Παντού βρίσκεις καθαρά νερά, αλλά και βαλτόνερα. Διαλέγεις και παίρνεις…( Γέροντος Παϊσίου)

 

-Χρειάζονται θυσίες, όχι λεφτά. Χρειάζεται θέληση, εργασία, άσκηση και μετάνοια, πόλεμος κατά των παθών. -Ποιά πάθη είναι πιό επικίνδυνα; -Όλα τα πάθη είναι αρρώστια. Αν κοιτάξεις γύρω σου, πολλοί κουβαλούν πάθη, όχι την αρετή. Και δείχνουν ευτυχισμένοι, αλλά δεν είναι. Ζουν στη δυστυχία και με φοβερές τύψεις Μπορεί ο χαρτοπαίχτης, ο μεθύστακας, ο άσωτος να νιώθει ευτυχισμένος; Για να πάει μπροστά ο άνθρωπος πρέπει να ελευθερωθεί από τα πάθη του. Ένας φαρμακοποιός στη Θεσσαλονίκη μου είπε ότι οι περισσότεροι πελάτες του αγοράζουν ψυχοφάρμακα. Αλλά υπάρχουν στα φαρμακεία φάρμακα για την ψυχή; Εγώ έχω δει πολλούς ανθρώπους που αγωνίζονται τον καλό αγώνα και ηρεμούν, χωρίς φάρμακα από τα φαρμακεία. Όποιος μειώνει τα πάθη του νιώθει ελεύθερος και ευτυχισμένος.
-Έχουν και οι μοναχοί πάθη;
-Πολλά. Αλλά ο μοναχός δεν καμαρώνει για τα πάθη του, αλλά αγωνίζεται να τα ξεριζώσει. Ο μοναχός συνεχώς πολεμάει τα πάθη του, κλαίει για τα πάθη του, ασκείται και πολλές φορές τα νεκρώνει.
-Ισχύει αυτό για όλους τους μοναχούς; -
Νομίζω, ναι. Είναι μεγάλη ταλαιπωρία να φοράς το ράσο, να είσαι μοναχός ή κληρικός και να έχεις παραδοθεί στο κακό ή να επιχαίρεις για τα πάθη σου.
-Δηλαδή, οι λαϊκοί καυχόμαστε για τα πάθη μας;
-Ναι, αυτό γίνεται καμιά φορά. Θυμάμαι, όταν ήμουν στον κόσμο, πολλοί συνομήλικοι μου αμάρταναν με γυναίκες κι έπειτα διηγούνταν τις εμπειρίες τους γελώντας. Θεωρούσαν επιτυχία την αμαρτία. Και μου λένε, ότι στη τηλεόραση βλέπεις συχνά ανθρώπους που μιλούν με υπερηφάνεια για τα πάθη τους. Αλλά δεν είδα ποτέ κληρικό να έπεσε και να μιλάει με ευχαρίστηση για την πτώση του. Πρέπει να είναι κανείς αναίσθητος και αθεόφοβος, να φοράει ράσο, να πέφτει και να γε¬λάει. -Βέβαια, εδώ στο Άγιο Όρος βοηθάει και το περιβάλλον στην εκρίζωση των παθών. Ενώ μέσα στον κόσμο, δεν είναι εύκολο πράγμα ο εμπρησμός τους.
-Εδώ έρχονται πολλοί που ζουν μέσα στο κόσμο και αγωνίζονται τον καλό αγώνα. Κι εμείς που ζούμε στο Άγιο Όρος δεν γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε μέσα στο κόσμο; Και στο κόσμο δεν ακούσαμε για το Θεό; Οι δυσκολίες υπάρχουν παντού. Παντού βρίσκεις καθαρά νερά, αλλά και βαλτόνερα. Διαλέγεις και παίρνεις ό,τι εσύ θέλεις.
-Ναι, αλλά στα βαλτόνερα, υπάρχει, συνήθως, γαλήνη και ηρεμία. Ενώ στην ανοιχτή θάλασσα τρικυμία και ταραχή.
-Στο βάλτο υπάρχει κουνούπι και βρώμα. Δεν μπορείς να αναπνεύσεις. Ενώ στα νερά των ποταμών ή της θάλασσας υπάρχει κύμα και άρωμα στον αέρα.
-Υπάρχουν και στο χώρο της Εκκλησίας βαλτωμένα νερά; -Και οι άνθρωποι της Εκκλησίας μερικές φορές προτιμούμε το βάλτο, όχι το ύψος. Όμως, πέρα από τους ανθρώπους της Εκκλησίας, υπάρχει ο Χριστός, που είναι ζωοφόρο πηγάδι με γάργαρο νερό. Η Σαμαρείτιδα προτίμησε αυτό το πηγάδι κι όχι τον βάλτο.
-Γιατί σήμερα κατηγορούν τόσο πολύ τους αξιωματούχους της Εκκλησίας για βάλτωμα;
-Δεν είναι ακριβώς έτσι. Όσοι ξέρουν, δεν ταυτίζουν την Εκκλησία με πρόσωπα και αξιώματα. Συνήθως ο κόσμος πιάνεται από τις αδυναμίες των ανθρώπων της Εκκλησίας. Ξεχνούν, ότι υπάρχουν και ενάρετοι και άξιοι κληρικοί. Χρειαζόμαστε όλοι Μετάνοια. Ο Θεός ας μας ελεήσει.
-Νιώθετε ασφαλής εδώ στην ερημιά που ζείτε;
-Το σπίτι είναι παλιό, αλλά δεν έχει ανάγκη. Μόνος μου αποφάσισα να ζω έτσι. Ο Θεός μας φυλάει και μας ανέχεται.
-Όμως γιατί ο άνθρωπος νιώθει συχνά τόσο ανασφαλής, ακόμη και μέσα σε ασφαλέστατα κτίρια;
-Γιατί φτήνυνε η ζωή του. -Δεν ήταν πάντοτε έτσι;
-Τόσος φόβος δεν υπήρχε ποτέ.
-Άλλα και τόση πρόοδος πότε υπήρξε στο παρελθόν; -Ποιό είναι το κέρδος;
-Δηλαδή δεν υπάρχει κάτι για το οποίο μπορούμε να καμαρώνουμε σήμερα;
-Για τις πολλές παγίδες που στήνουμε στην ειρήνη.
-Έχετε δει θαύματα στη ζωή σας;
Η Πατρίδα μας έζησε δύσκολες καταστάσεις και ο Θεός τη φύλαξε από μεγάλα κακά. Αυτό δεν είναι θαύμα;
-Υπάρχει κάποιο πιό χειροπιαστό θαύμα που έχετε δει;
-Κάποτε έβαλα να κάψω κάτι σκουπίδια και είδα ξαφνικά να πετάγεται πέντε μέτρα ψηλά από το έδαφος ένα φλεγόμενο αντικείμενο. Ήταν ένας μικρός ξύλινος σταυρός που κατά λάθος είχε βρεθεί στα σκουπίδια. Τί ήταν αυτό; Το ότι πολλοί άνθρωποι σήμερα πιστεύουν στο Θεό, κάνουν το καλό και πέφτουν, αλλά δεν μένουν στο χώμα, σηκώνονται, αυτό δεν είναι θαύμα;
(Τάσου Μιχαλά, «Τέσσερις ώρες με τον π. Παΐσιο»)