| Η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού |
 Με κατάνυξη και δέος η Εκκλησία µας εορτάζει και πανηγυρίζει την παγκόσμιο ύψωση του Τιµίου και Ζωοποιού Σταυρού και καλεί τα πνευµατικά της παιδιά να προσέλθουν µε ευλάβεια να ασπασθούν το Τίµιο Ξύλο πάνω στο οποίο έχυσε το αίµα Του για τις αµαρτίες µας ο Θεάνθρωπος. Χαρά και φόβο αισθανόµαστε στην καρδιά καθώς προσεγγίζουµε τον Τρισµακάριστο Σταυρό. Χαρά για τη σωτηρία πού έφερε στον κόσµο, φόβο για τις αμαρτίες πού ακόµα φωλιάζουν στο είναι µας.
'Αλήθεια πως να πλησιάσει κανείς το Σταυρό τού Χριστού χωρίς δέος; Αυτόν πού οι άγγελοι ευλαβούνται εµείς οι άνθρωποι πώς να αγγίζουµε; 'Όμως µέ την πίστη, ότι ο Τίµιος Σταυρός είναι «Χριστιανῶν ἡἐλπίς» δειλά-δειλά πλησιάζουµε το Μυστήριό του καί µε γνήσια ευλάβεια γονατιστοί µπροστά του ψελίζουµε: «Σύ µου σκέπη κραταιά ὑπάρχεις ... ἀγίασόν µε τῇ δυνάµει σου». Η σηµερινή εορτή την οποία εορτάζουµε µε τόση λαµπρότητα είναι ανάµνηση ενός µεγάλου γεγονότος που έγινε το 326.
Στο Συναξαριστή της 'Εκκλησίας µας διαβάζουµε ότι όταν ο πρώτος χριστιανός βασιλεύς ο Μέγας Κωνσταντίνος εξεστράτευσε κατά του Μαξεντίου, βρισκόµενος σε δύσκολη θέση και κινδυνεύοντας να νικηθεί από τα πολυάριθµα στρατεύµατα του εχθρού, εκεί στον Τίβερη ποταµό, µέρα µεσηµέρι, είδε στον ουρανό το σχηµα του Τιµίου Σταυρού µε την επιγραφή στά Ρωµαϊκά «Ἐν τοῦτῳ νίκα». Θεωρώντας το σηµείο αυτό ευλογία του Θεού και προµήνυµα νίκης διέταξε τους στρατιώτες του να αναρτήσουν στα πολεµικά λάβαρα το σχχήµα του Σταυρού µε τις θεϊκές λέξεις.
Με τη δύναµη του Σταυρού νίκησε ο Κωνσταντίνος και σαν απόδειξη ευγνωµοσύνης στο Χριστό κήρυξε την ανεξιθρησκεία. Έτσι υψώθηκε ο Σταυρός στους τρούλλους των Εκκλησιών. Ελεύθερα οι χριστιανοί λάτρευσαν τον Σσταυρωµένο και ο Σταυρός του Χριστού έγινε το σύµβολο της αυτοκρατορίας. Εµφορούµενος από τον ζήλο να προσκυνήσει το ίδιο ξύλο επάνω στο οποίο σταυρώθηκε ο Χριστός, έστειλε τη Μητέρα του Αγία Ελένη στα Ιεροσόλυµα µε υπηρέτες και χρήµατα πολλά µε σκοπό να ανασύρει από τη γη το θαµµένο Τίµιο Σταυρό. Ύστερα από κοπιώδη έρευνα αξιώθηκε η Αγία Ελένη να βρει στο λόφο του Γολγοθά τρείς Σταυρούς. Των δύο ληστών και του Χριστού.
Την απορία της ποιός άραγε ήταν ο Σταυρός του' Χριστού την έλυσε το θαύµα της αναστάσεως µιάς νεκρής γυναίκας στην οποία ακούµπησαν πρώτα τους δύο σταυρούς χωρίς να συµβεί τίποτα το θαυµατουργικό, και όταν ακούµπησαν τον τρίτο αµέσως η νεκρή αναστήθηκε. Τότε η Βασίλισσα κατάλαβε ότι ήταν ο Σταυρός του Χριστού και µαζί µε τη Σύγκλητο µε συγκίνηση τον προσκύνησε. Επειδή ζητούσε ο λαός να προσκυνήσει τον Τίµιο Σταυρό και δεν µπορούσε λόγο της κοσµοσυρροής παρακάλεσε την Αγία τουλάχιστον να τον δει.
Τότε ο Πατριάρχης Ίεροσολύµων Μακάριος, ανέβηκε στον άµβωνα της Εκκλησίας και ύψωσε τον Τίµιο Σταυρό. Και κάτω ο λαός µε δακρυσµένα µάτια γονατιστός εψαλε το«Κύριε ελέησον». Από τότε επικράτησε η τιµία εορτή της Υψώσεως. Σήµερα που για τους πολλούς µοντέρνους ανθρώπους ο Σταυρός του Χριστου είναι «µωρία», σήµερα που οι λεγόµενοι µάρτυρες του Ιεχωβά παρασύρουν ανύποπτους αδελφούς µας στην άρνηση του Σταυρού του Χριστού, σήµερα που οι περισσότεροι από τους λεγοµένους ορθόδόξους χριστιανούς µόνο τυπικά και επιφανειακά προσκυνουν το Σταυρό του Χριστού, σήµερα που η τεχνολογική εξέλιξη έκανε τον άνθρωπο να παραθεωρήσει τη δύναµη του Σταυρου.
Σήµερα πού ο Σταυρός και ο Εσταυρωµένος καθαιρέθηκαν από το εικονοστάσι της ψυχής µας, καλούµαστε όσοι ακόµα συγκινούµαστε από το πάθος του Χριστού, όσοι ακόµα πιστεύουµε στή δύναµη του Σταυρού του, να εµβαθύνουµε στο Μυστήριο και στη Θεολογία του, και να οδηγηθούµε από τον εξωτερικό ασπασµό στην εσωτερική ένωσή µας µε τον Εσταυρωµένο. Τότε µόνο η εορτή της υψώσεως θα υψώσει και τη δική µας ψυχή σε ουράνια βιώµατα. Είναι γεγονός ότι ο λαός µας ευλαβείται ιδιαίτερα τη σηµερινή εορτή. Τρέχει στις εκκλησίες να ακούσει τα ωραία τροπάρια, περιµένει µε υποµονή να πάρει από το χέρι του ιερέως τον βασιλικό, που ύστερα βάζει στο εικονοστάσι για φυλακτό και µε κάθε τρόπο εκδηλώνει τα αισθήµατα της ευσέβειάς του.
Πόσοι όµως από αυτούς τούς καλούς χριστιανούς προσπάθησαν νά εµβαθύνουν στό νόηµα της εορτής; Πόσοι σκέφθηκαν ότι πίσω από το σύµβολο υπάρχει µιά ολόκληρη θεολογία; Αλήθεια πόσοι ξέρουν ότι Σταυρός σηµαίνει πάθος, πόνος, θλίψις, µαρτύριο; Είµαστε γεµάτοι από Σταυρούς. Στις εκκλησίες µας, στα σπίτια µας, στους δρόµους, στά λεωφορεία, παντού βλέπει κανείς να δεσπόζει ο Σταυρός. Στο στήθος µας, πάνω από το κρεβάτι µας, στις σηµαίες µας, στην κορυφή της ανεγειρόµενης οικοδοµής, στα θεµέλια κάθε κτίσµατος, στο αυτοκίνητό µας, στα στέφανα των νεονύµφων, στον τάφο των νεκρών, στα κατάρτια των πλοίων, παντού, σε κάθε έκφανση της ζωής δεσπόζει ο Τίµιος Σταυρός.
Και ενώ ζούµε ανάµεσα σε τόσους σταυρούς, δυστυχώς, είµαστε ξένοι προς το Σταυρό τού Χριστού. Αν δοκιµάσει κανείς να δώσει σε ένα όποιοδήποτε άνθρωπο των ανατολικών αθεϊστικών χωρών ένα µικρό σταυρουδάκι θα µείνει έκθαµβος από τη λαχτάρα µε την οποία θα ασπασθεί και θα αγκαλιάσει το Σταυρό τού Χριστού. Θα δει δάκρυα να κυλούν καί θεϊκή αλλοίωση να ζωγραφίζεται στο πρόσωπό του. Και τούτο γιατί µέσα στην πνευµατική στέρηση και στον πόνο ζεί τη θεολoγία του Σταυρού. Ο Σταυρός του Χριστού μας θυμίζει το θείο πάθος του. Εκεί έπαθε για τις αμαρτίες μας.
Εκεί δόθηκε η μάχη κατά της φθοράς. Από το Σταυρό του Χριστού βλάστησε ο καρπός της αθανασίας. Στο Σταυρό σχίσθηκε το χειρόγραφο των αμαρτιών μας. Ατενίζοντας το Σταυρό θυµόµαστε ότι ο Χριστός φόρεσε ακάνθινο στεφάνι για να µας καθαρίσει τους λογισµούς. Ραπίσθηκε για να µας διδάξει την υποµονή. Χλευάσθηκε για να µας διδάξει την αξία της πραότητος. Λογχεύθηκε την πλευρά, εµπτύσθηκε, προπηλακίσθηκε, ποτίσθηκε ξύδι και χολή, εγκαταλείφθηκε, έπαθε όσα κανείς από τους ανθρώπους για να σώσει τον κόσµο και τον καθένα µας από την τυραννία του διαβόλου και του θανάτου.
Έτσι ο Σταυρός του Χριστού γίνεται «Χριστιανῶν ἡ ἐλπίς, πεπλανηµένων ὁδηγός, χειµαζοµένων λιµήν, ἐν πολέµοις νῖκος, οἰκουµένης ἀσφάλεια, νοσούντων ἰατρός, νεκρῶν ἡ ἀνάστασις». Ο Σταυρός µας θυµίζει τη λύτρωσή µας και τη σωτηρία µας. Για µας τους ορθοδόξους Έλληνες ο Σταυρός θυµίζει αγώνες εθνικούς κατά τους οποίους χωρίς τη δύναµή του ήταν αδύνατο να επιβιώσουµε. «Σταυρός πιστῶν τὸ στήριγµα» ψάλλουµε θριαµβευτικά. Ο Τίµιος Σταυρός ήταν και είναι το εθνικό µας σύµβολο ποε εμψύχωνε τους αγωνιστές µας. Τα βυζαντινά στρατεύµατα µέσα στα πεδία των µαχών έφεραν τα λάβαρα του Σταυρού µε τα όποια ενίσχυαν τους µαχητές.
Ό ιερός λόχος µε καύχηση διεκήρυττε «ἐν τούτῳ τῷ σηµείῳ νικῶµεν». Και ο θαλασσινός αγωνιστής Kανάρης ύψωσε στη φρεγάτα του τον Τίµιο Σταυρό µε τη φράση«Σταυροῦ τύπος ἐχθροῖς τρόµος». Aς µή µείνουµε αγαπητοί μου αδελφοί µόνο θεατές του µεγάλου τούτου σηµερινού µυστηρίου. Καθώς ασπαζόµαστε «τό Ζωοποιόν ξύλον». Ας αφήσουµε τη σκέψη µας να αγκαλιάσει τον Εσταυρωμένο και να μας θυµίζει κάθε λεπτό τα περιστατικά του αχράντου πάθους του Ιησού Χριστού. Και ακόµα, όπου ατενίζουµε τον Τίµιο Σταυρό ας φέρουµε στη µνήµη µας τα προστάγµατα και τις υποθήκες του Εσταυρωµένου Χριστού. Τότε ο Σταυρός δεν θα είναι για µας ένα άψυχο ξύλο, αλλά θά γίνει «ζωή καί ανάστασις», δεν θα είναι ένα πολύτιµο κειµήλιο, αλλά θα αποβεί η µοναδική αξία από την οποία θα παίρνει νόηµα η ζωή µας. Αμήν. |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά