Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Τρίτη, Ιανουαρίου 10, 2012

Συναξαριστής 10 Ιανουαρίου


Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ἐπίσκοπος Νύσσης μετὰ τῆς συζύγου του Θεοσεβείας

 


 
Γεννήθηκε στὴ Νεοκαισάρεια τοῦ Πόντου τὸ 332 καὶ ἦταν ἀδελφὸς τοῦ Μεγάλου Βασιλείου.

Παίρνει τὴν ἴδια μόρφωση μὲ τὸν μεγάλο του ἀδελφό, ξεχωρίζει δὲ κι αὐτὸς γιὰ τὴν εὐφυΐα του, τὴν ἐπιμέλειά του καὶ τὴν φιλοσοφικότατη ἰδιοφυΐα του. Ὁ Γρηγόριος νυμφεύεται τὴν Θεοσέβεια, (πραγματικὰ ἁγία γυναῖκα), ποὺ γρήγορα τὴν ἁρπάζει ὁ θάνατος.

Ἰσχυρὸς χαρακτῆρας καθὼς ἦταν, δὲν ἀπελπίζεται, καὶ στὰ σαράντα του χρόνια γίνεται ἐπίσκοπος Νύσσης, μίας κωμοπόλεως τῆς Καπαδοκίας. Ὁ Θεὸς τὸν ἀξιώνει νὰ γίνει τὸ κυριότερο ὄργανό Του στὴ Β´ Οἰκουμενικὴ σύνοδο, τὸ 381 στὴν Κωνσταντινούπολη, καὶ κατατροπώνει στὴν κυριολεξία τοὺς πνευματομάχους τοῦ Μακεδονίου, μὲ «... τὴν μάχαιρα ποὺ δίνει τὸ Πνεῦμα καὶ ἡ ὁποία εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ».

Στὶς συζητήσεις ἐκεῖνες, ὁ Γρηγόριος ὁ Νύσσης τόσο πολὺ εἶχε διακριθεῖ, ὥστε ὀνομάστηκε «Πατὴρ Πατέρων καὶ Νυσσαέων Φωστήρ».

Ὁ δὲ Μέγας Θεοδόσιος τὸν ὀνόμασε στῦλο τῆς Ὀρθοδοξίας.
Πέθανε εἰρηνικά, ἀφοῦ ἄφησε πολὺ ἀξιόλογα ἔργα: ἑρμηνευτικά, δογματικά, κατηχητικά, λόγους ἠθικούς, ἑορταστικούς, ἐγκωμιαστικούς, ἐπιταφίους καὶ ἕναν ἐπιμνημόσυνο στὸν ἀδελφό του Μ. Βασίλειο.

 


Ἀπολυτίκιον 
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θεῖον γρήγορσιν, ἐνδεδειγμένος, στόμα σύντονον, τῆς εὐσέβειας, ἀνεδείχθης Ἱεράρχα Γρηγόριε τὴ γὰρ σοφία τῶν θείων δογμάτων σου, τῆς Ἐκκλησίας εὐφραίνεις τὸ πλήρωμα. Πάτερ ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον 
Ἦχος β’. Τὴν ἐν πρεσβείαις.
Τὸ ὄμμα τῆς ψυχῆς, γρηγορῶν Ἱεράρχα, ὡς γρήγορος Ποιμήν, ἀνεδείχθης τῷ κόσμῳ, καὶ ράβδω τῆς σοφίας σου, παμμακάριστε Ὅσιε, πάντας ἤλασας, τοὺς κακοδόξους ὡς λύκους, ἀδιάφθορον, διατηρήσας τὴν ποίμνην, Γρηγόριε πάνσοφε.

Ἕτερον Κοντάκιον 
Ἦχος α´. Χορός Ἄγγελικός
Τῆς Ἐκκλησίας ὁ ἔνθεος Ἱεράρχης, καί τῆς σοφίας σεβάσμιος μυστολέκτης, Νύσσης ὁ γρήγορος νοῦς Γρηγόριος, ὁ σὺν Ἀγγέλοις χορεύων, καί ἐντρυφών τῷ θείῳ φωτί, πρεσβεύει ἀπαύστως ὑπέρ πάντων ἡμῶν. 

 
Ὁ Ὅσιος Δομετιανὸς ἐπίσκοπος Μελιτηνῆς.

 


Ἔζησε τὸν 6ο αἰῶνα καὶ ἦταν γιὸς πλουσίων γονέων, τοῦ Θεοδώρου καὶ τῆς Εὐδοκίας. Φιλομαθὴς ὁ Δομετιανὸς καὶ πολὺ προσεκτικὸς στὸ νὰ διατηρεῖ καθαρὴ τὴν ζωή του ἀπὸ μικρὴ ἡλικία, δὲν παρασύρθηκε ἀπὸ τὰ πολλὰ ὑλικὰ πλούτη. Ἀλλὰ ἐπιδόθηκε στὸ νὰ μάθει τὰ ἑλληνικὰ γράμματα καὶ τὶς ἅγιες Γραφὲς καὶ πράγματι προόδευσε πολὺ στὶς σπουδές του.

Ἀργότερα παντρεύτηκε μία εὐσεβέστατη σύζυγο, ποὺ γρήγορα ὅμως τὴν ἔχασε. Ἀλλὰ θέλησε νὰ μείνει πιστὸς στὴ μνήμη τῆς συζύγου του, γι᾿ αὐτὸ ἔγινε κληρικὸς καὶ ἀφοσιώθηκε ὁλοσχερῶς στὴν ὑπηρεσία τῆς ἐκκλησίας. Ἡ δὲ μεγάλη προσωπική του ἀξία δὲν ἄργησε νὰ τὸν ἀνεβάσει στὴν ἐπισκοπὴ τῆς Μελιτηνῆς στὴ Μεσοποταμία.

Ὁ Δομετιανός, μαζί με τὰ ἐκκλησιαστικὰ πλεονεκτήματά του, κατεῖχε καὶ μεγάλη πολιτικὴ ἱκανότητα καὶ ἐπιδεξιότητα. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ αὐτοκράτωρ Μαυρίκιος, τοῦ ἐμπιστεύθηκε σπουδαία πολιτικὴ ἀποστολὴ στὸ βασιλιὰ τῶν Περσῶν Χοσρόη τὸν Β´.

Ἡ ἐπιτυχία, μὲ τὴν ὁποία τὴν ἐξετέλεσε, ἔκανε τὸν αὐτοκράτορα νὰ παραχωρεῖ κατὰ καιροὺς στὸν ἐπίσκοπο Μελιτηνῆς μεγάλα χρηματικὰ ποσά, ποὺ ὁ Δομετιανὸς τὰ ξόδευε στὶς ἐκκλησιαστικὲς ἀνάγκες καὶ τὴν ἵδρυση πτωχοκομείων. Πέθανε τὸν Ἰανουάριο τοῦ 602, σὲ μία ἀπὸ τὶς ἐπισκέψεις του στὴν Κωνσταντινούπολη. Ἡ δὲ κηδεία του ἔγινε μὲ μεγάλη ἐπισημότητα.

Ἀπολυτίκιον 
Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ὡς καθαρὸς καὶ φωτισμοῦ θείου πλήρης, τὴν τοῦ ποιμαίνειν ἐπιστεύθης φροντίδα, τοὺς ἄρνας Πάτερ ὅσιε Χρίστου τοῦ Θεοῦ ὅθεν δι' ἀσκήσεως, καὶ ποικίλων θαυμάτων, τῆς ἱεραρχίας σου, τὴν χλαμύδα κοσμήσας, τῆς Ἐκκλησίας Δομετιανέ, ὤφθης κοσμήτωρ, αὐτῆς προϊστάμενος. 

 
Ὁ Ὅσιος Ἀμμώνιος

Τρεῖς ὁμώνυμοι ἀσκητὲς ἐρημῖτες μνημονεύονται, ποὺ διέπρεψαν στὴν ἁγιότητα τοῦ βίου τους: ὁ ἕνας μαθητὴς τοῦ μεγάλου Ἀντωνίου, ὁ ἄλλος μαθητὴς τοῦ Ἀββᾶ Παμβῶ, ποὺ ἔκοψε τ᾿ αὐτί του γιὰ νὰ μὴ γίνει ἀρχιερέας, καὶ ἕνας ἄλλος Ἀμμώνιος, ποὺ κατασκεύαζε κελιὰ γιὰ τοὺς νέους προσερχόμενους μοναχούς. Ὅλοι ἔζησαν στὴν ἔρημο ὁσιακὰ καὶ εἰρηνικὰ ἀπεβίωσαν. Ποιὸς ὅμως ἀπὸ τοὺς τρεῖς μνημονεύεται ἐδῶ δὲν γνωρίζουμε.

 
Ὁ Ἅγιος Μαρκιανός

 


Πρεσβύτερος καὶ οἰκονόμος τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας. Οἱ προγονοί του κατάγονταν ἀπὸ τὴν Ῥώμη, ἦλθαν ὅμως καὶ ἐγκαταστάθηκαν στὴν Κωνσταντινούπολη.

Ὁ ἴδιος ἔδρασε ἐπὶ αὐτοκρατόρων Μαρκιανοῦ καὶ Πουλχερίας, καὶ ἐπὶ Λέοντος τοῦ Θρακός. Δηλαδὴ γύρω στὸ 450-474. Καταρτισμένος στὰ Ἱερὰ γράμματα, διακρίθηκε σὰν Ἱερέας καὶ οἰκονόμος τοῦ ναοῦ τῆς Ἁγίας Σοφίας. Ἡ μέριμνά του γιὰ τοὺς φτωχοὺς ὑπῆρξε ἐξαιρετική.

Ἐπίσης μὲ πρωτοβουλία τοῦ Μαρκιανοῦ, κτίστηκε μεγαλοπρεπὴς ναὸς τῆς Ἁγίας Ἀναστασίας, κοντὰ στὸν μικρότερο ποὺ ὑπῆρχε καὶ τὸν ὁποῖο δόξασε ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος μὲ τοὺς περίφημους λόγους του. Ἔπειτα πάλι μὲ πρωτοβουλία τοῦ Μαρκιανοῦ κτίστηκαν ὁ ναὸς τῆς Ἁγίας Εἰρήνης πρὸς τὴν θάλασσα, ὁ κάτω ἀπ᾿ αὐτὴ ναὸς Ἰσιδώρου τοῦ Μάρτυρα καὶ ὁ ναὸς τοῦ Ἁγίου Στρατονίκου.


 


Γι᾿ αὐτή του λοιπὸν τὴν εὐλάβεια, γιὰ τὴν πολλὴ φιλανθρωπία καὶ ἐλεημοσύνη του καὶ τὴν εὐσεβῆ χρησιμοποίηση τῆς παιδείας του, ἡ Ἐκκλησία τὸν κατάταξε μεταξὺ τῶν Ἁγίων της.
 

 
Ὅσιος Θεοφάνης ὁ Ἐρημίτης 

 


Ὁ Ὅσιος Θεοφάνης, κατά κόσμο Γεώργιος Γκοβόροβ, γεννήθηκε στίς 10 Ἰανουαρίου 1815 μ.Χ. στό χωριό Ὄρελ τῆς Ρωσίας. Οἱ γονεῖς τοῦ ὀνομάζονταν Βασίλειος καί Τατιάνα. Σπούδασε στό ἐκκλησιαστικό σεμινάριο τοῦ Λιβένσκ καί στή θεολογική ἀκαδημία τοῦ Κιέβου.

Στίς 11 Φεβρουαρίου 1841 μ.Χ. κείρεται μοναχός καί λαμβάνει τό ὄνομα Θεοφάνης. Ἐργάσθηκε Ἱεραποστολικά καί τό 1855 μ.Χ. ἀνέλαβε τή διεύθυνση τῆς ἐκκλησιαστικῆς σχολῆς Ὁλονετς. Τό ἔτος 1856 μ.Χ. ταξίδεψε γιά ἐκκλησιαστικές ὑποθέσεις στήν Κωνσταντινούπολη καί στίς 29 Μαΐου 1859 μ.Χ. ἐξελέγη Ἐπίσκοπός της πόλεως Ταμπώφ καί Βλαντιμίρ.

Λίγο ἀργότερα ἀφιερώνεται στήν ἄσκηση καί ζεῖ ἔγκλειστος ἀκολουθώντας τῶν Ἁγίων Ἀσκητῶν τῆς Ρωσίας. Ὁ Ὅσιος Θεοφάνης κοιμήθηκε μέ εἰρήνη, τό ἔτος 1894 μ.Χ..
 

 
Ὅσιος Ἀντίπας ὁ Ἀθωνίτης

 


Ὁ Ὅσιος Ἀντίπας γεννήθηκε τό 1816 μ.Χ. στό Καλαποδέστι Ρουμανίας, στήν περιοχή τοῦ Μπουζάου ἀπό γονεῖς εὐσεβεῖς καί φιλόθεους, τό διάκονο Κονσταντίν Λουτσιᾶν καί τήν Αἰκατερίνη Μανάσε, πού ἀργότερα ἔγινε μοναχή μέ τό ὄνομα Ἐλισάβετ. Τό κοσμικό ὄνομα τοῦ Ὁσίου ἦταν Ἀλέξανδρος. Ἀπό τήν παιδική του ἡλικία ἀγαποῦσε τό μοναχικό βίο, γι' αὐτό ἔγινε μοναχός.

Ἀσκήτεψε γιά πολλά χρόνια στό Ἅγιον ὅρος, στή Μονή Τιμίου Προδρόμου τῆς Μολδαβίας τῆς Ρουμανίας καί κατέληξε στό νησί Λάντογκα, κοντά στή Φιλανδία, ὅπου μόνασε στή Μονή Βάλαμο. Ἐκεῖ ὁ Ὅσιος Ἀντίπας μετέφερε τό ἡσυχαστικό πνεῦμα τοῦ Ἁγίου Ὅρους καί ἀφοῦ ἔζησε θεοφιλῶς, κοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό 1882 μ.Χ.

 
Ὅσιος Παῦλος ὁ ἐκ Ρωσιᾶς

 


Ὁ Ὅσιος Παῦλος τῆς Ὀμπνόρα γεννήθηκε στή Μόσχα περί τό ἔτος 1317 μ.Χ. Ἡ ἀγάπη του πρός τό μοναχικό βίο ὁδήγησε τά βήματά του σέ μονή τῆς περιοχῆς Πριλούκι τῆς Ρωσίας. Στούς ἀσκητικούς του ἀγῶνες μιμήθηκε τόν Ἅγιο Σέργιο τοῦ Ραντονέζ καί ἔγινε ἀπό τούς πιό ὀνομαστούς καί ἀγαπημένους στάρετς (Γέροντες) τῆς Ρωσίας. Ὁ Ὅσιος Παῦλος κοιμήθηκε μέ εἰρήνη τό 1429 σέ ἡλικία 112 ἐτῶν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...