Ἀδελφοί· καὶ σήμερα μὲ τὸν ἀναστάσιμο παιᾶνα θὰ χαιρετίσουμε τὴν λειτουργική μας σύναξη καὶ συνάντηση· μὲ τὴν βεβαιότητα ὅτι «ἀνέστη τριήμερος ὁ Σωτὴρ» καὶ σήμερα θὰ δοξολογήσουμε τὴν βασιλεία καὶ τὴν οἰκονομία Ἐκείνου, ποὺ εἶναι ὁ μόνος φιλάνθρωπος. Ἂς σφραγίσθηκε ὁ τάφος τοῦ Ἰησοῦ μὲ «λίθον μέγαν», ἂς παρατάχθηκαν διμοιρίες στρατιωτῶν «φυλασσόντων τὸ Ἄχραντον Σῶμα», ὁ Σωτήρ «ἀνέστη τριήμερος» καὶ σὲ πεῖσμα τῶν Ἰουδαίων «δωρεῖται τῷ κόσμῳ τὴν ζωήν». Καὶ γι’αὐτὴν τήν μεγάλη εὐεργεσία καὶ χάρη ὄχι μόνο οἱ ἄνθρωποι ἀλλὰ καὶ «αἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν» ὑμνολογοῦν, δοξολογοῦν καὶ μέ μεγάλη φωνὴ διατρανώνουν ὅτι ἀξίζει δόξα τιμὴ καὶ προσκύνηση στὴν οὐράνιο βασιλεία τοῦ Ἀναστάντος, στὴν φιλανθρωπία Του, στὴν οἰκονομία Του, στὴν ἀγάπη Του γιὰ τοὺς ἀνθρώπους καὶ γιὰ τὴν θυσία Του.
Ἡ ἀνθρώπινη κακία ἐκδηλώθηκε μὲ τὴν συμπεριφορὰ τῶν Ἰουδαίων ἀπέναντι στὸ Χριστό· νόμιζαν πὼς ἂν λάμβαναν πρόσθετα μέτρα ἀσφαλείας, ὁ νεκρὸς θὰ ἔμενε γιὰ πάντα στὸ μνῆμα· ἀγνοοῦσαν μὲ ποιὸ μυστήριο ἦταν ἀντιμέτωποι. Ἀγνοοῦσαν ὅτι ὁ ἐσταυρωμένος Ναζωραῖος εἶναι ἡ ζωὴ ποὺ ἀνατέλλει ἀπὸ τὸν τάφο· ἀγνοοῦν ὅτι ὁ δεσπόζων τῶν οὐρανῶν διδάσκει τὴν ἔγερση Αὐτοῦ, ὅτι ὁ ὑπέρθεος καὶ Θεάνθρωπος δὲν ἦταν δυνατὸν νὰ κρατηθῆ ὑπὸ τῆς φθορᾶς· μὴ πλανᾶσθε, Ἰουδαῖοι. Ἕνας ὑπάρχει Κύριος καὶ Θεὸς ὁ «ἐκ νεκρῶν Ἀναστάς»· Αὐτὸν ἐμεῖς καὶ σήμερα καὶ αὔριο «πάλιν καὶ πολλάκις» ἂς παρακαλέσουμε· «εἰρήνευσον ἡμῶν τὴν ζωήν, Κύριε». Σὺ ποὺ σταυρώθηκες γιὰ μᾶς καὶ μὲ τὴν θέλησή Σου ἐτάφης καὶ ἀνέστης ἐκ τῶν νεκρῶν, καὶ μὲ τὴν ἀνάστασή Σου «ἠλευθέρωσας ἡμᾶς ἐκ τῆς ἀρχαίας κατάρας καὶ ἐπλήρωσας τὰ πάντα χαρᾶς».
Ἀδελφοί, στὴν Κεφαλονιὰ σήμερα, 16 Αὐγούστου, ὅπως καὶ κάθε χρόνο τέτοια μέρα γίνεται σεισμὸς πνευματικός. Γιορτάζει ὁ ὅσιος Γεράσιμος, ὁ νέος ἀσκητής, καὶ τιμᾶται ἀπὸ τὸ πανελλήνιο καὶ ἰδιαιτέρως ἀπὸ τοὺς Κεφαλονῖτες, οἱ ὁποῖοι τὸν ἔχουν ὡς προστάτη καὶ πολιοῦχο τοῦ νησιοῦ τους. Δὲν εἶναι εὔκολο νὰ μιλήση κανεὶς γιὰ τὸν ὅσιο πατέρα μας Γεράσιμο· τὸν ἁπλὸ στρατιώτη τοῦ ἐπουρανίου βασιλέα, «τὸν ἄνθρωπο μὲν τῇ φύσει, ἄγγελον δὲ τοῦ βίου ὑπάρχοντα». Πῶς νὰ ἐπαινέση κάποιος ἐκεῖνον ποὺ ἦταν μὲν κατὰ συγκρότηση τοῦ σώματος ἄνθρωπος, ἀλλὰ ζοῦσε ἐδῶ στὴ γῆ σὰν ἄγγελος; Ποιὸς μπορεῖ κατ’ ἀξίαν νὰ δοξολογήση τὸν ὅσιο, ὁ ὁποῖος «ἁγνείαν παντελῆ καὶ σωφροσύνην ἀσπασάμενος» εἶχε μὲν τὸ κατὰ φύσιν, ἔφυγε δὲ τὸ παρὰ φύσιν (δηλαδὴ τὴν ἁμαρτία) καὶ ἀγωνίσθηκε γιὰ τὸ ὑπὲρ φύσιν; Καὶ πέτυχε καὶ ἔγινε δοχεῖο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μέσα ἀπὸ τὸ ὁποῖο ἀνέβλυζαν οἱ καρποί του, «ἀγάπη, χαρά, πίστις, πραότης, ἐγκράτεια» ἀκόμα «εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη» (Γαλάτ. 5-22).
Καὶ ἡ πρὸς τὸν Ἀναστάντα ἀγάπη του, ἡ πρὸς τὸν Χριστὸ ἀφοσίωσή του στέφθηκε ἀπὸ οὐράνιο στέφανο. Γέρας θὰ πῆ βραβεῖο, ἀριστεῖο, καὶ ἔλαβε τὸ χάρισμα «δαίμονας ἀπελαύνειν καὶ νόσους ἰατρεύειν». Ὁ ἅγιος Γεράσιμος θεωρῶ πὼς εἶναι τῆς «Ἑλλάδος ἁπάσης φρουρὸς ὑπέρμαχος», καὶ τοῦτο τὸ λέγω εὐλογῶντας τὴν εὔνοια τοῦ Θεοῦ, ποὺ γιὰ τὴν προφύλαξη τοῦ ὀρθοδόξου πληρώματος ἀπὸ τὸν παπισμὸ ἐδώρησε στὸ Ἰόνιο πέλαγος ὡς θώρακα, ὡς φρούριο, ὡς κάστρο τὸν ὅσιο Γεράσιμο, τὸν ἅγιο Σπυρίδωνα καὶ τὸν ἅγιο Διονύσιο. Εὐλογητὸς ὁ Θεός, ὁ ἐν ἁγίοις ἀναπαυόμενος.
Ἀδελφοί μου· ἑορτάζοντες τὸν ἅγιο Γεράσιμο, «αὐτὸν ἐν ἀρεταῖς μιμούμενοι, δυσωπήσωμεν πρεσβεύειν ὑπὲρ ἡμῶν εἰς τὸ σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν». Ἀμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά