Γέροντα τού λέω στο μοναστήρι όλο προσευχές κάνουν. Όλο την ευχή λένε.Και ενώ είναι ακόμα στα εργαστήρια απαγγέλουν παρακλήσεις και χαιρετισμούς , ώρες ολόκληρες.Μετά πάνε στην Εκκλησία για τις ακολουθίες. Μα δεν μπορώ άλλο.Κουράστηκε το μυαλό μου.Νομίζω ότι θα σκάσω.Κια όμως θέλω να γίνω μοναχός. Τι θα κάνω ; Βοηθήστε με.
Ο Γέροντας μού είπε: «Ερχόταν εδώ μια κοπέλα και εξομολογείτο.Ήταν στην προτελευταία τάξη τού Λυκείου.
Κάποτε μού λέει: «Πάτερ έχω αγαπήσει ένα παιδί και δεν μπορώ να το ξεχάσω. Λες κι ο Νίκος είναι εδώ (έδειξε με το δάχτυλο το μέτωπο του) . Πάω να διαβάσω, ο Νίκος εδώ. Πάω να φάω , να κοιμηθώ, τίποτα.Ο Νίκος είναι εδώ, τι να κάνω πάτερ μου ;»
-Παιδί μου της είπα, εσύ είσαι μικρή ακόμη.Κάνε υπομονή να τελείωσεις το σχολείο και μετά, εδώ θα΄ναι ο Νίκος.Τώρα να βάλεις προσπάθεια στα μαθήματα.
Πέρασε μια εβδομάδα και ξαναήλθε.
-Πάτερ μου είναι αδύνατον να συγκεντρωθώ στα μαθήματα μου.Όλη μέρα συνεχώς, ο νους μου, η καρδιά μου είναι στο Νίκο.Ο Νίκος έχει κολλήσει μέσα μου και δεν ξεκολλάει.
(Καθώς έλεγε αυτά , εγώ σκεφτόμουν:Μα τι σχέση έχουν αυτά που μού λέει ο Γέροντας με την ερώτηση μου.Ίσως μού το λεει να με ξεκουράσει)
Ο Γέροντας συνέχισε (διαβάζοντας την σκέψη μου):
Εσύ τώρα θα λές.Γιατί μού τα λέει αυτά ;
Κι όμως πές μου σε παρακαλώ.Κάθισε αυτή η κοπέλα σε κανένα σκαμνί, πίεσε τον εαυτό της για να κολλήσει ο νους της στο Νίκο ;Όχι .
Αυτό έγινε αυθόρμητα, αβίαστα , με την αγάπη. Έτσι κι εμείς.Όταν αγαπήσουμε με θείο Έρωτα τον Χριστό μας, τότε χωρίς καμμία βία ή πιεση και στενοχώρια, θα φωνάζουμε το άγιο όνομα Του .
«Κύριε Ιησού Χριστέ...»
Κι όταν η καρδιά είναι πλημμυρισμένη απ΄αυτό το θείο έρωτα, δε χρειάζεται να λέει ολόκληρη την ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με »
Πριν την τελειώσει η καρδιά σταματά εκεί από αγάπη και αγαλλίαση.
Άλλοτε πάλι φωνάζει μόνο το «Κύριε..» και σταματά.
Φωνάζει μυστικά , αλαλήτως.
Κι έτσι λέγοντας αυτά, μού έδωσε απάντηση στην πρώτη μου απορία, που μόνο τη σκέφτηκα, χωρίς να την εκφράσω.
Έμεινα άναυδος.Από έκπληξη σε εκπληξη. Μέσα μου φούντωσε πάλι η θεϊκή φλόγα κι ένιωσα την επιθυμία να αρχίσω να φωνάζω μέσα στην καρδιά μου το όνομα του Χριστού μας, με ακατανίκητη αγάπη
(Αγαπίου μοναχού, Η θεϊκή φλόγα που άναψε στην καρδιά μου ο γέρων Πορφύριος , 2000 σελ.23-25)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά