Οι φύλακες άγγελοι.(Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς)

Ο Ψαλμωδός επιβεβαιώνει την κοινή πίστη και πεποίθηση πως οι άγγελοι προστατεύουν και βοηθούν τόσο τα έθνη συλλογικά, όσο και τους ανθρώπους ατομικά. Στα παλιά χρόνια ο αρχάγγελος Μιχαήλ λογαριάζονταν ως ο φύλακας άγγελος του λαού του Ισραήλ. Ο προφήτης Ωσηέ τον είδε στην Ιεριχώ και τον άκουσε να λέει πως αυτός ήταν αρχηγός του στρατού του Θεού. Και στον Δανιήλ ο αρχάγγελος Γαβριήλ μίλησε για τον αρχάγγελο Μιχαήλ λέγοντας: «Και εν τω καιρώ εκείνω αναστήσεται Μιχαήλ ο άρχων ο μέγας, ο εστηκώς επί τους υιούς του λαού σου» (Δαν. Ιβ΄ 1). Ο απόστολος Ιούδας αναφέρει: «Μιχαήλ ο αρχάγγελος, ότε τω διαβάλω διακρινόμενος διελέγετο περί του Μωυσέως σώματος» (Ιούδ. 9). Σαν φύλακας του λαού ήταν και φύλακας του νεκρού σώματος του ηγέτη τους Μωυσή.
Οι πατέρες της Εκκλησίας διδάσκουν πως υπάρχουν φύλακες άγγελοι εθνών, κρατών, εκκλησιών, καθώς και προσώπων (βλ. Αποκ. κεφ. β΄).
Ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος μαρτυρεί για τον προσωπικό του φύλακα άγγελο: «Κάθε φορά που επιθυμούσα ν’ ανέβω περισσότερο στην πνευματική ζωή, ο άγγελος εμφανιζόταν και με φώτιζε»,
Ο Μέγας Βασίλειος γράφει: «ο άγγελος δε θα απομακρυνθεί από εμάς, εκτός κι αν τον απομακρύνουμε εμείς με τις πονηρές μας πράξεις. Όπως ο καπνός απομακρύνει τις μέλισσες κι η κακοσμία τα περιστέρια, έτσι κι η δυσώδης αμαρτία μας απομακρύνει από μας τον άγγελο που προστατεύει τη ζωή μας».
Σχετικά τώρα με τους φύλακες αγγέλους των παιδιών και των νηπίων, θ’ ακούσουμε αργότερα να μάς μιλάει το ίδιο το στόμα του Κυρίου.

Άγγελοι: Διάκονοι της Εκκλησίας του Χριστού

Η Καινή Διαθήκη είναι γεμάτη από αγγέλους. Από την αρχή της ενσάρκωσης του Χριστού οι άγγελοι ήταν πάντα έτοιμοι να Τον υπηρετήσουν και πετούσαν γύρω από το Δημιουργό και Κύριό τους. Τον προσκυνούσαν στη γη όπως και στον ουρανό. Τον αγαπούσαν όταν ήταν πάνω στο σταυρό όπως κι όταν βρισκόταν στην ουράνια δόξα Του, με μιαν αγνή και υπερφυσική αγάπη. Στήριξαν το έργο Του στη γη, δηλαδή την Εκκλησία Του, με χαρά και προσήλωση. Και το ίδιο κάνουν και τώρα και θα το κάνουν ως τη συντέλεια του κόσμου.
Όταν ο Χριστός γεννήθηκε σ’ ένα φτωχικό πέτρινο σπήλαιο, εμφανίστηκε «πλήθος στρατιάς ουρανίου αινούντων τον Θεόν» (Λουκ. β’ 13). Μετά τον πειρασμό στην έρημο, όταν ο διάβολος τον άφησε, «ιδού άγγελοι προσήλθον και διηκόνουν αυτώ» (Ματθ. δ’ 11). Οι ζωγράφοι μας, έπραξαν σωστά που ζωγράφισαν πολλούς αγγέλους να παρίστανται στη βάπτιση του Χριστού, όταν οι ουρανοί ανοίχτηκαν, στη Μεταμόρφωση, στη Σταύρωση, στην κάθοδο στον Άδη, στην Ανάσταση και στην Ανάληψη. Όποτε εμφανίζονταν ένας αρχάγγελος ή άλλος άγγελος, πρέπει να συμπεράνουμε πως πίσω απ’ αυτόν υπήρχε πλήθος αγγέλων, αν κι είναι αόρατοι στα σωματικά μάτια. Δεν πιστεύουμε πως ο αρχάγγελος Γαβριήλ ήταν μόνος του όταν ευαγγελίστηκε στην Παρθένο Μαρία το κοσμοϊστορικό γεγονός της γέννησης του Μεσσία. Ούτε ότι ο άγγελος που εμφανίστηκε στη Γεθσημανή να ενισχύσει το Χριστό στην αγωνία Του δε συνοδεύονταν από πολλούς άλλους αόρατους αγγέλους. Όπου βρίσκεται ο βασιλιάς, εκεί παρευρίσκονται κι οι στρατιώτες Του, έτοιμοι να Τον υπηρετήσουν.
Εκείνον που αγαπά ο Χριστός, τον αγαπούν κι οι άγγελοι. Εκείνος αγαπούσε τα παιδιά κι έδωσε εντολή στους αγγέλους Του να τα προσέχουν. Είπε ο ίδιος: «οι άγγελοι αυτών εν ουρανοίς διά παντός βλέπουσι το πρόσωπον του πατρός μου τον εν ουρανοίς» (Ματθ. ιη’ 10). Ο ίδιος ταυτίστηκε σχεδόν με τα μικρά παιδιά: «ος εάν δέξηται παιδίον τοιούτον εν επί τω ονόματί μου, εμέ δέχεται» (Ματθ. ιη’ 5). Απείλησε πολύ σοβαρά εκείνους που σκανδαλίζουν και ωθούν τα μικρά παιδιά στην αμαρτία: «συμφέρει αυτώ ίνα χρεμασθή μύλος ονικός επί τον τράχηλον αυτού και καταποντισθή εν τω πελάγει της θαλάσσης» (Ματθ. ιη’ 6). Και παρακάτω λέει: «άφετε τα παιδία και μη κωλύετε αυτά ελθείν προς με· των γαρ τοιούτων εστίν η βασιλεία των ουρανών» (Ματθ. ιθ’ 14). Αυτή είναι η βάση της χριστιανικής παιδείας, ν’ αφήνουμε τα παιδιά να έρχονται στο Χριστό. Γι’ αυτό οι άγγελοι αγαπούν και προστατεύουν τα παιδιά. Ένας πιστός ποιητής γράφει:
Άγγελοι και διάκονοι, πνεύματα της χάριτος,
Φίλοι των παιδιών, ατενίστε το πρόσωπο του Θεού, Και κινηθείτε νοερά σ’ εμάς από το επέκεινα,
Σεις, οι αμφιεσμένοι το κάλλος, ελεύθεροι από τα δεσμά μας. (Ρ. Dearmer)
Οι άγγελοι υπηρέτησαν και τους αποστόλους αλλά κι άλλους πιστούς από τα πρώτα χριστιανικά χρόνια και σε όλη τη διάρκεια της Ιστορίας της Εκκλησίας.
Όταν οι αρχιερείς έβαλαν τους αποστόλους στη φυλακή, άγγελος Κυρίου άνοιξε τις πόρτες της φυλακής τη νύχτα και τους έβγαλε έξω λέγοντας: «πορεύεσθε, και σταθέντες λαλείτε εν τω ιερώ τω λαώ πάντα τα ρήματα της ζωής ταύτης» (Πράξ. ε’ 20.Πρβλ. και κεφ. ιβ’ 7-10).
Όταν ο Ηρώδης, ο ηγεμόνας της Γαλιλαίας, κατεδίωκε την Εκκλησία, σκότωσε τον απόστολο Ιάκωβο και σκόπευε να σκοτώσει και τον Πέτρο. Τότε όμως άγγελος Κυρίου τον «επάταξε» και «γενόμενος σκωληκόβρωτος εξέψυξεν» (Πράξ. ιβ’ 23).
Όταν ο Φίλιππος κήρυττε το λόγο του Θεού στη Σαμάρεια, άγγελος Κυρίου τον κατεύθυνε προς τη Γάζα, για να συναντήσει εκεί έναν Αιθίοπα ευνούχο που είχε μεγάλη εξουσία κοντά στη βασίλισσα Κανδάκη. Ο Φίλιππος του μίλησε για τον Ιησού Χριστό, το Μεσσία, και τον βάφτισε. Ο ευνούχος αυτός ήταν ο πρώτος χριστιανός στην Αιθιοπία. Έτσι οι άγγελοι βοήθησαν τους αποστόλους στην εξάπλωση του ευαγγελίου σε χώρες μακρινές (πρβλ. Πράξ. η’ 26).
Ο Κορνήλιος, πού ήταν ρωμαίος αξιωματικός, την ώρα που προσευχόταν κατά τις τρεις το απόγευμα, είδε σε όραμα άγγελο Κυρίου που τον συμβούλεψε να καλέσει τον Πέτρο από την Ιόππη. Ο Πέτρος του δίδαξε την πίστη στο Χριστό και βάφτισε αυτόν και όλη την οικογένειά του. Στην περίπτωση αυτή ο άγγελος Κυρίου βοήθησε στην εξάπλωση της Εκκλησίας προς τους ειδωλολάτρες, (βλ. Πράξ. κεφ. ι’).
Όταν ο απόστολος Παύλος ταξίδευε στη Ρώμη με 276 άλλες ψυχές, μια τρομερή καταιγίδα απείλησε να βυθίσει το πλοίο. Τότε παρουσιάστηκε άγγελος Κυρίου και του είπε: «Μη φοβού, Παύλε· Καίσαρί σε δει παραστήναι· και ιδού κεχάρισταί σοι ο Θεός πάντας τους πλέοντας μετά σου» (Πράξ. κζ’ 24).

(Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Πάτερ ημών», Αθήνα 2003