ΠΡΙΝ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ, ένας ηλικιωµένος µαζί µε τα δύο εγγό-
νια του επισκέφθηκε γνωστό κατάστηµα της Πάτρας, θέ-
λοντας να τους αγοράσει ρούχα για τις γιορτές. Το κόστος των αγορών του έφτασε τα 180 ευρώ. Ο παππούς,
µε µεγάλο προβληµατισµό, πλησίασε την κοπέλα στο τα-
µείο και της είπε σχεδόν στο αυτί: «Έχω µόνο 150 ευρώ
µαζί µου και ντρέποµαι να πω στα παιδιά να αφήσουν κάτι
από αυτά που διάλεξαν. Σας παρακαλώ, αν γίνεται, να
σας δώσω τα χρήµατα που έχω µαζί µου, να σας αφήσω
και την ταυτότητά µου και αύριο να σας φέρω τα υπόλοι-
πα 30 ευρώ». Η υπάλληλος πλησίασε τον ιδιοκτήτη του
καταστήµατος, συνοµίλησε για λίγο µαζί του και επιστρέ-
φοντας του είπε: «∆εν χρειάζεται να αφήσετε τίποτα. Ού-
τε να φέρετε άλλα χρήµατα. Το µπλουζάκι είναι δώρο από
το κατάστηµα». «Μην µε κάνετε να ντρέποµαι περισσότε-
ρο, στην ηλικία µου…», της είπε σχεδόν βουρκωµένος ο
ηλικιωµένος. Και τότε η υπάλληλος, έπιασε ένα ακόµα
µπλουζάκι, το έβαλε µέσα στην τσάντα και χα>δεύοντας
ένα από τα παιδιά, πρόσθεσε: «Και αυτό είναι δώρο από
µένα. Καλές γιορτές!».
ΤΗΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗ ∆ΕΥΤΕΡΑ, ένας άλλος συµπολίτης µας,
φόρτωσε στο αυτοκίνητό του σακούλες γεµάτες τρόφιµα
και έκανε µια διαδροµή περίπου 500 χλµ πήγαινε – έλα,
προκειµένου να επισκεφθεί τον κουµπάρο του και να του
παραδώσει τα τρόφιµα. «Όχι πως περισσεύουν σε µένα,
αλλά ο δόλιος έµεινε άνεργος. Και µε τρία παιδιά πίσω
του, δεν µπορεί καλά – καλά ούτε το γάλα τους να αγορά-
σει… Τι να έκανα, λοιπόν; Τους πήγα µερικά πράγµατα για
να κάνουν Χριστούγεννα. Καλά εµείς, αλλά τα παιδιά τι
φταίνε;», µας εξιστόρησε ο ίδιος.
ΠΑΡΟΜΟΙΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ, όλες του τελευταίου διαστήµατος,
θα µπορούσαµε να απαριθµήσουµε αρκετές. Κάτι τέτοιο
όµως, µάλλον δεν έχει µεγάλη αξία. Γιατί η µεγάλη αξία
κρύβεται στις πράξεις ουσιαστικής αλληλεγγύης και αλλη-
λοβοήθειας των ανθρώπων τριγύρω µας. Αυτές που µε
τον ένα ή άλλο τρόπο πληροφορούµαστε και πολλές άλ-
λες, φυσικά, που δεν µαθαίνουµε.
ΞΕΡΟΥΜΕ ΟΜΩΣ πως η µεγάλη κρίση έχει ενεργοποιήσει
στο έπακρο το ζωογόνο κύτταρο που λέγεται «ελληνική
οικογένεια» και έχει φέρει στην επιφάνεια µε τον πιο εµ-
φανή τρόπο, το φιλότιµο και την αλληλεγγύη των Ελλή-
νων. Ο παππούς και η γιαγιά προσφέρουν την πενιχρή
τους σύνταξη στα παιδιά και τα εγγόνια τους. Ο ένας
αδελφός βοηθάει τον άλλο που έµεινε άνεργος. Η θεία
από το χωριό φροντίζει να φτάσουν στα ανίψια της τα αυ-
γά από τις κότες της, ενώ ο µπακάλης και ο φούρναρης
της γειτονιάς προσφέρουν δωρεάν το µπισκότο και το
κουλούρι στα µικρά παιδιά που πάνε στο σχολείο.
ΑΥΤΟ ΤΟ «∆ΙΧΤΥ» της αλληλοβοήθειας µας κρατάει ακόµα
όρθιους. «Αντέχουµε», λέµε. Και ελπίζουµε… Και οι ξένοι
κοιτάζουν την Ελλάδα της µεγάλης ύφεσης και της καλ-
πάζουσας φτώχιας και απορούν: «Πώς αντέχουν ακόµα;
Αν ήµασταν εµείς στην θέση των Ελλήνων θα είχαµε… τε-
λειώσει».
ΝΑΙ, ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ. Γιατί έχουµε ο ένας τον άλλο και γιατί
είµαστε πολύ «σκληροί» για να παραδοθούµε στην απελ-
πισία. Ως πότε, όµως; Αν δεν αλλάξει πολύ γρήγορα η ρό-
τα των πραγµάτων, θα τελειώσουν ακόµα και τα υστερή-
µατα που µοιραζόµαστε µεταξύ µας. Ας µην βασανίζουµε
όµως την σκέψη µας µε αρνητικές σκέψεις σήµερα. Ένας νέος χρόνος ξεκινά... μια νέα αρχή...
Ας του χαµογελάσουµε, χαµογελώντας
και βοηθώντας τους ανθρώπους τριγύρω µας. Όσο είµα-
στε ενωµένοι, δεν πρέπει να φοβόµαστε.
Ψηλά το κεφάλι,
πατριώτες!
Χρόνια πολλά!
Καλή Χρονιά !!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά