Πατρίδα του ἡ πόλη Ροδοβίσι τῆς ἐπαρχίας Στρούμιτζα τῆς Βουλγαρίας.
Εἴκοσι χρονῶν ᾖλθε στὴ Θεσσαλονίκη καὶ δούλευε σὰν ὑπάλληλος σὲ κάποιο ἐμπορικὸ κατάστημα. Κάποια μέρα, βοήθησε τὸ ἀφεντικό του γιὰ τὴ λαθραῖα ἐξαγωγὴ ἐνδυμάτων ἔξω ἀπὸ τὸ Κάστρο τῆς Θεσσαλονίκης, γιὰ νὰ μὴ πληρώσει φόρους. Ὁ Ἀναστάσιος μάλιστα, φόρεσε καὶ μία τούρκικη στολὴ προκειμένου νὰ περάσει τὸ ἐμπόρευμα. Ἀλλὰ ἐνῷ περνοῦσε τὴν πύλη, Τοῦρκοι φοροειοπράκτορες, τὸν ρώτησαν ἂν εἶχε ἀνάλογα ἔγγραφα γιὰ τὴν ἐξαγωγὴ τῶν ἐνδυμασιῶν. Αὐτὸς μὲ ἀφέλεια ἀπάντησε ὅτι ἦταν Τοῦρκος. Γιὰ νὰ τὸ ἐπιβεβαιώσει αὐτό, οἱ Τοῦρκοι ὑπάλληλοί του ζήτησαν νὰ κάνει «σαλαβάτι» (ὁμολογία). Ὁ νέος στὸ ἄκουσμα τοῦ αἰτήματος αὐτοῦ ἔμεινε ἄφωνος. Ἀμέσως τότε τὸν ἅρπαξαν οἱ Τοῦρκοι καὶ μὲ ἄγρια χτυπήματα τὸν ὁδήγησαν στὸν ἀγά. Ἐκεῖ ὁ Ἀναστάσιος, παρὰ τὶς κολακεῖες καὶ τὶς φοβέρες τοῦ ἀγᾶ, ἔμεινε ἀκλόνητος στὴ χριστιανικὴ πίστη.
Κατόπιν ὁδηγήθηκε στὸν κριτὴ καὶ ἔπειτα σ’ ἄλλον ἄρχοντα, ὅπου φυλακίστηκε καὶ βασανίστηκε ἀνελέητα. Ἀλλὰ ἐπειδὴ καὶ πάλι ὁμολογοῦσε τὸν Χριστὸ τὸν καταδίκασαν σὲ θάνατο.
Στὸ δρόμο γιὰ τὴν ἀγχόνη, ὁ Ἀναστάσιος ὑπέκυψε στὰ τραύματά του καὶ παρέδωσε τὸ πνεῦμα του στὸν Θεό, ἔξω ἀπὸ τὴ Θεσσαλονίκη κοντὰ στὴν «καινούρια πόρτα», στὶς 8 Αὐγούστου 1794.
Στὸ δρόμο γιὰ τὴν ἀγχόνη, ὁ Ἀναστάσιος ὑπέκυψε στὰ τραύματά του καὶ παρέδωσε τὸ πνεῦμα του στὸν Θεό, ἔξω ἀπὸ τὴ Θεσσαλονίκη κοντὰ στὴν «καινούρια πόρτα», στὶς 8 Αὐγούστου 1794.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά