Οι Άγιοι Μάρτυρες Τιμόθεος και Μαύρα (3 Μαΐου)

 

 

Δύο πιστών συζύγων και αγίων μαρτύρων την ιερή μνήμη γιορτάζει και τιμά σήμερα η Εκκλησία, του Τιμοθέου και της Μαύρας. Είναι κι οι δύο Αιγύπτιοι και μάρτυρες των αρχαίων διωγμών της Εκκλησίας. Έκα­ναν τους γάμους τους και δεν χάρηκαν τη χαρά τους παρά μόνο είκοσι μέρες. Ο Τιμόθεος ήταν κατώτερος κληρικός της Εκκλησίας, δηλαδή αναγνώστης έργο του ήταν να προσέχει τα ιερά βιβλία και στις εκκλησιαστικές ακολουθίες να διαβάζει τα αναγνώσματα. Είκοσι λοιπόν ημέρες μετά το γάμο του κατηγορήθηκε στον ηγεμόνα του τόπου πως ήταν χριστιανός. Εκείνα τα χρόνια τέτοιες καταγγελίες, είτε από φανατισμό είτε για εκδίκηση, ήταν συνηθισμένο πράγμα. Οι πιστοί κινδύνευαν από ώρα σε ώρα να βρεθούν κατηγορούμενοι.
Το πρώτο, που ζήτησε ο ηγεμόνας από τον Τιμόθεο, ήταν να του παραδώσει τα ιερά βιβλία της Εκκλησίας. Δεν τα ήθελε βέβαια ούτε για να τα διαβάσει ούτε για να τα φυλάξει, αλλά να τα βεβηλώσει και να τα καταστρέψει. Ο Τιμόθεος και αναγνώστης της Εκκλησίας απάντησε στον ηγεμόνα. «Τα βιβλία αυτά είναι πολύτιμα και πιο αγαπητά σ’ έναν πατέρα από τα παιδιά του, κι εγώ σαν πατέρας δεν θα παραδώσω τα παιδιά μου στη φωτιά και στο θάνατο». Αυτή η απάντηση είναι πολύ χαρακτηριστική και μας δίνει να εννοήσουμε πώς αισθάνονται την ευθύνη τους όσοι τάχθηκαν να φυλάγουν τα ιερά πράγματα της Εκκλησίας. Πάντα υπάρχουν εκείνοι που θέλουν να αρπάξουν τα εκκλησιαστικά, μα και ποτέ δεν λείπουν οι φύλακες.
Με την απάντηση αυτή του Τιμοθέου ο ηγεμόνας εξαγριώθηκε. Διέταξε και πέρασαν στ’ αφτιά του μάρτυρα πυρωμένα σίδερα, με αποτέλεσμα να χάσει το φως του, έδεσαν ύστερα στο λαιμό του μια βαριά πέτρα και τον κρέμασαν ανάποδα. Όλα αυτά ο Τιμόθεος τα υπέμεινε γενναία κι έμεινε αλύγιστος. Τότε ο ηγεμόνας κάλεσε τη Μαύρα και της είπε· «Ακούω ότι μόλις πριν είκοσι ημέρες πήρες για σύζυγο σου τον Τιμόθεο. Αν δεν θέλεις να μείνεις χήρα, συμβούλεψέ τον να υπακούσει στις διαταγές μου». Αντί για άλλη απάντηση, η Μαύρα με καύχηση απάντησε πως κι αυτή είναι χριστιανή. Πόση πίστη, αλήθεια, είχαν οι άγιοι εκείνοι άνθρωποι! Μαζί και στη ζωή και στο θάνατο για την αγάπη του Χριστού.
Στην απάντηση της αγίας Μαύρας ο ηγεμόνας εξοργίστηκε και, για να την εξευτελίσει, διέταξε να της ξυρίσουν την κεφαλή και να της κόψουν τα δάκτυλα των χεριών. Και, σαν να μην έφταναν αυτά, πρόσταξε ύστερα να την ρίξουν μέσα σ’ ένα καζάνι γεμάτο βραστό νερό. Μα ο Θεός φύλαξε την αγία κι όταν βγήκε από το καζάνι χωρίς να πάθει τίποτε, είπε στον ηγεμόνα. «Το νερό είναι κρύο κι αν δεν έχεις ξύλα, ζήτησε από τον πατέρα μου να σου δώσει όσα θέλεις». Κατάπληκτος ο ηγεμόνας, και για να βεβαιωθεί, έβαλε το χέρι του στο βραστό νερό και ζεματίστηκε. Τότε μανιασμένος είπε να γδύσουν την αγία Μαύρα και να την κάψουν με αναμμένες λαμπάδες.
Κι άλλες φορές είπαμε για την εφευρετικότητα των τυράννων και για την αντοχή των αγίων μαρτύρων, που δεν ήταν παρά δύναμη Θεού. Ο Θεός, με υπερφυσικό τρόπο, φύλαγε τους αγίους μέσα στην ατελεύτητη σειρά των βασανιστηρίων, όσο περισσότερο έβλεπε την πίστη και την υπομονή τους. Αυτό γινόταν αφορμή όχι μόνο οι αγωνιστές να αναδεικνύονται λαμπρότεροι, αλλά και οι δήμιοι κι άλλοι πολλοί να θαυμάζουν και να γίνονται χριστιανοί. Εδώ είναι το μεγάλο μυστήριο της πίστεως και της Εκκλησίας· το μαρτύριο στερεώνει την πίστη και ο πόλεμος οπλίζει την Εκκλησία.
Ο ηγεμόνας, όταν είδε πως με κανένα τρόπο δεν μπορούσε να λυγίσει την πίστη του Τιμοθέου και της Μαύρας κι αφού δεν μπορούσε να ομολογήσει την αδυναμία και την ήττα του, διέταξε λοιπόν να σταυρωθούν κι οι δύο, ο ένας απέναντι στον άλλο. Έτσι οι δύο σύζυγοι των είκοσι ημερών έμειναν στο σταυρό κρεμασμένοι εννέα ημέρες, ενισχύοντας στο μαρτύριο ο ένας τον άλλο. Τη δεκάτη ημέρα παρέδωσαν τα πνεύματά τους στο Θεό. Συμπληρώνοντας ένα μήνα συζυγικού βίου και πίνοντας μαζί το κοινό ποτήριο της ζωής τους, τη μαρτυρία Ιησού Χριστού κι ακολουθώντας τον ίδιο δρόμο με το Χριστό, οι άγιοι Τιμόθεος και Μαύρα πέρασαν από τη θλίψη του σταυρού στη χαρά της αναστάσεως. Αμήν.

(+Διονυσίου, Μητροπ. Σερβίων και Κοζάνης, «Εικόνες έμψυχοι»)