Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Τρίτη, Αυγούστου 07, 2012

ΠΡΟΣΧΩΜΕΝ Το Κράτος και οι χειροτονούντες του αρχιμ. Δανιήλ Αεράκη









Προβλήματα, λένε πολλοί μητροπολίτες, προκάλεσε η απόφασις του Ελληνικού Κράτους να μη διορίζη πλέον νέους κληρικούς. 
Σύμφωνα με τη γενικώτερη αρχή, που ισχύει, λόγω της οικονομικής κρίσεως, στους δέκα δημοσίους υπαλλήλους που φεύγουν, διορίζεται ένας καινούργιος! 
Η αρχή αυτή εφαρμόζεται και στους κληρικούς, που θεωρούνται και δημόσιοι υπάλληλοι.


● Δεν θ’ ασχοληθούμε στη στήλη εδώ, καθαρώς άλλωστε λειτουργική, με το αν τηρήται ἤ όχι η αρχή αυτή. 
Απλώς θέλουμε να τονίσουμε, ότι η άρνησις του Κράτους για διορισμό και άλλων εφημερίων πιθανόν να λειτουργήση και ως «φρένο» στις αθρόες χειροτονίες κληρικών, ακαταλλήλων εν πολλοῖς.


● Όσο και αν διαφωνούμε με τον κρατισμό και με επαίσχυντα νομοθετήματα ενός, στην πραγματικότητα, υλιστικού και αμοραλιστικού κράτους, είμαστε υποχρεωμένοι, να δεχτούμε, ότι το Κράτος εδώ στην Ελλάδα διατηρεί ακόμα «καλά αισθήματα» για τους κληρικούς. 
Δεν γνωρίζουμε, τι θα γινόταν, αν εξελέγετο κυβέρνησις δεδηλωμένων αθεϊστικών και αντικληρικών αντιλήψεων. 
Σήμερα, το Κράτος διατηρεί κάποια εκτίμησι για τους κληρικούς. 
Γι’ αυτό και τους μισθοδοτεί.
Προνόμια βέβαια από το Κράτος έχουν και κληρικοί των μουσουλμάνων της Θράκης. 
Αλλ’ εν πάσει περιπτώσει, θα ήταν δυνατόν, να μη μισθοδοτούνται οι κληρικοί μας, όπως δεν εμισθοδοτούντο επί τόσους αιώνες.


● Κανείς δεν ισχυρίζεται, ότι οι κληρικοί, και μάλιστα οι οικογενειάρχες, δεν έχουν ανάγκη μισθού. 
Άλλωστε «ἄξιος ὁ ἐργάτης τοῦ μισθοῦ αυτοῦ», καθιερώνει ο Χριστός (Λουκ.ι΄7).
Ο εργάτης, ο εργαζόμενος, αυτός είναι άξιος κάποιου μισθού. 
Οι κληρικοί μας όλοι (και οι οκτώ περίπου χιλιάδες) κοπιάζουν, για να είναι άξιοι του μηνιαίου μισθού; 
Εργάζονται, όπως και οι λοιποί δημόσιοι υπάλληλοι, τουλάχιστον οκτώ ώρες την ημέρα; 


● Υπάρχουν ασφαλώς πρεσβύτεροι, που όχι οκτώ, αλλά δέκα οκτώ ώρες καθημερινά εκδαπανώνται στο ποιμαντικό τους έργο. 
Εργάζονται «νύκτα καί ἡμέραν», μιμούμενοι τον απόστολο Πᾳύλο (Πράξ.κ΄31).
 Πάντως υπάρχουν και οι άλλοι (είναι οι περισσότεροι!). 
Όχι απλώς έχουν επαγγελματική νοοτροπία, αλλά και στο «επάγγελμά» τους δίνουν το «παρών» ελάχιστες ώρες την εβδομάδα. 
Πολλοί διαμένουν στην πρωτεύουσα του Νομού ή σε άλλο αστικό κέντρο, και μεταβαίνουν στην ενορία το απόγευμα του Σαββάτου, για ν’ αναχωρήσουν την Κυριακή, μια ώρα μετά τη θ.λειτουργία.
Κανείς δεν τους ελέγχει ως «κοπανατζήδες» και «δημοσιοθεσίτες» της πιο επαίσχυντης εκμεταλλεύσεως του δημοσίου χρήματος.


● Αλλ’ από το πρόβλημα, αν είναι «άξιοι του μισθού» (επίγειου), άλλο είναι το σπουδαιότερο πρόβλημα.
Πόσοι από τους κληρικούς είναι άξιοι της ιερωσύνης; 
Αν οι επίσκοποι, οι πρεσβύτεροι και οι διάκονοι της Εκκλησίας είχαμε συνείδησι της αποστολής και λειτουργίας μας, τότε δεν θα μιλούσαμε μόνο για τα οικονομικά μας δικαιώματα. 
Τότε θα στεκόμασταν με δέος μπροστά σε μια ιερωσύνη, που δεν είναι απλώς δικαιοσύη, ούτε καν μόνο αγαθωσύνη και καλωσύνη, αλλ’ είναι μια πορεία θυσίας και προσφοράς. 
Είναι ακτημοσύνη!


● Οι ακαταστασίες στην Εκκλησία ξεκινούν από τις χειροτονίες. 
Μερικές Χρυσοστομικές μαρτυρίες θα παραθέσουμε, για να δούμε σωστά όλο το πρόβλημα:
Από τον τρόπο εκλογής του προς χειροτονία προσώπου, εξαρτάται η ανύψωσις ή η κατάπτωσις του εκκλησιαστικού πληρώματος. 
Λέει ο ιερός Πατήρ: «Πόθεν, εἰπέ μοι, νομίζεις τάς τοσαύτας ἐν ταῖς Εκκλησίαις τίκτεσθαι ταραχάς; Ἐγώ μέν γάρ οὐδέ ἄλλοθέν ποθεν, οἶμαι, ἤ ἐκ τοῦ τάς τῶν   προεστώτων αἱρέσεις καί ἐκλογάς ἁπλῶς καί ὡς ἔτυχε γίνεσθαι» (Ε.Π.Ε. 28,138). Μετάφρασις: Πές μου, από πού νομίζεις, ότι προέρχονται οι τόσες ακαταστασίες στην Εκκλησία; Εγώ νομίζω, ότι δεν προέρχονται από αλλού, ει μη από τον τρόπο εκλογής των ποιμένων. Ενεργούνται με πολλή επιπολαιότητα, εἰκῆ καί ὡς ἔτυχεν!


● Ἐκβοᾶ βέβαια ο χειροτονῶν επίσκοπος, το «Ἡ θεία χάρις… προχειρίζεταί σε… πρεσβύτερον (ἤ διάκονον ἤ επίσκοπον)», ἀλλ’  ο ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, με θλίψι διαπιστώνει, ότι η χειροτονία πολλές φορές δεν οφείλεται στην κλήσι και τη δωρεά της χάριτος, αλλ’ οφείλεται στη σπουδή να καταλάβη ένας νεαρός το αξίωμα (κοσμικό, δυστυχώς, γι’ αυτόν!) και να έχη μια ανθρώπινη προσοδοφόρα «καριέρα».  
«Πολλαί τούτων τῶν χειροτονιῶν οὐκ ἀπό τῆς θείας γίγνονται χάριτος, ἀλλά καί ἀπό τῆς τῶν ἀνθρώπων σπουδῆς» (Ε.Π.Ε.28,198). Μετάφρασις: Πολλές χειροτονίες δεν γίνονται με έμπνευσι της θείας χάριτος, αλλά γίνονται ύστερα από πρότασι ανθρωπίνων υπολογισμών.


● Το χειρότερο είναι η χειροτονία νεαρών παιδιών, κάτω από το όριο ηλικίας που ορίζουν οι ἱεροί Κανόνες. 
Καράβι μεγάλο δεν το εμπιστευόμαστε σε μικρό ναύτη, που ξαφνικά φοράει τη στολή του πρώτου καπετάνιου, χωρίς καμμιά πείρα και καμμιά κατάρτισι.
Εμπιστευόμαστε όμως σε νεαρά παιδιά 20 και 22 και 24 ετών τη διακυβέρνησι του σκάφους, που λέγεται εκκλησιαστική ενορία. 
Το ακόμα πιο φρικτό:
 Πολλά από αυτά τα παιδιά είναι άγαμοι. 
Και αντί να βρίσκωνται σε μοναστήρι για δεκαετή τουλάχιστον δοκιμασία, αυτοί καμαρώνουν, έξω μεν από το ράσο με σταυρούς και επανωκαλλύμαυχα, μέσα δε από το ράσο με μεγαλοπρεπή… μοναχικά σχήματα, αυτοί οι «ἀεί ἀμόναχοι»! 
Λέει ο ἱερός Πατήρ: «Πῶς οὐκ ἄτοπον, εἰς μέν οἰκίαν νεώνητον οἰκέτην μή πρότερον ἐγχειρίζεσθαί τι τῶν ἔνδον, πρίν ἄν διά πολλῆς τῆς πείρας τῆς αὐτοῦ γνώμης πολλά τεκμήρια δῷ, εἰς δε τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ ἔξωθεν εἰσελθόντα εἰς τούς πρώτους εὐθέως κατατάττεσθαι;»(Ε.Π.Ε.23,292). Μετάφρασις: Ένα σπίτι δεν το εμπιστευόμαστε σε νεοφερμένο υπηρέτη, προτού δοκιμαστῆ και δώση σημάδια καλού χαρακτήρα. Και στην εκκλησία αφήνουμε να κατατάσσεται στους προεστώτες κάποιος που μόλις τώρα ήρθε στην πίστι;


● Η ευθύνη  βαρύνει κυρίως τον επίσκοπο. 
Κανένας λόγος δεν μπορεί να ωθήση τον επίσκοπο να χειροτονῆ ακατάλληλα πρόσωπα. 
Φοβερή η ευθύνη. 
Μιλάει γι’ αυτήν ο Χρυσόστομος: «Ὁ τήν ἐπισκοπήν λαχών ὅσῳ πρός μείζονα ὄγκον ἀναβέβηκε, τοσοῦτῳ πλείονα ἀπαιτηθήσεται λόγον, οὐχί διδασκαλίας μόνον και πενήτων προστασίας, ἀλλά καί χειροτονιῶν δοκιμασίας καί μυρίων ἑτέρων» (Ε.Π.Ε.26,40). Μετάφρασις: Εκείνος, που του έπεσε ο κλήρος της επισκοπής, όσο σε μεγαλύτερο αξίωμα ανέβηκε, τόσο και μεγαλύτερη η ευθύνη που θα του ζητηθῆ. Και όχι μόνο για τη διδασκαλία και τη φροντίδα των φτωχών, αλλά και για τις χειροτονίες δοκίμων ανθρώπων και για μύρια άλλα ζητήματα (ποιμαντικῆς).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...