ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ Β΄ ΜΟΝΑΣΤΙΚΗΣ ΗΜΕΡΙΔΟΣ
ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΕΔΕΣΣΗΣ ΠΕΛΛΗΣ ΚΑΙ ΑΛΜΩΠΙΑΣ
Σήμερα, 14 Μαΐου 2011, στὸ Πνευματικὸ Κέντρο τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ Κουφαλίων πραγματοποιήθηκε ἡ Β΄ Μοναστικὴ Ἡμερίδα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἐδέσσης, Πέλλης καὶ Ἀλμωπίας μὲ γενικὸ θέμα: «ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΟΣΜΟΣ». Τὴν ἔναρξη τῶν ἐργασιῶν τῆς Ἡμερίδος ἐκήρυξε ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ἐδέσσης, Πέλλης καὶ Ἀλμωπίας κ. Ἰωήλ. Συμμετεῖχαν ἐκπρόσωποι τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου, ἀρχιερεῖς, καθηγούμενοι καὶ ἐκπρόσωποι ἄνω τῶν πενήντα ἀνδρώων καὶ γυναικείων ἱερῶν μονῶν. Ἡ Ἡμερίδα ὁλοκληρώθηκε σὲ δύο συνεδρίες. Τὰ πορίσματά της, ὅπως ἀναγνώσθηκαν καὶ ἐκρίθηκαν ὁμόφωνα ἀπὸ τοὺς συνέδρους ἔχουν ὡς ἑξῆς:
Θεμέλιο τῆς σωτηρίας μας εἶναι ἡ ταπείνωση. Τὴν ταπείνωση ἐνεδύθη ὁ Κύριος καὶ Θεός μας, ὁ ὁποῖος «ἔκλινεν οὐρανοὺς καὶ κατέβη»· τὴν ταπείνωση βίωσαν ὅλοι οἱ ἅγιοί του· τὴν ταπείνωση ὁ Θεὸς ζητάει ἀπὸ κάθε μαθητή Του δίνοντας ὑπόδειγμα τὸν ἴδιο τὸν Ἑαυτό Του. Γι' αὐτὸ καὶ ἡ ὁδὸς τοῦ μοναχισμοῦ, ὁ ὁποῖος ἀποτελεῖ κατ' οὐσίαν ὁδὸν τοῦ Εὐαγγελίου, δὲν εἶναι παρὰ ὁδὸς ταπεινώσεως. Ὁ μοναχὸς βιώνει τὴν ταπείνωση ὡς ἀνέκφραστο μυστήριο καὶ χάρη. Ἡ βίωση τῆς ταπεινώσεως δὲν ἐκφράζεται τόσο ἀπὸ τὶς ταπεινολογίες, ὅσο ἀπὸ τὴν εἰλικρινῆ αὐτομεμψία, τὴν ἀποφυγὴ τῆς κατακρίσεως καὶ τὴν ἐν χαρᾷ ἀποδοχὴ τῶν προσβολῶν καὶ ὕβρεων ἀπὸ τὸν πλησίον. Ἡ ταπείνωση κατὰ τοὺς Πατέρες εἶναι ἡ λάσπη ποὺ συνδέει καὶ συγκρατεῖ ὅλο τὸ οἰκοδόμημα τῶν ἀρετῶν. Δίχως αὐτὴν δὲν νοεῖται ἀρετή. Ἀποκτιέται χάριτι Θεοῦ διὰ τῆς ὑπακοῆς, τοῦ πνευματικοῦ πένθους, τῆς περιφρονήσεως τῆς κοσμικῆς δόξης καὶ τῶν ἐπαίνων, τῆς ὑπομονῆς στὶς θλίψεις, τῆς αὐτογνωσίας, τῆς προσευχῆς, τῆς ἀκτημοσύνης, τῆς ξενιτείας καὶ τῆς ἀποφυγῆς τῆς παρρησίας καὶ τῆς πολυλογίας.
Τῆς ταπεινώσεως ἔμπειρος ἐργάτης ὢν ὁ μακαριστὸς ἱερομοναχὸς π. Δαμασκηνὸς (ὁ πνευματικὸς τῆς Ἱ. Μονῆς Τιμ. Προδρόμου Μακρυνοῦ), μέσα ἀπὸ τὴν πεῖρα του ἀναδείχθηκε ἄριστος διδάσκαλος τῆς μοναχικῆς πολιτείας. Θεωροῦσε θεμελιώδη τὴν ὀρθὴ ἐκκλησιολογικὴ τοποθέτηση τῶν μοναχῶν καὶ τὴν ἐξάρτησή τους ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπο. Τόνιζε τὴν ἀξία τῆς κοινοβιακῆς ζωῆς. Δίδασκε ὅτι ὁ ἡγούμενος εἶναι εἰς τύπον Χριστοῦ, καὶ στὸ πρόσωπό του ἑνώνεται ὅλη ἡ ἀδελφότητα. Ἡ ὑπακοή, ἡ ξενιτεία καὶ ἡ ἀγάπη, ἔλεγε εἶναι θεμέλιο καὶ βασικὴ προϋπόθεση γιὰ τὴν πνευματικὴ τελείωση τοῦ μοναχοῦ. Ὡς ἔργο καὶ ἀποστολὴ τοῦ μοναχοῦ προέβαλλε τὴν προσευχὴ ὑπὲρ ὅλου τοῦ κόσμου. Γι' αὐτὸ καὶ ἄξονα τῆς μοναχικῆς ζωῆς θεωροῦσε τὴν Θεία Λειτουργία, διὰ τῆς ὁποίας σώζεται ἡ οἰκουμένη.
Ἡ προσφορὰ τοῦ μοναχισμοῦ στὸν κόσμο ἔγκειται ἐπίσης στὸ ὅτι ὁ μοναχισμὸς μὴ συστοιχούμενος μὲ τὸ ἁμαρτωλὸ πνεῦμα τοῦ κόσμου, πορεύεται στὴν ὁδὸ τῆς θείας ἀγάπης καὶ τῆς ἀπαλλαγῆς ἀπὸ τὰ πάθη καὶ τὴν προσκόλληση στὴν γῆ. Ἔτσι καθίσταται γιὰ τὸν κόσμο ἀλάνθαστος ὁδοδείκτης πρὸς τὸν Θεό, διδάσκοντάς τον ὅτι·
· ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ ὑπέρτατη ἀλήθεια
· τὴν ἀλήθεια καὶ σωτηρία μπορεῖ νὰ βρεῖ ὁ κόσμος μόνο μέσα στὴν Ἐκκλησία
· ἡ χριστιανικὴ ζωὴ ἀποτελεῖ μίμηση τοῦ Χριστοῦ
· ἡ μίμηση τοῦ Χριστοῦ βιώνεται μὲ τὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν Του καὶ τὴν ἀσκητικὴ πράξη τῆς καθάρσεως ἀπὸ τὰ πάθη καὶ τῆς θείας ἐλλάμψεως, καὶ ἐπίσης ὅτι·
· ἔχει ἀνυπολόγιστη ἀξία ὁ σεβασμὸς τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου.
Ἐπὶ πλέον, οἱ Ἱερὲς Μονὲς ἀποτελοῦν πηγὲς ἁγιασμοῦ τῶν ἐγγὺς καὶ τῶν μακράν. Ὡς ἱερὰ καθιδρύματα ἁγιάζουν τὸν χῶρο καὶ τὴν περιοχὴ στὴν ὁποία βρίσκονται, καὶ ὡς τόποι προσευχῆς, θείας λατρείας καὶ ἱερᾶς ἀθλήσεως τῶν ψυχῶν, μεταδίδουν μυστικῶς τὴν πνευματικὴ ζωὴ διὰ τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ στὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων. Ἀποτελοῦν φῶς καὶ πρότυπο γιὰ τοὺς κοσμικοὺς ἀνθρώπους. Ὁ προσωπικὸς ἁγιασμὸς τοῦ μοναχοῦ μὲ τὴν ζωὴ τῆς προσευχῆς καὶ τῆς ἐν ὑπακοῇ ἀσκήσεως, εἶναι τὰ ἰσχυρότερα κίνητρα γιὰ τὸν κόσμο, ὥστε νὰ ἀναμορφώνεται συνεχῶς, καὶ νὰ μορφώνει μέσα του κάθε ἄνθρωπος νοῦν Χριστοῦ.
Ἀναπόσπαστο στοιχεῖο τῆς μοναχικῆς ζωῆς εἶναι ἡ φιλοξενία, χαρακτηριστικὸ δὲ παράδειγμα, ἀλλὰ καὶ ὑπόδειγμα, φιλοξενίας ἀποτελοῦν τὰ μοναστήρια τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ὁ πυλωρός, ὁ ἀρχοντάρης στὸ πρόσωπο τοῦ προσκυνητοῦ δὲν βλέπει ἕναν ἄνθρωπο, βλέπει τὸν Θεό. Γι' αὐτὸ τὸν διακονεῖ μὲ χαρά, μὲ προσευχή, μὲ ταπείνωση, μὲ ἀνιδιοτελῆ ἀγάπη, καὶ μάλιστα δωρεάν, διότι αὐτὸ εἶναι τὸ θέλημα τῆς οἰκοδέσποινας τοῦ Ἄθω, τῆς Κυρίας Θεοτόκου. Οἱ προσκυνητὲς προσκυνῶντας τὰ ἅγια λείψανα καὶ τὶς ἅγιες εἰκόνες, μετέχοντας στὶς ἀκολουθίες καὶ τὶς προσευχές, ἐξομολογούμενοι καὶ κοινωνῶντας τὰ Ἄχραντα Μυστήρια, καὶ ἀκόμη ἐπικοινωνῶντας μὲ τοὺς πατέρες καὶ δεχόμενοι τὸν παρακλητικό, ἐμπειρικὸ καὶ πατερικὸ λόγο τους, ἀλλοιώνονται θετικά, ματανοοῦν, ἀνακαινίζονται ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. Περισσότερο ἀπ' ὅλα ὅμως καὶ οἱ προσκυνητὲς καὶ ὅλος ὁ κόσμος ὠφελοῦνται ἀπὸ τὸν ἁγιασμὸ τῶν μοναχῶν. Ὅσο περισσότερο ἁγιάζονται οἱ μοναχοὶ μέσα στὸ μοναστῆρι, τόσο περισσότερο θεραπεύονται καὶ ἁγιάζονται καὶ οἱ ἄνθρωποι μέσα στὸν κόσμο.
Γι' αὐτό, μολονότι ὁ μοναχός ἔχει διαλέξει νά ζεῖ σέ ἐσωτερική μόνωση, προκειμένου νὰ ἑνωθεῖ μὲ τὸν Χριστό, ταυτόχρονα αὐτὸς ὁ «πάντων χωρισθείς» εἶναι καί «πᾶσι συνηρμοσμένος». Καὶ τοῦτο διότι καλεῖται ἀνά πᾶσα στιγμή νά κατανοεῖ τήν ἀδυναμία καί τήν πτώση τοῦ ἀδελφοῦ, καθώς ἐπίσης νά βιώνει τήν ὀδύνη τοῦ κόσμου καί τή θλίψη γιά τήν πανανθρώπινη ἁμαρτία.
Διαχρονική κλήση τοῦ μοναχισμοῦ εἶναι ἡ μαρτυρία τῆς μέλλουσας Βασιλείας. Ὑπάρχουν ἀναρίθμητα παραδείγματα ἁγίων μοναχῶν καί ἀσκητῶν πού ἔζησαν σέ ὅλες τίς ἐποχές, μέχρι καί τίς ἡμέρες μας, οἱ ὁποῖοι ἀρνήθηκαν τή λογική τοῦ κόσμου, καθάρθηκαν ἀπό τά πάθη μέ τή νηπτική ζωή καί διὰ τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ εὐεργέτησαν μέ τίς προσευχές τους τόν κόσμο. Ἀλλὰ καὶ ἡ ζωή τους ἀκόμη ἔγινε μαρτύριο καί μαρτυρία γιά τούς ἐν κόσμῳ ἀδελφούς, μεταδίδοντας μεταφυσική πίστη, δύναμη, ἐλπίδα καί ἀγωνιστικότητα.
Αὐτή ἡ κλήση τοῦ μοναχισμοῦ πραγματώθηκε μέ τρόπο θαυμαστό καί στή ζωή τοῦ σύγχρονου ὁσίου Γέροντος Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου, πού μέ ἁπλότητα καί ταπείνωση, ἀγάπησε ὅλους ἀνεξαιρέτως τούς ἀνθρώπους, ἀπέκτησε βαθιά γνώση τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς καί μέ τό χάρισμα πού τοῦ ἔδωσε ὁ Θεός ἔγινε «θεραπευτής» τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων.
Οἱ μοναχοὶ λοιπὸν μολονότι ἀπομακρύνονται τοπικὰ ἀπὸ τὸν κόσμο, πνευματικά, διὰ τῆς καθάρσεως τῶν παθῶν τους καὶ τῆς ἑνώσεως μὲ τὸν Θεὸ τῶν ἁπάντων, πλησιάζουν τὸν ἐν τῷ κόσμῳ ἄνθρωπο ὅσο κανεὶς ἄλλος, καὶ μὲ τρόπο θεϊκὸ τὸν εὐεργετοῦν, συντελῶντας διὰ τῆς θείας χάριτος στὴν θεραπεία, τὸν ἁγιασμὸ καὶ τὴν θέωσή του
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά