Οι Ύποπτες «Επαναστάσεις»

Πολλοί ισχυρίζονται ότι πρέπει να επαναστατήσουμε και να βγούμε στους δρόμους σήμερα για να ανατρέψουμε την καθεστωτική κυβέρνηση. Πολλοί μας κατηγορούν για την απάθειά μας και ότι έχουμε εγκλωβιστεί στο καναπέ μας. Είναι όμως τόσο απλή η κατάσταση; τι είδους επανάσταση πρέπει να κάνουμε; Μήπως η αδυναμία απάντησης σε αυτό το ερώτημα να αποτελεί το βασικότερο λόγο που δεν υπάρχει δυναμική αντίδραση από την Ελληνική κοινωνία; Θα θέλατε να συμμετάσχετε σε μία πορτοκαλί επανάσταση made in soros; Πως θα την ξεχωρίζατε;


Ας ξεκινήσουμε μια μικρή προσπάθεια να εντοπίσουμε, όσο είναι δυνατόν, τα επικίνδυνα σημάδια των ύποπτων επαναστάσεων.
1) Όταν η «επαναστατική» κίνηση είναι καπελωμένη εξαρχής: Εδώ δεν αναφερόμαστε στο απαρχαιωμένο πλέον απευθείας κομματικό καπέλωμα αλλά στο πιο εξελιγμένο έμμεσο. Διαπιστώνετε ότι τα συνθήματα της «επαναστατικής» ομάδας σε μεγάλο ποσοστό είναι κόπιες από συνθήματα συγκεκριμένου πολιτικού κόμματος; Τότε το καμπανάκι πρέπει να χτυπήσει.
2) Η «επανάσταση» των αυτοκρατόρων: βλέπετε μία «επαναστατική» κίνηση με συγκεκριμένο ηγέτη με χρίσμα μεσσία-σωτήρα ο οποίος καθορίζει την «επανάσταση» και όλες τις δράσεις της ; τότε μάλλον πρέπει να αρχίζουμε να είμαστε υποψιασμένοι. Οι αυθεντικές επαναστατικές ζυμώσεις γίνονται σε επίπεδο απλού πολίτη με λειτουργίες αυτοοργάνωσης και όχι με ηγεσίες.
3) Η Εγωιστική «επαναστατική» κίνηση : Σε αυτήν την περίπτωση διαπιστώνετε ότι τα στελέχη αλλά και η ηγεσία αυτής της κίνησης κατηγορούν ή και υποβαθμίζουν άλλες ανεξάρτητες επαναστατικές κινήσεις. Αρνούνται τη συνεργασία μαζί τους αλλά και αν ακόμα δεχτούν να συνεργαστούν επιδιώκουν να αναλάβουν την ηγεσία της όλης προσπάθειας. Σε αυτή τη περίπτωση το καμπανάκι πρέπει να χτυπήσει και πάλι.
4) Η επανάσταση με την εκ των υστέρων «αρχηγική» καπηλεία: Ίσως και η πιο επικίνδυνη. Σε αυτή την περίπτωση αυτός που θέλει να καπηλευτεί και να αδρανοποιήσει την όλη προσπάθεια λειτουργεί εξ αρχής ως μέλος αλλά στη πορεία μεθοδικά και σταδιακά προσπαθεί να αποκτήσει την αρχηγία της όλης προσπάθειας και όταν αυτή θα έχει διαμορφώσει μία σοβαρή δυναμική θα υποσκάψει το έργο της και θα την ουδετεροποιήσει.
5) «Επαναστάσεις» με πολιτικά , συντεχνιακά, συνδικαλιστικά , και άλλα στελέχη: Εδώ είναι τα εύκολα. Οι δυνάμεις οι οποίες έφεραν την κατάσταση ως εδώ είναι αδύνατον να την αλλάξουν προς το καλύτερο με την παγιωμένη καθεστωτική αντίληψή τους.
6) «Επαναστάσεις» των «αρίστων» ,«διανοούμενων», «ανθρώπων του πνεύματος» κλπ. Είναι δύσκολο ομάδες ανθρώπων οι οποίοι είχαν βολευτεί με τα συγκεκριμένα καθεστώτα , «διανοούμενοι» οι οποίοι είχαν εξαφανιστεί και δεν προχώρησαν σε καμία παρέμβαση στη διαχρονική κατάπτωση της κοινωνίας να πείσουν ξαφνικά ότι μετατράπηκαν σε Δον Κιχώτες της ίδιας κοινωνίας σήμερα.
Ανακεφαλαιώνοντας πρέπει να επιστήσουμε τη προσοχή μην πιαστούμε κορόιδα των διάφορων επιτήδειων των εξωθεσμικών κέντρων που θέλουν εικόνες χάους στην Ελλάδα. Χρησιμοποιούμε την διαίσθησή μας και την κριτική μας ικανότητα στο μέγιστο. Είναι από τα ελάχιστα όπλα που μας έχουν απομείνει.