Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Πέμπτη, Μαΐου 16, 2013

ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ ΜΑΣ Η «ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ» ΟΙ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΤΕΣ ΤΙ ΠΡΟΣΔΟΚΟΥΝ;







ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ ΜΑΣ Η «ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ»
ΟΙ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΤΕΣ ΤΙ ΠΡΟΣΔΟΚΟΥΝ;

O  Ἀμερικανός Νευροχειρουργός Alexander Eben ἦταν ἀπό τούς
σθεναρούς ὑποστηρικτές, πού θεωροῦσαν τόν ἐγκέφαλο ὡς μηχανή,
ἡ ὁποία παράγει τό φαινόμενο τῆς συνειδήσεως. «Ἅπαξ καί ἡ μηχανή
σταματάει τή λειτουργία της, παύει καί ἡ συνείδηση τοῦ ἀνθρώπου. Ὅσο
περίπλοκος καί μυστηριώδης καί ἄν εἶναι ὁ πραγματικός μηχανισμός
τῶν διαδικασιῶν πού διεξάγονται στόν ἐγκέφαλο, τόσο ἁπλός εἶναι ὡς
πρός τήν ἀρχή του: Μόλις τραβᾶς τό καλώδιο ἀπό τήν πρίζα, σβήνει ἡ
τηλεόραση.»
Αὐτή ἦταν ἡ πεποίθηση τοῦ κ. Eben προτοῦ ἐμπλακεῖ ἡ ὑγεία του σέ
μεγάλη περιπέτεια, τήν ὁποία περιγράφει ἡ δημοσιογράφος Lisa Kleine
στό γερμανικό περιοδικό Fokus ὡς ἑξῆς:
«Εἶναι 10 Νοεμβρίου 2008, ὥρα τέσσερις καί μισή τά ξημερώματα,
ὅταν διαπερνάει ἕνας ὀξύτατος πόνος τήν σπονδυλική στήλη τοῦ 54χρονου
Νευροχειρουργοῦ Eben Alexander. Εἶναι ἄραγε αἰτία ἡ ἴωση, ἡ ὁποία
τόν βασανίζει ἐδῶ καί μιά βδομάδα; Γιά ὕπνο οὔτε λόγος. Κάνει ἕνα
ζεστό μπάνιο. Μόλις μπαίνει στό νερό ἄλλος πόνος-σφάχτης. Γιά αὐτό
ἀποκλείεται νά εὐθύνεται ἡ γρίππη. Λίγες ὧρες ἀργότερα καλεῖ ἡ σύζυγός
του βοήθεια. Ὁ ἀσθενής μεταφέρεται μέ ἀσθενοφόρο στό Νοσοκομεῖο
Lynchburg –πλέον ἀναίσθητος– στό Νοσοκομεῖο, στό ὁποῖο ὁ ἴδιος κατά
καιρούς χειρουργοῦσε. Αὐτή τή φορά φθάνει ξαπλωμένος στό φορεῖο,
καταληφθείς ἀπό μιά ἔντονη ἐπιληπτική κρίση. Ἡ διάγνωση τῶν ἰατρῶν -
συναδέλφων του: Βακτηριακή Μηνιγγίτιδα.
Ὁ Alexander ἔπεσε σέ βαρύ κῶμα γιά ἕξι μέρες καί ἡ ἐλπίδα ἐπι-
βίωσης ἦταν - σύμφωνα μέ τήν ἐκτίμηση τῶν ἰατρῶν - λιγώτερο ἀπό 3%,
καί στήν περίπτωση ἐπιβίωσης θά εἶχε μή διορθώσιμες βλάβες στόν
ἐγκέφαλο μέ ἀποτέλεσμα μόνιμη ἀναπηρία, λόγῳ τῆς καταστροφῆς τοῦ
νεοφλοιοῦ του.»
Καί ἀκριβῶς αὐτή ἡ περιοχή τοῦ ἐγκεφάλου ἀπασχολοῦσε τόν ἰατρό
μιά ὁλόκληρη ζωή. Καί σ’ αὐτήν ἀκριβῶς τήν περιοχή ἑστίασε τήν συνεί-
δηση τοῦ ἀνθρώπου. Μέ νεκρωμένη αὐτή τήν περιοχή –ὑπεστήριζε πάντα–
δέν ἔχει ἀξία ἡ ἀνθρώπινη ζωή καί δέν ὑπάρχει οὐσιαστικά ζωή.
Γι’ αὐτό καί δέν λογάριαζε ποτέ τίς διηγήσεις ἀνθρώπων, ἀσθενῶν

του, κλινικά νεκρῶν, πού ἔπειτα ἀπό ἀνάνηψη ἐπανέκαμψαν. Τέτοιες
ἐμπειρίες τοῦ ἄλλου κόσμου χαρακτήρισε ὁ ἰατρός ὡς ἐξαπατήσεις τοῦ
ἐγκεφάλου.
Αὐτά ὅμως ἴσχυαν μέχρι πού ἦλθε ὁ ἴδιος στήν κατάσταση αὐτή,
στήν ὁποία διέτρεξε - ὅπως λέει ὁ ἴδιος - τρεῖς σταθμούς, τούς ὁποίους
ὀνομάζει Ἅδη ἤ βασίλειο τῆς προοπτικῆς τοῦ γαιοσκώληκα, πέρασμα καί
κέντρο. Τόν πρῶτο σταθμό περιγράφει ὁ ἰατρός ὡς μία κόκκινη-καφέ
θάλασσα ἀπό ἀντικείμενα πού ἔμοιαζαν μέ ρίζες καί ἀγγεῖα αἵματος σέ
μιά τεράστια λασπώδη μήτρα. Ὁ ἴδιος βρισκόταν μέσα σ’αὐτή τή θάλασσα
στά ἐντότατα τῆς γῆς, ὅπου ἐνίοτε ἀνεδύσαντο τρομακτικά πρόσωπα ζώ-
ων πού ἀναστέναζαν καί ἐξαφανίζονταν πάλι. Γλώσσα, συναισθήματα,
λογική - ἀπ’ ὅλα αὐτά οὔτε ἴχνος. Ἐπεκρατοῦσε μιά ἔντονη δυσωδία ἀπό
περιττώματα, αἷμα καί ἔμετο. Ἦταν ἕνας πολύ ἀπεχθής τόπος.
Μετά ὅμως πέρασε ἀπό ἕνα τοῦνελ μέ φῶς, πού τόν ὁδήγησε στό
δεύτερο σταθμό, τό πέρασμα. Ἐκεῖ συνάντησε εὔφορα πράσινα τοπία πού
ἔμοιασαν μέ γήϊνα. «Πέταξα πάνω ἀπό δένδρα καί ἀγρούς, ποτάμια καί
καταρράκτες, κάπου-κάπου καί πάνω ἀπό ἀνθρώπους, ἀνάμεσα στούς
ὁποίους ἦσαν καί παιδιά. Γελοῦσαν καί ἔπαιζαν. Οἱ ἄνθρωποι τραγουδοῦ-
σαν καί χόρευαν σέ κύκλους». Μιά ὄμορφη γυναίκα τόν συνόδευσε μέχρι
τόν τρίτο σταθμό, τό κέντρο.
Ἐκεῖ φθάνοντας μέσω ρόζ-λευκῶν νεφελῶν πιστεύει ὅτι συνάντησε
τόν ἴδιον τόν Θεόν, τόν ὁποῖον περιγράφει ὡς «κατάμαυρο σκοτάδι, τό
ὁποῖο συνάμα ἦταν κατάμεστο ἀπό φῶς καί ὁ ὁποῖος μέ ἤξερε ἀπό μέσα
καί ἀπ’ ἔξω, καί εἶχε χαρακτηριστικά πού ὅλη τή ζωή μου εἶχα συνδυάσει
μέ ἀνθρώπους: ζεστασιά, συμπόνια, συμπάθεια, ἀκόμα καί χιοῦμορ καί
εἰρωνία. Τό κυρίαρχο στοιχεῖο στόν ἄλλον κόσμο ἦταν ἡ ἀγάπη.»
Μετά τήν ἀνάκαμψή του ὁ συγκεκριμένος ἰατρός - ἐρευνητής ἄλλαξε
γραμμή, διότι σύμφωνα μέ τήν πολυετῆ ἔρευνά του, στήν περίπτωσή του
ἦταν ἀδύνατο νά πρόκειται περί φαντασιώσεως ἤ ἀπάτης τοῦ ἐγκεφάλου,
ἐπειδή ἡ περιοχή πού παράγει τέτοιες ψευδαισθήσεις, ὁ νεοφλοιός, εἶχε
σχεδόν ὁλοσχερῶς νεκρωθῆ.
Ὁ Alexander Eben ἔχει τήν πεποίθηση ὅτι πρόκειται γιά πραγματικά
βιώματα, καί ἔγινε ὑπέρμαχος τοῦ ὅτι ὑπάρχει συνείδηση καί πέρα ἀπό τίς
μετρήσιμες ὀργανικές καί σωματικές λειτουργίες.
Ὅπως καί ἄν βλέπει καί κρίνει κανείς τίς περιγραφές τοῦ A. Eben
στό βιβλίο του «Ματιά στήν αἰωνιότητα», ἕνα γίνεται ὁλοφάνερο: πόσο
λίγη ἐμπιστοσύνη ἔχουν κάποιοι ἐπιστήμονες στήν ἐπιστήμη τους!

Ἐμεῖς πάντως μένομε σταθεροί στήν προσδοκία ἀναστάσεως νεκρῶν
καί ζωῆς τοῦ μέλλοντος αἰῶνος.
Ὅταν ὁ ἀναστάς Κύριος φέρνει στό Σῶμα Του τά στίγματα τῶν
ἥλων καί τῆς λόγχης, τά ὁποῖα ἐπιδεικνύει στούς Ἁγ. Ἀποστόλους, γιά νά
πεισθοῦν ὅτι Αὐτός εἶναι «ἴδετε τάς χεῖράς μου καί τούς πόδας μου, ὅτι
αὐτός ἐγώ εἰμι· ψηλαφήσατέ με καί ἴδετε, ὅτι πνεῦμα σάρκα καί ὀστέα οὐκ
ἔχει καθώς ἐμέ θεωρεῖτε ἔχοντα» στό ἕκτο ἐωθινό Εὐαγγέλιο καί «εἶτα
λέγει τῷ Θωμᾷ· φέρε τόν δάκτυλόν σου ὧδε καί ἴδε τάς χεῖράς μου, καί
φέρε τήν χεῖρά σου καί βάλε εἰς τήν πλευράν μου καί μή γίνου ἄπιστος,
ἀλλά πιστός» στό ἔνατο ἐωθινό, πῶς τολμοῦν μερικοί, ἐν ὀνόματι μιᾶς
ἐμπιστοσύνης στήν ἀξίας τῆς ἐπιστήμης νά κομματιάσουν τά σώματα
μελλοθανάτων - ἄρα ἀπροστατεύτων - ἀνθρώπων, εἰκόνων τοῦ Χριστοῦ;
Ὁ Χριστός οὐσιαστικά δέν ἔπαθε τίποτε, ἀναστήθηκε, ἀλλά φέρνει
τά στίγματα πρός αἰώνιο ντροπιασμό ἐκείνων πού Τόν σταύρωσαν.
Οὐαί τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ, δι’ οὗ ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ εἰς χεῖρας ἀνθρώπων
παραδίδεται!
Ἔτσι καί τά θύματα τῆς ἐπιστημονικῆς σφαγῆς στά χειρουργεῖα
δέν θά πάθουν οὐσιαστικά τίποτα, διότι ὁ Θεός εἶναι δίκαιος, ἀλλά τά
ἀναστημένα σώματά τους θά φέρουν τά σχετικά σημεῖα πρός ντροπιασμό
τῶν συγχρόνων Ἰουδαίων καί Ρωμαίων μέ ἐπιστημονικό μανδύα. Καί οὐαί
καί ἀλλοίμονό τους!
Καί κάτι ἀκόμα: Ἄν εἶναι ἡ μεγίστη ἀτίμωση τό λακτίζειν, δηλαδή τό
νά χυθοῦν τά σπλάχνα τήν ὥρα τοῦ θανάτου, ὅπως συνέβη στόν Ἰούδα καί
στόν Ἄρειο, τούς μεγαλυτέρους θεομάχους τῆς ἱστορίας, καί ἄν θεωρεῖται
ὡς ἔσχατη μορφή ἐγκλήματος, μίσους καί αἴσχους τό ξεκοίλιασμα
ἀθώων ἐν ὥρα πολέμου, ὅπως ἔγινε στό Δίστομο τῆς Βοιωτίας, πόσο
μᾶλλον ἀποτρόπαιο εἶναι ἡ ἀφαίρεση ὀργάνων ἀπό ἀπροστάτευτο καί
ἀνυπεράσπιστο ἄνθρωπο κατά τό ἀποθνήσκειν, δηλαδή κατά τήν ὥρα τῆς
μεταβιβάσεως ἀπό τή ζωή στόν θάνατο;
Ἡ μεταστροφή τοῦ κ. Eben μᾶς ἀποδεικνύει, ὅτι τέτοιου εἴδους
ἐπιστήμη δέν ἐπίσταται, ἀλλά εἰκάζει. Προχωράει ἀκόμα καί ἐκεῖ πού δέν
γνωρίζει, καί πουλάει συνειδήσεις ἀντί τριάκοντα ἀργυρίων.
Αὐτή τή Μεγάλη Πέμπτη ἄς τελειώσει μιά καί ἔξω ἡ τακτική καί ἡ
πρακτική τοῦ Ἰούδα, γιά νά δοῦμε ἀναστάντα Κύριον καί νά προσδοκῶμεν
ἀνάστασιν νεκρῶν καί ζωήν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος.
π. Γεώργιος Χάας
ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ Τεῦχος 129

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...