Η ανθρωπότητα έφτασε στο φεγγάρι, όχι όμως στο Θεό. Κατέκτησε επιστημονικούς τομείς αρκετούς, όχι όμως την αγιότητα. Εφεύρε φάρμακα, δεν εξασφάλισε την αθανασία. Απέκτησε ινδάλματα και ηγέτες, ξέχασε Θεό και Άγιους. Αυτή είναι η «ακτινογραφία» του ανθρώπου τού 21ου αιώνα, αυτού που αγνοεί τον Χριστό και αποστρέφεται την χάρη Του
Αρχαία είναι η πράξη της Εκκλησίας μας να αποδίδει τιμές και ύμνους σε πρόσωπα ξεχωριστά και να αναγνωρίζει με τον τρόπο αυτό  την κάθε μορφής προσφορά τους. Κάθε φορά που  τιμάται η μνήμη των Άγιων Tης, στην ουσία αναπολεί τις μορφές εκείνες πού στάθηκαν ορόσημα στην πορεία Της και που εκούσια πότισαν το δένδρο Της με αίμα, κλάμα, προσευχή, αγωνία και αγώνα .
Στις 2 Μαΐου κάθε χρόνου στρέφει ικετευτικά τη σκέψη Της και ανοίγει τα υμνολογικά της βιβλία για να συναντήσει την Όσια Ματρώνα, τη Ρωσίδα. Είναι άλλος ένας καρπός αυτός του πάμπλουτου ρωσικού αγιολογίου. Με όλη της την βιωτή έγινε ευάρεστη στον Θεό, με την εφαρμογή των εντολών Του, με την αρετή και την αγνότητα. Γι' αυτό και της έδωσε τη χάρη να κάνει θαύματα σε ανθρώπους  όταν καρδιακά της το ζητήσουν.
Η Όσια Ματρώνα άκουσε το λόγο τού Θεού - διά της Άγιας Γραφής – και θεραπευμένη από πάθη και ελαττώματα αντιστάθηκε στον πειρασμό, αυτόν που και εμάς πολεμάει αδιαλείπτως, ακόμη και με εφάμαρτους λογισμούς. Χρειάζεται σθεναρή αντίδραση στη μάχη αυτή. Γενναιότητα και σθένος είχε   η Όσια, έτσι και πάλεψε  στους καιρούς της δεινής αθεΐας στη Ρωσία. Η βιωτή της και τα θαύματά της δεν συνθέτουν άπλα ένα συναξάρι, άλλα τον αντίποδα στην κάθε λογής μέθη και κραιπάλη των αντίθεων καιρών μας. Δεν είναι απλή παράθεση ιστορικών στοιχείων, άλλα αντίσταση γραπτή στην ισοπέδωση κάθε ιερού που επιχειρείται στην εποχή μας και στον τόπο μας. Δεν είναι απλή διήγηση θαυμαστών γεγονότων, άλλα κατάθεση μαρτυρίας έναντι των αμφισβητήσεων πού απεργάζεται ο χρόνος μας.
Οι ύμνοι και οι παρακλήσεις προς την Άγια Ματρώνα λειτουργούν ως πρόκληση. Τα λουλούδια των κήπων να μεταβληθούν σε ευωδία ψυχής και τα αγιοκέρια που θα ανάψουμε να γίνουν φώτα πολλά στα σκοτάδια μας. Πρέπει να την συναντήσουμε όχι για τον τύπο, την περιέργεια ή  την συνήθεια. Άλλα ως ευκαιρία αλλαγής και μετάνοιας, σωτηρίας πραγματικής. Μη ξεχνάμε άλλωστε ότι, ως χριστιανοί έχουμε τον Τριαδικό Θεό και τους Αγίους μας ως ρυθμιστές της ζωής μας, καταφυγή στις δυσκολίες της και οδηγούς στην λύση τους. Δεν είναι απομεινάρια λαμπρού παρελθόντος. Υπάρχουν άλλωστε και τα θαύματα ως αποδείξεις ορατές ότι υπάρχουν και ζουν.
Κάθε φορά που γιορτάζουμε έναν Άγιο καλούμαστε να διαλέξουμε ανάμεσα στο παροδικό κέρδος και στα παντοτινά χαρίσματα. Το πρώτο είναι των πολλών και αδιάφορων, τα δεύτερα είναι των λίγων και συνειδητοποιημένων. Όταν το κατανοήσουμε, τότε η κοινωνία μας θα έχει γίνει όντως Εκκλησία, κέντρο της θα είναι ο Ιερός Ναός -ως τόπος λατρείας τού Τριαδικού Θεού- και ζωοδόχος πηγή τα μυστήρια Της. Η τιμή των Άγιων, όπως της Άγιας Ματρώνας, θα είναι αναγνώριση της άξιας τους και απτή ενίσχυση στον αγώνα μας για αρετή
Η Νύμφη του Χριστού Εκκλησία φοράει ένα υπέρλαμπρο και πανάκριβο κόσμημα. Κάθε πολύτιμο πετράδι του κοσμήματος απεικονίζει και έναν αστέρα της Χριστιανοσύνης. Έναν Άγιο! Στις 2 Μαϊου λαμποκοπά περισσότερο εκείνο πού ακούει στο όνομα της Οσίας Ματρώνας.
΄Ας έχουμε πάντοτε και εμείς στολισμένη την ψυχή μας και τα έργα μας με τη λάμψη ενός τέτοιου αστέρα φωτοφόρου!