Γράφει ὁ Διονύσης Μακρῆς
Ὡς ἐκ τούτου ἡ ἑκάστοτε εἰσήγηση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἀποσκοπεῖ καί στοχεύει νά καλύψει τίς μηδαμινές θά ὑποστηρίζαμε ἀναζητήσεις τοῦ σώματος πρός τήν κατεύθυνση μίας μαρτυρικῆς, ὁμολογιακῆς καί κυρίως ζωντανῆς Ὀρθοδοξίας! Μίας Ὀρθοδοξίας πού κέντρο καί βασικός της στόχος εἶναι ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς.
Μπορεῖ νά γινόμαστε κουραστικοί ἀλλά δέν θά πάψουμε νά ἐπαναλαμβάνουμε ὅτι ὁ τρόπος λειτουργίας καί ἀντιμετώπισης τῶν θεμάτων ἐκ μέρους τῆς Ἱεραρχίας θυμίζει πολιτική καί φαρισαϊκή ὁμήγυρη. Δέν ἔχει νά κάνει μ’αὐτό πού λέμε ἀδελφικό καί καρδιακό ἀντάμωμα ψυχῶν ἀλλά μέ ἐγωπαθῆ ἰδιοτελῆ συναισθήματα ἐπιβεβαίωσης μίας κοσμικά ρηχῆς (ἀρχ)ιερατικῆς ἐξουσίας. Οἱ ἀπομονώσεις, οἱ καχυποψίες, οἱ φαρισαϊκές ἀλληλοφρονήσεις κατά κόρον καί κατά κοινή ὁμολογία ὅλων κυριαρχοῦν καί δεικνύουν τίς ἐπικρατοῦσες ἀνθρώπινες ἀδυναμίες τοῦ σώματος. Τό τραγικό εἶναι πώς οἱ Ἱεράρχες μας δέν ξεχωρίζουν καί δέν παραδειγματίζουν ἀπό τή μεταξύ τους ἀγάπη, ὅπως συνιστᾶ ἡ εὐαγγελική διδαχή. Ξεχωρίζουν γιά τίς ἀνθρώπινες ἀδυναμίες τους πού τούς ὁδηγοῦν νά πορεύονται ὄχι μέ γνώμονα τήν Ἀλήθεια, δηλαδή τόν Χριστό σέ θεωρία καί πράξη ἀλλά μέ γνώμονα τίς πολιτικές καί κοσμικές ἰδιοτέλειες καί τίς εὐτελεῖς ἐπιδιώξεις.
Μιλοῦν λοιπόν γιά Συνοδικότητα καί ἑνότητα καί γιά μαρτυρία στή θεωρία ἀλλά γνωρίζουν ὅτι στήν πράξη ἀκολουθοῦν ξένους πρός τίς εὐαγγελικές προτροπές ἀτραπούς... «Οἱ καιροί ὑποδεικνύουν τήν ἀναγκαιότητα λήψεως ἀποφάσεων, μέ τίς ὁποῖες θά ἐκφρασθεῖ καί ἐν τῆ πράξει ἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας» τόνισε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος! Ὡστόσο ὅλοι γνωρίζουν τό πῶς λαμβάνονται οἱ ἀποφάσεις ὑπό τό μόδιον. Γνωρίζουν σέ ποιούς ἀπευθύνονται καί ποιούς τελικά ἐξυπηρετοῦν. Τρανό παράδειγμα λ. χ. ἀποτελεῖ τό πρόσφατο ἀντιρατσιστικό νομοσχέδιο τό ὁποῖο τελικά ἔτρεξε πρώτη νά ἀποδεχθεῖ ἡ Ἱερά Σύνοδος θέτοντας συνειδητά στόν κάλαθο τῶν ἀχρήστων τίς ἐνστάσεις πλειάδας Ἱεραρχῶν... κατ’ ἐπιταγή, ὡς λέγεται τοῦ Μεγάρου Μαξίμου. Βέβαια οἱ «ἐξυπηρετήσεις» αὐτές πρός τήν πολιτική ἐξουσία περιλαμβάνουν ἕνα παρασκηνιακό ἀλλησβερίσι, τό ὁποῖο κάθε ἄλλο παρά θυμίζει Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία!
«Οἱ οἰκονομικές δυσκολίες παραμένουν, ἡ ἀπελπισία καί ἡ ἀνεργία ἐξακολουθοῦν νά μαστίζουν τόν ἀγαπητό λαό μας. Ἐπικρατεῖ βαθειά ἀγωνία γιά τό ἐνδεχόμενο οἱ συνεχιζόμενες θυσίες του νά μείνουν ἐν τέλει χωρίς ἀντίκρισμα. Εὐθύνη τῆς Ἐκκλησίας εἶναι νά μεταφέρει τή φωνή τῶν προσφευγόντων εἰς Αὐτήν, νά διακηρύξει αὐτή τήν ἀγωνία γιά ὅσα δοκιμάζουν τόν λαό τοῦ Θεοῦ, νά τόν διακονεῖ καί νά τόν στηρίζει μέ ὅλες Της τίς δυνάμεις. Ἡ Ἐκκλησία δέν μπορεῖ παρά νά ἐκφράσει αὐτή τήν ἀγωνία, διότι εἶναι ἐκείνη ποῦ ἀπορροφᾶ ὅλους αὐτούς τούς κραδασμούς, τόν πόνο, τίς ἀνάγκες, τήν ἀπόγνωση τῶν ἀνθρώπων, καί προσπαθεῖ νά τείνει χείρα βοηθείας καί νά δώσει δύναμη καί ἐλπίδα, νά ἐμπνεύσει τό ὅραμα» ἀνέφερε χαρακτηριστικά ὁ Ἀρχιεπίσκοπος! Ναί, εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἀκολούθησε μία πολιτική ἀπορρόφησης τῶν ἀντιδράσεων τῶν θιγόμενων πολιτῶν πού πίστευαν καί πολλοί ἀκόμη πιστεύουν ὅτι κάνουν θυσίες γιά τό καλό της χώρας! Στήν οὐσία ὅμως λειτουργοῦν ὡς πειθήνια πειραματόζωα σέ ἕνα πείραμα λιτότητας πού ἔχουν ἐπιβάλλει στήν εὐλογημένη αὐτή χώρα οἱ ἐκφραστές τοῦ μυστηρίου τῆς ἀνομίας στό ὄνομα τῆς Νέας Τάξης! Ἀρκεῖ νά δεῖτε μόνο τά οἰκονομικά στοιχεῖα τῆς Στατιστικῆς Ὑπηρεσίας γιά νά κατανοήσετε τήν ἀποτυχία αὐτῶν πού «πάτησαν» στίς θυσίες τῶν Ἑλλήνων γιά νά μειώσουν τό δημόσιο ἔλλειμμα, τό ὁποῖο τελικά δέν κατάφεραν νά μειώσουν, νά μειώσουν τό χρέος ἀπό τό 120% τοῦ ΑΕΠ, τό ὁποῖο τελικά αὔξησαν στό 174% τοῦ ΑΕΠ. Καί δυστυχῶς ὁ Προκαθήμενος τῆς Ἐκκλησίας μας, δέν γνωρίζουμε τό γιατί, ἔπαιξε καί ἐμμένει νά παίζει σ’ αὐτό τό ἄθλιο παιχνίδι
καί μάλιστα μέ ὅρους πολιτικούς καί ὄχι ἐκκλησιαστικούς. Δέν μπορεῖ λ.χ. νά πιπιλᾶ ἀσυναίσθητα τήν ἴδια καραμέλα μέ τήν πολιτική ἡγεσία καί νά ὑποστηρίζει στήν ὁμιλία του ὅτι «...μέ τήν κοινή προσπάθεια πιστεύω ἀκραδάντως ὅτι θά ἐπέλθει καί ἀνάπτυξη στόν τόπο αὐτό καί ἡ πολυπόθητη ἔξοδος ἀπό τόν οἰκονομικό ζυγό πού ὅλα αὐτά τά χρόνια ἐπικρέμαται ὡς σταυρός στούς ὤμους μας»! Καί δέν μπορεῖ νά ὑποστηρίζει τοῦτο γιατί κάλλιστα ὡς ἱερωμένος ὀφείλει νά γνωρίζει ὅτι ἡ ἀνάπτυξη ἑρμηνεύεται εὐαγγελικά ὡς ἀνιδιοτελῆ καί εἰλικρινῆ προσέγγιση τοῦ ἀνθρώπου στό Θεό. Ἑρμηνεύεται ὡς στροφή πρός τήν ὁδό τῆς σωτηρίας καί δέν ἔχει νά κάνει μέ τήν οἰκονομία, ὅπως αὐτή λειτουργεῖ στήν παγκόσμια σκηνή. Καί γιά νά γίνουμε πιό σαφεῖς ὀφείλουμε νά τονίσουμε ὅτι ἐάν ὁ λαός μας εἶχε πνευματική πρόοδο καί ἀκολουθοῦσε τίς πνευματικές σταθερές πού καθορίζονται ἀπό τό Εὐαγγέλιο τότε ἡ Ἑλλάδα θά ξεχώριζε παγκοσμίως στήν κυριολεξία θά ἀκτινοβολοῦσε καί θά ἀποτελοῦσε τό παράδειγμα πρός μίμηση καί ὄχι πρός ἀποφυγή,. Ταπεινή μας λοιπόν ἄποψη εἶναι πώς γιά τήν κατάντια αὐτή τῆς κοινωνίας ὀφείλεται ἀποκλειστικά ἡ χαλάρωση τῆς σχέσης μας μέ τόν Θεό! Καί γιά τήν χαλάρωση αὐτή μερίδιο ἔχουμε ὅλοι μας ἀλλά τό μεγαλύτερο τό ἔχει ἡ θρησκευτική μας ἡγεσία!
Στήν χαλάρωση ἄλλωστε τῆς σχέσης αὐτῆς τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας ἡγεσίας μέ τό Θεό ὀφείλεται δυστυχῶς ἡ μύχια ἀνασφάλεια πού παρατηρεῖται στήν πλειονότητα τῆς θρησκευτικῆς ἡγεσίας, ἡ ὁποία ὁδηγεῖ σέ συνεχεῖς ἐκπτώσεις... ἀλλά καί σέ πονηρά τεχνάσματα ἀποφυγῆς τῆς κριτικῆς πού ἀκολουθεῖ τόν ξεπεσμό. Ὡς τέτοια ἐκλαμβάνουμε τά λόγια του Ἀρχιεπισκόπου περί συνέχισης τῶν ἐπιφανειακῶν καί δή ἀντιχριστιανικῶν σχέσεων μεταξύ τῶν Ἱεραρχῶν πού ἑρμηνεύει ...τόν ἔντονο μύχιο φόβο του. Ὡς τέτοιο ἀκόμη νοεῖται καί ἡ ἔμμεση στήριξη στήν παροῦσα κυβέρνηση! Συγκεκριμένα εἶπε ὁ κ. Ἱερώνυμος: «Ἰδιαίτερη προσοχή ἀπαιτεῖται στίς μεταξύ μας σχέσεις. Διότι κατά τό παρελθόν ἐκκλησιαστικές ἔριδες συνετέλεσαν στό νά ἐπακολουθήσουν ἐθνικές καταστροφές. Ἐπιτρέψτε μου νά διατυπώσω τή γνώμη ὅτι στήν κρίσιμη αὐτή στιγμή ὁ τόπος δέν ἀντέχει ἐπιπρόσθετους ταλανισμούς. Ἔχει ἀνάγκη πολιτικῆς σταθερότητας τουλάχιστον γιά τά ἔτη πού ἀκολουθοῦν. Ἀπαιτεῖται πολιτική ἑνότητα γιά τά ἑπόμενα χρόνια ἐν μέσω τῶν συνθηκῶν πού ἔχουν ἀναπτυχθεῖ γύρω μας. Ὁ ρόλος μας καί ἡ θέση μας δέν εἶναι ἀσφαλῶς νά πολιτικολογοῦμε. Δέν νοεῖται Ἐκκλησία ὡς θεσμός προσόμοιος τῶν πολιτικῶν. Δέν γνωρίζει κομματικές παρατάξεις οὔτε ἀναμειγνύεται σέ πολιτικές ἀντιπαραθέσεις. Δέν δύναται ὡστόσο καί νά ἀγνοήσει τά πολιτικά δρώμενα, κλείνοντας τά μάτια μπροστά στά κοινωνικά προβλήματα. Ἀντιθέτως, ἔχει τήν ἀποστολή νά μαρτυρεῖ στήν πράξη ἔναντι τῶν πολιτικῶν ἀρχῶν, ὅταν αὐτές ἐνεργοῦν εἰς βάρος τοῦ λαοῦ ἤ ἐρήμην του. Χωρίς λοιπόν τήν ἑνότητα τῶν πολιτικῶν μας καί τή σταθερότητα τῶν βουλευτικῶν δομῶν, οἱ θυσίες τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ κινδυνεύουν νά πᾶνε χαμένες, νά πέσουν στό κενό, γεγονός τό ὁποῖο θά ὀξύνει ἔτι περαιτέρω τίς κοινωνικές ἀνισότητες καί θά δώσει χῶρο σέ ὅσους ἐπιβουλεύονται τό μέλλον τῆς χώρας μας»!
Εἶναι καλοί μου Χριστιανοί τελείως διαφορετικό ἡ ἀγαστή ἰσότιμη συνεργασία ἀπό τή δουλική συμπεριφορά πού ἐνίοτε παρουσιάζεται καί ὡς ταπεινολογία... ἐκ μέρους τοῦ Προκαθημένου. Κι ἀκολουθεῖ ἡ κινδυνολογία...
«... Διαβλέπω ὅτι τά ἑπόμενα ἔτη θά εἶναι δύσκολα. Χρειάζεται καθείς ἐξ ἡμῶν νά ἀναλάβει τήν εὐθύνη πού τοῦ ἀναλογεῖ καί νά ἐπιδείξει ὡριμότητα καί διάθεση γιά συνεργασία. Σέ ἀντίθετη περίπτωση ἡ κατάληξη μπορεῖ νά ἀποβεῖ ὀλέθρια καί ἀντί τῆς ἐξόδου ἀπό τήν κρίση νά ὁδηγηθοῦμε σέ ἀπευκταῖο τέλμα». Ἡ ἀνωτέρω ρήση μετά βεβαιότητας θά ὑποστηρίζαμε ὅτι ἀποτελεῖ σαφής ὁδηγία τοῦ Ἀρχιεπισκόπου πρός ὅλους ἐκείνους τούς Ἱεράρχες πού τολμοῦν νά ὀρθώνουν τό ἀνάστημά τους καί νά ἐλέγχουν κατά τό παράδειγμα τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου τά κακῶς κείμενα τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας. Καί αὐτοί οἱ Ἱεράρχες ἔχουν ἀποδείξει στήν πράξη ὅτι δέν ὑπολογίζουν πρωτίστως τήν διατήρηση τους στήν καρέκλα τῆς ἐξουσίας καί προτιμοῦν πράττουν ὡς Ἐπίσκοποι τό χρέος και νά στηλιτεύουν τήν κοινωνική ἀδικία καί τό ψεῦδος...
Κι κατάληξη τῶν ἀνωτέρω ἐπισημάνσεων τοῦ μακαριωτάτου ἀποτελοῦσαν οἱ διαρκεῖς εὐχαριστίες πρός τήν πολιτική ἐξουσία τῆς χώρας πού «ἐξαργύρωσε» θά ὑποστηρίζαμε τήν ἔνοχη σιωπή του μέ σειρά νομοθετικῶν ρυθμίσεων πού τακτοποιοῦν πάγιες διοικητικές ἐκκρεμότητες.
Ἐκ τῶν ἀνωτέρω καλοί μου Χριστιανοί πήρατε μία μικρή γεύση γιά τό πού στοχεύουν καί τό πῶς λειτουργοῦν οἱ εἰσηγήσεις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, οἱ ὁποῖες κατά κύριο λόγο δέν ἐπιδέχονται τῆς ἀνάλογης κριτικῆς ἀπό τό σῶμα τῆς Ἱεραρχίας καί κινοῦνται στό ἀπυρόβλητο.
Τά δῶρα τοῦ Μαξίμου στόν Ἱερώνυμο
Οἱ νομοθετικές ἐξυπηρητέσεις ἐπιγραμματικά:
1. Καταργοῦνται τά ἀνταποδοτικά τέλη ΟΤΑ γιά ὅλους τους Ναούς, ἀνεξαρτήτως θρησκείας ἤ δόγματος.
2. Ἐπιτρέπεται ἡ δωρεάν πολεοδομική τακτοποίηση αὐθαίρετων κατασκευῶν καί βοηθητικῶν χώρων καί γιά τούς Ἱερούς Ναούς πού ἀνήκουν σέ Ἱερά Προσκυνήματα, Ἐκκλησιαστικά Ἱδρύματα καί Ἐκκλησιαστικά Μουσεῖα.
3. Καταργεῖται ἡ ὑποχρεωτική συμμετοχή στά Μητροπολιτικά Συμβούλια Προϊσταμένου τῆς ΔΟΥ καί δικηγόρου τοῦ Νομικοῦ Συμβουλίου τοῦ Κράτους.
4. Ναοί καί περιουσίες διαλελυμένων ἤ διαλυόμενων Μονῶν παραμένουν στήν κυριότητα τῆς οἰκείας Ἱερᾶς Μητροπόλεως ἤ περιέρχονται στήν κύρια ἤ ἀνασυνιστώμενη Μονή.
5. Οἱ ἐσωτερικοί καί ἰδρυτικοί κανονισμοί τῶν Μονῶν καί Ἡσυχαστηρίων ἐλέγχονται καί ἐγκρίνονται ἀπό τόν ἐπιχώριο Μητροπολίτη καί τή ΔΙΣ.
6. Ἐκκλησιαστικά ἀκίνητα Μητροπόλεων, Ἐνοριῶν, παλαιῶν Ἐπισκοπῶν ἤ τέως ὀρθοδόξων χριστιανικῶν κοινοτήτων, τά ὁποία ὑπάγονται πλέον στήν ἐδαφική περιφέρεια νέων Μητροπόλεων ἤ Ἐνοριῶν, περιέρχονται κατά κυριότητα σέ αὐτές χωρίς ἄλλη πράξη, συμβόλαιο ἤ ἀντάλλαγμα.
7. Παλαιές Ἐνορίες, Μονές καί Ἡσυχαστήρια, πού ἱδρύθηκαν πρό τῆς ἰσχύος τοῦ Ν. 590/1977, ἄνευ ἐκδόσεως ΦΕΚ ἱδρύσεως, δύνανται νά ἀποδείξουν τή νόμιμη ὑπόστασή τους μέ πράξη τῆς ΔΙΣ κατόπιν εἰσηγήσεως τοῦ ἐπιχωρίου Μητροπολίτου.
8. Πράξεις συστάσεως καί Κανονισμοί Ἱδρυμάτων καί Προσκυνημάτων πού δημοσιεύθηκαν στό δελτίο «Ἐκκλησία» δύνανται πλέον νά δημοσιευθοῦν στό ΦΕΚ μέ ἀναδρομική ἰσχύ.
9. Τά διαχωριστικά διατάγματα τοῦ ΟΔΕΠ καί ἕτεροι πίνακες ἀκινήτων ἀποτελοῦν ἐκ τοῦ νόμου τίτλους ἰδιοκτησίας γιά τίς Μονές χωρίς νά ἀπαιτεῖται ἡ μεταγραφή τους στά ἁρμόδια Ὑποθηκοφυλακεῖα.
10. Τό Πανελλήνιο Ἱερό Ἵδρυμα Εὐαγγελιστρίας Τήνου παύει νά ἑξαιρεῖται ἀπό τίς διατάξεις τοῦ Ν. 590/1977 γιά τά Ἱερά Προσκυνήματα καί τούς Ἱερούς Ναούς.
11. Προστίθεται στή συγκρότηση τοῦ Πολυμελοῦς Συμβουλίου τῆς Ριζαρείου Σχολῆς καί ἐκπρόσωπος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἄνευ δικαιώματος ψήφου.
12. Ἐπιτρέπεται νά μετατάσσονται δημόσιοι ὑπάλληλοι οἱ ὁποῖοι εἶναι θεολόγοι ἐκπαιδευτικοί σέ κενές θέσεις ἐκκλησιαστικῶν ὑπαλλήλων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων καί στό Διορθόδοξο Κέντρο.
13. Δημιουργοῦνται ἐπιμέρους θέσεις τακτικῶν ὑπαλλήλων σέ Ἱερές Μητροπόλεις.
14. Καθίσταται μόνιμη ἡ Μητρόπολη Γουμενίσσης, Ἀξιουπόλεως καί Πολυκάστρου.
«Τό γεγονός ἐπίσης ὅτι ψηφίστηκε νόμος πού δίνει τή δυνατότητα στίς θρησκευτικές κοινότητες νά ἔχουν ἔννομη σχέση μέ τό ἑλληνικό κράτος συμβάλλει ὁπωσδήποτε θετικά στή διεθνῆ εἰκόνα τῆς χώρας μας. Ἦταν καιρός νά κατανοήσει στήν πράξη ἡ Ἑλληνική Πολιτεία ὅτι ἡ συνεργασία μέ τήν Ἐκκλησία ἐνέχει πολλαπλά ὀφέλη τόσο ἐντός ὅσο καί ἐκτός Ἑλλάδος», πρόσθεσε μέ νόημα ὁ μακαριώτατος! Θά ἀποφύγουμε νά τό σχολιάσουμε ἀναλυτικά καί τό μόνο πού θά σημειώσουμε ἐπί τοῦ παρόντος εἶναι ὅτι τό ἀνωτέρω δεικνύει τήν κατηχητική ἀδυναμία καί τό ἀποτέλεσμα τῆς χαλάρωσης τῆς ὀρθόδοξης πίστης... Ἀς ἐλπίσουμε ὁ νόμος αὐτός νά μή δώσει τή δυνατότητα νά ξεφυτρώσουν παπικοί ναοί και τεμένη σ’ὅλη τήν χώρα καί νά μήν δοῦμε νά ἐγείρονται ἀξιώσεις μωαμεθανών καί παπικῶν γιά παρουσία τους στό Ἅγιον Ὄρος.
ΠΗΓΗ www.orthodoxia.gr
ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ τευχ. 160
Συντάκτης: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΚΡΗΣ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ (ΤΕΥΧ. 160) ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2014
Ο
Κύριός μας, αγαπητοί μου αδελφοί, περισσότερο απ’ όλες τις αμαρτίες
απεχθάνεται την πλεονεξία. Γιατί, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, η
πλεονεξία είναι ειδωλολατρία. Πράγματι! Όταν η αγάπη μας προς τα
πλούτη είναι περισσότερη από την αγάπη των συνανθρώπων μας, και απ’
αυτόν το Θεό, είναι ή δεν είναι ειδωλολατρία; Σωστά, λοιπόν, ο
Απόστολος των εθνών Παύλος ονομάζει την πλεονεξία ειδωλολατρία. Γι’ αυτό
σήμερα στο ευαγγέλιο, βλέποντας ο Χριστός δυο αδελφούς να αντιμάχονται
για να λύσουν ένα πρόβλημα οικονομικής φύσεως, θέμα δηλαδή υλικό,
αναγκάστηκε να ρωτήσει. «Τίς μέ κατέστησε μεριστήν ἡ δικαστήν ἐφ’ ὑμᾶς;».
Και αυτό γιατί ένας από τους δυο αδελφούς, που και αυτός κατά βάθος
ήταν πλεονέκτης, ζήτησε από το Χριστό να γίνει δικαστής της διαφοράς
τους. Ποιος με έκανε δικαστή ή μεριστή ανάμεσα στους ανθρώπους; ρωτά ο Χριστός.
