ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Ο Άγιος δια της προσευχής γκρεμίζει το ναό της Άρτεμης. Λεπτομέρεια από εικόνα του Λάσκαρη Λειχούδη (1733) που φυλάσσεται στο Μουσείο Μπενάκη.

Θα φθάσει κάποτε η στιγμή πού και στον Ελληνικό λαό, ο «άγριος» Νικόλαος θα λάβει στην ιστορία την θέση πού τού αξίζει. Τού δολοφόνου και τού καταστροφέως. Και αυτά συμφώνως προς τα στοιχεία πού οι χριστιανοί έχετε στην διάθεση σας. Δεν είναι δυνατόν να «γκρεμίζει» με την «προσευχή» του (ΣΙΓΑ ΜΗΝ ΠΙΣΤΕΨΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ!) ναούς και θέατρα, δηλαδή οικοδομήματα πολιτισμού και να φονεύει αθώους ανθρώπους εις το όνομα τού Γιαχβέ και να τον θεωρείς «καλό άνθρωπο». (ΙΣΩΣ ΠΑΛΙ ΝΑ ΕΧΗΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟ, ΔΙΟΤΙ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΣΜΟΣ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΠΟΛΛΟΥΣ ΤΕΤΟΙΟΥΣ "ΚΑΛΟΥΣ" ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ, ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ, ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟΣ, ....).... Ο καλός ο άνθρωπος! Οι λέξεις έχασαν το νόημά τους (το προσφιλές επιχείρημά σας: δεν εννοεί αυτό, πρέπει να πιστεύεις. Ή μήπως πρέπει να το διαβάζει κανείς υπό την επήρεια ψυχοτρόπων ουσιών;;;;!). (Πηγή: Στέφανος Βαβούρας, aigis@astron.gr ,Θεσσαλονίκη)

Ο Στέφανος Βαβούρας, όπως κάθε νεοειδωλολάτρης ή άθεος, δέχεται μετά χαράς και με ΒΑΘΙΑ ΠΙΣΤΗ κάθε μαρτυρία που «αποδεικνύει» πως οι Χριστιανοί είναι καταστροφείς «του πολιτισμού και δολοφόνοι». Μαρτυρίες προς την αντίθετη κατεύθυνση δεν γίνονται ποτέ παραδεκτές. Αλλά ας δει ο ενδιαφερόμενος την αλήθεια, το αγνωστικό επίπεδο των νεοειδωλολατρών και τον τρόπο σκέψης τους, μέσα από την σύγκριση ιστορικών στοιχείων.

ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ;

Αριστερά: Ο Άγιος σώζει από την εκτέλεση τρεις άνδρες που καταδικάστηκαν άδικα. Λεπτομέρεια από εικόνα του 15ου αιώνα στο σκευοφυλάκιο της Ι.Μ. Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στην Πάτμο.

Δεξιά: Ο Άγιος δίνει χρήματα σε τρεις αδελφές για να τις σώσει από την ιεροδουλία. Λεπτομέρεια από εικόνα του 15ου αιώνα στο σκευοφυλάκιο της Ι.Μ. Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στην Πάτμο.

Τα θαύματα αγαθοεργίας του Αγίου Νικολάου είναι απειράριθμα. Είναι αδιανόητο να λέγονται τέτοιες συκοφαντίες (δολοφόνος!) για τον Άγιο Αυτό. Ο Άγιος δεν σκότωσε ποτέ κανέναν.

ΓΚΡΕΜΙΣΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΤΟΝ ΝΑΟ ΤΗΣ ΑΡΤΕΜΗΣ;

Είναι απίστευτοι οι συλλογισμοί που κάνουν οι νεοπαγανιστές και οι άθεοι. Στην περίπτωση του Αγίου Νικολάου, κανείς Χριστιανός ούτε ο ίδιος ο Άγιος Νικόλαος δεν κατάστρεψε τον ναό, διότι αν είχε συμβεί κάτι τέτοιο ο Άγιος Νικόλαος θα είχε χρησιμοποιήσει κάποια εργαλεία και ασφαλώς κάποιους άλλους βοηθούς, γεγονός που πουθενά δεν αναφέρεται

Ο Ναός καταστράφηκε από τον Θεό και όχι από τον Άγιο Νικόλαο και ας δει ο αναγνώστης το γιατί:

Μετά τη Στύμφαλο είναι η Αλέα (χωριό Αλέα πρώην Μπουγιάτι), που και αυτή μετέχει στην αργολική ομοσπονδία […]. Εδώ υπάρχουν τα ιερά της Εφεσίας Αρτέμιδος, της Αλέας Αθηνάς και του Διονύσου, με άγαλμα του θεού. Κάθε χρόνο τελούν προς τιμήν του τα Σκιέρεια, όπου, σύμφωνα με χρησμό του μαντείου των Δελφών, μαστιγώνονται οι γυναίκες, όπως και οι έφηβοι των Σπαρτιατών στη γιορτή της Ορθίας (Πηγή: Περιηγήσεις Παυσανία από την Αργολίδα στην Αρκαδία, Ιστορικά Νο 249. 19 Αυγούστου 2004 σελ. 13,14).

Στο ναό της Άρτεμης, οι δαιμονικοί θεοί και παρανοϊκοί ιερείς τους, εξανάγκαζαν Ελληνίδες και Έλληνες σε αυτομαστιγώσεις, μερικές φορές με τραγικά αποτελέσματα. Η θρησκεία αυτή ήταν δαιμονική.

Ο ΘΕΟΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ ΜΟΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ ΝΑΟΥΣ;

Οι νεοΕθνικοί της Ελλάδας νομίζουν εσφαλμένα πως δεν υπάρχει Θεός και πως τον ναό της Άρτεμης τον κατάστρεψε ο Άγιος Νικόλαος. Γι’ αυτούς δεν υπάρχει περίπτωση να τον κατάστρεψε οποιοσδήποτε Θεός. Η «ανυπαρξία» του Θεού και δηλαδή η απιστία τους, γίνεται εις αυτούς παγίδα, διότι αν το πίστευαν τα πράγματα θα ήσαν διαφορετικά. Και πρέπει να το πιστέψουν διότι ο Θεός και νωρίτερα είχε καταστρέψει ναό, και μάλιστα τον ΔΙΚΟ ΤΟΥ ναό, τον ναό του Σολομώντα, επειδή ο αυτοκράτορας Ιουλιανός ο Παραβάτης ή Αποστάτης, προσπάθησε να τον ξανακτίσει για να αποδείξει το ψευδές των Χριστιανικών προφητειών. Όμως απέτυχε και ο Θεός ο ίδιος απαγόρευε το χτίσιμο του. Τα υπερφυσικά της απαγόρευσης του κτισίματος του ναού, τα αναφέρει και ο ΕΘΝΙΚΟΣ ιστορικός Αμμιανός Μαρκελλίνος, ο οποίος και σαφώς Χριστιανός δεν ήταν αλλά ήταν και φιλαλήθης.

«Ο Ιουλιανός» λέει ο Αμμιανός «σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να χτίσει με ένα υπέρογκο ποσό τον υπερήφανο ναό και ανάθεσε αυτή την αποστολή στον Αλύπιο της Αντιοχείας. Ο Αλύπιος τέθηκε με ορμή στο έργο αυτό και υποβοηθήθηκε από τον κυβερνήτη της επαρχίας. Φοβερές σφαίρες φωτιάς, έβγαιναν μέσα από την γη και κοντά στα θεμέλια του ναού και συνέχισαν τις επιθέσεις τους, μέχρι που οι εργάτες, ζεματισμένοι συνεχώς, δεν μπορούσαν να πλησιάσουν. Τότε παράτησαν αυτή την προσπάθεια» (Πηγή:Newman's Ecclesiastical Miracles, σελ. 357)

Συνεπώς ο Θεός δεν καταστρέφει ναούς ελληνικούς αλλά τολμά και τον δικό Του (αφιερωμένο σε Αυτόν) να καταστρέψει, διότι ο Θεός δεν κοιτά την πέτρα αλλά την σωτηρία μας. Εξάλλου και την πέτρα αυτός την δημιούργησε, μόνο που εκείνη δεν έχει ψυχή σας και τους ανθρώπους. Ο Θεός σταυρώθηκε για τους τελευταίους και όχι για τα κτίσματα.

ΛΟΓΙΚΗ ΝΕΟΠΑΓΑΝΙΣΤΩΝ

Οι νεοπαγανιστές και οι άθεοι, αντί να αντιληφθούν την παρουσία του Θεού μέσα από αυτά τα δύο γεγονότα, δηλαδή την καταστροφή του ναού του Σολομώντα αλλά και του ναού της Άρτεμης, είτε αρνούνται την Ύπαρξη του Θεού και αποδίδουν τις καταστροφές των ναών αυτών, ποιος ξέρει που, είτε θεωρούν ψεύτες τόσο τον ιστορικό παγανιστή Αμμιανό Μαρκελλίνο (και τους λοιπούς Χριστιανούς της εποχής που περιγράφουν τα ίδια γεγονότα με αυτόν), όσο και τις αφηγήσεις για τον Άγιο Νικόλαο. Έτσι παραμερίζοντας την παρουσία του Θεού μέσα στην ιστορία, κλαίνε και οδύρονται για τις πέτρες και τον χαμό κτιρίων, τμημάτων του παγκόσμιου πολιτισμού. Όμως πράττοντας έτσι παραμερίζουν την ζωή ως δώρο του Θεού και ανυσηχούν για τις ψόφιες πέτρες, πίπτοντας εις τα έσχατα της ειδωλολατρικής σκέψης (περισσότερη αξία τα κτίσματα παρά ο Κτίστης).

Μα δεν σταματάνε εκεί οι νεοπαγανιστές. Ορίζουν ως εγκληματική πράξη την ενέργεια του Θεού. Δηλαδή είναι έγκλημα να τσακίζει ο Θεός τις πέτρες γιατί οι άνθρωποι παρανόησαν και τις λάτρευαν. Δηλαδή αν κάποιος σπάσει του παιδιού το ναρκωτικό, είναι εγκληματίας! Φυσικά και δεν δικαιώνει κανείς πράξεις βίας και καταστροφής ανθρώπων, διότι εκεί ο Θεός έπραξε και όχι οι άνθρωποι. Ο Νικόλαος προσευχήθηκε και ο Θεός έπραξε επειδή με αυτό θα αποκομίζαμε ως άνθρωποι γενικό καλό. Αν ο Άγιος Νικόλαος είχε προσευχηθεί για κάτι ανόητο ή άχρηστο, ο Θεός δεν θα του έκανε την χάρη. Αν πάλι οι Χριστιανοί επιβράβευαν την βία τότε ο Άγιος Νικόλαος δεν θα είχε προσευχηθεί στον Θεό, αλλά μαζί με τους άλλους ανθρώπους ο Άγιος Νικόλαος, θα είχε πάρει την εξουσία στα χέρια του και θα τα είχε τσακίσει όλα μόνος του, όπως έπραξε ο Αλάριχος. Έγινε όμως έτσι; ΟΧΙ!

Συμπέρασμα: Ο άθεος αρχαιολάτρης και ο νεοπαγανιστής θυμίζει μυρμήγκι που ο Θεός ως άνθρωπος απομακρύνει από το φως εστίασης ενός μεγεθυντικού φακού και καταστρέφει το φακό που θα το έκαιγε και αντί το μυρμήγκι να δει τον Θεό - άνθρωπο που κατάστρεψε τον φακό που θα το έκαιγε και να καταλάβει πως υπάρχει ο Θεός - άνθρωπος που στέκει και ενδιαφέρεται γι’ αυτό να μην καεί, πονά επειδή καταστράφηκε ο φακός που θα το έκαιγε επειδή ο φακός είχε ωραία χρώματα Αυτό αποκαλούν υγιή «λογική» οι παγανιστές:

1. Ο Θεός δεν υπάρχει (άρα!) ο μη χριστιανός ιστορικός Αμμιανός Μαρκελλίνος λέει ψέματα!

2. Οι Χριστιανοί λένε: Ο Θεός υπάρχει και βεβαίως ο Μαρκελλίνος λέει αλήθεια

Μέσα στους δικούς τους παραλογισμούς οι νεοπαγανιστές και οι νεοαρχαιολάτρες έχουν ονοματήσει ψεύτες τους ανθρώπους που υποτίθεται τον θρησκευτικό πολιτισμό και τις δημιουργίες υπερασπίζεονται.

ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΑΡΤΕΜΗΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ - ΙΟΥΔΑΪΣΜΟΥ;

Οι νεοπαγανιστές έχουν την τάση να αντιλαμβάνονται τα ιστορικά γεγονότα ως σύγκρουση ελληνισμού και ιουδαϊσμού, επειδή καθαιρούν την Οντολογική Ύπαρξη του Θεού. Όμως αυτός ο απλούστατος διπολισμός κάνει για κείνους που μάθανε να λύνουν τα προβλήματα εύκολα για να εξυπηρετούν τους δικούς τους σκοπούς. Αν δεν δεχτούμε την Ύπαρξη του Θεού στην καταστροφή του ναού της Άρτεμης, τότε δεν μπορούμε και να την αποδεχτούμε μήτε στην καταστροφή του ναού του Σολομώντα.

1. Δηλαδή, όταν οι νεοπαγανιστές υποστηρίζουν πως οι Χριστιανοί καταστρέψανε τον ναό της Άρτεμης (ελληνισμός – ιουδαϊσμός) και όχι ο Θεός, θα πρέπει να υποστηρίξουν πως:

α. οι Χριστιανοί λένε ψέματα για τον ναό της Άρτεμης, τον καταστρέψανε οι ίδιοι, υπάρχει σύγκρουση ελληνισμού - Ιουδαϊσμού

β. ο μη Χριστιανός Αμμιανός Μαρκελίνος, αλλά και οι Χριστιανοί της εποχής, λένε ψέματα για τον ναό του Σολομώντα. Ο Ιουλιανός ο Παραβάτης ενώ προσπαθούσε να κτίσει τον ναό του Σολομώντα (βοηθώντας ως ελληνιστής τον ιουδαϊσμό [αντίφαση]), υποκρίνονταν(!) και τον κατάστρεφε ξανά ο ίδιος (αλλά κανείς ιστορικός δεν αναφέρει κάτι τέτοιο). Ή ναι μεν ο Ιουλιανός ο παραβάτης προσπαθούσε να τον κτίσει (βοηθώντας ως ελληνιστής τον ιουδαϊσμό [αντίφαση]), αλλά δεν μπορούσε και δεν ξέρουμε γιατί, ενώ αυτοί που έγραψαν πως από τα θεμέλια του ναού ξεπηδούσανε φλόγες λένε ψέματα! Ή, ναι μεν, οι περιγραφές είναι αληθινές αλλά εκεί δεν ήταν ο Θεός, αλλά κάποιο φυσικό γεγονός σύμβαινε και κατάστρεφε τον ναό (τακτική όμως που δεν ακολουθείται στο ναό της Άρτεμης, εφόσον με γρήγορη ευκολία γίνεται δεκτή η καταστροφή του όχι από τον Θεό, ή από φυσικό φαινόμενο, αλλά από Χριστιανούς!)

Αν δεχτούμε όμως πως ο Θεός υπάρχει Οντολογικά, καταργώντας τις μη λογικές τοποθετήσεις περί διπολισμού, τότε μπορούμε να οδηγηθούμε σε λογικότερα συμπεράσματα.

α. Πως ο Θεός κατάστρεψε τον ναό της Άρτεμης, δεν υπάρχει σύγκρουση ελληνισμού - Ιουδαϊσμού, αλλά Θεού και δαιμόνων, οι Χριστιανοί λένε αλήθεια.

β. στην περίπτωση του ναού του Σολομώντα, ο Μαρκελλίνος και οι χριστιανοί της εποχής λένε αλήθεια, ο Ιουλιανός δεν βοηθούσε τους Ιουδαίους (αν βοηθούσε ως ελληνιστής τον ιουδαϊσμό θα είχαμε αντίφαση), αλλά προσπαθούσε να υποστηρίξει τους δαίμονες ενάντια στον Θεό, θέλοντας να αποδείξει πως οι προφητείες είναι σκευωρίες.

ΓΙΑΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕ ΤΟΝ ΝΑΟ ΕΝΩΡΙΤΕΡΑ ΚΑΙ ΑΦΗΣΕ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΝΑ ΤΟΝ ΧΤΙΣΟΥΝ;

1. Ο Θεός ενανθρώπισε ως Χριστός ακριβώς διότι ο κόσμος ελάτρεψε τα είδωλα παρά τον πραγματικό Θεό.

2. Έτσι αν τον κατάστρεφε πριν ενανθρωπίσει και πριν εμφανιστούν οι μαθητές Του Χριστιανοί, κανείς δεν θα απέδιδε την καταστροφή εις τον Θεό αλλά σε άλλους π.χ. φυσικούς παράγονες. Όμως η παρουσία του Αγίου Νικολάου είναι η απόδειξη της Ενέργειας του Χριστιανικού Θεού ως Υπαρκτής και Ενεργούσας Οντότητας, μετά τον θάνατο και την Ανάστασή Του.

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ & ΧΑΣΤΟΥΚΙ ΠΡΟΣ ΑΡΕΙΟ

Ο Βυζαντινός ναός του Αγίου Νικολάου στα Μύρα της Λυκίας ξαναζωντανεύει την ημέρα της μνήμης του. (Πηγή: Κατακόμβη, Εξαμηνιαία έκδοση Μητροπολιτικού -Καθεδρικού Ι.Ν. Αγ. Νικολάου Βόλου, Αφιέρωμα στον Άγιο Νικόλαο, Διεθνές συμπόσιο για τον Άγιο Νικόλαο, Γεωργίος Δ. Παπαδημητροπούλος Δεκέμβριος 1998, σελ. 68)

Υπάρχει μια τάση από νεοπαγανιστές να σπιλωθεί ο Άγιος Νικόλαος επειδή χαστούκισε τον αιρετικό Άρειο εις την Α΄ Σύνοδο της Νίκαιας το 325 μ.Χ. αντιβαίνοντας το Κατά Ματθαίον, Κεφ Ε΄ «38 Ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη, Ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ καὶ ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος. 39 ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν μὴ ἀντιστῆναι τῷ πονηρῷ· ἀλλ' ὅστις σε ῥαπίζει εἰς τὴν δεξιὰν σιαγόνα, στρέψον αὐτῷ καὶ τὴν ἄλλην·». Επίσης θεωρούν υποκριτικό το ότι ο Θεός ενώ εις το Ευαγγέλιο δίδει την εντολή να μην κάνεις ποτέ κακό εις επιστροφή στους κάνοντας κακό εις εσέ, επισκέπτεται τον Άγιο Νικόλαο στην φυλακή του και τον συγχωρούν.

ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Την εποχή του Μ. Κωνσταντίνου εμφανίζεται και ο αιρετικός Άρειος. Ό Άρειος πρέσβευε και διαλαλούσε περίτρανα ότι ό Χριστός δεν είναι Θεός αλλά κτίσμα και ποίημα του Θεού. Αν και καθαιρείται, εξακολουθεί να υποστηρίζει σθεναρά την άποψη του με συνέπεια να πα­ρασύρονται αρκετοί από τα κηρύγματα του και να επικρατεί στις τάξεις της Εκκλησίας μεγάλη σύγχυση. Βλέποντας ο Μ. Κωνσταντίνος το πρόβλημα που είχε δη­μιουργηθεί συγκαλεί σε σύσκεψη όλους τους Αρχιερείς και τους πρώτους των Μοναχών στη Νίκαια, για να αποδειχθεί ποιος τελικά έχει δίκαιο. Επιφανείς αρχιε­ρείς και Μοναχοί, ανάμεσα στους οποίους και ο Άγιος Νικόλαος συγκεντρώνονται στη Νίκαια το 325 μ.Χ. στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο και τίθενται αντιμέτωποι του Αρείου. Η συζήτηση είχε ξεκινήσει και η αγωνία ήταν μεγάλη. Βλέποντας σε κάποιο χρονικό σημείο ο Άγιος Νικόλαος ότι ο Άρειος προσπαθεί να αποστομώσει τους Αρχιερείς, κινούμενος από Ιερή αγανάκτηση σηκώθηκε και κατάφερε δυνατό ράπισμα στον Άρειο. Ο Άρειος με περισσή ψυχραιμία διαμαρτυρήθηκε στο βασιλιά, ανα­φέροντας ότι η εν λόγω συμπεριφορά, αν μη τι άλλο, ήταν προσβλητική και για τον ίδιο. Ο Μ. Κωνσταντίνος απευθυνόμενος στους αρχιερείς θύμισε ότι ο νόμος προ­βλέπει να κόβεται το χέρι εκείνου που τόλμησε μπροστά στο βασιλιά να χτυπήσει τον οποιοδήποτε. Ωστόσο έδω­σε την πρωτοβουλία ν’ αποφασίσουν οι ίδιοι οι Αρχιερείς για την τύχη του παραβάτη. Στην πρόκληση αυτή οι αρχιερείς παραδέχθηκαν το λάθος της συμπεριφοράς αλλά παρακάλεσαν το βασιλιά, για να μην διαταραχθεί η σπουδαία Σύνοδος που διεξαγόταν την ώρα εκείνη, να φυλακίσει τον Άγιο αφήνοντας την τιμωρία του για το πέρας των εργασιών της Συνόδου. Πράγματι ο Άγιος φυλακίζεται, αλλά και πάλι θαυμαστό γεγονός λαμβά­νει χώρα στη φυλακή. Το βράδυ παρουσιάζεται σε όραμα οΧριστός και ή Θεοτόκος ρωτώντας τον Άγιο το λόγο για τον όποιο αυτός βρισκόταν στη φυλακή. Όταν οΆγιος αποκρίθηκε ότι φυλακίστηκε για τη δική τους αγάπη οΧριστός του έδωσε το Άγιο Ευαγγέλιο ενώ η Θεοτόκος το αρχιερατικό ωμοφόριο. Την επόμενη μέρα γνωστοί του Αγίου, που τον επισκέφθηκαν, για να του προσφέρουν λίγο άρτο, βρίσκουν τον Άγιο απαλλαγμένο από τα δεσμά να φορά το ωμοφόριο και να διαβάζει από το Ευαγγέλιο. Όταν ο βασιλιάς πληροφορήθηκε τα γε­γονότα που διαδραματίσθηκαν στη φυλακή ελευθέρωσε τον Άγιο και μαζί με τους άλλους αρχιερείς ζήτησε συ­γνώμη από τον Άγιο για τη συμπεριφορά που επέδειξαν απέναντι του. Μετά το πέρας της Συνόδου ο Άγιος επέ­στρεψε στην επαρχία του.

«Ποίοις μελωδικοῖς ἄσμασιν ἐπαινέσωμεν τόν Ἱεράρχην, τόν τῆς ἀσεβείας ἀντίπαλον, καί τῆς εὐσεβείας ὑπέρμαχον· τόν τῆς Ἐκκλησίας πρωτοστάτην· τόν μέγαν, προασπιστήν τε καί διδάσκαλον· τόν πάντας, τούς κακοδόξους καταισχύνοντα· τόν ὀλετῆρα Ἀρείου, καί θερμόν ἀντίμαχον· τόν δι’ οὗ τήν τούτου ὀφρύν, Χριστός καταβέβληκεν, ὁ ἔχων τό μέγα ἔλεος»

(Πηγή: Κατακόμβη, Εξαμηνιαία έκδοση Μητροπολιτικού –Καθεδρικού Ι.Ν. Αγ. Νικολάου Βόλου, Αφιέρωμα στον Άγιο Νικόλαο, Βίος του Αγίου Νικολάου, Αποστόλου Ακριβόπουλου, Φιλόλογου, Δεκέμβριος 1998, σσ. 31 – 32)

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

1. Αν και στην Σύνοδο της Νίκαιας υπάρχουν και πολλοί οπαδοί του Άρειου, εντούτοις κανείς δεν ζητά την αυστηρή τιμωρία του Αγίου Νικολάου, πράγμα που φανερώνει την εκτίμηση του από όλους, Ορθοδόξους και μη.

2. Το ότι ο Άγιος πλησιάζεται από τον Χριστό και την Παναγία σε όραμα, δεν σημαίνει πως επιβραβεύονται οι πράξεις του, διότι αν ο Θεός ήθελε να επιβραβεύσει τις πράξεις του [χαστούκι προς Άρειο], θα τον είχε υπερασπίσει θαυματουργικά [λύσιμο δεσμών] από την στιγμή που προσπάθησαν να τον φυλακίσουν. Όμως ο Χριστός είχε σκοπό διδακτικό και επέτρεψε ο Άγιος να φυλακιστεί, ώστε να μπει σε συλλογισμούς και να μετανοήσει και να ταπεινωθεί ακόμη και μπρος εις αιρετικούς

3. Ο Χριστός ερωτά τον Άγιο γιατί είναι στην φυλακή και για να τον ελέγξει αλλά και για να φανερώσει τον πραγματικό λόγο που ο Άγιος χαστούκισε. Ποιος είναι αυτός ο λόγος; Ο λόγος δεν ήταν το μίσος και η αποβολή της αγάπης κατά ενός φυσικού προσώπου (Άρειος), αλλά η εμμονή την αγάπη του Αγίου προς τον Θεό. Μαρτυρεί αυτή η παραδοχή του Αγίου Νικολάου πως ο ίδιος, αν και λανθασμένα χαστούκισε τον Άρειο, δεν το έπραξε από μίσος προς τον τελευταίο αλλά θεώρησε τα λόγια του, πως ο Χριστός δεν είναι Θεός αλλά άνθρωπος, μεγάλη βλαστήμια κατ’ εξακολούθηση (αιρετική εμμονή) προς το άγιο Πνεύμα (Κατά Ματθαίον Κεφ. Ιβ΄ «31 Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, πᾶσα ἁμαρτία καὶ βλασφημία ἀφεθήσεται τοῖς ἀνθρώποις, ἡ δὲ τοῦ Πνεύματος βλασφημία οὐκ ἀφεθήσεται τοῖς ἀνθρώποις· 32 καὶ ὃς ἐὰν εἴπῃ λόγον κατὰ τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου, ἀφεθήσεται αὐτῷ· ὃς δ' ἂν εἴπῃ κατὰ τοῦ Πνεύματος τοῦ ἁγίου, οὐκ ἀφεθήσεται αὐτῷ οὔτε ἐν τῷ νῦν αἰῶνι οὔτε ἐν τῷ μέλλοντι.»).

4. Ο Χριστός και η Παναγία δίδουν ευαγγέλιο και ωμοφόριο (και όχι ΟΠΛΑ) στον Άγιο Νικόλαο, ταυτόχρονα με το λύσιμο των δεσμών του, ακριβώς για να τον διδάξουν πώς αν και η Αγάπη προς τον Θεό είναι πάντοτε θεμιτή ως πρώτη εντολή θεώσεως (Κατά Μάρκον, Κεφ. Ιβ΄ «29 ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπεκρίθη αὐτῷ ὅτι Πρώτη πάντων ἐντολὴ· ἄκουε, Ἰσραήλ, Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν Κύριος εἷς ἐστι· 30 καὶ ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου. αὕτη πρώτη ἐντολὴ·») εντούτοις θα πρέπει να συνοδεύεται από ειρήνη (Προς Εφεσίους Στ΄, «καὶ ὑποδησάμενοι τοὺς πόδας ἐν ἑτοιμασίᾳ τοῦ εὐαγγελίου τῆς εἰρήνης») και ιεροσύνη εις την ζωή.

5. Ο Χριστός δεν σταυρώθηκε για να διδάξει τέλειους αλλά ατελείς (Κατά Λουκά, Κεφ. Ε΄ «31 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς αὐτούς· Οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ὑγιαίνοντες ἰατροῦ, ἀλλ' οἱ κακῶς ἔχοντες· 32 οὐκ ἐλήλυθα καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν») και η μετάνοια είναι ο καλύτερος δρόμος της τελειότητας (Κατά Λουκά, Κεφ. Κγ΄ «39 Εἷς δὲ τῶν κρεμασθέντων κακούργων ἐβλασφήμει αὐτὸν λέγων· Εἰ σὺ εἶ ὁ Χριστός, σῶσον σεαυτὸν καὶ ἡμᾶς.40 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἕτερος ἐπετίμα αὐτῷ λέγων· Οὐδὲ φοβῇ σὺ τὸν Θεόν, ὅτι ἐν τῷ αὐτῷ κρίματι εἶ; 41 καὶ ἡμεῖς μὲν δικαίως· ἄξια γὰρ ὧν ἐπράξαμεν ἀπολαμβάνομεν· οὗτος δὲ οὐδὲν ἄτοπον ἔπραξε. 42 καὶ ἔλεγε τῷ Ἰησοῦ· Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου. 43 καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Ἀμήν λέγω σοι, σήμερον μετ' ἐμοῦ ἔσῃ ἐν τῷ παραδείσῳ.»)

6. Το γεγονός είχε διδασκαλικό περιεχόμενο τόσο για τον Άγιο Νικόλαο που επιτράπηκε από τον Θεό να φυλακισθεί, τόσο και προς τους αιρετικούς, πως ο Άγιος Νικόλαος είχε δογματικά δίκιο. Η ιστορία απέδειξε πως η διδασκαλία του Χριστού και της Παναγίας απέδωσε, διότι και ο Άγιος Νικόλαος συνέχισε μια πολύ ενάρετη και θαυματουργική (υποστήριξη Θεού) ζωή και οι αιρέσεις του Αρείου έσβησαν.