Πέμπτη, Ιουλίου 28, 2011

Καλέσματα και μηνύματα.

            Ο Άγιος Παχώμιος λέει: Ο κόσμος μοιάζει με ένα σπίτι κατασκότεινο, μέσα στο οποίο ζουν πολλοί άνθρωποι, που παλεύουν μέσα στο σκοτάδι! Και ξαφνικά φαίνεται από μια μικρή τρυπίτσα κάποιο φως· μια μικρή, ελάχιστη ακτίνα φωτός.
Το σπίτι αυτό συμβολίζει την ψυχή του ανθρώπου που βρίσκεται βυθισμένος στο σκοτάδι της αμαρτίας, της ζωής χωρίς Θεό! Τί κάνει ο Θεός; Στέλνει ένα μήνυμα. Και το πρώτο Του μήνυμα είναι μια ακτίνα φωτός. Γιατί μόνο τόσο; Γιατί τόσο λίγο; Γιατί θέλει να δει αν ο άνθρωπος: θέλει; επιθυμεί; ποθεί το φως του; Λοιπόν. Διερωτήσου! Θέλεις να πας κοντά του; Η επαναπαύεσαι στο μαλακό μαξιλαράκι, που σου προσφέρει το ψέμα: Εδώ είναι ο παράδεισος, εδώ και η κόλαση. Μια ζωή την έχουμε, να μην την διασκεδάσουμε;
Εκείνος, που θα αρπάξει αυτή την ευκαιρία, το μήνυμα του Θεού, την ακτίνα του θείου φωτός, είναι άνθρωπος που έχει ειλικρίνεια απέναντι στο Θεό και στο εαυτό του.
Ο Θεός μας καλεί πολλές φορές να γίνουμε πιό σοβαροί και πιό συνειδητοί! Τα καλέσματα του Θεού, αν θέλει κανείς τα βλέπει παντού. Ακόμα και σε ένα λουλούδι! Και αυτό κάλεσμα Θεού είναι. Το άφωνο λουλούδι φωνάζει γι᾿ αυτούς που έχουν αυτιά, και μας καλεί σε δοξολογία Θεού.
Δυστυχώς, επειδή οπό τον πόθο για καλοπέραση, είμαστε πωρωμένοι, αυτά τα καλέσματα δεν τα καταλαβαίνουμε! Μένουμε σ᾿ αυτά αναίσθητοι. Δεν τα πιάνουμε!
Γι᾿ αυτό ο Θεός έστειλε τον Υιό Του, να μας καλέσει σε μετάνοια και επίγνωση του θελήματός Του. Τί άλλο περισσότερο να έκανε;
Δέχθηκε να τον οδηγήσουν στο δικαστήριο και να τον καταδικάσουν σε θάνατο. Στο θάνατο που καταδικάζονταν οι εγκληματίες. Και πέθανε πάνω στο σταυρό αφήνοντας μας να καταντήσουμε το σώμα Του όλο μια πληγή. Και όλα αυτά από αγάπη για μας.
Ο Χριστός δεν μας δίδαξε μόνο με λόγια. Μας αγάπησε μέχρι θανάτου. σφράγισε την αγάπη Του με τη σταυρική Του θυσία. Και μετά δέχθηκε να μπει στον τάφο. Η Ζωή μέσα στον τάφο. Ο Θεός και Δημιουργός του κόσμου μέσα σε μια τρύπα της γης. Αυτός που έχει θρόνο Του τον ουρανό κατέβηκε πιό κάτω κι οπό τη γη. Για μας. Από αγάπη για μας.
Και εμείς, εξακολουθούμε να κοιμόμαστε; Και ο Θεός να κτυπάει για μας δυνατές καμπάνες! Μια οπό τις πιό δυνατές φωνές του Θεού, είναι η καμπάνα της ενορίας μας. Μερικές, ή μάλλον πολλές φορές, δεν την ακούμε! Και γι’ αυτό ο Θεός αναγκάζεται να κτυπάει και άλλες καμπάνες: με θλίψεις και με δοκιμασίες.
Εμείς πότε θα μάθουμε να τεντώνουμε τα αφτιά μας, να ακούμε τη φωνή του Κυρίου μας που μας καλεἰ κοντά Του;
Αρχιμ. Ιωήλ Ν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά