Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Εκκλησία και κρίση. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Εκκλησία και κρίση. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη, Μαρτίου 31, 2016

Εκκλησία και πρόσφυγες




Πρόσφατα ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος επικρίθηκε, δηλαδή κατακρίθηκε, για την κίνησή του, να βγάλει το σταυρό και το αρχιερατικό του εγκόλπιο, κατά την επίσκεψή του στους πρόσφυγες, για να μην τραυματίσει - όπως ειπώθηκε - το θρησκευτικό συναίσθημα των μουσουλμάνων προσφύγων (ο ίδιος δεν παραδέχεται ότι το έκανε γι' αυτό, όπως αναφέρεται εδώ, απ' όπου και η φωτο).
Δεν ξέρω αν η πράξη του ήταν σωστή ή λάθος. Όμως νομίζω ότι δεν επιτρέπεται η σφοδρή κριτική κατά του αρχιεπισκόπου για ένα τέτοιο συμβάν. Το αν η Εκκλησία ευαγγελίζεται τους πρόσφυγες ή όχι, δεν κρίνεται από αυτό. Αν υποχωρούμε μπροστά στο επερχόμενο Ισλάμ, δεν κρίνεται από αυτό, αλλά από πολλά. Μην ξεχνάμε ότι οι πρόφυγες είναι θύματα αυτού του Ισλάμ, όπως ήμασταν κι εμείς στο παρελθόν.
Επίσης, αν μεταξύ των προσφύγων έχουν διεισδύσει πεμπτοφαλαγγίτες τζιχαντιστές, είναι ένα πολύ σοβαρό ζήτημα που οφείλει το ελληνικό κράτος να το ερευνήσει άμεσα - και θα το έκανε, αν δεν ήταν ξεπουλημένο. Μήπως κρυφά το κάνει; Μακάρι. Εμείς πάντως, ως απλοί άνθρωποι, αλλά ορθόδοξοι χριστιανοί (δηλαδή ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ να είμαστε απλοί άνθρωποι, εφόσον είμαστε ορθόδοξοι χριστιανοί), δεν μπορούμε να κλείνουμε την πόρτα και την καρδιά μας στους δυστυχισμένους που έρχονται στον τόπο μας, επειδή υποψιαζόμαστε ότι ίσως κάποιοι από αυτούς είναι πράκτορες των τζιχαντιστών.
Επιπλέον, κι αν όντως είναι και μια μέρα αιφνιδίως ξεθηκαρώσουν τα σπαθιά τους, σίγουρα θα παίξει θετικό ρόλο το ότι μοιραστήκαμε μαζί τους το υστέρημά μας. Αν και όσο το μοιραζόμαστε. Ας μην κλείνουμε λοιπόν την πόρτα της αγάπης του Χριστού, επειδή το κράτος δεν κάνει το δουλειά του. Εξάλλου, αν είναι να πεθάνουμε, ας πεθάνουμε σαν άγιοι, όχι σαν μικρόψυχοι φαρισαίοι.
Όσο για το ζήτημα του ευαγγελισμού των προσφύγων, δηλαδή του ιεραποστολικού ανοίγματος σ' αυτούς, τι ακριβώς έχουν κάνει γι' αυτό όσοι κατακρίνουν τον αρχιεπίσκοπο; Τι έχουν κάνει οι τόσοι ορθόδοξοι σύλλογοι, οι αδελφότητες, οι μονές, οι ενορίες, οι ορθόδοξες συντροφιές, διαδικτυακές και άλλες, που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας; Αφήστε, το ζήτημα είναι παλιό (από τα τόσα χρόνια που έχουμε μετανάστες και ποτέ δεν προσφερθήκαμε να τους μιλήσουμε σωστά και όμορφα για το Χριστό), δεν είναι πρόσφατο, και δεν είναι και ανώδυνο για κανένα μας.
Αναδημοσιεύουμε δύο σχετικά κείμενα και κατόπιν, Θεού θέλοντος, θα πούμε κάτι ακόμη.
Κατ' αρχάς, μια πρόσφατη επιφυλλίδα του Χρήστου Γιανναρά, με την οποία συμφωνούμε απόλυτα:


Aκέφαλη η κοινωνία αντιστέκεται
Βοήθεια στον πλησίον που έχει ανάγκη
Χρήστος Γιανναράς
 "Καθημερινή τής Κυριακής" 27-3-2016.
Αναδημοσίευση από: http://www.kathimerini.grΟΟΔΕ


Γ​​ια κάποιες εβδομάδες το λιμάνι του Πειραιά φιλοξενεί χιλιάδες περαστικούς (τράνζιτο) πρόσφυγες – ο σταθερός αριθμός για αρκετό διάστημα ήταν δυόμισι χιλιάδες, έφτασε και τις πέντε. Στα Δελτία Eιδήσεων οι αριθμοί είναι «πληροφορία», στην άμεση επιτόπια θέα είναι συγκλονισμός και δέος που διαρκεί.

Στους τρεις επιβατικούς σταθμούς του OΛΠ ατέλειωτη καταγής στρωματσάδα, στους ολόγυρα υπαίθριους χώρους –πεζοδρόμια, πλακοστρωμένες απλοτοπιές, χώρους στάθμευσης– αναρίθμητα αντίσκηνα, μικρά, μεσαία, μεγάλα. Ποιος προμηθεύει τα αντίσκηνα και ποιος τα μοιράζει, ποιος τις ατέλειωτες κουβέρτες, τα αδιάβροχα, τα μπουφάν, τα πουλόβερ, ποιος πληρώνει το κόστος; Ποιος υποδέχεται τα σμήνη που καταφθάνουν αδιάκοπα, μέρα νύχτα, να τα κατευθύνει, να τα κουμαντάρει, να γνοιαστεί για τις πρώτες ανάγκες τους μόλις κατεβαίνουν από τα πλοία;

Γλωσσική επικοινωνία ανύπαρκτη. Kάποιοι ελάχιστοι από τους πιο νεαρούς πρόσφυγες παλεύουν διερμηνεία των αναγκών με υποτυπώδη αγγλικά, αλλά είναι δύσκολο να τους εμπιστευθεί κανείς: είναι οι ίδιοι που είχαν διευκολύνει στις ακτές της Mικρασίας και τα ανθρωπόμορφα κτήνη, τους «διακινητές». Για τα πολύ βασικά της συνεννόησης οι χειρονομίες αρκούν, όμως τον άρρωστο ή τον χαμένο από τους δικούς του πώς να τον καταλάβεις τι προσπαθεί να σου πει;

Tο κράτος απουσίασε ολοσχερέστατα, και ευτυχώς – τέτοιο τσουνάμι ανθρώπινων αναγκών δεν γίνεται να αντιμετωπιστεί από υπαλληλία σε διατεταγμένη υπηρεσία και με ωράριο. Ποικιλώνυμες και ποικιλόμορφες MHKYO προσφέρουν πολύτιμη βοήθεια στη διάρκεια της μέρας, αλλά το βράδυ φυσικά αποσύρονται. Oπως περαστικές ήταν και οι σκόπιμα επιδεικτικές παρουσίες για «διανομή βοηθημάτων»: κυρίες της «καλής κοινωνίας», πολιτευτές (τωρινοί ή επίδοξοι), διοικητικά συμβούλια «ευαγών ιδρυμάτων», αντιπρόσωποι της Iεράς Συνόδου με πλήρη ανάρτηση επιστήθιων επίχρυσων σιδερικών... Aυτό το είδος των επισκεπτών μοιράζουν κάποια πακέτα φωτογραφούμενοι, και αποχωρούν.

Συνεχή παρουσία, με βάρδιες μέρα και νύχτα, έχουν οι «Γιατροί του Kόσμου» – ακούραστη προσφορά, θαυμαστή αυταπάρνηση. Tο ίδιο και κάποιοι απλοί εφημέριοι ενοριών του Πειραιά, συνεχώς εκεί, στα χέρια τους εμπιστεύονται κάποια συνεισφορά πλήθος αφανείς χορηγοί, ενορίτες τους ή και άγνωστοι – Eλληνες της εξάχρονης στέρησης και ανελπιστίας κομίζοντας το υστέρημά τους: τρόφιμα, ρούχα, σκεπάσματα, φάρμακα, τα καθημερινά χρειώδη, αλλά και ρεφενέ για τις σκηνές (πρώτη ανάγκη) εκατό ή και περισσότερες κάθε ενορία, το κατά δύναμη.

Aξονας συντονιστικός αυτής της πελώριας, απίστευτης κινητοποίησης: δυο παρέες - ομάδες παιδιών, σε φοιτητικές ηλικίες, διακριτικά αθόρυβα, σχεδόν απαρατήρητα και πανταχού παρόντα. Δηλώνουν (μόνο αν επίμονα τους ρωτήσεις) «αντικρατιστές», χωρίς αυταρέσκεια ή σπουδαιοφάνεια – νιώθεις ότι χρησιμοποιούν τη λέξη μόνο για να φωτίσουν την πράξη: την ακραία νυχθήμερη συνέπεια στην επιλογή τους, στο πιστεύω τους. H πράξη τους δηλώνει ότι ακόμα και σήμερα, με δεδομένη και ασφυκτική την αυτοαχρήστευση της πολιτικής, την αποφορά της σήψης και την εξωφρενική επιμονή των κομματανθρώπων να εγκληματούν κατ’ εξακολούθησιν, η κοινωνία των πολιτών μπορεί, με σιγουριά, να πάρει στα χέρια της τη διαχείριση της ζωής της. Nα αυτοοργανωθεί, να ζήσει τη χαρά της ανιδιοτέλειας.

Tα παιδιά της «αυτο-οργάνωσης» δεν λένε λέξη για τις πεποιθήσεις τους – «αυτό που βλέπεις», απαντούν στο ερώτημα: «ποιοι είσαστε, τι πιστεύετε». Δεν ανέχονται να τους καπελώσει κανένας, δεν κηρύττουν κοσμοσωτήρια ιδεολογήματα. Παραλαμβάνουν τα μπουλούκια μόλις κατεβαίνουν από τα πλοία, τα φρουρούν από τα «κοράκια» που παραμονεύουν (τους εγχώριους «διακινητές»), οδηγούν τους πρόσφυγες σε ποια μεριά να απαγκειάσουν, τους μοιράζουν τα απαραίτητα, ειδοποιούν τους γιατρούς, αν υπάρχει ανάγκη.

Δουλεύουν και τα παιδιά με βάρδιες, ακούραστα, αεικίνητα, πανταχού παρόντα – τόσο οι Eλληνες εθελοντές που βοηθούν όσο και οι πρόσφυγες που δέχονται τη βοήθεια, όλοι, σε αυτά τα παιδιά απευθύνονται και κανένας δεν ρωτάει για την οργανωσιακή ή ιδεολογική τους ταυτότητα. Kάποια Eλένη, ήταν δεν ήταν είκοσι χρόνων, όταν τη ρώτησα «πόσες νύχτες είσαι εδώ;» σαν να ξαφνιάστηκε: «Mα θα κοντεύει μήνας», είπε χαμογελώντας. Kαι μια Mαρία συμπλήρωσε: «Tι ρωτάς; Δεν μετράμε ένσημα».

Mια άλλη Eλλάδα, άλλη ελληνική κοινωνία, αναπάντεχη, ανυπότακτη στην πολιτική αηδία και ατιμία, αδιάφορη για τον κρετινισμό και την αισχρουργία των «μίντια», με την ευαισθησία της τεταμένη για τις κοινωνικές προτεραιότητες, την ανθρωπιά, τη χαρά της προσφοράς. O αδίστακτος αμοραλισμός των «κομμάτων εξουσίας» και των σφετεριστών του κοινωνικού χρήματος δεν έχει ακόμα κατορθώσει να γονατίσει αυτή την «άλλη» Eλλάδα που «αντιστέκεται και επιμένει». Aν καθαρίσει ποτέ η ματιά μας από τον σκοτασμό που φέρνει η οργή, έστω και δίκαιη, θα αναγνωρίσουμε ότι η στάση απέναντι στους πρόσφυγες ήταν η δεύτερη έκπληξη που, μέσα σε ένα χρόνο, εμφάνισε η ελληνική κοινωνία. H πρώτη έκπληξη ήταν το δημοψήφισμα της 5ης Iουλίου 2015.

Δυο φορές, σε επτά μήνες, φανερώθηκε έμπρακτα, απίστευτη και συγκλονιστική, η ελληνική διαφορά: Tο σθένος των Eλλήνων να πουν «όχι», σε ποσοστό 62%, στον «εκσυγχρονιστικό» μονόδρομο του αμοραλισμού και της εθελοδουλείας, που εκβιαστικά (με το μαχαίρι κυριολεκτικά στον λαιμό) απαιτούσε η Eυρώπη των «Aγορών». Kαι τώρα, η άρνηση της ελληνικής κοινωνίας να συμμορφωθεί με την καινούργια απαίτηση των «πεφωτισμένων και λελαμπρυσμένων» της Eυρώπης κρατών: να αφεθούν στον πνιγμό και στον θάνατο οι χιλιάδες των θυμάτων ενός τερατώδους, φρικιαστικού πολέμου, μεθοδευμένου από την ίδια την «προηγμένη» Δύση για τη δική της αχαλίνωτη ψυχοπαθολογική ανάγκη παγκόσμιας κυριαρχίας.

Aκέφαλη η ελληνική κοινωνία, με μπροστάρηδες σπιθαμιαία ευτελή ανθρωπάρια, σώζει ακόμα αντιστάσεις.

"Ν": Βλέπετε, εδώ δικαιώνεται η κίνηση του αρχιεπισκόπου και αυτό πρέπει να το λάβουμε υπόψιν χωρίς φανατισμό και να μη σπεύδουμε να ασκούμε κριτική, δηλαδή να σκεφτούμε τι αντίκτυπο τελικά έχει στον κόσμο μια τέτοια στάση, που μπορεί να είναι θετικός αντίκτυπος και να οδηγήσει ανθρώπους στη σωτηρία. Υπενθυμίζω ότι η γερόντισσα Γαβριηλία ποτέ δεν "έκανε ιεραποστολή". Μόνο βοηθούσε. Κι όμως αυτό από μόνο του είχε στρέψει προς την Ορθοδοξία κάποιους ανθρώπους στη μακρινή και βασανισμένη ανατολή.
Συνεχίζουμε με:
Ο ιερός Χρυσόστομος μάς κηρύττει για το Προσφυγικό

ΠεμπτουσίαΑέναη επΑνάσταση
 
Λένε ότι αυτοί (οι πρόσφυγες) είναι φυγάδες, ξένοι και ελεεινοί. Ότι άφησαν τις πατρίδες τους για να μαζευτούν στην πόλη μας.

Πες μου λοιπόν, γι’ αυτό αγανακτείς και μαδάς το στεφάνι της πόλης [δηλ. καταστρέφεις τη δόξα της], επειδή όλοι τη θεωρούν δικό τους λιμάνι και την προτιμούν από τη δική τους γη; Γι' αυτό ακριβώς όμως, θα έπρεπε να αγάλλεσαι και να χαίρεσαι, γιατί όπως για ένα καλό προϊόν όλοι σπεύδουν να το αγοράσουν απ’ τα χέρια σας, έτσι και όλα τα έθνη βλέπουν την πόλη μας σαν δική τους μητέρα. Ας μην καταστρέφετε λοιπόν την τιμή που της κάνουν και μην πετσοκόβετε αυτόν τον έπαινο που της προσφέρουν από τα παλιά τα χρόνια.

Και όπως κάποτε είχε πέσει μεγάλη πείνα, οι κάτοικοι αυτής της πόλης έστειλαν πολλά χρήματα στους κατοίκους των Ιεροσολύμων μέσω του Βαρνάβα και του Παύλου, από τους οποίους ξεκινήσαμε την ομιλία μας [σ.σ. έγινε προηγουμένως λόγος]. Από ποιον εμείς θα είμαστε άξιοι συγγνώμης, και τι είδους απολογία θα δώσουμε, όταν οι πρόγονοί μας έτρεφαν με τα χρήματά τους αυτούς που ζούσαν μακριά και έτρεχαν να τους βοηθήσουν – ενώ εμείς θέλουμε να απελάσουμε αυτούς που έρχονται από μακριά, και απαιτούμε ευθύνες με ακρίβεια; Και μάλιστα ενώ γνωρίζουμε ότι εμείς είμαστε οι υπεύθυνοι μυριάδων κακών.


Ας σκεφτούμε δε, ότι αν ο Θεός θελήσει να μας εξετάσει, όπως ακριβώς κάνουμε εμείς με τους φτωχούς, δεν θα τύχουμε καμία συγγνώμη και κανένα έλεος. Γιατί ειπώθηκε: «Όπως εσείς κρίνετε, έτσι και οι ίδιοι θα κριθείτε». Γίνε λοιπόν κι εσύ φιλάνθρωπος και ήμερος στο συνάνθρωπο, συγχώρεσε αυτόν που σφάλλει και δείξε έλεος, αν θέλεις να κριθείς ευνοϊκά. Γιατί όμως μπλέκεις τα πράγματα; Γιατί είσαι περίεργος; Μήπως ο Θεός πρόσταξε να ψάχνουμε τις ζωές των άλλων, να απαιτούμε ευθύνες και να πολυπραγμονούμε, ώστε να δυσκολεύονται οι άνθρωποι;


Το Πρωτότυπο κείμενο


Δραπέται τινες εισι, φησι, και ξένοι, και μαστιγίαι, και τας αυτών αφέντες πατρίδας, εις την ημετέραν πόλιν συρρέουσι. Δια τούτο ουν αγανακτείς, ειπέ μοι, και τον στέφανον της πόλεως διατίλλεις, ότι κοινόν λιμένα πάντες αυτήν είναι νομίζουσι, και της ενεγκούσης την αλλοτρίαν προτιθέασι; Διά τούτο μεν ούν αγάλλεσθαι έδει και χαίρειν, ότι καθάπερ εις κοινόν εμπορίαν τας υμετέρας χείρας τρέχουσιν άπαντες, και μητέρα κοινήν είναι ταύτην την πόλιν νομίζουσι. Μη δη διαφθείρητε το εγκώμιον, μηδέ ακρωτηριάσητε τον έπαινον πάτριον όντα αυτή και αρχαίον.


Και γαρ ποτε λιμού μέλλοντος εις την γην εμβάλλειν άπασαν, οι την πόλιν ταύτην οικούντες τοις εν Ιεροσολύμοις καθημένοις, αυτοίς δε τούτοις, περί ων ημίν ούτος ο λόγος άπας κεκίνηται, διά χειρός Βαρνάβα και Σαύλου χρήματα έπεμψαν ουκ ολίγα. Τίνος ούν εν είημεν ημείς συγγνώμης άξιοι, ποίας δε απολογίας, όταν οι μεν πρόγονοι οι ημέτεροι και τους πόρρωθεν καθημένους φαίνωνται διά των οικείων τρέφοντες χρημάτων, και αυτοί προς εκείνους τρέχοντες· ημείς δε και τους αλλαχόθεν προς ημάς καταφεύγοντας απελαύνωμεν, και απαιτώμεν ευθύνας ακριβείς, και ταύτα ειδότες, ότι μυρίων υπεύθυνοί εσμεν κακών; Καν ο Θεός ούτως ακριβώς τα καθ’ ημάς εξέταση, ώσπερ ημείς τα των πενήτων, ουδεμιάς τευξόμεθα συγγνώμης, ουδέ ελέου τινός· «Εν ω γαρ κρίματι κρίνετε, φησί, και υμείς κριθήσεσθε».

Γενού τοίνυν φιλάνθρωπος και ήμερος τω συνδούλω, και πολλά άφες των ημαρτημένω, και ελέησον, ίνα και αυτός τοιαύτης τύχης της ψήφου. Τι πράγματα σαυτώ πλέκεις· τι περιεργάζη; Άρα ει προσέταξεν ο Θεός βίους ερευνάν, και ευθύνας απαιτείν, και πολυπραγμονείν τρόπους, ουκ αν εδυσχέραινον πολλοί;


Πηγή: Περί Ελεημοσύνης. Εκφωνηθείς εν τω παριέναι αυτόν χειμώνος ώρα, και ιδείν τους πένητας και πτωχούς ανεπιμελήτους ερριμμένους κατά την αγοράν, PG 51, 269-7.  


"Ν": Κλείνουμε επαναφέροντας στο τραπέζι το αίτημά μας για ευαγγελισμό των προσφύγων. Όμως αυτός ο ευαγγελισμός πρέπει να γίνεται διακριτικά. Όχι καταπιεστικά, όχι με υποκριτική βοήθεια προς αυτούς, όχι ενώ ακόμη παλεύουν για να επιβιώσουν. Και στις χώρες του Τρίτου Κόσμου οι άξιοι ορθόδοξοι ιεραπόστολοι αγωνίζονται με αληθινή αγάπη για να ταΐσουν τους πεινασμένους και κατόπιν τους μιλάνε για το Χριστό.
Αλλά τι λέω, αφού η Εκκλησία δεν έκανε, δεν κάνει και δεν θα κάνει ευαγγελισμό των προσφύγων ή των χιλιάδων αλλόθρησκων μεταναστών που η χάρη του Θεού έφερε στον τόπο μας (όπως είπε κάποιος) για να τους μιλήσουμε για το Χριστό, αλλά εμείς δεν το κάνουμε. Πώς να το κάνουμε, αφού δεν τους αγαπάμε; 


Ο Χριστός μαζί μας και μαζί σας, αδελφοί, και μαζί με τους φουκαράδες που έφτασαν στην πόρτα μας, ό,τι κι αν έχουν στο μυαλό και την καρδιά τους... Καλό υπόλοιπο Μεγάλης Σαρακοστής, μην το ξεχνάμε. Και καλή, αληθινή ανάσταση.

το είδαμε εδώ

Κυριακή, Ιανουαρίου 17, 2016

Τα άδεια κουφάρια περπατούν...



Σας βλέπω στα κανάλια, να διαλύεται τα πάντα και δεν μιλώ. Σας ακούω παντού να λέτε αηδίες, προσβολές, να βλασφημείτε με έργα και λόγια, ιερά, παραδόσεις και ιστορία.
 Σας παρακολουθώ να καταστρέφετε δομές, πατρίδα και λαό.
 Σας βλέπω πως λειτουργείτε, άδεια κουφάρια με άμφια, ράσα, κοστούμια και παλτά, να ευλογείτε ανομίες, να νομολογείτε παρανοικά διατάγματα, να βλασφημείτε συνεχώς, να εκτελείτε χωρίς αιδώ, χωρίς φειδώ, χωρίς ντροπές και ενοχές.
Ηλίθιοι και άχρηστοι, οσφυοκάμπτες και παρανοϊκοί δολοφόνοι της πατρίδας μου, των Ιερών μου, της Θρησκείας μου, της Ιστορίας μου…της Ελλάδας μου.
Μέχρι που θα φτάσει η ανομία σας; 
Σε ποιο έργο σας θα αρχίσει η ντροπή σας;
Ανόητοι και πονηροί, ψηφίζετε παρανοϊκά διατάγματα, νόμους παλαβούς, σύμφωνα συμβίωσης, φόρους στον αέρα, στη σκέψη, στην αξιοπρέπεια, στην ίδια τη ζωή. Σκέπτεστε μόνο πως θα θα αρπάξετε τον μόχθο του πολίτη, τα όνειρα του νέου, την αξιοπρέπεια του ηλικιωμένου, σχεδιάζετε ηλεκτρονικά φακελώματα και πηδάτε στο ρυθμό που σας παίζουν, χωρίς να αναλογίζεστε ούτε ευθύνη, ούτε καθήκον, ούτε υποχρέωση, ούτε υπόσχεση, ούτε όρκους.
Άδεια κουφάρια είστε που περπατούν, χωρίς όραση μήτε ακοή, χωρίς νου, σπλάχνα και καρδιά. Άδεια κουφάρια ρυπαρά, μαύρα, πονηρά.
Μισαλόδοξοι κουστουμάτοι, ανεπάγγελτοι πολιτικάντηδες, βουλευτάκηδες που γυαλίζετε καρέκλες και μετράτε τα tweet σας, υπηρέτες όλοι των εχθρών του Έθνους, υπαλληλάκια που δεν κρατάγατε ούτε μήνα σε δουλειά, οσκαρικοί υποκριτές και σκηνοθέτες της τραγωδίας που λέγεται Ελλάδα.
 Ψεύτες κατ’ επάγγελμα, ερημωμένες μισαλόδοξες ψυχές που νιώθετε σπουδαίοι για όσο σας χειροκροτούν. Φωτογραφία, πόζα και ιδέα μόνο. Είστε για λίγο και περαστικοί, μια λοίμωξη στο σώμα της Πατρίδας, καρκίνος μες στην Ιστορία. Ζείτε από την προβολή και πεθαίνετε από την ανωνυμία, ανίκανοι να είστε τίποτα περισσότερο από την εφήμερη προβολή. Βαμμένα τα χέρια σας με αίμα, το πάπλωμά σας ραμμένο με τις φωνές αγωνίας χιλιάδων ανθρώπων, τα πόδια σας ποτισμένα από τα θρυμματισμένα κόκκαλα μιας πατρίδας, προβάρετε την μούρη σας με στόμφο ονομάζοντας το κλάμμα ευτυχία. Κοιτάτε αφ’ υψηλού, υπόγεια βδελύγματα μιας Ένδοξης Ιστορίας. 
Από άκρα δεξιά, έως άκρα αριστερά, χωρίζετε τον κοσμάκη σε φατρίες, σε κόμματα, σε μαντριά πουλώντας ακριβές ελπίδες, υποσχέσεις χωρίς αντίκρυσμα, ραδιόφωνο που παίζει την ίδια μουσική που σας υπαγορεύουν ξένοι και εχθροί. Το μόνο σας έργο η καταστροφή, η διάλυση, ο θάνατος και η διαπλοκή.
Άδεια κουφάρια είστε που περπατούν, χωρίς όραση μήτε ακοή, χωρίς νου, σπλάχνα και καρδιά. Άδεια κουφάρια ρυπαρά, μαύρα, πονηρά.

Τυφλωμένοι Ιεράρχες, παπάδες που οι τρίχες σας είναι στα μυαλά, σκέψη αλεπούς στο μυαλό και θάρρος ποντικιού στη ψυχή σας, που σιωπάτε στα σπουδαία και μιλάτε στα ανούσια. Χαμογελάτε και κάνετε υποκλίσεις σε κάθε έναν που σας χαρίζει λεφτά κι ας σκοτώνει κόσμο, την Παράδοση που υπηρετείτε και την Πίστη στην οποία ορκιστήκατε! Το χέρι να σας φιλούν να νιώθετε σπουδαίοι, υποκριτές διδάσκαλοι της ταπείνωσης, της αγάπης, του σεβασμού. 
Πύλες σας έδωσε ο Χριστός να φυλάτε των Ιερών, οδηγητές σας όρισε να είστε του λαού, πολεμιστές σας όρκισε να είστε του Πονηρού.

Δίνετε τον Ιερό Σταυρό να τον κρατούν αρνητές της Πίστης, διαλύετε Παραδόσεις και Ιερά, την Τράπεζα την Αγία μολύνετε με ακηδία, πονηρία και λόγια περιττά. 
Κάνετε με τις πράξεις να κρύβονται οι Άγιοι, σιωπάτε, χαμογελάτε και αγνοείτε όταν βλασφημούν Χριστό και Παναγιά. Αφήνετε τις λίγες τις φωνές να λοιδορούνται εν χορό αρκεί να «τα έχετε καλά» με τους εχθρούς της Πίστης και του λαού, Μασόνοι που κάνετε χαρά με τη σφραγίδα του βαθμού και έχετε αρνηθεί την σφραγίδα του Σταυρού.
 Ξεχνάτε πως τα ράσα που φορείτε είναι πλυμμένα με αίμα Αγίων, Ομολογητών, Μαρτύρων και έχουν τιμηθεί από Ιστορία και το λαό. 
Δεν φοβάστε καν το Θεό που βλέπει, Κρίνει και αγανακτεί, νομίζετε οι πλάνοι, πως αιωνίως θα σιωπά. Σύντομα όμως, έρχεται και για σας, η ώρα η πικρή, η ώρα της Οργής, του Ελέγχου και της Φωτιάς.
Άδεια κουφάρια είστε που περπατούν, χωρίς όραση μήτε ακοή, χωρίς νου, σπλάχνα και καρδιά. Άδεια κουφάρια ρυπαρά, μαύρα, πονηρά.

Χαζούλικοι με μόρφωση νηπίου, μεταξεταστέοι τηλε-γαμπροί, γεμάτοι πάθη, μυστικά, ενοχές και χολή κονδυλοφόροι, γυναικωτοί και λατρεμένες χήρες, πόρνικα θηλυκά που ονομάζεστε κυρίες, όλοι υπάλληλοι – εχθροί της κοινωνίας, κάνετε χυλό του κοσμάκη το μυαλό. Για ελάχιστα αργύρια προδίδετε τα πάντα, με ένα tweet καταστρέφετε την Ελλάδα με αντίτιμο εφήμερη επιτυχία, ένα armani, ενα channel κι ένα καθρέφτη. Ερωτευμένοι με την μούρη σας, είστε οι πόρνες της εξουσίας, τα ανόητα υβρίδια της αηδίας. Παπαγαλάκια χαρωπά, εκφωνείται ραβασάκια, δίποδα ερπετοειδή που φασιστικά επιβάλλετε την γνώμη της ημέρας. Είστε ο Ιάσωνας του Ευρυπίδη, οι Γκαίμπελς της Κατοχής, ο ζητιάνος του Καρκαβίτσα. Πουλάτε βοτάνια θανάτου για χρυσό αλλά θα χετε την μοίρα του σκουπιδιού.
Άδεια κουφάρια είστε που περπατούν, χωρίς όραση μήτε ακοή, χωρίς νου, σπλάχνα και καρδιά. Άδεια κουφάρια ρυπαρά, μαύρα, πονηρά.
Στρυμωγμένοι οπαδοί, τιμητές που φιλούν τους ιδρωμένους κώλους αυτόκλητων σωτήρων, αντιγράφουνε την πόζα ανούσιων ειδώλων. Ηλίθιοι κι ανώριμοι ψευτόμαγκες, τεμπέλικοι κρασο-φιλόσοφοι, αναμασάτε θεωρίες και βλακείες που δεν κατανοοείτε, εγωμανείς παρτάκηδες για μια θεσούλα, ένα ρουσφετάκι, ένα ψηφαλάκι. Κλαίτε γι’ αυτά που χάνετε και χαίρεστε για αυτά που χάνει ο άλλος. Μεταφερόμενος θίασος που ξενυχτά ονειρεύοντας την αρπαχτή, όχλος άναρχος που εισπράττει αυτό που αξίζει, ασυνείδητοι εγωιστές και ανώριμοι χειροκροτητές. Πάτε εκεί που σας φυσάνε, χωρίς άποψη, χωρίς αξιοπρέπεια, χωρίς λόγο, νου και γνώμη. Ζείτε χωρίς ιδανικά, χωρίς σκοπό, χωρίς ελπίδα, ναρκομανείς της υπόκλισης, κατσίκια στον χασάπη για σφαγή, τραγουδάτε μπε από το βράδυ έως το πρωί. Έχετε γίνει πια περίγελος, σας κάνουν ότι θέλουν, λέτε ότι ακούτε και βολεύεστε με ότι σας πουλούν. Ζώα που κοιμάστε πνευματικά και ονειρεύεστε κότερα και λεφτά. Τρέφεστε με αυταπάτες και χορταίνετε με υποσχέσεις κι αν σας πουν για θυσίες, αρχές και ιδανικά, πουλάτε φιλοσοφίες και κάνετε επαναστάσεις από τον καναπέ.
Άδεια κουφάρια είστε που περπατούν, χωρίς όραση μήτε ακοή, χωρίς νου, σπλάχνα και καρδιά. 
Άδεια κουφάρια ρυπαρά, μαύρα, πονηρά.

Τυφλοί εις την ψυχή, ζωντανοί μέσα σε ένα κώμα, ξοφλούν γραμμάτια βλακείας και μεταξύ τους συμφωνούν. 
Σταυρώνουν Ιδανικά, Ιστορία, Πατρίδα και Χριστό και νιώθουν ότι κάνουν το σωστό. Πλανούν οι πλανεμένοι κι άλλους, τυφλοί οδηγοί τυφλών εις τον γκρεμό.
Όλοι μας ασεβείς, εγωιστές, πονηροί, μισαλλόδοξοι αρνητές, περιμένουμε το μάννα εξ ουρανού παραγγέλνοντας φραπέ. Ζητούμε τον ουρανό ολάκερο με τα μπούτια ανοιχτά, είμαστε πόρνες που πληρώνονται με το «ίσως» και το «θα». 
Γουστάρουμε λαγούς με πετραχήλια αντί για αλήθειες και Αρχές, αντικαθιστούμε τις ενοχές με προφάσεις και κουτο-πονηριές. Ψηφίζουμε τα πάντα κάθε Κυριακή, για ένα ψέμα, μια υπόσχεση, λίγη προβολή. Πιστεύουμε ακόμα σε αχυράνθρωπους προδότες αντί να δούμε πιο ψηλά, στον Χριστό, στην Παναγιά.
Θυμήσου Έλληνα τον Μακρυγιάννη, που σου ‘πε αλήθεια ιερή, ότι να βλέπουνε οι Έλληνες την ιστορία, να μπαίνουν σε φιλοτιμία τα παιδιά που χουνε αγώνες πατρικούς, έχουνε θυσία. Θυμήσου το Θεόδωρο που σε ‘δωσε Ελλάδα, που σου’ πε ότι ανάστησε πατρίδα που κεφάλι δεν θα χει άνθρωπο, αλλά τον Αιώνιο Χριστό. Θυμήσου ότι το πλήθος και οι αριθμοί δεν γράψανε ιστορία, μόνο η Πίστις και η Τιμή αυτά δώσανε ευημερία.

Σύνελθε και πέσε στα γόνατα να έρθει η Σωτηρία και πάψε να υποκλίνεσαι σε κουφάρια και στην αμαρτία.
 Έρχεται δίστομος ρομφαία και θα ναι τρομερή, στων κουφαριών τη μοίρα μην έχεις μερίδα ισομερή.

Σταύρωση είναι και τελειώνει τώρα, μετά το Θάνατο, 
                         Ανάσταση έρχεται και καθαρή Ελλάδα.
Αετός
το είδαμε εδώ

Πέμπτη, Ιουνίου 05, 2014

"ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ, ΑΗΔΙΑΖΩ ΜΟΝΟ ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΜΟΛΥΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΙΠΑ ΚΑΛΗΜΕΡΑ"ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΠΕΙ ΠΑΛΙ ΣΤΗ ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ Η ΥΓΙΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ;

"ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ, ΑΗΔΙΑΖΩ ΜΟΝΟ ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΜΟΛΥΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΙΠΑ ΚΑΛΗΜΕΡΑ"



"ΜΗ ΚΑΝΕΤΕ ΠΩΣ ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΤΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ"

"ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΠΕΙ ΠΑΛΙ ΣΤΗ ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ Η ΥΓΙΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ"

.                                                                                                                                                .


ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΥΤΙΛΗΝΙΟΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΤΡΑΚΥΛΑ ΣΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΝ;
ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΝΤΡΟΠΗΣ, ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΛΟΓΗ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΦΕΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ;
ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΜΗ ΣΥΓΚΙΝΗΘΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΔΡΑΜΑΤΑ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΓΥΡΩ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΕΙ ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΨΕ ΤΟΣΟ ΞΕΚΑΘΑΡΑ ...
ΘΑ ΤΟΝ ΔΟΥΜΕ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ 13 ΧΡΟΝΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΠΟΥ ΕΧΑΣΕ ΤΗ ΖΩΟΥΛΑ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΝΑΘΥΜΙΑΣΕΙΣ ...
ΘΑ ΤΟΝ ΔΟΥΜΕ ΣΤΗ ΤΥΦΛΗ ΓΙΑΓΙΑ ΣΤΗ ΝΙΚΑΙΑ ΠΟΥ ΤΙΣ ΕΚΟΨΑΝ ΤΟ ΡΕΥΜΑ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΣΕ ΕΚΕΙΝΗ ΣΤΗΝ ΞΑΝΘΗ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΠΗΡΗ ΚΑΙ ΖΕΙ ΣΤΟ 
"ΣΚΟΤΑΔΙ ΤΗΣ ΔΕΗ" ...
ΘΑ ΤΟΝ ΔΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΠΟΥ ΖΕΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΜΙΑ ΓΕΦΥΡΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ ΑΦΟΥ ΤΟΥΣ ΞΕΣΠΙΤΩΣΕ Ο ΣΠΙΤΟΝΟΙΚΟΚΥΡΗΣ ΚΑΘΩΣ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΤΟ ΕΝΟΙΚΙΟ ...
ΘΑ ΤΟΝ ΔΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΛΕΙΜΜΕΝΗ ΓΙΑΓΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΑΤΤΙΚΟΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΠΟΥ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΕΓΧΕΙΡΙΣΤΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΤΟ ΔΙΑΚΟΝΗΜΑ ΤΗΣ "ΧΡΟΙΑΣ" ΚΑΘΟΤΙ ΑΔΥΝΑΤΕΙ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΤΟΥΑΛΕΤΑ ...
ΘΑ ΤΟΝ ΔΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΩΝ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΕΞΑΘΛΙΩΜΕΝΩΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ ΠΟΥ ΚΡΑΤΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣ, ΕΝΩ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΜΗΝΑ Η ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΧΡΟΝΟ ΘΑ ΤΟΥΣ ΤΟ ΠΑΡΕΙ Η ΤΡΑΠΕΖΑ ...
ΟΙ ΦΙΛΟΤΙΜΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΤΩΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΩΝ, ΣΥΓΓΕΝΩΝ Η ΓΕΙΤΟΝΩΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΥΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕ ΜΙΑ ΛΕΞΗ ΑΝΤΗΧΕΙ ΑΙΩΝΕΣ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΔΙΝΕΙ ΤΟ ΦΩΣ,<<ΕΛΛΗΝΑΣ>> ...
ΤΡΕΧΟΥΝ ΣΤΗ ΔΕΗ ΝΑ ΡΥΘΜΙΣΟΥΝ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΣΤΗ ΤΥΦΛΗ ΓΙΑΓΙΑ, ΤΡΕΧΟΥΝ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΝΑ ΔΙΑΚΟΝΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΛΕΙΜΜΕΝΗ ΓΥΝΑΙΚΑ,  ΣΥΜΠΑΡΙΣΤΑΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΠΟΥ ΠΕΙΝΟΥΝ ΕΜΠΡΑΚΤΑ ΜΕ ΤΡΟΦΙΜΑ, ΧΡΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΡΗΓΟΡΟ ΛΟΓΟ ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΜΟΝΗ ...
ΠΟΛΛΕΣ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΕΣ ΔΕ ΒΛΕΠΟΥΝ ΜΙΣΘΟ, ΤΟΝ ΠΑΡΕΧΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΛΙΓΟΘΥΜΟΥΝ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΕΡΟΥΝΤΑΙ ΕΚΕΙΝΕΣ...
ΠΟΛΛΕΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΡΙΕΣ ΘΥΣΙΑΖΟΥΝ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΧΡΟΝΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗ ΒΑΡΔΙΑ ΔΕΝ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΜΟΝΑΧΙΚΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ...
ΚΟΠΕΛΕΣ ΑΝΕΡΓΕΣ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΩΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΣΕ ΙΔΡΥΜΑΤΑ ΜΕ ΟΡΦΑΝΑ Η ΓΕΡΟΝΤΕΣ ...
ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΠΙΔΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ, ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΚΑΙ Η ΕΛΠΙΔΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΩΝ ΤΗΣ ΑΠΑΝΘΡΩΠΙΑΣ, ΟΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΑΓΕΙΡΕΜΑΤΩΝ, ΤΟΥ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΙΖΑΣ ...
Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΑΚΟΥΧΙΕΣ, ΑΛΛΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΙΚΑΝΟΠΟΙΕΙ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΜΕ ΤΑ ΔΙΑΚΟΝΗΜΑΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΤΟΥ, ΕΣΕΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΑΝΔΡΕΙΚΕΛΑ ΠΩΣ ΘΑ ΞΕΠΛΥΝΕΤΑΙ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΣΑΣ;
ΝΟΜΙΖΕΤΕ ΟΤΙ ΘΑ ΑΠΟΦΥΓΕΤΕ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΤΑΝΤΗΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ;
ΠΟΙΟΙ ΑΠΟ ΕΣΑΣ ΘΑ ΔΙΑΤΗΡΗΘΟΥΝ ΣΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΘΑ ΖΗΣΟΥΝ ΜΕ ΚΕΚΤΗΜΕΝΑ ΚΑΙ ΑΝΕΣΕΙΣ ΤΗ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ Ο ΛΑΟΣ ΑΡΓΟΠΕΘΑΙΝΕΙ;
ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΤΕ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ, Η ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΞΑΦΝΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΠΡΟΚΥΨΟΥΝ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΟΕΜΒΡΙΟ;
ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΟΤΙ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΣΑΣ ΣΩΖΕΙ ΚΑΙ ΑΝ ΕΤΟΙΜΑΖΕΣΤΕ ΝΑ ΠΡΟΒΕΙΤΕ ΣΕ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΟΧΕΣ ΕΠΙΔΟΜΑΤΩΝ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΟΤΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΘΑ ΞΕΧΑΣΕΙ ΤΟ ΑΨΥΧΟ ΚΟΡΜΑΚΙ ΤΗΣ 13ΧΡΟΝΗΣ ΠΟΥ ΑΚΟΜΑ ΖΕΣΤΟ ΗΤΑΝ ΟΤΑΝ ΣΥΝΕΛΑΒΑΝ ΤΗ ΔΟΛΙΑ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ;
ΘΑ ΣΕΒΑΣΤΕΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ ΣΑΣ, ΕΛΛΗΝΕΣ Η ΝΤΟΠΙΟΥΣ ΠΟΥ ΠΡΟΒΑΙΝΟΥΝ ΣΕ ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΗΣ ΧΑΡΟΚΑΜΕΝΗΣ ΜΑΝΑΣ ΑΠΟΔΙΔΟΝΤΑΣ ΤΗΣ ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝ ΑΝΕΡΓΗ Η ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΣΕΡΒΑ;
ΑΝ ΗΤΑΝ ΑΣΙΑΤΙΣΑ ΘΑ ΤΗΝ ΑΦΗΝΑΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΑΙ ΘΑ ΣΤΕΚΟΝΤΑΝ ΔΙΠΛΑ ΤΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΤΡΥΝΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΕΣ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ...
ΕΣΕΙΣ ΙΕΡΕΙΣ ΝΟΜΙΖΕΤΕ ΟΤΙ ΔΙΑΚΟΝΕΙΤΑΙ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ;
ΝΟΜΙΖΕΤΕ ΟΤΙ ΕΙΣΤΕ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΧΡΙΣΤΟ;
ΠΩΣ ΣΥΝΑΙΝΕΙΤΕ ΤΟΤΕ ΣΤΗ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΕΝΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΝΟΣ ΤΕΡΑΣΤΙΟΥ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΥ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ (3ΤΡΙΣ 400ΔΙΣ ΕΥΡΩ) ΠΟΥ ΚΑΤΕΧΕΙ ΤΟ ΑΡΧΙΕΡΑΤΕΙΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΥ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΑ 400 ΔΙΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΣΩΣΕΙ ΤΟ ΛΑΟ;
ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ ...
ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΜΟΛΥΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΙΠΑ ΚΑΛΗΜΕΡΑ !!!

Πέμπτη, Αυγούστου 22, 2013

Η ΣΥΝΘΕΤΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΥΛΙΚΗ ΘΕΑΣΗ ΚΑΙ ΒΙΩΜΑΤΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΜΗ ΓΙΝΕΣΘΕ ΔΟΥΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΩΝ!

ΜΗ ΓΙΝΕΣΘΕ ΔΟΥΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΩΝ!




Γι’ αυτό υψώνουν οι φτωχοί τη φωνή τους ενάντια σε όλους σας·ενάντια σε σας που κατέχετε την εξουσία, σε σας που τους ακολουθείτε, σε σας που στρατεύεσθε,σε σας που υπηρετείσθε από αυτούς, γιατί δεν μπορούν να υποφέρουντην άσπλαχνη και μισάνθρωπη διάθεση των φοροεισπρακτόρωνκαι τη συνεχή βία και αδικία που προέρχεται από σας τους ισχυρότερους τους.  

Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς 

Μόλις είχαν αρχίσει να σκάνε μύτη τα νέα για την οικονομική κρίση, αρκετοί ήταν οι αστικο-χριστιανοί που έσπευσαν να μιλήσουν, να γράψουν, να δηλώσουν να προτρέψουν και να προτείνουν λύσεις για την αντιμετώπιση αυτής της κρίσης. 


Υπερασπίστηκαν με «άποψη» και την εξής θεολογία : «Να δούμε την κρίση χριστιανικά και ευχαριστιακά». Όταν όμως η κρίση έφτασε και στο κατώφλι του δικού τους σπιτιού, όλη αυτή η ευχαριστιακή θεολογία πέρασε στα αζήτητα. Τότε είναι που άρχισαν να εκφράζονται και από την πλευρά τους, παράπονα για τις μειώσεις των μισθών και για τα απαράδεκτα, αντικοινωνικά και αντεργατικά μέτρα. Αν, καθ’ υπόθεση αναλογιστούμε ότι ένα σεβαστό ποσοστό αστικοχριστιανών ανήκουν και στον δημόσιο-υπαλληλικό βίο , τότε αντιλαμβανόμαστε ότι τα παράπονα αυτά μπορούν να ξεπεράσουν τα όρια έκφρασης μιας ευχαριστιακής διαμαρτυρίας και να στρέψουν αυτή την «ιερή αγανάκτηση» σε διαδικασίες εξεγερτικών συμπεριφορών. 

Το δεδομένο αυτό από μόνο του είναι αρκετά ικανό για να προκαλέσει προβλήματα στις όποιες χριστιανικές συνειδήσεις που γαλουχήθηκαν με τέτοιο τρόπο από τα γεννοφάσκια τους ώστε να μην ξεπερνάνε το απαράβατο εκείνο σημείο του «πνευματικού» νόμου, στο οποίο και απαγορεύεται δια ροπάλου «να δαγκώσεις το χέρι που σου δίνει το ψωμί». Ποιος είπε όμως ότι αυτή η διεκδίκηση του ψωμιού δεν είναι μια καθαρά πνευματική υπόθεση; 

1.Οι πιο πνευματικοί εστιάσανε ή ρίξανε το βάρος και στην γενικότερη ηθική κρίση που περνάει ο τόπος αυτός. Δεν υπάρχει αντίρρηση ότι θα πρέπει να αναζητήσουμε την ηθική διάστασή μας μέσα στις ίδιες τις συνθήκες της ανθρωπιάς μας. 

2. Ωστόσο, είναι ύπουλη αυτή η προτεσταντική αντίληψη που μας αναγκάζει να ενοχοποιούμαστε το τελευταίο διάστημα για το λησμονημένο ήθος μας το οποίο μας οδηγεί από ξεπεσμό σε ξεπεσμό και θέλει να μας πείσει μέσα από νέες σπιρίτουαλ εντολές για το πραγματικό ξεπέρασμα των ορίων της φτώχειας μας. Γιατί, αν υποθέσουμε ότι υποτασσόμαστε στην παραπάνω συλλογιστική, όσοι ζούνε σε καθεστώς πτώσης των ηθών (εκτός της καθαρής αφεντιάς μας) μάλλον δεν θα πρέπει ούτε να πληρώνονται για τους κόπους τους, ούτε να τους επιτρέπεται να εργαστούν, ούτε να συμμετέχουν στα κοινά, ούτε να διακονούν άλλους ανθρώπους κ.ο.κ.Στη βιβλική θεολογία μπορούμε να αποδεχτούμε ακόμα και τις προσωπικές παραξενιές ή αμαρτίες του κάθε υποτιθέμενου αφεντικού που μας έλαχε να ζούμε κάτω από την αναπόφευκτη διαδικασία της μισθωτής σκλαβιάς. Αν και σε αυτόν ακόμα το δρόμο υπάρχουν τα περιθώρια επιλογών και ελευθεριών, τα οποία όμως μπορεί να κοστίσουν λίγο παραπάνω για όσους δεν συμμερίζονται αυτού του είδους τις κοινωνικές συμβάσεις.Αυτό που δεν έχουμε δικαίωμα όμως είναι να σιωπήσουμε όταν αφαιρείται ο μισθός τού κάθε φτωχού εργάτη συναδέλφου μας. Ωστόσο, μέσα στα οροθέσια της ασκητικής τής αγάπης, τον δικό μας μισθό μπορούμε να τον διαχειριστούμε όπως θέλουμε. Να τον μοιράσουμε ή να μην τον διεκδικούμε καθόλου. Όμως, κάθε προσποιημένη ταπεινοφροσύνη που εξαγγέλλει με δημόσιες ντουντούκες εκφράσεις του τύπου, «εγώ δεν εισπράττω τον μισθό μου αλλά τον καταθέτω ολόκληρο στο τάδε κοινωφελές ίδρυμα» κτλ είναι, αν μην τι άλλο, «αλλουνού παπά ευαγγέλιο».Αυτό που χρειάζεται να μας απασχολεί αδιάκοπα, και ίσως να είναι και το πιο επίπονο από τις επιλογές μας, είναι αυτό το μυστήριο του αδελφού. Κοντολογίς, το δικαίωμα του να τρέφεται, να σκεπάζεται και να έχει ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι του ο κάθε εργάτης, ο κάθε φτωχός αδελφός. Αυτό δεν προϋποθέτει αλλά μάλλον επιβάλει τη σύγκρουση εκεί όπου η κοινωνική αδικία συντελείται είτε αυτή είναι κρατική είτε είναι ιδιωτική. Σε κάθε ανάλογη σύγκρουση όμως δεν θα πρέπει να προκαταβάλουμε με τελεσίδικες αποφάσεις ότι με όσους συγκρουστήκαμε δεν θα μπορούμε στο εξής και να ξαναγκαλιαστούμε. Αντίθετα, κάθε σύγκρουση που δεν οραματίζεται και τη συμφιλιωτική προοπτική του ανθρώπου, ακυρώνει κάθε κόπο που έγινε στο όνομα του μυστηρίου του αδελφού.Μέσα στο μυστήριο του αδελφού χρειάζεται να έχουμε κατά νου και το εξής: ότι αυτομάτως, κανένας εργάτης, κανένας αδελφός δεν εξαγιάζεται ακριβώς επειδή είναι εργάτης και αδελφός. Επιβάλλεται όμως η αλληλεγγύη μας, χωρίς να προαπαιτείται εξιτήριο ηθικιστικών φρονημάτων στις όποιες κοινωνικές αδικίες υπόκειται αυτός και ο κάθε αναγκεμένος, αδικημένος. Αυτό ασφαλώς δεν σημαίνει ότι θα υποταχτούμε σε κάθε αδελφό ή εργαζόμενο που θέλει να στριμώξει τον αυχένα μας μέσα στα σκέλια των νέων ιδεολογικών φυλακών, των κρατικοδίαιτων και κρατικοποιημένων συνδικαλιστικών οργανώσεων ή των αστικοχριστιανικών ομάδων που υπερασπίζονται το χριστιανό αφεντικό τους ένεκεν μιας καπιταλιστικής χριστιανικής ενότητας για την διατήρηση και την προώθηση των πολυτελών τους ανησυχιών. Δεν θα υποδουλωθούμε σε τέτοιους ανθρώπους. 

3.Μέσα στην κάθε εργασιακή σχέση το κοινωνικό πρόταγμα δεν μπορεί να σφηνώνεται σε μια ιδεολογική λογική της «εργασίας για την εργασία», αλλά η εργασία να είναι αυτή που θα μεταμορφωθεί σε έναν χώρο όπου θα τελείται με εκκλησιαστικό φρόνημα ένα ακόμα μυστήριο, αυτό του να μην επιβαρύνουμε κανέναν από τους αδελφούς.

 4.Ο αυχένας μας δεν θα πρέπει να σκύβει για κανέναν εθελόδουλα και ανθρωπάρεσκα. Για τους μόνους λόγους που θα επιτρέπεται να τον σκύβουμε είναι για να σηκώσουμε στους ώμους τον κάθε κουρασμένο αδελφό μας 5 καθώς και για να αφήσουμε ελεύθερη τη λεπτή αύρα του Αγίου Πνεύματος να ξελαμπικάρει το κεφάλι μας και την καρδιά μας. 6



1. Αββάς Πιέρ.2. Υβ Λε Μανάκ, «η κρυφή γοητεία του υλισμού», σελ. 59, εκδ. Αλήστου Μνήμης.3. Α Κορινθίους 7:23.4. Β Θεσσαλονικείς 3:85. Λουκάς 15 : 56. Ευχή της Θείας λειτουργίας, «…σοι τον εαυτών αυχένα, και καταξίωσον αυτούς, εν καιρώ ευθέτω, του λουτρού της παλιγγενεσίας…».

Γιώργος Κουτσοδιάκος

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...