Βήμα προς Βήμα για την Παγκόσμια Διακυβέρνηση – Η μέθοδος της «Τμηματικής Προσέγγισης»

Μια παραπλανητική μέθοδος που χρησιμοποιείται από οργανισμούς – κλειδιά για την επιβολή της Νέας Παγκόσμιας Τάξης, είναι η μέθοδος της «Τμηματικής Προσέγγισης».

Η μέθοδος αυτή προωθήθηκε από πολλές ομάδες διεθνιστών συμπεριλαμβανομένης και της Τριμερούς Επιτροπής. Η ισχυρή αυτή ομάδα, αποτελούμενη από πολιτικούς, ανθρώπους με ηγετικές θέσεις στα ΜΜΕ., διευθυντές επιχειρήσεων και τραπεζίτες, δεν είναι παρά υποστηρικτές της Νέας Παγκόσμιας Τάξης.

Ο Zbigniew Brezinski, από τους οργανωτές της ομάδας, εξηγεί τα εξής:

«Γενικά, οι προοπτικές για αποτελεσματική διεθνή συνεργασία είναι σε θέση να βελτιωθούν αν διατηρηθούν ανέπαφοι οι θεσμοί - αυτό που τώρα αποκαλούμε μέθοδο της τμηματικής προσέγισης... κατά μήκος των εθνικών συνόρων μπορούν να υπάρξουν συμμαχίες από ειδικούς που θα αφορούν συγκεκριμένες λειτουργικές περιοχές, εξασθενίζοντας τον εθνικισμό ο οποίος διαφορετικά ίσως να εμποδίσει την ομοφωνία...

Η μέθοδος της Τμηματικής Προσέγγισης αρχικά κωδικοποιήθηκε από τον Harland Cleveland του ιδρύματος Aspen*. Σύμφωνα με τον Cleveland, η προσπάθεια της απευθείας δημιουργίας μιας Νέας Παγκόσμιας Τάξης, μέσω των οργανισμών που περιλαμβάνουν πολλά θέματα, όπως ο ΟΗΕ, φαίνεται άκαρπη. Υιοθετώντας όμως την μέθοδο της τμηματικής προσέγγισης οι ομάδες αυτές αναμένεται να γνωρίσουν μεγαλύτερη επιτυχία.

(*Ίδρυμα Aspen. Μη κερδοσκοπική πολιτιστική οργάνωση που ιδρύθηκε το 1950 και είναι αφιερωμένη στην "ενθάρρυνση για φωτισμένη ηγεσία και στον ανοιχτόμυαλο διάλογο". Το ίδρυμα που έχει κεντρικά γραφεία στην Ουάσιγκτον, χρηματοδοτείται κατά ένα μεγάλο μέρος από το Ταμείο των Αδελφών Rockefeller).

Με το να εμφανιστεί πως απευθύνεται σε ξεχωριστά θέματα κομμάτι - κομμάτι, συνθήκη με συνθήκη, νόμο με νόμο, θεσμό με θεσμό και οργανισμό με οργανισμό, η Νέα Παγκόσμια Τάξη δημιουργείται χωρίς να γίνει καν αντιληπτή.

Ο Mark Satin, ηγέτης της Νέας Εποχής αναλύει το σχέδιο: «Νέα πολιτική ξεπροβάλλει από τις... κοινωνικές κινήσεις του καιρού μας, κινήσεις όπως: ο φεμινισμός, η περιβαλλοντική, η πνευματική, αυτή του ανθρώπινου δυναμικού... καθώς και της παγκόσμιας τάξης... Οι εισφορές ενώνονται σαν να επρόκειτο για κομμάτια ενός περίπλοκου πάζλ».

Αρκετά πράγματα μπορεί κανείς να διδαχτεί από τα παραπάνω. Κατά πρώτον η Τριμερής Επιτροπή καθώς και αναρίθμητες άλλες ομάδες, προσπαθούσαν να κατασκευάσουν ένα δίκτυο θεσμών και ομάδων που είναι ασαφώς συνδεδεμένα και που εργάζονται προς την ίδια γενική κατεύθυνση. Σήμερα βλέπουμε να εκπληρώνεται ο ρόλος αυτός μέσω της κίνησης της Νέας Εποχής, των ομάδων για τα δικαιώματα των ζώων, των ομάδων πολιτικής διαμαρτυρίας και περιβάλλοντος. Οι εν λόγω οργανισμοί λαμβάνουν εκατομμύρια δολάρια ως κονδύλια από συλλόγους που τους χρηματοδοτούν, πολλοί εκ των οποίων έχουν υποστηρικτές της παγκόσμιας ιδέας ως ηγετικά στελέχη.

Όμως είναι αξιοπρόσεκτο το γεγονός πως σύμφωνα με αναφορά της Τριμερούς Επιτροπής, η πλάγια αυτή προσέγγιση που αποβλέπει προς μια Παγκόσμια Διακυβέρνηση θα εξασθενήσει τον εθνικισμό ο οποίος διαφορετικά ίσως να εμποδίσει την ομοφωνία. Είναι σαφές πως εκείνοι οι οποίοι έχουν την εξουσία, κινούν τα νήματα προς την κατεύθυνση της Νέας Παγκόσμιας Τάξης, κρύβοντας τιςπραγματικές τους προθέσεις. Αν αυτό δεν σημαίνει συνωμοσία τότε σίγουρα απαιτεί προσεκτικό χειρισμό.

Αντίθετος με την παλιά φιλοσοφία της «στιγμιαίας παγκόσμιας διακυβέρνησης» είναι ο Richard N. Gardner (καθηγητής Διεθνούς Οργανισμού του Πανεπιστημίου της Κολούμπια, μέλος της Τριμερούς Επιτροπής και μέλος του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων - CFR). Ισχυρίζεται πως το επερχόμενο τέλος της εθνικής κυριαρχίας, που θα την διαβρώνει λίγο – λίγο, θα καταφέρει πολλά περισσότερα από όσα η παλιομοδίτικη «κατά μέτωπον επίθεση»…

Από το βιβλίο του Peter Lalonde ‘Ένας Κόσμος Κάτω από τον Αντίχριστο’, εκδόσεις ΣΤΕΡΕΩΜΑ