Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος, Εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου

ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΕΙΣΟΔΙΩΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Γράφει ο Αρχιμανδρίτης Ιωήλ Κωνστάνταρος,
Ιεροκήρυξ της Ιεράς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης
Μια από τις μεγαλύτερες Θεομητορικές Εορτές, που εορτάζει η Εκκλησία μας, στις 21 Νοεμβρίου κάθε έτους, είναι η εορτή των Εισοδίων της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας. Εορτάζουμε δηλαδή την είσοδο της Παναγίας μας στον Ναό του Θεού – στα Άγια των Αγίων, όταν αυτή ήταν μόλις τριών ετών.

Αλλ’ ας δούμε τα ιστορικά γεγονότα, όπως τα διαφυλάσσει απ’ αρχής και τα προβάλλει η Κιβωτός της Σωτηρίας, η Ορθόδοξος Εκκλησία μας.

Κατ’ αυτή λοιπόν την παράδοση, οι γονείς της Θεοτόκου ήταν άτεκνοι και γι’ αυτό ζούσαν μέσα σε μεγάλη δυστυχία και θλίψη, αφού την εποχή εκείνη, το να μην έχει ένα ζευγάρι απογόνους, εθεωρήτο προσβλητικό και μεγάλο κακό.

Κατόπιν θερμής προσευχής, του μεν Ιωακείμ σ’ ένα σπήλαιο, της δε Άννης μέσα στον κήπο της οικίας τους, ο Θεός, διά του Αρχαγγέλου Γαβριήλ, τους πληροφόρησε ότι θα λάβουν το ποθούμενο, πράγμα φυσικά που έγινε και «επλήσθησαν χαράς μεγάλης»....
Τόσο δε μεγάλη ήταν η ευγνωμοσύνη τους προς τον Θεόν, ο οποίος δεν παρείδε την βαθιά τους θλίψη και την θερμή προσευχή τους, ώστε από κοινού αποφάσισαν να την αφιερώσουν την θυγατέρα τους στον Ναό του Θεού, στα Ιεροσόλυμα, μόλις η Μαριάμ έκλεισε τα τρία της έτη.
Ο Ζαχαρίας δε ο Αρχιερεύς, διά θείας αποκαλύψεως, γνώρισε το μεγάλο μυστήριο και τα εξαιρετικά γεγονότα που θα ελάμβαναν χώρα μετά από μερικά έτη. Γι’ αυτό και με τον φωτισμό και την καθοδήγηση του Θεού, την παρέλαβε από τους γονείς της και την εισήγαγε «εις τα Άγια των Αγίων» του ιερού Ναού. Στον ιερό δηλαδή εκείνο τόπο, στον οποίο μόνος ο Αρχιερεύς εισήρχετο «άπαξ του ενιαυτού», δηλ. μία μόνο φορά τον χρόνο.
Το δε περισσότερο θαυμαστό είναι ότι η Παρθένος Μαριάμ, παρέμεινε στον ευλογημένο και απολύτως ησυχαστικό εκείνο χώρο, δώδεκα ολόκληρα έτη.
Κατά τους χρόνους αυτούς, ο Αρχάγγελος Γαβριήλ της «εκόμιζε τροφήν ουρανίαν», και πάλι κατά θαυμαστό τρόπο, η τροφή εκείνη δεν περίσσευε. Ούτε βέβαια η Παναγία μας τα έτη αυτά, εξερχόταν ποτέ του ευλογημένου εκείνου τόπου.
Εκεί λοιπόν μέσα στο αγγελικό περιβάλλον, έζησε δώδεκα ολόκληρα έτη, ομιλούσα με τους Αγγέλους, έως ότου εξήλθε για να υπηρετήσει το μυστήριο της Θείας Ενσαρκώσεως, για τη σωτηρία των ανθρώπων.
Κατά τους Πατέρας μάλιστα της Εκκλησίας μας, οι οποίοι εντρυφούν με τον φωτισμό του Παναγίου Πνεύματος στα Θεία αυτά μυστήρια που περιβάλλουν την Θεοτόκον, το όνομα Μαριάμ, σημαίνει τα εξής:
Μ = Μόνη
Α = Αύτη
Ρ = Ρύσεται
Ι = Ιού (δηλητηρίου)
Α = Άπαντας
Μ = Μισοκάλου (διαβόλου)

Το όνομα Μαριάμ, επίσης σημαίνει και Κυρία, Βασίλισσα, Δυνατή.
Αυτό λοιπόν το μεγάλο γεγονός εορτάζουμε αδελφοί μου κατά την εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου. Βεβαίως, όπως θα πρέπει να γνωρίζουμε, οι εορτές μας, και κυρίως αυτές που αναφέρονται στην Μητέρα του Κυρίου μας, θα πρέπει να έχουν καθαρώς πνευματικό χαρακτήρα και με την χάρη Της να αγωνιζόμαστε στο να μιμούμαστε τις ουράνιες αρετές της.
Μέσα στα Άγια των Αγίων, η «θεόπαις Μαριάμ», συνεχώς βρισκόταν σε επικοινωνία με τον Θεό που θα έφερνε στην γη, μέσω της Θείας Ενανθρωπίσεως.
Θα αποτελούσε όντως μεγάλη ευλογία για όλους μας, εν ταπεινώσει να την παρακαλούμε πάντοτε, αλλά προπαντώς την ημέρα της εορτής της, η «πάντων των γηγενών ανακαίνισις», να μας χαρίσει, πλην των άλλων, και το εξαίσιο και ουράνιο δώρο της προσευχής. Της θερμής προσευχής που οπωσδήποτε πρέπει να λειτουργεί μέσα στην καρδιά μας διηνεκώς, ώστε να μας εμπνέει το χάρισμα τούτο, στην αγάπη του Υιού της. Ταυτοχρόνως δε η «Τιμιωτέρα των Χερουβίμ και ενδοξοτέρα ασυγκρίτως των Σεραφίμ» να μας ενισχύει στον αγώνα της εφαρμογής του παναγίου θελήματος του Λατρευτού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Δέσποινα πρόσδεξαι τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς από πάσης ανάγκης και θλίψεως.Αμήν.