Άγιος Παντελεήμων ο Μεγαλομάρτυς και Ιαματικός. Έλεγχος για τη σημερινή ιατρική κοινότητα και τους όποιους επίορκους της ιατρικής επιστήμης

ΑΓΙΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ Ο ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΚΑΙ ΙΑΜΑΤΙΚΟΣ

ΕΛΕΓΧΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΙΑΤΡΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΕΠΙΟΡΚΟΥΣ ΘΕΡΑΠΟΝΤΕΣ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ

Ο ανάργυρος ιατρός, ο φιλάνθρωπος επιστήμων, ο πιστός άνθρωπος, ο κοινωνικός εργάτης, ο άνθρωπος της προσευχής και της αγάπης. Αυτός ήταν ο άγιος Παντελεήμων. Όχι μόνο άνθρωπος του Θεού, αλλά και επιστήμονας ιατρός, ο οποίος βοηθούσε με χρήμα, προσευχή, λόγο και γνώση τον πεσμένο άνθρωπο. Δίδασκε με την αγάπη και την καλή συμπεριφορά, με την καλοσύνη και αφιλοχρηματία, με τον κόπο και την προσφορά. Αυτά τα παραδείγματα έχει να παρουσιάσει η Εκκλησία μας. Αυτοί είναι οι άνθρωποί της και οι άγιοί της.

Ο άγιος Παντελεήμων ανέτρεψε με την ιατρική και κοινωνική του δράση τη μέχρι τότε αντίληψη, όπως άλλωστε παρατηρείται και σήμερα δυστυχώς, και απέδειξε ότι υπάρχουν και καλοί επιστήμονες. Δίδασκε με τη ζωή του μεγάλες αλήθειες, ότι πάνω από την επιστήμη υπάρχει και ο μοναδικός ιατρός, των ψυχών και των σωμάτων, ο Καλός Σαμαρείτης, ο Ιησούς Χριστός, και πέρα από τα φάρμακα υπάρχει η πίστη, η προσευχή, το Ευχέλαιο και η θεία Κοινωνία. Πόσες φορές, όχι μόνο παλιά, αλλά και σύγχρονα, δεν χτύπησαν χαρμόσυνα οι καμπάνες στην Παναγία της Τήνου και στον Άγιο Ιωάννη τον Ρώσσο, όταν ένας τυφλός ξαναβρήκε το φως του, ένας παράλυτος ανωρθώθηκε και περπάτησε κι ένας καρκινοπαθής θεραπεύθηκε αποδεδειγμένα δια βίου.

Ο άγιος Παντελεήμονας, όπως και όλοι οι ανάργυροι ιατροί της Εκκλησίας μας, συνδύαζε την πίστη με την γνώση και την ανθρώπινη προσπάθεια με την προσευχή, τα κοινά φάρμακα με τον αγιασμό και τη θεία χάρη. Έκανε πραγματικά θαύματα, που άγγιζαν όχι μόνο το σώμα, αλλά και την ψυχή και άλλαζαν τον άνθρωπο και τον οδηγούσαν στη πίστη και στη δοξολογία του Θεού.

Δυστυχώς μερικοί ιατροί πρόδωσαν την αποστολή τους και κατέληξαν από το να υπηρετούν τον Θεό και τον άνθρωπο να υπηρετούν μόνο το στυγνό οικονομικό τους συμφέρον. Είναι ντροπή να υπάρχουν σήμερα άνθρωποι σε κατεξοχήν ανθρωπιστικές επιστήμες και κοινωνικά λειτουργήματα και να έχουν πατήσει τον όρκο τους και να έχουν προδώσει την αποστολή τους. Να ποδοπατούν τον συνάνθρωπο ή να τον βλέπουν σαν οικονομική μονάδα.

Δεν είναι δυνατόν σήμερα να υπάρχουν ιατροί, οι οποίοι να διακατέχονται από συσσωρευμένη εκδίκηση για τον άρρωστο και αγνοώντας την περίπτωσή και την προσωπικότητά του, την ιδιαιτερότητα και την φτώχεια του, να θέλουν να απομυζήσουν από τον πονεμένο κάθε οικονομική ικμάδα, επειδή αυτοί σπούδασαν περισσότερα χρόνια και ξοδεύτηκαν περισσότερο. Τι φταίνε οι φτωχοί άρρωστοι που μας πλησιάζουν; Αυτοί πρέπει να πληρώσουν τα σπασμένα;

Δεν είναι δυνατόν σήμερα πάνω στον πόνο του άλλου να θησαυρίζω εγώ ο ιατρός και να συναγωνίζομαι τους μεγιστάνες του πλούτου, να χτίζω μεγαθήρια, να αδικώ με την φοροδιαφυγή μου το κράτος, να ελέγχω τα συναισθήματα και την περιουσία των άλλων, που από ανάγκη με κοιτάνε στα μάτια και κρέμονται από το λόγο μου, και να μη νοιάζομαι πραγματικά για τον πεσμένο άνθρωπο, αλλά για τη δική μου προβολή και δόξα. Να κάνω χάριν φήμης και κενοδοξίας πολύωρες εγχειρήσεις και να πειραματίζομαι χωρίς συναίσθηση μόνο με την ψυχρή επιστήμη πάνω στις φευγαλέες ψυχές ανθρώπων, οι οποίες από τον φόβο και την ανέχεια τρεμοσβήνουν.

Δεν είναι δυνατόν σήμερα να υπάρχουν ιατροί, οι οποίοι φτάνοντας στα άκρα την ιατρική δεοντολογία να υπηρετούν τον θάνατο και να παράγουν πτωμαϊνη με την ευθανασία και τις εκτρώσεις. Να χαρακτηρίζουν «μικρή καισαρική» και «διακοπή κυήσεως» τον φόνο των αγέννητων παιδιών και να μετατρέπουν τα νοσοκομεία σε σφαγεία. Να γενικεύουν τις μεταμοσχεύσεις γενικά και αδιάκριτα και να υπηρετούν εμμέσως πλήν σαφώς το εμπόριο των οργάνων. Αυτοί να ζούν σκανδαλωδώς με πολυτέλεια από τα χρήματα των αναπήρων ή των αναχωρησάντων από αυτή τη ζωή.

Δεν είναι δυνατόν σήμερα μετά από τόσους αιώνες χριστιανικής ζωής και παραδόσεως, μετά από τόσα παραδείγματα ιαματικών και θαυματουργών Αναργύρων ιατρών, ανθρώπων με στεγανή γνώση, αλλά και θαυματουργή πίστη, να υπάρχουν ιατροί και μάλιστα χριστιανοί, οι οποίοι να καταφεύγουν στην μαγεία, στο συνδυασμό μαγείας, πνευματισμού και ιατρικής, να εισάγουν στην ορθόδοξη Ελλάδα πρακτικές ανατολίτικης προέλευσης και να αναμειγνύουν τη σατανική ενέργεια με τη φαρμακολογία, την επιστήμη με τον κομπογιαννιτισμό, βλάπτοντας έτσι και τους εαυτούς τους και τους αρρώστους τους.

Σεβόμαστε και υπακούμε τους ιατρούς. Σταλμένοι από το Θεό και αυτοί και τα φάρμακα για την υγεία μας. Αλλά μη τους θεοποιούμε κιόλας. Πρωτίστως μη απολυτοποιούμε το αγαθό της υγείας. Δεν είναι η υγεία πάνω από όλα, όπως λέει συνήθως ο κόσμος. Υπάρχει και η ευσέβεια.

Στα γενέθλια του Πλάτωνα στα 18 του χρόνια, πήγε και ο Σωκράτης. Ο Πλάτωνας ήταν αθλητής γενναίος, αλλά ο Σωκράτης, ο σοφώτερος πάντων ανθρώπων, υπηρέτησε με τον λόγο και την συμβουλή του την αλήθεια και το μέτρο, για να προφυλάξει το μαθητή του και να νουθετήσει και τους άλλους, λέγοντας ότι το σώμα θέλει τα δικά του. Δός του ό,τι χρειάζεται, αλλά τίποτε παραπάνω. Την ψυχή γύμνασέ την γερά και ατσιγγούνευτα.

Η ευσέβεια λέγει ο απόστολος Παύλος είναι χρήσιμη και γι αυτή και για την άλλη ζωή. «Η του σώματος γυμνασία προς ολίγον εστι ωφέλιμος».

Έτσι και μείς σε μια εποχή ματαίων επιδόσεων και γενικής φθοράς αναζητούμε τους αναργύρους και αφιλοχρήματους ιατρούς, τους ανθρώπους του καθήκοντος και της συμπόνιας, της αγάπης και της θυσίας. Ζητούμε ελεήμονες ανθρώπους και συνοδοιπόρους του αγίου Παντελεήμονος.

Τέτοιοι άνθρωποι γίνονται μόνο με τη χριστιανική πνοή και την αρετή της αγάπης. Η αγάπη καθιστά τον άνθρωπο ελεήμονα και η πολλή αγάπη Παντελεήμονα. Τον δε άγιο Παντελεήμονα κάποια τροπάρια τον ονομάζουν Παγκόσμιο Άνθρωπο. Και τούτο διότι η αγάπη είναι παγκόσμια αρετή, αγκαλιάζει όλο τον κόσμο, συνδέει τον ουρανό με τη γη, τους ανθρώπους μεταξύ τους, ξεπερνά τον θάνατο, συμπεριλαμβάνει όλες τις αρετές, αποτελεί Χριστού μίμηση και ξεκλειδώνει καρδιές και σπίτια. Με την αγάπη οι άνθρωποι ξαναβρίσκουν τη μάνα τους και όπου μπαίνει η αγάπη μπαίνει ο Θεός. Όταν ο Θεός μάλιστα δεί στον άνθρωπο πραγματική συμπάθεια για τον συνάνθρωπο, κατανόηση και προσέγγιση κι όχι αδιαφορία, τότε δίνει τη χάρη του και η αγάπη μαζί με την πίστη στην Εσταυρωμένη Αγάπη, θαυματουργούν.

Πολλοί γονείς θέλουν να δούν τα παιδιά τους γιατρούς. Θέλουν να καμαρώνουν. Μέχρι ένα σημείο είναι καλή αυτή η επιθυμία. Αλλά δεν θα μας ζητηθεί αυτό στην ημέρα της Κρίσεως. Θα ζητηθεί από τον κάθε γονιό, αν έκανε το παιδί του άνθρωπο πίστεως και άνθρωπο αγάπης. Άνθρωπο προσευχής και εμπιστοσύνης στο Θεό. Αλληλεγγύης και συναντίληψης. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την χριστιανική αγωγή και το προσωπικό χριστιανικό παράδειγμα.

Στον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο βρέθηκαν δύο αδέλφια να πολεμάνε πλάϊ – πλάϊ. Ήταν πολύ μορφωμένα παιδιά. Είχαν γνώσεις και δεξιότητες πολλές. Και την τέχνη του πολέμου την ήξεραν καλά ως καλοί στρατιώτες που ήταν. Όμως κάτι τους έλειπε κι αυτό τόγραψαν σε γράμμα και τόστειλαν στη μάννα τους. Τι της έλεγαν; «Μάννα με όλα μας εφοδίασες κάτω στην κοσμική ζωή που ήμασταν. Αλλά εδώ όλα τα όσα μας έμαθες μας είναι άχρηστα. Εδώ ένα πράγμα χρειαζόμαστε και το βλέπουμε στους συστρατιώτες μας, αλλά εμείς δεν το έχουμε. Κι αυτό είναι η προσευχή. Σ΄αυτό μας αδίκησες. Δεν μας έμαθες ποτέ να προσευχόμαστε». Αυτά χρειάζεται να μάθουμε στα παιδιά μας, και τότε ότι και να γίνουν θα είναι πρωτίστως άνθρωποι του Θεού.

΄Ενα τέτοιο παιδί, παιδί του Θεού, κάποτε που έδινε εξετάσεις στα Μαθηματικά πήγε και ζήτησε μια ευχή στο Μετόχι της Αναλήψεως στο Βύρωνα. Πράγματι ο εφημέριος τον οδήγησε κάτω στο εκκλησάκι με τα άγια λείψανα και έκανε μια ευχή υπέρ υγείας και φωτισμού. Μετά την μικρή ακολουθία τα άγια λείψανα ευωδίασαν. Κάποιο από τα πολλά. Ερευνήσαντες διεπίστωσαν ότι ευωδίασε το ιερό λείψανο του αγίου Μεγαλομάρτυρος Παντελεήμονος του Ιαματικού. Τον μαθητή τον έλεγαν Παντελή!!! Μεγάλα τα της Πίστεως κατορθώματα και αλλοίμονο αν δεν είχαμε τους αγίους μας πρεσβευτές στο Θεό για μας.

Χριστιανική Εστία Λαμίας