Ο ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ π. ΓΕΡΑΣΙΜΑΓΓΕΛΟΣ ΣΤΑΝΙΤΣΑΣ

Καθώς όλα περιστρέφονται στον ρυθμό της «ελεύθερης» αγοράς και του εφήμερου κέρδους σκέψεις και αναφορές στο παρθένο μήνυμα της Βηθλεέμ που διαλαλούν οι χριστουγεννιάτικες καμπάνες, μοιάζουν εκτός τόπου και χρόνου. Η μόνη δικαίωσή τους είναι ότι ο Ερχόμενος φωτίζει πάντα από το Σπήλαιο και ποτέ από το ανάκτορο.
Κι' ο λόγος είναι πως τα ανάκτορα όπως και η αγοραία ψυχολογία του σημερινού κόσμου εκπέμπουν σε άλλες συχνότητες εκτός από την αγάπη, την ειρήνη και την καταλλαγή.
Όμως το αίτημα για «ἐπί γῆς εἰρήνη» θα παραμείνει η ζώσα και πανανθρώπινη ελπίδα που υποσχέθηκε ο Χριστός. Και την εκπλήρωσε ερχόμενος παραμένοντας μαζί μας «πάσας τάς ἡμέρας» με σκοπό να βαδίσει τα ίχνη Του.
Ήλθε ως άνθρωπος γιατί μόνο έτσι με ανάληψη ευθύνης και θυσία κατακτάται η πραγματική ειρήνη και η καταλλαγή ανάμεσα στο Θεό και τον συνάνθρωπο. Δεν αρκέστηκε να δώσει εντολές, τήρησε εντολές μέχρι θανάτου. Ερχόμενος πριν από δύο χιλιάδες πλέον χρόνια και χρόνια, έζησε την τραγικότητα και τα αδιέξοδα της εποχής εκείνης δείχνοντας, ότι η λύση υπάρχει μόνο σ' Αυτόν που ένωσε τον άνθρωπο με τον Θεό δια παντός.
Αυτή την Αλήθεια φανέρωσαν οι προφήτες του Ιουδαϊσμού, οι ποιητές και οι σοφοί των Ελλήνων και των βαρβάρων, ανά την οικουμένη, για να γνωρίσουμε από κοντά ποίος είναι ο Ερχόμενος, ποια ειρήνη και σωτηρία ευαγγελίζεται και πως κερδίζονται μέσα στον αλλοτριωμένο από την αμαρτία κόσμο μας.
Ο Ησαΐας πριν από 700 χρόνια δίνει μια συγκλονιστική είδηση : «ἰδού ἡ παρθένος ἐν γαστρί ἕξει καί τέξεται Υἱόν» είδηση που επαναλαμβάνει το σημερινό ευαγγέλιο. Ο Υιός της Θεοτόκου γεννάται υπέρ φύσιν ως Θεός και κατά φύσιν ως άνθρωπος με σκοπό να ποιήσει και να διδάξει μπροστά στους ανθρώπους την αληθινή ζωή.
Γεννάται από Παρθένο για να τιμήσουμε την παρθενία και να βιώσουμε την καθημερινότητα των σχέσεων με το Θεό και μεταξύ μας.
Ο Ερχόμενος χαρακτηρίζεται από πνεύμα σοφίας και σύνεσης, βουλής και ισχύος, γνώσεως και ευσεβείας. Χωρίς την ευσέβεια η γνώση και η ισχύς οδηγούν σε αποτυχία. Έρχεται να ελέγξει την αδικία των ισχυρών, να αντιτάξει τη δύναμη του στην οργή τους.
Διωκόμενος δεν θα αντισταθεί στους διώκτες αφού η ισχύς χωρίς σύνεση εκτρέπει από τον δρόμο της ειρήνης. Αντίθετα θα συγκρατήσει τους διώκτες καθιερώνοντας την αγάπη και τη συγγνώμη ως αντίδοτα της αμαρτίας και του θανάτου. Είναι Άρχων ειρήνης αλλά με φρόνημα ταπεινό για να γνωρίσουν όλοι ότι μόνιμη «ἐπί γῆς εἰρήνη» σημαίνει διακονία προς όλους με φρόνημα ταπεινό και αδούλωτο.
Άραγε πόσοι άρχοντες και αρχόμενοι επιλέγουμε αυτόν τον δρόμο; Κι' αν οι άρχοντες που σήμερα κυβερνούν θα ήθελαν να επικρατήσει αυτή η ειρήνη στη χώρα τους, πόσο διατεθειμένοι είναι να ξεκινήσουν από το στενό περιβάλλον τους; Μήπως επαληθεύεται ο λόγος του Δαυίδ : «παρέστησαν οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς καί οἱ ἄρχοντες συνήχθησαν ἐπί τῷ αὐτῷ κατά τοῦ Κυρίου κατά τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ»; (ψαλ, 2,2).
Μήπως αναβιώνουν οι κρυφοί ή φανεροί διώκτες του Χριστού νέες εγκόσμιες θεότητες και νέα είδωλα στην εποχή μας ;
Ετοιμαζόμαστε να υποδεχτούμε Χριστούγεννα χωρίς Χριστό.
Μακριά από το αυθεντικό μήνυμα και φρόνημα που εκπέμπει από την Βηθλεέμ, παραπαίουμε ανάμεσα σε μηνύματα και οράματα μαγεμένοι και αλλοτριωμένοι.
Αλλοτρίωση, καταφανής σε επιλογές και ενέργειες που υπονομεύουν το περιβάλλον, τη θάλασσα, την ατμόσφαιρα τη ζωή. Έκδηλη ιδιαίτερα στο ήθος και το φρόνημα του ανθρώπου, ο οποίος ηθελημένα ή μη, αντιστρατεύεται πλέον στο ήθος και το φρόνημα του Χριστού. Οι καμπάνες των Χριστουγέννων σημαίνουν επιστροφή στο αιώνιο φως της Βηθλεέμ, επιστροφή ξανά στην καρδιά μας