24. Σάββατον πρὸ τῶν Χριστουγέννων. Εὐγενίας ὁσιο­μάρ­τυ­ρος (†262) καὶ Φιλίπ­που μάρ­τυρος τοῦ πατρὸς αὐτῆς, Βασίλλας καὶ ᾿Αχαϊκοῦ μαρ­­τύ­ρων.

Ἡ ἀκολουθία τῆς ἡμέρας ψάλλεται κατὰ τὴν ἐν τῷ Μη­ναί­ῳ τάξιν.

Εἰς τὸν ἑσπερινὸν μετὰ τὸ «Νῦν ἀπολύεις» συνά­πτεται ὁ κανὼν τοῦ ἀποδείπνου «῎Αρχων ἐξ ᾿Ιούδα» (μετὰ τῶν εἱρμῶν αὐτοῦ). Εἶτα τρισάγιον κ.λπ., τὸ ἀπολυτίκιον «᾿Α­πεγράφετο ποτέ» (ἅπαξ), ἡ συνήθης ἐκτενὴς (ὡς μὴ γε­νομένης εἰσόδου) καὶ ἡ συνήθης ἀπόλυσις.

Εἰς τὸν ὄρθρον. Εἰς τὸ «Θεὸς Κύριος» τὸ ἀπολυτίκιον «᾿Α­πε­γράφετο ποτέ» δίς (μετὰ τοῦ Δόξα, Καὶ νῦν), ἡ δὲ λοιπὴ ἀκολουθία ἄνευ καταβασιῶν, ἀλλὰ μόνον οἱ εἱρμοὶ τῆς γ΄ καὶ τῆς ϛ΄ ᾠδῆς εἰς τὴν τάξιν αὐτῶν· εἰς τὸ «Αἰνοῦμεν, εὐλο­γοῦ­μεν» ὁ εἱρμὸς τῆς η΄ ᾠδῆς «Τὸν ἐν καμίνῳ τοῦ πυρός»· «Τὴν τι­μι­ω­τέραν», ὁ εἱρμὸς τῆς θ΄ ᾠδῆς «᾿Ανάρχου γεννήτορος» καὶ τὸ «῎Αξιον ἐστίν»· ἐξαποστειλάρια καὶ αἶνοι, ὡς ἐν τῷ Μηναίῳ· «Σοὶ δόξα πρέπει» καὶ ἡ δοξολογία χῦμα· εἰς τὸν στίχον τῶν αἴνων ἅπαντα ὡς ἐν τῷ Μηναίῳ· «᾿Αγαθὸν τὸ ἐξομολογεῖ­σθαι», τρισάγιον κ.λπ. καὶ καὶ τὸ ἀπολυτίκιον «᾿Απεγράφετο ποτέ».

Εἰς τὴν λειτουργίαν (τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου). ᾿Αντίφωνα τῶν καθημερινῶν· εἰσοδικὸν «Δεῦτε προσκυνήσωμεν... Σῶσον ἡμᾶς... ὁ ἐν ἁγίοις»· μετὰ τὴν εἴσοδον ἀπολυτίκια «᾿Απεγρά­φετο ποτὲ» καὶ τοῦ ναοῦ, κοντάκιον «῾Η παρθένος σήμερον τὸν προαιώνιον Λόγον»· ᾿Απόστολος –μετὰ τοῦ προκειμένου τῆς ἡμέρας– Σαββάτου πρὸ τῶν Χριστουγέννων, Σαβ. κϛ΄ ἑβδ. ἐπιστ., «Προϊδοῦσα ἡ γραφή» (Γαλ. γ΄ 8-12)· Εὐαγγέλιον: ὁμοίως, Σαβ. ιβ΄ Λουκᾶ, «῾Ωμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν» (Λκ. ιγ΄ 19-29)· «῎Αξιον ἐστί»· κοινωνικὸν «᾿Αγαλλιᾶσθε, δί­καιοι»· «Εἴδομεν τὸ φῶς»· καὶ τὰ λοιπὰ τῆς λειτουργίας ὡς συν­ήθως