!18 Γιατί, αν ό,τι γκρέμισα το ξαναχτίζω, είναι σαν να ομολογώ πως έκανα λάθος όταν το γκρέμιζα. 19 Κι αληθινά, με κριτήριο το νόμο, έχω πεθάνει για τη θρησκεία του νόμου, για να βρω τη ζωή κοντά στο Θεό. Έχω πεθάνει στο σταυρό μαζί με το Χριστό. 20 Τώρα πια δε ζω εγώ, αλλά ζει στο πρόσωπο μου ο Χριστός. Κι η τωρινή σωματική μου ζωή είναι ζωή βασισμένη στην πίστη μου στον Υιό του Θεού, που με αγάπησε και πέθανε εκούσια για χάρη μου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...