Η ιστορία τρέχει πια στην περιοχή μας με ιλιγγιώδη ταχύτητα… Εμείς;

Mια νέα πολυετής διαδικασία ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων φαίνεται να ανοίγεται στη Μεσόγειο. Εν μέσω παγκόσμιας κρίσης, κρίσης υπερσυσσώρευσης  όπως αναλύουν πολλοί ειδικοί – ο «καπιταλισμός της καταστροφής»… «δεν αφήνει καμιά ευκαιρία να πάει χαμένη», για τον εαυτό του βέβαια…

Οι εξεγέρσεις των αραβικών  λαών της Βόρειας Αφρικής και περί την Σαουδική Αραβία φαίνεται ότι όντως αποτελούν μια «αυγή-αρχή της Οδύσσειας» της δικής τους. Μήπως όμως αποτελούν και την «αρχή της Οδύσσειας» των διεθνών καπιταλιστών στην περιοχή της Μεσογείου; Πετρέλαια, νέες αγορές, νέες επιχειρήσεις, γεωπολιτικό σκάκι στο προσκήνιο.

Με τις λίγες ειδικές γνώσεις μου, αλλά έχοντας μια σχετική εμπιστοσύνη στο «ένστικτό μου» και κάποιες από τις βαθύτερες «φωνές» μέσα μου, νομίζω ότι και αυτή «η βαλίτσα πάει μακριά» στην περιοχή μας. Και ενώ είμαστε στην αρχή αυτού του δαιδαλώδους ιμπεριαλιστικού ταξιδιού, η σχεδόν δωσίλογη δήθεν «ελληνική κυβέρνηση» ΓΑΠ, Τρόϊκας και ντόπιας elite βιάστηκε να πει ΝΑΙ σε πολλά αυτού του σχεδίου Γνωρίζει ή απλά υπακούει τυφλά; Νομίζω γνωρίζει μερικά.. Έχει δώσει ήδη τα σχετικά αεροδρόμια για ανθρωπιστικές – πολεμικές διευκολύνσεις – κάτι σαν την εποχή της Γιουγκοσλαβίας – χωρίς μάλιστα να δείχνει κάποια διαπραγμάτευση για το λαό μας. Οι εξεγερμένες φυλές της Λιβύης δεν είμαι βέβαιος για το κατά πόσο θέλουν το δυτικό έγκλημα και τη δική μας ή και τη δική τους εξαπάτηση…

Η  Γαλλία του Μεσογειακού Νότου μπήκε πρώτη στο παιχνίδι διαφημίζοντας επί τη ευκαιρία τα πολεμικά της εμπορεύματα, ενώ Γερμανία και Τουρκία καραδοκούν με δικό τους σχέδιο περίεργης ανοχής.

Μικρά κρατίδια του Ευρωπαϊκού Βορρά εισβάλουν στο Νότο μέσω και της χώρας μας (π.χ. Βέλγιο), ενώ Ιταλία δείχνει να διαπραγματεύεται. Το Ισραήλ βρήκε την ευκαιρία να σκοτώσει και να τραυματίσει  Παλαιστίνιους στη Γάζα, ενώ οι ΗΠΑ κάνουν πιο λεπτομερείς μακροχρόνιους σχεδιασμούς στη Μεσόγειο και γι’ αυτό κινούνται πιο αργά…

Ο καπιταλισμός επομένως επιτίθεται στην περιοχή με ΝΑΤΟ και ΔΝΤ, η ΕΕ παίζει περίεργα, ενώ οι ανερχόμενες δυνάμεις Κίνας, Ινδίας, Βραζιλίας, Ρωσίας κλπ αρνούνται αλλά πως ; Θα δείξει….

Συμπεράσματα πρώτα:

1) Ο ΓΑΠ  μπαίνει στο σχέδιο και μέσω … Σούδας, αλλά και  Αράξου και Ανδραβίδας, χωρίς απόφαση της ήδη καταρρακωμένης στη συνείδηση του εργαζόμενου και όχι μόνο λαού, από το Μνημόνιο, Βουλής και θα συνεχίσει στα σχέδια εμπλέκοντας την χώρα σταδιακά προς την κατεύθυνση των πολεμικών επιχειρήσεων και όχι των ανθρωπιστικών, όπως εκτιμώ. Τι γυρεύει η Ελλάδα στη Λιβύη επομένως;

2) Οι δυνάμεις της Δύσης και μεγάλης μερίδας του ΝΑΤΟ (μέχρι να λύσουν τακτικές ετη φάση αυτή στη Λιβύη) δεν  πάνε προς τη Βόρεια Αφρική για μια βόλτα, αλλά για να βάλλουν πόδι μπας και οι λαοί πάνε την υπόθεση σε άλλα μονοπάτια…

3) Μυρίζει ένας περίεργος γάμος ΝΑΤΟ και ΔΝΤ στην περιοχή της Μεσογείου στη φάση που οι καπιταλιστικές δυνάμεις και οι πολιτικοί και λοιποί υπηρέτες του επιταχύνουν εμπορευματοποιήσεις και ιδιωτικοποιήσεις των πάντων…

4) Οι διεργασίες των αντικαπιταλιστικών,  των αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων, των «εθνικοαπελευθερωτικών» τάσεων και του πολιτικά σχετικά ανεξαρτοποιούμενου μέρους του λαού  είναι ακόμα ανίκανες: Να συνθέσουν, να συμπορευτούν, να δημιουργήσουν ευρύ Μέτωπο όπου η ηγεμονία θα αναδειχτεί στη ζωή της πολιτικής μάχης. Οι αγκυλώσεις, οι ρεφορμισμοί, οι άχρηστοι μαξιμαλισμοί, οι φοβίες, τα συμφέροντα των μηχανισμών και οι «κουτοπονηριές» είναι ανάγκη να ηττηθούν… Το επιτρέπει για άλλη μία φορά η  διαίσθηση του πληττόμενης «κοινής γνώμης» στη χώρα μας, για τις πολλαπλές επιπτώσεις και παρενέργειες της διπλής πολεμικής εμπλοκής (Δύσης και Ελλάδας). Η ιστορία τρέχει πια στην περιοχή μας με ιλιγγιώδη ταχύτητα…   Εμείς;