«Ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας»

«Ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας»

Ο κ. Αμβρόσιος, ο κ. Θεόκλητος


και "Ο ΣΩΤΗΡ"

Στὴν Μητρόπολη Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας, «ἰδιοκτησίας» τοῦ κ. Ἀμβροσίου, συμβαίνουν τὰ ἑξῆς «εὐχάριστα» πράγματα. Ὁ κ. Ἀμβρόσιος (ὁ ὁποῖος δὲν θέλει οἱ πιστοὶ νὰ ἀνακατεύονται καὶ νὰ ἐλέγχουν τὰ κακῶς πεπραγμένα τῆς Μητροπόλεώς Του ἐπὶ ποινῇ ἀφορισμοῦ) ζήτησε ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο ἐπιμόνως βοηθὸ ἐπίσκοπο, τὸν ὁποῖο μάλιστα ὁ ἴδιος ὑπέδειξε. Ἡ Ἱ. Σύνοδος ὑπέκυψε καὶ προέβη στὴν ἐκλογὴ βοηθοῦ ἐπισκόπου τοῦ κ. Ἀμβροσίου, παρόλο ποὺ ὁ βοηθὸς ἐπίσκοπος εἶναι νεοφανὴς καὶ ἀντικανονικὸς θεσμὸς στὴν Ἐκκλησία (ἀντιφάσκει μὲ τὴν ἐκκλησιολογία της). Δὲν πέρασαν, ὅμως, μερικοὶ μῆνες καὶ ὁ βοηθὸς ἐπίσκοπος, τὸν ὁποῖο μετὰ βαΐων καὶ κλάδων καὶ ὑπερβολικῶν ἐπαίνων ὑποδέχτηκε στὸ Αἴγιο, δὲν ἄντεξε δίπλα στὸν κ. Ἀμβρόσιο καὶ ἔφυγε.

Ὁπότε, ὁ μητροπολίτης Καλαβρύτων, ἐπεδίωξε δι’ ἄλλης ὁδοῦ νὰ φέρει ὁπωσδήποτε κάποιον τῆς ἀρεσκείας του, ὁ ὁποῖος (προφανῶς) θὰ τὸν διαδεχθεῖ καὶ θὰ πρέπει νὰ μάθει ἀπὸ τὸν ἴδιο τὰ μυστικὰ τῆς χρηστῆς «διαχειρίσεως» τῆς Μητροπόλεως. Καὶ αὐτὸ τὸ ἔκανε μὲ τὸν ἀέρα τοῦ «ἰδιοκτήτη» τῆς ἐπισκοπῆς, παρὰ τὴν ἐγγράφως κατοχυρωμένη διαμαρτυρία ἐναντίον τῆς συγκεκριμένης ἐπιλογῆς του, καὶ ἀγνοώντας τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ (ὁ ὁποῖος δὲν ρωτήθηκε) κι ἀσφαλῶς τὸν ἴδιο τὸ Θεό, ποὺ διὰ τῶν ἱ. Κανόνων ἔχει διδάξει καὶ νομοθετήσει διαφορετικὰ πράγματα γιὰ τὸ θέμα τῆς ἐπιλογῆς ἐπισκόπων.

Ὁ ἐπίσκοπος, ποὺ ὡς «βοηθό του» μᾶς ἔφερε, εἶναι ὁ πρώην Θεσσαλιώτιδος κ. Θεόκλητος Κουμαριανός. Τὸ ὄνομά του ἦταν ἀναμεμειγμένο στὰ ἐκκλησιαστικὰ σκάνδαλα τοῦ 2005, ὅταν κάποιοι κύκλοι θέλησαν νὰ πλήξουν τὴν Ἐκκλησία γιὰ τοὺς λόγους τους· καὶ εὔκολα τὴν ἔπληξαν, ἀφοῦ ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας καὶ οἱ τελευταῖοι Ἀρχιεπίσκοποι, ἔχουν ἀφήσει ἀτιμώρητους καὶ ἀσύδοτους τοὺς ἐπισκόπους σὲ κάθε εἴδους παραβατικότητα (πάντα ἐν σχέσει μὲ τοὺς ἱ. Κανόνες). Ἔγραφε τότε εὔστοχα ὁ καθηγητὴς κ. Ἰω. Κορναράκης (“Ὀρθ. Τύπος”, 28.1.05): «Ἡ μέχρι σήμερα ἀρχιεπισκοπικὴ θητεία τοῦ κ. Χριστοδούλου ἔχει ἤδη ἐμπεδώσει στὸν κοινωνικὸ χῶρο μία θλιβερὴ πραγματικότητα: τὴ βεβαιότητα ὅτι προστατεύει καὶ στηρίζει συνεχῶς, μὲ τὴ σιωπή του, τὴν ὁμοφυλοφιλία στὸν ἐκκλησιαστικὸ χῶρο».

Ὁ τότε Ἀρχιεπίσκοπος, λοιπόν, Χριστόδουλος, καθὼς οἱ ὀσμὲς τῶν ἐπισκοπικῶν σκανδάλων κατέκλυζαν τοὺς ἔκπληκτους πιστοὺς μὲ τὴν δυσωδία τους, ἀναγκάστηκε ἐνώπιον τῆς Ἱεραρχίας (ποὺ τὰ ἀποδέχτηκε) νὰ ὁμολογήσει τὰ ἑξῆς φοβερά. Ὅτι, «εἴμαστε ὑπεύθυνοι (ἐμεῖς οἱ ἐπίσκοποι, γιατὶ) ὄχι μόνον ἐπροστατεύσαμε, ἀλλὰ καὶ ἀνεχθήκαμε νὰ ὑπάρχουν στὴν τοπική μας Ἐκκλησία κληρικοὶ ἀσυνεπεῖς πρὸς τὴν ἀποστολήν των, “ἐπίορκοι” Μητροπολῖται ποὺ κατελήφθησαν ἀπὸ “φιληδονία”, καὶ μετατρέψαμε τὶς Μητροπόλεις μας σὲ θερμοκήπια ἀθλιοτήτων... καὶ σὲ ἀπυρόβλητο ὀχυρό, ποὺ κανεὶς δὲν ἔχει δικαίωμα νὰ τὸ παραβιάσει, ἔστω καὶ ἂν ἐκεῖ μέσα διαπράττονται κανονικὰ καὶ ποινικὰ ἀδικήματα… Ἀνεχθήκαμε ἱερεῖς ἢ καὶ λαϊκοὺς νὰ κατακλέπτουν τὰ ἐκκλησιαστικὰ ταμεῖα».

Στὸ ἴδιο μῆκος κύματος μίλησε καὶ ὁ μητροπολίτης Ἰωαννίνων καὶ ἀπὸ τὴ σκοπιά του «ζήτησε νὰ σταματήσει ἡ λογικὴ τῆς ἀγαμίας τοῦ κλήρου καὶ νὰ ἐπιστρέψουν οἱ ἱερομόναχοι στὰ μοναστήρια, νὰ ὑπάρξει διαφάνεια τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ κορβανὰ» κ.α.

Μετὰ ἀπὸ ὅλες αὐτὲς τὶς συγκεκριμένες παραδοχὲς περὶ φιληδόνων καὶ κλεπτῶν κληρικῶν, περίμενε ὁ κατασκανδαλισμένος λαὸς τοῦ Θεοῦ τὴν «κάθαρση» τὴν ὁποία ἡ Ἱεραρχία ὑποσχέθηκε. Καὶ ὅμως, ἐπειδὴ οἱ κύκλοι –ποὺ τότε ἔπληξαν τὴν Ἐκκλησία– σταμάτησαν μέχρις ἐκεῖ τὴν ἐπιθεσή τους, ἡ Ἱεραρχία σὲ καμία κάθαρση δὲν προέβη, ἀφήνοντας τὶς ὑπόνοιες νὰ ἐπικρέμονται καὶ τὰ στοιχεῖα περὶ σκανδάλων νὰ ξεκουράζονται στὰ συρτάρια τῶν ἐχθρῶν τῆς Ἐκκλησίας, ὥστε νὰ τὰ ἔχουν πρόχειρα, ὅταν θελήσουν νὰ τὴν ξαναεκβιάσουν!

Καὶ ἐνῶ ὅλα αὐτὰ ἔγιναν γνωστὰ διὰ τῶν Μ.Μ.Ε., καὶ εἰδικὰ τὰ ἀφορῶντα εἰς τὸν σκανδαλισμὸ ποὺ προκλήθηκε ἀπὸ ὅσα ἀποδόθηκαν στὸν κ. Θεόκλητο Κουμαριανό, ὁ κ. Ἀμβρόσιος, ὡσὰν νὰ μὴν ὑπῆρξε οὐδεὶς σκανδαλισμός, ἐπέλεξε γιὰ διάδοχό του καὶ πνευματικὸ Πατέρα τῶν πιστῶν τὸν σκανδαλίσαντα κ. Θεόκλητο. «Λησμόνησε» ὅτι τὸ ὄνομα τοῦ κ. Θεόκλητου (καθ’ ὃν χρόνον ἦτο μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος) ἐνεπλάκη σὲ ἠθικὰ καὶ οἰκονομικὰ σκάνδαλα, πολλὰ ἀπὸ τὰ ὁποῖα διαπράχτηκαν ὄχι μόνο στην Ἑλλάδα, ἀλλὰ καὶ στὸ Παρίσι. Λησμόνησε ὅτι ἐξ αἰτίας αὐτῶν ἀναγκάστηκε νὰ παραιτηθεῖ ἀπὸ Μητροπολίτης, γιὰ νὰ ἀποφύγει τὴν δοκιμασία τῆς ἀνακρίσεως ἀπὸ τὴν δικαιοσύνη καὶ τὸν πιθανὸν διασυρμό. Λησμόνησε ὅτι κάποια ἀπὸ τὰ σκάνδαλα αὐτά, πέρα ἀπὸ τὰ Μ.Μ.Ε., τυπώθηκαν σὲ φυλλάδια καὶ διανεμήθηκαν σὲ διάφορες πόλεις, στὶς ὁποῖες εἶχε βαλεῖ ὑποψηφιότητα ὁ κ. Θεόκλητος. Τὰ πρῶτα φυλλάδια εἶχαν κυκλοφορήσει στο Βόλο, (ὅταν μητροπολίτης ἐκεῖ ἦταν ὁ μετέπειτα Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος) καὶ ἔγιναν ἀφορμὴ νὰ μὴν ἐκλέγει ὡς μητροπολίτης Δημητριάδος ὁ κ. Κουμαριανός. Ἀργότερα, οἱ πράξεις του καὶ τὰ φυλλάδια, ἀκολούθησαν τὸν κ. Θεόκλητο καὶ σὲ ἄλλες πόλεις, ὅπου πάλι ἐπεδίωξε νὰ γίνει Μητροπολίτης, ἔγιναν δὲ ἀφορμὴ νὰ μὴν γίνει ἀποδεκτὸς οὔτε στὴ Μητρόπολη Μεσσηνίας, οὔτε στὴν Κόρινθο καί, τελευταῖα, νὰ ἀναγκαστεῖ νὰ ἀναβάλει τὴν ἐπίσκεψή του σὲ Μητρόπολη τῆς Β. Ἑλλάδος, ὅπου εἶχε προγραμματιστεῖ νὰ παραστεῖ καὶ νὰ συνεορτάσει μὲ τὸν ἐπισκοπό της.

Γνώστης τῶν περισσοτέρων ἀπὸ αὐτὰ ἦταν ὁ ἴδιος ὁ Καλαβρύτων κ. Ἀμβρόσιος, γι’ αὐτὸ καὶ εἶχε ἐκφραστεῖ κατὰ τοῦ κ. Θεοκλητοῦ μετὰ λόγου γνώσεως (πρὶν κἀν γίνει ἐπίσκοπος), λέγοντας ὅτι εἶναι «ἀκατάλληλος» γι’ αὐτὴ τὴ θέση! Ἡ «πρόβλεψή» του ἐκείνη περὶ ἀκαταλληλότητος (ὅπως φάνηκε) ἐπιβεβαιώθηκε πλήρως, ἀφοῦ τὸ ὄνομα τοῦ κ. Θεόκλητου ἐνεπλάκη στὸ παραδικαστικὸ κύκλωμα καὶ σὲ ἄλλες «ἀταξίες» ποὺ ἐπιφέρουν καθαίρεση.

Παρά ταῦτα, ἐδῶ κι ἕνα χρόνο περίπου, ὁ κ. Ἀμβρόσιος ἐπιχειρεῖ νὰ ἐπιβάλλει ἐτσιθελικὰ ὡς πνευματικὸ Πατέρα τῶν Αἰγιωτῶν τὸν κ. Θεόκλητο. Αὐτόν ποὺ σὲ διάρκεια χρόνου κατασκανδάλισε τὸ πανελλήνιο· αὐτὸν ὁ ὁποῖος δὲν ἐπεδίωξε νὰ ἀποδείξει τὴν ἀθωότητά του (ἐκείνη τὴν κρίσιμη στιγμὴ τοῦ 2005), ἀφοῦ μὲ τὴν διεξαγωγὴ ἐκκλησιαστικῆς δίκης θὰ ξεκαθάριζαν τὰ πράγματα καὶ θὰ ἔπαυε τὸ σκάνδαλο, ἐὰν ἀποτελοῦσε σκευωρία· καὶ δὲν τὸ ἔκανε, ἐπειδή, ὡς συνάγεται ἀπὸ τὰ δημοσιεύματα, δὲν ἐφαίνετο εὔκολη ἡ ἀθώωσή του. Καὶ τὶ ἔκανε ὁ κ. Θεόκλητος; Ὑπέβαλε «αὐτοβούλως» τὴν παραιτήσή του, μὲ τὴν ὑπόδειξη καὶ τὴν στήριξη τοῦ τότε ἀρχιεπισκόπου καὶ πνευματικοῦ τοῦ πατρὸς κ. Χριστοδούλου! Ἔτσι, ἡ ὑποθεσή του μπῆκε στο ἀρχεῖο!

Καὶ τώρα, λοιπόν, ἀφοῦ πέρασαν ἕξι χρόνια σιωπῆς, αἰφνιδίως ὁ κ. Ἀμβρόσιος παρέδωσε στὴ λήθη ὅ,τι εἶχε γράψει ἐναντίον του, ἄλλαξε γνώμη γιὰ τὴν καταλληλότητα τοῦ κ. Θεοκλητοῦ, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ἐνοχή του. Καὶ μετερχόμενος τακτικὲς πολιτικῶν συμβιβασμῶν, τώρα, ὄχι μόνο τὸν θεωρεῖ κατάλληλο ὡς ἐπίσκοπο, ἀλλὰ τὸν προορίζει γιὰ ...διαδοχό του! Καὶ γιὰ νὰ ἐπηρεάσει τὸν ἀγνοοῦντα λαό, πλέκει τὸ ἐγκώμιό του, παρουσιάζοντας τὶς πράξεις ἐκεῖνες ποὺ μᾶς κατασκανδάλισαν ὡς πράξεις θυσίας· καὶ τιμῶντας τον μὲ φωτοστέφανο μάρτυρος δηλώνει: «τὸν τιμῶ ὑπερβαλλόντως», γιατὶ «θυσιάστηκε» γιὰ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο!

Ἔτσι, ὁ κ. Κουμαριανὸς αὐθαιρέτως, χωρὶς δηλ. νὰ τοῦ ἔχει ἀναθέσει ἡ Ι. Σύνοδος τὸν τίτλο τοῦ βοηθοῦ, φέρεται καὶ ἐνεργεῖ στο Αἴγιο ὡς ὁ διάδοχος ἐπίσκοπος, κηρύττων, λειτουργῶν, τελῶν γάμους, ἀκολουθίες, ἁγιασμοὺς στὰ σχολεῖα καὶ τελευταίως (καὶ αὐτὸ ἀποτέλεσε τὴν ἀφορμὴ γιὰ νὰ γραφεῖ αὐτὸ τὸ ἄρθρο ποὺ ἀπευθύνεται κυρίως στὴν ἀδελφότητα «Ὁ Σωτὴρ») ἐμφανίστηκε στὴν τοπικὴ αἴθουσα τῆς ΓΕΧΑ (ποὺ ἡ πνευματικὴ τῆς καθοδήγηση ἀνηκεῖ στην ἀδελφότητα «Ὁ Σωτήρ») ἁγιάζων καὶ εὐλογῶν τὴν ἔναρξη τῆς νέας χρονιᾶς.

Καὶ ἀπευθυνόμενοι πρὸς τοὺς σεβαστοὺς Πατέρες καὶ ἀδελφούς τοῦ «Σωτῆρος», τοὺς ὁποίους κατὰ τὰ ἄλλα ἀγαποῦμε καὶ πολλὲς φορὲς τὰ τελευταῖα χρόνια ἔχουμε παρακαλέσει νὰ ἀκολουθήσουν καὶ στὸ συγκεκριμένο θέμα τὴν ὀρθόδοξη Παράδοση καὶ νὰ παύσουν νὰ βάζουν τὸ «δικό τους ἔργο» πάνω ἀπὸ τὸ ἔργο καὶ τοὺς κανόνες τῆς Ἐκκλησίας, ἐρωτᾶμε:

Ἕως πότε, γιὰ νὰ ἔχετε τὴν ἀνοχὴ τῶν τοπικῶν ἐπισκόπων καὶ νὰ κάνετε τὸ «ἔργο» σας, θὰ ἀνέχεστε τὴν καταπάτηση τῶν ἱ. Κανόνων, τὶς «ἀταξίες» καὶ τὴν αἱρετίζουσα διδασκαλία ἐπισκόπων, ὅπως τῆς Καλαμάτας, τοῦ Βόλου, τοῦ Αἰγίου, τῆς Σύρου, τῆς Λαρίσης κλπ.; Ἕως πότε θὰ ἀνέχεσθε (ἐπικαλούμενοι μιᾶς ἀντιπατερικῆς νοοτροπίας διάκριση καὶ ὑπακοή) τὴν ὑπονόμευση τοῦ ἔργου τοῦ Θεοῦ; Ἕως πότε θὰ ἐντέλλεσθε, οἱ ἱερωμένοι τῆς ἀδελφότητός σας, νὰ συλλειτουργοῦν μὲ τοὺς συγκεκριμένους αὐτοὺς αἱρετίζοντες καὶ ἀτάκτως περιπατοῦντες ἐπισκόπους, καθιστάμενοι ἔτσι συνυπεύθυνοι; Δὲν λέγει ἡ Ἁγία Γραφὴ τὸ «στέλλεσθε ἀπὸ παντὸς ἀδελφοῦ ἀτάκτως περιπατοῦντος», καὶ τὸ «οὐκ ἐκάθισα μετὰ συνεδρίου ματαιότητος», καὶ τὸ «ἐμίσησα ἐκκλησίαν πονηρευομένων»;

Ἄραγε, οἱ καταγγελλόμενες παρεκτροπὲς ἐπισκόπων εἶναι ἀπὸ ἐκεῖνες ποὺ λογαριάζονται ὡς προσωπικά τους ἁμαρτήματα, ἢ ἀντίθετα εἶναι ἀπὸ ἐκεῖνες ποὺ προκαλοῦν δημόσιο δεινὸ σκανδαλισμὸ καὶ φθορὰ καὶ μολυσμὸ τῶν πιστῶν καὶ ἀντιμετωπίζονται (βάσει τῶν ἱ. Κανόνων) μὲ τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς σκανδαλοποιούς;

Σᾶς διαφεύγει ἡ σχετικὴ διδασκαλία τῶν Ἁγίων; Λέγει ὁ ἱ. Χρυσόστομος: «Τί ποιεῖς ἄνθρωπε; Παρεβάθη ὁ νόμος..., πλημμελήματα τοσαῦτα ἐτολμήθη παρά τινος τῶν ἱερωμένων, τὰ ἄνω κάτω γέγονε καὶ οὐ φρίττεις; Τὰ ἄψυχα πενθεῖ καὶ στένει καὶ συναγανακτεῖ τῷ δεσπότη. Σὺ δὲ λογικὸς οὐκ ἀλγεῖς; Οὐκ ἐπιτιμᾷς, οὐ γίνῃ χαλεπὸς τιμωρὸς τῶν τοῦ Θεοῦ νόμων ἀλλὰ καὶ κοινωνεῖς;» (PG 55,252). Καὶ ὁ Μ. Βασίλειος: «Οἵτινες τὴν ὑγιᾶ Ὀρθόδοξον Πίστιν προσποιούμενοι ὁμολογεῖν, κοινωνεῖν δὲ τοῖς ἑτερόφροσι, τοὺς τοιούτους εἰ καὶ μετὰ παραγγελίαν οὐκ ἀποστῶσιν, μὴ μόνον ἀκοινωνήτους ἔχειν, ἀλλὰ μηδὲ ἀδελφοὺς ὀνομάζειν»; (Βασιλειάδη Ν., Μᾶρκος ὁ Εὐγενικὸς καὶ ἡ Ἕνωσις τῶν Ἐκκλησιῶν, Ἐκδ. «Ὁ Σωτήρ», 1972, σελ. 95).

Ἀντί, λοιπόν, Πατέρες καὶ ἀδελφοί, νὰ συστήσετε στοὺς σκανδαλοποιοὺς ἐπισκόπους καὶ εἰδικὰ στὸν κ. Θεόκλητο Κουμαριανό, νὰ μεταβοῦν στὴν μονὴ τῆς μετανοίας τους γιὰ τὴν ἀνάπαυση τῆς ψυχῆς τους, ἐπιδοκιμάζετε τὶς πράξεις τους μὲ τὸ νὰ τοὺς δέχεσθε νὰ εὐλογοῦν καὶ ἁγιάζουν τὶς κατὰ τόπους συνάξεις τῶν παραρτημάτων σας;

Γνωρίζετε ὅτι ζοῦμε σὲ ἀποκαλυπτικοὺς καιρούς. Εἶναι ἤδη ὁ ἔσχατος καιρὸς γιὰ μία ἀλλαγὴ πλεύσεως στὰ θέματα αὐτά, μιὰ ἀλλαγὴ ἡ ὁποία θὰ προσελκύσει τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ ποὺ μὲ τὴ βοήθειά Του εἶναι δυνατὸν νὰ προκληθεῖ μιὰ ἀληθινὴ ἀνατροπὴ τοῦ σκηνικοῦ ποὺ ὁ Οἰκουμενισμὸς ἔχει ἐπιβαλεῖ στανικῶς στὴν ἄλλοτε Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα· ὁ Οἰκουμενισμὸς τὸν ὁποῖο διὰ πολλῶν ὀρθότατα καταγγέλλετε, ἀλλὰ πρακτικῶς ἀνέχεσθε.

Θεσσαλονίκη, 19 Νοεμβρίου 2011

ΦΙΛΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΝΩΣΙΣ «ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ»