Ο πλεονέκτης είναι άμυαλος του αρχιμ. Αθανασίου Σιαμάκη

Θ΄ Λκ 12,16-21

Ο πλεονέκτης είναι άμυαλος

του αρχιμ. Αθανασίου Σιαμάκη

Είναι συχνό το φαινόμενο, ιδίως στις αγροτικές περιοχές, να μαλώνουν μεταξύ τους τ’ αδέρφια, να χτυπιούνται, και να μην ανταλλάσσουν «καλημέρα», για τα κληρονομικά. Ποια η αιτία; Μην ψάχνετε άλλη από την πλεονεξία. Αυτή δημιουργεί τις ανεπιθύμητες καταστάσεις μέσα στις συγγένειες. Όποιος τρίτος εμπλέκεται σε τέτοιες υποθέσεις σίγουρα βγαίνει ζημιωμένος, διότι όσο δίκαιος κι αν είναι, κάποιος από τους δύο θα τον παρεξηγήσει, και θα του αποδώσει άδικη μεσολάβηση.

Το φαινόμενο, είπαμε, είναι συχνό. Συνέβη ακόμη και στον ίδιο τον Κύριο. Μια μέρα κλήθηκε από κάποιον να πείσει τον αδερφό του να μοιραστεί μαζί του την πατρική περιουσία. Κι ο Κύριος όχι μόνο αποποιήθηκε να γίνει δικαστής ή μεριστής υλικών κτημάτων, αλλά πήρε αφορμή και επέστησε την προσοχή των οπαδών του, συνιστώντας τους να προσέχουν και να προφυλάσσονται από κάθε πλεονεξία. Και εξηγεί ότι, με το να έχει κάποιος περισσότερα υλικά αγαθά, δεν σημαίνει ότι η ζωή του θα είναι καλύτερη και μακροβιότερη. Και έγινε αναλυτικότερος και σαφέστερος ο Κύριος μ’ ένα σύντομο παράδειγμα, μια πλαστή παραβολή.

Κάποιου πλουσίου, είπε, τα χωράφια έφεραν πολύ καρπό. Και συλλογιζόταν συνεχώς ο άνθρωπος και πονοκεφαλούσε πού θα αποθήκευε την πλούσια σοδειά του. Ύστερα από πολλές σκέψεις, «βρήκε» τη λύση. Θα γκρεμίσω τις μικρές αποθήκες μου, είπε μέσα του, και θα κτίσω μεγαλύτερες. Εκεί θα μαζέψω όλα τα γεννήματά μου και τα αγαθά μου. Και θα πω στην ψυχή μου με ικανοποίηση· Ψυχή μου, έχεις πολλά αγαθά για πολλά χρόνια. Ξεκουράσου, φάε, πιες, ευχαριστήσου.

Και ο Θεός του είπε· Άμυαλε, που χτίζεις το μέλλον σου στην αβεβαιότητα. Αυτή τη νύχτα ζητούν την ψυχή σου. Σε λίγες ώρες πεθαίνεις. Αυτά που ετοίμασες για ποιον τα ετοίμασες; Και βγάζει το συμπέρασμα ο Κύριος· Έτσι είναι αυτός που μαζεύει για τον εαυτό του και δεν φροντίζει να γίνεται πλούσιος σε πνευματικούς θησαυρούς, στους οποίους αρέσκεται ο Θεός.

Με την παραβολή ο Κύριος θέλει να μας περάσει κάποια ζωτικά μηνύματα σχετικά με τα υλικά πράγματα.

1.

Ο άνθρωπος δεν πρέπει να είναι πλεονέκτης και αχόρταγος. Να είναι ευχαριστημένος στα λίγα, που τα βγάζει με τον ιδρώτα του, και να δοξάζει το Θεό, όταν έχει ψωμί ρούχο και στέγη.

2.

Η πλεονεξία βάζει τον άνθρωπο σε αγωνία, πώς θ’ αυξήσει τα αγαθά του. Του βασανίζει τη σκέψη, τον κρατάει άυπνο, τον βάζει να κάνει σχέδια, υπολογισμούς, λογαριασμούς, να ζει σ’ ένα φανταστικό κόσμο, που είναι τόσο στερεός, όσο μία σαπουνόφουσκα.

3.

Τα υλικά αγαθά που αποκτούμε δεν είναι δικά μας· είναι του Θεού. Εμείς είμαστε διαχειρισταί του. Ο Θεός μας δίνει μερικές φορές περισσότερα, αλλ’ όχι μόνο για τον εαυτό μας, αλλά για να σκεφτούμε και το φτωχό άνθρωπο, που δεν έχει να φάει. Και διερωτάται κι αυτός απεγνωσμένα· Τί να κάνω; Τί να δώσω να φάνε τα παιδιά μου; Με τί να τα ντύσω; Πού να τα στρώσω να κοιμηθούν; Σπίτι δεν έχουμε. Ρούχα δεν έχουμε. Ας μη μας διαφεύγει ότι δίνοντας το φτωχό, τα δίνουμε στο Θεό, που κρύβεται πίσω από κάθε φτωχό, και επενδύουμε στον ουρανό.

4.

Η ζωή μας είναι σύντομη και εύθραυστη. Εκεί που νομίζεις ότι είσαι καλά, ξαφνικά ένα έκτακτο περιστατικό σου αρπάζει την υγεία και σε ρίχνει στο κρεββάτι και στο θάνατο. Ο Θεός είναι εξουσιαστής της ζωής και του θανάτου. Το Θεό πρέπει να ευαρεστούμε μέρα και νύχτα. Αυτός ξέρει το Α και το Ω της ζωής μας.

5.

Ο πλεονέκτης είναι άμυαλος, και σαν τέτοιος δεν σκέφτεται την προσωρινότητά του, αλλά πλάθει όνειρα ότι θα ζήσει, θα πλουτίσει, θ’ αποκτήσει πολλές ανέσεις..., ενώ στην πραγματικότητα δεν ξέρει τι θα του συμβεί μετά από ένα λεπτό της ώρας.

6.

Ο πλεονέκτης είναι ανόητος και διότι προτρέπει την ψυχή του να τρώει να πίνει να ευφραίνεται, λες και η ψυχή του έχει ανάγκη από υλικά πράγματα. Υποτιμά και αδικεί τον εαυτό του καθώς περιορίζει τα ενδιαφέροντά του μόνο στην ύλη, πνίγοντας τις ανώτερες πνευματικές αναζητήσεις του.

7.

Ο πλεονέκτης είναι ανόητος διότι νομίζει ότι κατέχει τα πλούτη του, ενώ τα πλούτη είναι άπιστα, δεν ασφαλίζονται πουθενά· διατρέχουν κάθε ώρα τον κίνδυνο να κλαπούν, να υποτιμηθούν, να πέσουν σε άλλα χέρια.

8.

Ο πλεονέκτης δεν έχει χρόνο να τον αφιερώσει στην ψυχή του· τον απορροφούν οι μέριμνες της ζωής.

Τα βλέπουμε γύρω μας αυτά τα πλεονεκτικά φαινόμενα και τα καταδικάζουμε. Ας ζητάμε λοιπόν από το Θεό· Πατέρα μας ουράνιε, δός μας πριν απ’ όλα όσα πεινά και διψά η ψυχή μας, γιατί αυτή είναι αιώνια. Δός μας και το ψωμί μας το επιούσιο. Σ’ ευχαριστούμε για όσα μας δίνεις. Ελθέτω η βασιλεία σου. Ας είναι δοξασμένο το όνομά σου σε όλους τους αιώνες.