«Τετέλεσται»!
Είναι πολύ τολμηρό να ομιλεί κανείς χριστιανοί μου την Μεγάλη Παρασκευή, αλλά έτσι καθόρισε η Ορθόδοξή ημών Εκκλησία, να απευθύνεται πάντοτε λόγος Θεού την μεγάλη αυτή στιγμή και πριν από την Αποκαθήλωση.
Ταπεινός προσκυνητής του Εσταυρωμένου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, είμαι και γω όπως και σεις.
Αμαρτωλός και ανάξιος και περισσότερον από όλους τους αμαρτωλούς της γης, διότι σήμερα, ειδικά σήμερα, αισθάνομαι την αθλιότητά μου.
Και αυτό που αρμόζει η παρούσα ιερά στιγμή, είναι τα δάκρυα και οι στεναγμοί για την αμαρτωλότητά μας και η εκζήτησις με ελπίδα του Θείου Ελέους.
Δόξα τη μακροθυμία Σου Κύριε, πρέπει να επαναλαμβάνομε σε ολόκληρη τη ζωή μας.
Άβυσσος είναι τα νοήματα από την τελευταία επί του Σταυρού λέξη του Κυρίου, το «τετέλεσται».
Με το «τετέλεσται» αδελφοί μου τελειώνει η επί της γης αναμάρτητη ζωή του Χριστού.
Όσο και αν ψάξομε, δεν θα μπορέσομε να βρούμε ούτε μία κηλίδα αμαρτίας, σπίλον ή ρυτίδα ή τι των τοιούτων κάτι που να σκιάζει και να σπιλώνει τη ζωή του Θεανθρώπου.
Κανένας άνθρωπος όσο σοφός και τέλειος να είναι αναμφισβήτητα υπήρξε και θα υπάρχει πάντοτε αμαρτωλός, με αδυναμίες, με ιδιοτροπίες και με πάθη.
Και οι Δωδεκαθεϊστές, οι σημερινοί παγανιστές, που τόσο εξυμνούν τους Έλληνας φιλοσόφους, ήσαν και αυτοί γεμάτοι πάθη, και μάλιστα ακατανόμαστα.
Η δε σύγκρισις που τολμούν και κάνουν μερικοί με τον Κύριόν μας, τον Θεάνθρωπον Ιησούν Χριστόν, και ανεβλαβής είναι και ασεβεστάτη.
Και μια μέρα να ζήσει ο άνθρωπος πάνω στη γή, θα είναι μεστή αμαρτιών, όπως μας βεβαιώνει η Αγία Γραφή με το αψευδές στόμα Ιώβ του πολυάθλου.
Ο δε προφήτης Ησαϊας, όπως ακούσαμε προηγουμένως όπως και όλοι οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας, μας βεβαιώνει ότι κάθε εργασία αρετής, την οποίαν επιτυγχάνομε σε αυτόν εδώ τον κόσμο, είναι και λογίζεται ως ράκος αποκαθιμένης.
Η ζωή του Χριστού, όσο και αν την ερεύνησαν οι εχθροί Του, -πράγμα που εξακολουθούν να το κάμουν-, δεν μπόρεσαν να βρουν, ούτε μια κηλίδα ούτε μια έλλειψη.
Παραμύθια είπαν και λένε, αλλά ιστορικά αποδεδειγμένα απολύτως τίποτα.
Εκείνο που κτυπούν τα τελευταία χρόνια, και το είδαμε και αυτές τις ημέρες, είναι τη Θεανθρωπότητα του Ιησού Χριστού, ισχυριζόμενοι μάλιστα μερικοί με λύσσα, με μανία ότι δεν ήτο και τέλειος Θεός, γι’ αυτό και αμφισβητούν και καταπολεμούν την Ανάστασή Του.
Το πάν είναι να κλονίσουν συνειδήσεις, με οποιοδήποτε μέσο, και σήμερα όλα τα μέσα του κακού είναι στη διάθεσή τους, για να ρίξουν τις ψυχές στην Κόλαση, όπως θα μεταβούν και οι ίδιοι αν δεν μετανοήσουν.
Και η ζωή ακόμα και όλων των αγίων, παρουσιάζουν αδυναμίες, ελλείψεις και μικροελαττώματα σε σύγκριση πάντοτε με την αναμάρτητη ζωή του Χριστού.
Εκείνοι που γνώρισαν το Χριστό από κοντά τους για τρία ολόκληρα χρόνια, οι μαθηταί και Απόστολοί Του, και μάλιστα ο Απόστολος Πέτρος που εξ ονόματος των άλλων έκαμαν την εξής ομολογίαν: «Αμαρτίαν ουκ εποίησεν ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι αυτού», επαναλαμβάνοντας την προφητείαν του Ησαϊου.
Και το φοβερότερον εξ όλων είναι, το ερώτημα εκείνο, που απηύθυνε ο Χριστός στους τότε μισούντας Αυτόν, άρχοντας και Φαρισαίους, αλλά και σε όλους τους εχθρούς όλων των αιώνων, μέχρι και των ημερών μας, μέχρι και των ημερών μας, ποιο είναι αυτό το ερώτημα;
«Τις ελέγξη με περί αμαρτίας;», αυτό το καυτό ερώτημα έμεινε και θα μείνει για πάντα αναπάντητο.
Ο Χριστός είναι ο ακηλίδωτος, ο αναμάρτητος Εμμανουήλ.
Η ζωή του Χριστού υπερβαίνει τις αρετές ακόμα και όλων αυτών των Αρχαγγελικών ουρανίων Ασωμάτων Δυνάμεων και Τάξεων.
Η αρετή του Χριστού λάμπει όπως ο ήλιος μέσα στον καταγάλανο ουρανό γιατί ο ίδιος και η ζωή Του και η διδασκαλία Του και οι αρετές Του είναι φως.
«Φως εκ φωτός», «φώς Χριστού φαίνει πάσι», και ο ίδιος το διαλάλησε.
«Εγώ ειμί το φως του κόσμου». Η αναμάρτητη Θεανθρώπινη ζωή Του, κάλυψε και υπερκάλυψε όλους τους ουρανούς, ολόκληρο το αστρικό Σύμπαν, και αυτό το άπειρον.
Είναι ο μόνος αληθινός Θεός, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ο ομοούσιος με τον Πατέρα και το Πανάγιον Πνεύμα, ο Σωτήρας του κόσμου.
«Τετέλεσται». Αυτό το «τετέλεσται» και ολόκληρον το κοσμοσωτήριον έργον του, να κάνομε μιαν αναφορά που αρχίζει από τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, τη Γέννησή Του ως Θεανθρώπου στην πόλη της Βηθλεέμ, ακόμα και τον χρόνον της γεννήσεως, τη σφαγή των νηπίων, τη φυγή στην Αίγυπτο, το έργο και τα θαύματά Του, την προδοσία του Ιούδα, το ξεπούλημά Του για τα τριάκοντα αργύρια, τα σεπτά Του Πάθη, την πώληση των ιματίων Του, την κλήρωση, το όξος και τη χολή, το «διψώ», το σκότος του ηλίου, την κάθοδο στον Άδη και την Ανάστασή Του, την ίδρυση της Βασιλείας Του επί της γης δηλαδή της Βασιλείας Του επί της γης, δηλαδή της Εκκλησίας Του, μέχρι της Δευτέρας Αυτού Παρουσίας, ίνα κρίνει ζώντας και νεκρούς, τα πάντα, τα πάντα προεφητεύθησαν.
Και θα επιλέξουμε μόνον δύο προφήτες. Τον προφήτη Δαβίδ και τον προφήτη Ησαϊα.
Ο Δαβίδ με τον εικοστόν πρώτο ψαλμό, ο οποίος λέγεται και Μεσσιακός, και από τον Ησαϊα δυο κεφάλαια τα οποία ακούσατε ολίγο πριν, το πεντηκοστόν δεύτερον και πεντηκοστόν τρίτον.
Τα διαβάσαμε. Είναι τόσο καταπληκτικές οι προφητικές αυτές περιγραφές των δύο αυτών προφητών, στα σεπτά Πάθη του Κυρίου, λέτε πως και αυτοί οι δύο, ήσαν αυτόπται μάρτυρες κάτω από τον Σταυρόν του Κυρίου.
Τόση ακρίβεια έχουν οι περιγραφές τους. Και όμως ο Δαβίδ έζησε χίλια χρόνια προ Χριστού και ο Ησαϊας οκτακόσια χρόνια.
Πάτε σε οποιονδήποτε μάγο ή μέντιουμ θέλετε, αυτούς οι οποίοι διαφημίζονται ως φωστήρες τούτου του κόσμου, και ρωτήστε τους. Να την κάνετε την ερώτηση. Και να δούμε αν θα πάρετε απάντηση, επί πληρωμή αν θα πάρετε απάντηση.
Ποιος θα είναι ακριβώς πρωθυπουργός ή κυβερνήτης της Ελλάδος το δύο χιλιάδες εκατό; Ύστερα δηλαδή από ενήντα τρία χρόνια; Να σας πούν το όνομά του, το επώνυμό του, την καταγωγή του, τόπον γεννήσεως και χρονολογία γεννήσεως; Δεν θα σας απαντήσουν, διότι δεν ξέρουν τίποτα. Κι επειδή είναι όργανα του διαβόλου, ούτε ο διάβολος το ξέρει για να τους το πει.
Εξαίρεση στην αναγνώριση του Χριστού, ως τον αναμενόμενον Μεσσία, έκαναν τα τελευταία σαράντα χρόνια, μερικοί Εβραίοι διανοούμενοι και σοφοί, τους οποίους όμως απεκήρυξεν ο διεθνής Σιωνισμός και το κράτος του Ισραήλ.
Αν το παραδεχτούν αυτό, ότι ο Χριστός δηλαδή όντως υπήρξεν ο Μεσσίας, θα πρέπει να γίνουν και αυτοί χριστιανοί, αφού πρώτα μετανοήσουν.
Αλλά έτσι όμως θα χαλάσουν τα σχέδιά τους για μια παγκόσμια κοσμοκρατορία – τα βλέπετε, δεν χρειάζεται να σας πω εγώ.
«Τετέλεσται». Κάθε άνθρωπος χριστιανοί μου όσο ζει, μπορεί να ευεργετεί. Όχι μόνο να κάνει ελεημοσύνες μικρές και μεγάλες αλλά και πάρα πολύ μεγάλες. Και να ευεργετεί με την κληρονομιά που αφήνει πίσω του.
Η με κάποια μεγάλα κληροδοτήματα για κάποιους ευαγείς σκοπούς που κι αυτά για πενήντα, εκατό, διακόσια χρόνια κρατάνε κι ύστερα σβήνουν και αυτά.
Ο θάνατος του Χριστού δεν είναι θάνατος ενός κοινού ευεργέτου.
Ο θάνατος του Χριστού έγινε ζωή για μας. Έγινε φώς, έγινε ανάστασις, έγινε άφεσις.
Μας ξαναέκανε πάλι παιδιά Του, επανήλθε δηλαδή η υιοθεσία μας.
Κι άνοιξε δρόμο σωτηρίας.
Από την Σταύρωση λοιπόν άρχισε η ευεργεσία του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού, εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια και συνεχίζεται μέχρι και σήμερα, μέχρι των ημερών μας, και θα συνεχίζεται στους αιώνας των αιώνων για όσους δεχτούν τη λύτρωση, για όσους αποδεχθούν την Θεανθρωπότητά Του, την Σταυρική Του θυσία, και την Ανάσταση.
Αυτή η ευεργεσία θα τους βάλλει στην Βασιλεία των ουρανών, για να γίνουν κληρονόμοι μεν Θεού, συγκληρονόμοι δε Ιησού Χριστού.
Και πως συνεχίζεται αυτή η ευεργεσία; Όσο πτωχός και αν είναι αυτός ο μικρός μας εδώ ναός, έχει και αυτός τον στολισμό του. Έχει τους πολυελαίους, έχει τα κηροπήγια, έχει τα ασημένια κανδήλια, έχει το ωραιότατο τέμπλο, το ωραίο δεσποτικό θρόνο, έχει προσκυνητάρια, φορητές εικόνες παλαιές και νέες, και όλος ο ναός μας είναι με τη χάρη του Αγίου Θεού αγιογραφημένος. Έχει επίσης την Αγία Τράπεζα, με το Ιερόν Ευαγγέλιον επάνω, το αντιμήσιον και το Άγιον Δισκοπότηρον.
Πίσω όμως από την Αγία Τράπεζα είναι πάντοτε τοποθετημένος, ο Σταυρωμένος Κύριος. Αν αφαιρέσομε την Αγία Τράπεζα, όλα τα άλλα μας είναι άχρηστα, διότι δεν μας προσφέρουν από μόνα τους την λύτρωση.
Διότι εγκαινιασμένη η Αγία Τράπεζα, στηρίζεται στο Αίμα του Ιησού Χριστού.
Βάζομε οστά μαρτύρων, αλλά αυτοί οι μάρτυρες όμως με το αίμα τους πότισαν την πίστη τους στο Χριστό, και ενώθηκε με εκείνο το Αίμα πάνω στο Γολγοθά.
Το Αίμα του Ιησού Χριστού, εξακολουθεί να ρέει από τις πληγές που προκάλεσε η ανθρώπινη κακία, η δική μας κακία, όχι μόνον το ακάνθινο στεφάνι και τα μαστιγώματα, όχι μόνον από τις πληγές που προκάλεσαν τα καρφιά στις παλάμες των χεριών και των σεπτών ποδών Του, όπως και απ’ την λογχισμένη Του πλευρά, αυτές οι πανάχραντες και σωτήριες σταγόνες, εισέρχονται στο Άγιον Ποτήριον εκάστης Αγίας Τραπέζης, και καθίστανται ένας απέραντος, απέραντος, απέραντος Ιορδάνης ποταμός, που ξεπλένουν και ξεβρωμίζουν και ολόκληρη την αμαρτωλή ανθρωπότητα.
Το Αίμα του Ιησού Χριστού, καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας, διακηρύσσει ο Λόγος του Θεού.
Ιδιαίτερα για όλους εκείνους που βαπτίζονται στο όνομά Του, και προσέρχονται στο Ποτήριον της ζωής, μετά φόβου Θεού, πίστεως, αγάπης και μετανοίας, όπου και λαμβάνουν την άφεσιν των αμαρτιών αυτών.
Με το «τετέλεσται» λοιπόν
πρώτον, τελειώνει αδελφοί μου η αναμάρτητη επί της γης ζωή του Χριστού,
δεύτερον, με το «τετέλεσται» βλέπομε να επαληθεύονται όλες οι προφητείες των προφητών, που αναφέρονται σε ολόκληρο το κοσμοσωτήριο έργο Του, από τότε που ο Θεός ενανθρώπισε στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, των Παθών, την Ανάσταση, την ίδρυση της Εκκλησίας και της Βασιλείας Αυτού, της οποίας «ουκ έσται τέλος»,
και τρίτον με το «τετέλεσται» τελείωσε η επίγεια ζωή του Θεανθρώπου Χριστού, του οποίου η Σταυρική θυσία κατέστη η λύτρωσις ολοκλήρου της ανθρωπότητος και απομένει η αποδοχή της πίστεως, το Ορθόδοξο Βάπτισμα, το Χρίσμα, η μετάνοια, και το Ποτήριον της Ζωής.
Η βάσις είναι η Θεία Λατρεία, η Ορθόδοξος Λατρεία, η Ορθόδοξος Εκκλησία, που έχει για κέντρον την Θεία Κοινωνία.
Απ’ αυτήν και μέσα από την Εκκλησία πηγάζουν και τα έργα ορθοδόξου πίστεως και τα έργα της μετανοίας, και τα έργα της ενεργουμένης αγάπης, και τα έργα ομολογίας και μαρτυρίου.
Χριστιανοί μου,
αδελφοί μου συναμαρτωλοί, -όλοι μας είμεθα αμαρτωλοί, -
εύχομαι όταν θα κλείνουν τα μάτια μας τη στιγμή του θανάτου μας,
εγώ αυτό το παρακαλώ, θερμώς το παρακαλώ από τον Θεόν,
να μπορούμε να πούμε και μείς τα τελευταία τούτα λόγια του Σωτήρος Χριστού.
«Τετέλεσται, Κύριε εις χείρας Σου παραθείσομαι το Πνεύμα μου»,
Αμήν.
Είναι πολύ τολμηρό να ομιλεί κανείς χριστιανοί μου την Μεγάλη Παρασκευή, αλλά έτσι καθόρισε η Ορθόδοξή ημών Εκκλησία, να απευθύνεται πάντοτε λόγος Θεού την μεγάλη αυτή στιγμή και πριν από την Αποκαθήλωση.
Ταπεινός προσκυνητής του Εσταυρωμένου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, είμαι και γω όπως και σεις.
Αμαρτωλός και ανάξιος και περισσότερον από όλους τους αμαρτωλούς της γης, διότι σήμερα, ειδικά σήμερα, αισθάνομαι την αθλιότητά μου.
Και αυτό που αρμόζει η παρούσα ιερά στιγμή, είναι τα δάκρυα και οι στεναγμοί για την αμαρτωλότητά μας και η εκζήτησις με ελπίδα του Θείου Ελέους.
Δόξα τη μακροθυμία Σου Κύριε, πρέπει να επαναλαμβάνομε σε ολόκληρη τη ζωή μας.
Άβυσσος είναι τα νοήματα από την τελευταία επί του Σταυρού λέξη του Κυρίου, το «τετέλεσται».
Με το «τετέλεσται» αδελφοί μου τελειώνει η επί της γης αναμάρτητη ζωή του Χριστού.
Όσο και αν ψάξομε, δεν θα μπορέσομε να βρούμε ούτε μία κηλίδα αμαρτίας, σπίλον ή ρυτίδα ή τι των τοιούτων κάτι που να σκιάζει και να σπιλώνει τη ζωή του Θεανθρώπου.
Κανένας άνθρωπος όσο σοφός και τέλειος να είναι αναμφισβήτητα υπήρξε και θα υπάρχει πάντοτε αμαρτωλός, με αδυναμίες, με ιδιοτροπίες και με πάθη.
Και οι Δωδεκαθεϊστές, οι σημερινοί παγανιστές, που τόσο εξυμνούν τους Έλληνας φιλοσόφους, ήσαν και αυτοί γεμάτοι πάθη, και μάλιστα ακατανόμαστα.
Η δε σύγκρισις που τολμούν και κάνουν μερικοί με τον Κύριόν μας, τον Θεάνθρωπον Ιησούν Χριστόν, και ανεβλαβής είναι και ασεβεστάτη.
Και μια μέρα να ζήσει ο άνθρωπος πάνω στη γή, θα είναι μεστή αμαρτιών, όπως μας βεβαιώνει η Αγία Γραφή με το αψευδές στόμα Ιώβ του πολυάθλου.
Ο δε προφήτης Ησαϊας, όπως ακούσαμε προηγουμένως όπως και όλοι οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας, μας βεβαιώνει ότι κάθε εργασία αρετής, την οποίαν επιτυγχάνομε σε αυτόν εδώ τον κόσμο, είναι και λογίζεται ως ράκος αποκαθιμένης.
Η ζωή του Χριστού, όσο και αν την ερεύνησαν οι εχθροί Του, -πράγμα που εξακολουθούν να το κάμουν-, δεν μπόρεσαν να βρουν, ούτε μια κηλίδα ούτε μια έλλειψη.
Παραμύθια είπαν και λένε, αλλά ιστορικά αποδεδειγμένα απολύτως τίποτα.
Εκείνο που κτυπούν τα τελευταία χρόνια, και το είδαμε και αυτές τις ημέρες, είναι τη Θεανθρωπότητα του Ιησού Χριστού, ισχυριζόμενοι μάλιστα μερικοί με λύσσα, με μανία ότι δεν ήτο και τέλειος Θεός, γι’ αυτό και αμφισβητούν και καταπολεμούν την Ανάστασή Του.
Το πάν είναι να κλονίσουν συνειδήσεις, με οποιοδήποτε μέσο, και σήμερα όλα τα μέσα του κακού είναι στη διάθεσή τους, για να ρίξουν τις ψυχές στην Κόλαση, όπως θα μεταβούν και οι ίδιοι αν δεν μετανοήσουν.
Και η ζωή ακόμα και όλων των αγίων, παρουσιάζουν αδυναμίες, ελλείψεις και μικροελαττώματα σε σύγκριση πάντοτε με την αναμάρτητη ζωή του Χριστού.
Εκείνοι που γνώρισαν το Χριστό από κοντά τους για τρία ολόκληρα χρόνια, οι μαθηταί και Απόστολοί Του, και μάλιστα ο Απόστολος Πέτρος που εξ ονόματος των άλλων έκαμαν την εξής ομολογίαν: «Αμαρτίαν ουκ εποίησεν ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι αυτού», επαναλαμβάνοντας την προφητείαν του Ησαϊου.
Και το φοβερότερον εξ όλων είναι, το ερώτημα εκείνο, που απηύθυνε ο Χριστός στους τότε μισούντας Αυτόν, άρχοντας και Φαρισαίους, αλλά και σε όλους τους εχθρούς όλων των αιώνων, μέχρι και των ημερών μας, μέχρι και των ημερών μας, ποιο είναι αυτό το ερώτημα;
«Τις ελέγξη με περί αμαρτίας;», αυτό το καυτό ερώτημα έμεινε και θα μείνει για πάντα αναπάντητο.
Ο Χριστός είναι ο ακηλίδωτος, ο αναμάρτητος Εμμανουήλ.
Η ζωή του Χριστού υπερβαίνει τις αρετές ακόμα και όλων αυτών των Αρχαγγελικών ουρανίων Ασωμάτων Δυνάμεων και Τάξεων.
Η αρετή του Χριστού λάμπει όπως ο ήλιος μέσα στον καταγάλανο ουρανό γιατί ο ίδιος και η ζωή Του και η διδασκαλία Του και οι αρετές Του είναι φως.
«Φως εκ φωτός», «φώς Χριστού φαίνει πάσι», και ο ίδιος το διαλάλησε.
«Εγώ ειμί το φως του κόσμου». Η αναμάρτητη Θεανθρώπινη ζωή Του, κάλυψε και υπερκάλυψε όλους τους ουρανούς, ολόκληρο το αστρικό Σύμπαν, και αυτό το άπειρον.
Είναι ο μόνος αληθινός Θεός, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ο ομοούσιος με τον Πατέρα και το Πανάγιον Πνεύμα, ο Σωτήρας του κόσμου.
«Τετέλεσται». Αυτό το «τετέλεσται» και ολόκληρον το κοσμοσωτήριον έργον του, να κάνομε μιαν αναφορά που αρχίζει από τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, τη Γέννησή Του ως Θεανθρώπου στην πόλη της Βηθλεέμ, ακόμα και τον χρόνον της γεννήσεως, τη σφαγή των νηπίων, τη φυγή στην Αίγυπτο, το έργο και τα θαύματά Του, την προδοσία του Ιούδα, το ξεπούλημά Του για τα τριάκοντα αργύρια, τα σεπτά Του Πάθη, την πώληση των ιματίων Του, την κλήρωση, το όξος και τη χολή, το «διψώ», το σκότος του ηλίου, την κάθοδο στον Άδη και την Ανάστασή Του, την ίδρυση της Βασιλείας Του επί της γης δηλαδή της Βασιλείας Του επί της γης, δηλαδή της Εκκλησίας Του, μέχρι της Δευτέρας Αυτού Παρουσίας, ίνα κρίνει ζώντας και νεκρούς, τα πάντα, τα πάντα προεφητεύθησαν.
Και θα επιλέξουμε μόνον δύο προφήτες. Τον προφήτη Δαβίδ και τον προφήτη Ησαϊα.
Ο Δαβίδ με τον εικοστόν πρώτο ψαλμό, ο οποίος λέγεται και Μεσσιακός, και από τον Ησαϊα δυο κεφάλαια τα οποία ακούσατε ολίγο πριν, το πεντηκοστόν δεύτερον και πεντηκοστόν τρίτον.
Τα διαβάσαμε. Είναι τόσο καταπληκτικές οι προφητικές αυτές περιγραφές των δύο αυτών προφητών, στα σεπτά Πάθη του Κυρίου, λέτε πως και αυτοί οι δύο, ήσαν αυτόπται μάρτυρες κάτω από τον Σταυρόν του Κυρίου.
Τόση ακρίβεια έχουν οι περιγραφές τους. Και όμως ο Δαβίδ έζησε χίλια χρόνια προ Χριστού και ο Ησαϊας οκτακόσια χρόνια.
Πάτε σε οποιονδήποτε μάγο ή μέντιουμ θέλετε, αυτούς οι οποίοι διαφημίζονται ως φωστήρες τούτου του κόσμου, και ρωτήστε τους. Να την κάνετε την ερώτηση. Και να δούμε αν θα πάρετε απάντηση, επί πληρωμή αν θα πάρετε απάντηση.
Ποιος θα είναι ακριβώς πρωθυπουργός ή κυβερνήτης της Ελλάδος το δύο χιλιάδες εκατό; Ύστερα δηλαδή από ενήντα τρία χρόνια; Να σας πούν το όνομά του, το επώνυμό του, την καταγωγή του, τόπον γεννήσεως και χρονολογία γεννήσεως; Δεν θα σας απαντήσουν, διότι δεν ξέρουν τίποτα. Κι επειδή είναι όργανα του διαβόλου, ούτε ο διάβολος το ξέρει για να τους το πει.
Εξαίρεση στην αναγνώριση του Χριστού, ως τον αναμενόμενον Μεσσία, έκαναν τα τελευταία σαράντα χρόνια, μερικοί Εβραίοι διανοούμενοι και σοφοί, τους οποίους όμως απεκήρυξεν ο διεθνής Σιωνισμός και το κράτος του Ισραήλ.
Αν το παραδεχτούν αυτό, ότι ο Χριστός δηλαδή όντως υπήρξεν ο Μεσσίας, θα πρέπει να γίνουν και αυτοί χριστιανοί, αφού πρώτα μετανοήσουν.
Αλλά έτσι όμως θα χαλάσουν τα σχέδιά τους για μια παγκόσμια κοσμοκρατορία – τα βλέπετε, δεν χρειάζεται να σας πω εγώ.
«Τετέλεσται». Κάθε άνθρωπος χριστιανοί μου όσο ζει, μπορεί να ευεργετεί. Όχι μόνο να κάνει ελεημοσύνες μικρές και μεγάλες αλλά και πάρα πολύ μεγάλες. Και να ευεργετεί με την κληρονομιά που αφήνει πίσω του.
Η με κάποια μεγάλα κληροδοτήματα για κάποιους ευαγείς σκοπούς που κι αυτά για πενήντα, εκατό, διακόσια χρόνια κρατάνε κι ύστερα σβήνουν και αυτά.
Ο θάνατος του Χριστού δεν είναι θάνατος ενός κοινού ευεργέτου.
Ο θάνατος του Χριστού έγινε ζωή για μας. Έγινε φώς, έγινε ανάστασις, έγινε άφεσις.
Μας ξαναέκανε πάλι παιδιά Του, επανήλθε δηλαδή η υιοθεσία μας.
Κι άνοιξε δρόμο σωτηρίας.
Από την Σταύρωση λοιπόν άρχισε η ευεργεσία του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού, εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια και συνεχίζεται μέχρι και σήμερα, μέχρι των ημερών μας, και θα συνεχίζεται στους αιώνας των αιώνων για όσους δεχτούν τη λύτρωση, για όσους αποδεχθούν την Θεανθρωπότητά Του, την Σταυρική Του θυσία, και την Ανάσταση.
Αυτή η ευεργεσία θα τους βάλλει στην Βασιλεία των ουρανών, για να γίνουν κληρονόμοι μεν Θεού, συγκληρονόμοι δε Ιησού Χριστού.
Και πως συνεχίζεται αυτή η ευεργεσία; Όσο πτωχός και αν είναι αυτός ο μικρός μας εδώ ναός, έχει και αυτός τον στολισμό του. Έχει τους πολυελαίους, έχει τα κηροπήγια, έχει τα ασημένια κανδήλια, έχει το ωραιότατο τέμπλο, το ωραίο δεσποτικό θρόνο, έχει προσκυνητάρια, φορητές εικόνες παλαιές και νέες, και όλος ο ναός μας είναι με τη χάρη του Αγίου Θεού αγιογραφημένος. Έχει επίσης την Αγία Τράπεζα, με το Ιερόν Ευαγγέλιον επάνω, το αντιμήσιον και το Άγιον Δισκοπότηρον.
Πίσω όμως από την Αγία Τράπεζα είναι πάντοτε τοποθετημένος, ο Σταυρωμένος Κύριος. Αν αφαιρέσομε την Αγία Τράπεζα, όλα τα άλλα μας είναι άχρηστα, διότι δεν μας προσφέρουν από μόνα τους την λύτρωση.
Διότι εγκαινιασμένη η Αγία Τράπεζα, στηρίζεται στο Αίμα του Ιησού Χριστού.
Βάζομε οστά μαρτύρων, αλλά αυτοί οι μάρτυρες όμως με το αίμα τους πότισαν την πίστη τους στο Χριστό, και ενώθηκε με εκείνο το Αίμα πάνω στο Γολγοθά.
Το Αίμα του Ιησού Χριστού, εξακολουθεί να ρέει από τις πληγές που προκάλεσε η ανθρώπινη κακία, η δική μας κακία, όχι μόνον το ακάνθινο στεφάνι και τα μαστιγώματα, όχι μόνον από τις πληγές που προκάλεσαν τα καρφιά στις παλάμες των χεριών και των σεπτών ποδών Του, όπως και απ’ την λογχισμένη Του πλευρά, αυτές οι πανάχραντες και σωτήριες σταγόνες, εισέρχονται στο Άγιον Ποτήριον εκάστης Αγίας Τραπέζης, και καθίστανται ένας απέραντος, απέραντος, απέραντος Ιορδάνης ποταμός, που ξεπλένουν και ξεβρωμίζουν και ολόκληρη την αμαρτωλή ανθρωπότητα.
Το Αίμα του Ιησού Χριστού, καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας, διακηρύσσει ο Λόγος του Θεού.
Ιδιαίτερα για όλους εκείνους που βαπτίζονται στο όνομά Του, και προσέρχονται στο Ποτήριον της ζωής, μετά φόβου Θεού, πίστεως, αγάπης και μετανοίας, όπου και λαμβάνουν την άφεσιν των αμαρτιών αυτών.
Με το «τετέλεσται» λοιπόν
πρώτον, τελειώνει αδελφοί μου η αναμάρτητη επί της γης ζωή του Χριστού,
δεύτερον, με το «τετέλεσται» βλέπομε να επαληθεύονται όλες οι προφητείες των προφητών, που αναφέρονται σε ολόκληρο το κοσμοσωτήριο έργο Του, από τότε που ο Θεός ενανθρώπισε στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, των Παθών, την Ανάσταση, την ίδρυση της Εκκλησίας και της Βασιλείας Αυτού, της οποίας «ουκ έσται τέλος»,
και τρίτον με το «τετέλεσται» τελείωσε η επίγεια ζωή του Θεανθρώπου Χριστού, του οποίου η Σταυρική θυσία κατέστη η λύτρωσις ολοκλήρου της ανθρωπότητος και απομένει η αποδοχή της πίστεως, το Ορθόδοξο Βάπτισμα, το Χρίσμα, η μετάνοια, και το Ποτήριον της Ζωής.
Η βάσις είναι η Θεία Λατρεία, η Ορθόδοξος Λατρεία, η Ορθόδοξος Εκκλησία, που έχει για κέντρον την Θεία Κοινωνία.
Απ’ αυτήν και μέσα από την Εκκλησία πηγάζουν και τα έργα ορθοδόξου πίστεως και τα έργα της μετανοίας, και τα έργα της ενεργουμένης αγάπης, και τα έργα ομολογίας και μαρτυρίου.
Χριστιανοί μου,
αδελφοί μου συναμαρτωλοί, -όλοι μας είμεθα αμαρτωλοί, -
εύχομαι όταν θα κλείνουν τα μάτια μας τη στιγμή του θανάτου μας,
εγώ αυτό το παρακαλώ, θερμώς το παρακαλώ από τον Θεόν,
να μπορούμε να πούμε και μείς τα τελευταία τούτα λόγια του Σωτήρος Χριστού.
«Τετέλεσται, Κύριε εις χείρας Σου παραθείσομαι το Πνεύμα μου»,
Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά