Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Πέμπτη, Νοεμβρίου 15, 2012

Τί Μάνα εἶναι Αὐτή!





















– Γέροντα, γιατί ἡ Παναγία ἄλλοτε µοῦ δίνει ἀµέσως
 αὐτὸ ποὺ Τῆς ζητῶ καὶ ἄλλοτε ὄχι;
 – Ἡ Παναγία, ὅποτε ἔχουµε ἀνάγκη, ἀπαντᾶ
 ἀµέσως στὴν  προσευχή µας • ὅποτε δὲν ἔχουµε, 
µᾶς ἀφήνει, γιὰ νὰ ἀποκτήσουµε λίγη παλληκαριά. 
Ὅταν ἤµουν στὴν Μονὴ Φιλοθέου (1955-1958), 
µιὰ φορά, ἀµέσως µετὰ τὴν ἀγρυπνία τῆς 
Παναγίας µὲ ἔστειλε ἕνας Προϊστάµενος νὰ πάω 
ἕνα γράµµα στὴν Μονὴ Ἰβήρων. Ὕστερα ἔπρεπε
 νὰ πάω κάτω στὸν ἀρσανὰ τῆς µονῆς καὶ νὰ 
περιµένω ἕνα γεροντάκι ποὺ θὰ ἐρχόταν µὲ 
τὸ καραβάκι, γιὰ νὰ τὸ συνοδεύσω στὸ µοναστήρι
 µας – ἀπόσταση µιάµιση ὥρα µὲ τὰ πόδια. 
Ἤµουν ἀπὸ νηστεία  καὶ ἀπὸ ἀγρυπνία.
Τότε τὴν νηστεία τοῦ Δεκαπενταυγούστου 
τὴν χώριζα στὰ δύο• µέχρι τῆς Μεταµορφώσεως 
δὲν ἔτρωγα τίποτε, τὴν ἡµέρα τῆς 
Μεταµορφώσεως ἔτρωγα, καὶ µετὰ µέχρι τῆς Παναγίας
 πάλι δὲν ἔτρωγα τίποτε.
 Ἔφυγα λοιπὸν ἀµέσως µετὰ τὴν ἀγρυπνία καὶ
 οὔτε σκέφθηκα νὰ πάρω µαζί µου λίγο παξιµάδι.
 Ἔφθασα στὴν Μονὴ Ἰβήρων, ἔδωσα τὸ γράµµα
 καὶ κατέβηκα στὸν ἀρσανά, γιὰ νὰ περιµένω τὸ 
καραβάκι. Θὰ ἐρχόταν κατὰ τὶς τέσσερις τὸ ἀπόγευµα,
 ἀλλὰ ἀργοῦσε νὰ ἔρθη.  
Ἄρχισα ἐν τῷ µεταξὺ νὰ ζαλίζωµαι. 
Πιὸ πέρα εἶχε µιὰ στοίβα ἀπὸ κορµοὺς δένδρων, 
σὰν τηλεγραφόξυλα, καὶ εἶπα µὲ τὸν λογισµό µου:
 «Ἂς πάω νὰ καθήσω ἐκεῖ ποὺ εἶναι λίγο ἀπόµερα,
 γιὰ νὰ µὴ µὲ δῆ κανεὶς καὶ ἀρχίση νὰ µὲ ρωτάη
 τί ἔπαθα». Ὅταν κάθησα, µοῦ πέρασε  λογισµὸς νὰ
 κάνω κοµποσχοίνι στὴν Παναγία νὰ µοῦ οἰκονοµήση 
κάτι. Ἀλλὰ ἀµέσως ἀντέδρασα στὸν λογισµὸ 
καὶ εἶπα: «Ταλαίπωρε, γιὰ τέτοια τιποτένια 
πράγµατα θὰ ἐνοχλῆς τὴν Παναγία;».
 Τότε βλέπω µπροστά µου ἕναν Μοναχό. Κρατοῦσε
 ἕνα στρογγυλὸ ψωµί, δύο σύκα καὶ ἕνα µεγάλο
 τσαµπὶ σταφύλι. «Πάρε αὐτά, µοῦ εἶπε, εἰς 
δόξαν τῆς Κυρίας Θεοτόκου», καὶ χάθηκε. 
Ἔ, τότε διαλύθηκα• µὲ ἔπιασαν τὰ κλάµατα, 
οὔτε ἤθελα νὰ φάω πιὰ … Πά, πά! Τί Μάνα
 εἶναι Αὐτή! Νὰ φροντίζη καὶ γιὰ τὶς µικρότερες 
λεπτοµέρειες! Ξέρεις τί θὰ πῆ αὐτό!



Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι ΣΤ΄, 
Περί προσευχής, έκδοση Ιερόν Ησυχαστήριον 
Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος",
 Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 2012, σσ. 90-91.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...