ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ,ΦΙΛΙΑΤΩΝ ,ΓΗΡΟΜΕΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΓΑΣ κ.κ. ΤΙΤΟΥ

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2011 τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Παραμυθίας, Φιλιατῶν, Γηρομερίου καὶ Πάργας κ.κ. ΤΙΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2011 Η ΧΑΡΑ ΚΑΙ Η ΕΙΡΗΝΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ Τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ καί τόν φωτισμό τῶν ἀνθρώπων μέ τό φῶς τῆς θείας Γνώσεως ἀναγγέλει μέ χαρά καί εὐφροσύνη ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ σήμερα, ψάλλοντας : «Ἡ Γέννησή Σου Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ τό φῶς τό τῆς γνώσεως». Καί πράγματι, σήμερα στό ταπεινό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ γεννᾶται ἀπό τήν Παρθένον Μαρία ὁ Προαιώνιος Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, προσλαμβάνοντας τήν ἀνθρώπινη φύση ἀπό τά ἅγια σπλάγχνα της καί ἑνώνοντας σέ μιά ἄρρηκτη ἑνότητα τόν Θεόν καί τόν ἄνθρωπον, στήν δική του Θεανδρική προσωπικότητα. Ἔτσι στό πρόσωπο τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, κατά τήν σημερινή ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων ἐκπληρώθηκε ἡ προαιώνια βουλή τοῦ Θεοῦ γιά τήν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων, καί γι’ αὐτόν τόν λόγο, «ἐπί τῆς γῆς ὤφθη καί τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη». Ὁ Χριστός ἦλθε στή γῆ, γιά νά ἀνακαλέση τόν ἄνθρωπον ἀπό τήν πτώση τῆς ἁμαρτίας του στήν ἐπάνοδό του κοντά στόν Θεό καί τήν ἀνάπλασή του στό πρῶτο του οὐράνιο κάλλος, γι’ αὐτό πῆρε τήν μορφή του καί τήν ἔντυσε μέ θεϊκή ὡραιότητα. Ἦλθε ὁ Χριστός στόν κόσμο, γιά νά σηκώση τό βάρος τῆς ἁμαρτίας καί τῆς ἐνοχῆς τοῦ ἀνθρώπου καί νά τόν καταστήση ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἀθῶον. Ἡ ἐνοχή τῆς ἁμαρτίας εἶναι αὐτή πού κυρίως βασανίζει πάντοτε τό άνθρώπινο γένος. Καί κανένα μέσον, κανένας τρόπος, καμία δύναμη δέν μπορεῖ νά τόν ἀπαλλάξη ποτέ, παρά μόνο ὁ Λυτρωτής Χριστός. Ἔτσι τόσο ἀπό τήν ἐνοχή τῶν προπατόρων μας, ὅσο καί ἀπό τά προσωπικά μας ἀνομήματα μόνο ὁ γεννηθείς Χριστός μᾶς λυτρώνει. Ὅποιος ζεῖ χωρίς Χριστό, πεθαίνει μέ τό βάρος τῆς ἐνοχῆς του, ὅποιος ὅμως πιστεύει καί ἐλπίζει σ’ αὐτόν ζεῖ πάντοτε στήν χαρά καί τήν ἐλευθερία τοῦ Θεοῦ. Ἦλθε ὁ Χριστός στόν κόσμο, γιά νά μᾶς ἀπαλλάξη ἀπό τήν τυραννία τῶν παθῶν τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος. Ἡ αἰτία πού τυραννεῖ περισσότερο τήν ζωή τῶν ἀνθρώπων καί τήν κάνει δυστυχισμένη, εἶναι τά ἄγρια πάθη πού τήν καταστρέφουν. Εἶναι τό μῖσος πού γεμίζει τίς καρδιές τους καί τούς κάνει νά σκοτώνονται, ἀκόμη καί ἀδέλφια, μεταξύ τους. Εἶναι ἡ ἀδικία, πού δημιουργεῖ κοινωνικές πληγές καί ἀναστατώσεις. Εἶναι τά παράνομα συμφέροντα τῶν λίγων, πού δημιουργοῦν πολέμους καί συμφορές σέ βάρος τῶν πολλῶν, ἀφανίζοντας λαούς ὁλόκληρους ἀπό τό πρόσωπο τῆς γῆς. Εἶναι ἡ ἀχόρταγη δίψα τοῦ χρήματος, πού δημιουργεῖ κακοποιούς, ληστές, δολοφόνους, ἐμπόρους θανάτου, ἐκμαυλιστές τῆς κοινωνίας καί ἄλλα. Εἶναι ἀκόμη τά σωματικά πάθη, πού μᾶς καθιστοῦν δούλους πολλῶν ἐπιθυμιῶν, σκοτίζουν τόν νοῦ μας, ἀμβλύνουν τήν συνείδησή μας, διαλύουν οἰκογένειες, γίνονται πρόξενοι πολλῶν καί ποικίλων ἀσθενειῶν φθοροποιῶν, καί πολλά δεινά σωρεύουν στόν κόσμο. Ἀπό αὐτά τά πάθη ἦλθε νά μᾶς ἐλευθερώση ὁ ἐνανθρωπήσας Κύριός μας. Γι’ αὐτό κανείς δέν μπορεῖ νά βγῆ ἀπό τό τέλμα τῶν παθῶν του, παρά μόνον ἐκεῖνος, πού ἀληθινά πιστεύει στόν Χριστό καί ἀκολουθεῖ τίς ἐντολές του καί τό παράδειγμά του. Ἀλλά εἶναι ἀνάγκη νά προσέξουμε καί τόν τρόπο τῆς γεννήσεώς του. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι κατά τήν γέννησή τους ἔχουν μιά στοιχειώδη προστασία μέσα σ’ ἕνα σπίτι μέ κάποια θαλπωρή, μέ κρεββάτι, σκεπάσματα καί ἐνδύματα γιά τό νεογέννητο. Ὁ Χριστός ὅμως, ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ κατά τήν γέννησή του δέν εἶχε τίποτε, οὔτε σπίτι ζεστό νά τόν δεχθῆ, οὔτε ἐνδύματα ἀπαλά νά ντύσουν τό βρεφικό κορμί του, οὔτε τήν ἀναγκαία φροντίδα πού ἔχουν ἀνάγκη ὅλα τά παιδιά, ὅταν γεννῶνται. Ἀλλά ἀντί γιά σπίτι τόν ὑποδέχεται ἕνα φτωχό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ, ἀντί γιά κρεββάτι μιά φάτνη ἀλόγων ζώων, ἀντί γιά ἐνδύματα λίγα ἄχυρα καί ἄγρια χόρτα, πού τύλιξαν τό τρυφερό σῶμα του. Καί γιατί ὅλα αὐτά; Γιά νά φανῆ στούς ἀνθρώπους τό κρυμμένο μυστήριο τῆς βουλῆς τοῦ Θεοῦ, ὅτι δηλαδή, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἔγινε ἄνθρωπος, γιά νά κάνη τόν ἄνθρωπο υἱό τοῦ Θεοῦ. Ἔγινε τελευταῖος, γιά νά μᾶς κάνη πρώτους. Ἔγινε πτωχός, γιά νά μᾶς ντύση μέ τόν πλοῦτο τῆς θεϊκῆς του δόξας. Γι’ αὐτό ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, βιώνοντας σήμερα τό μεγάλο τοῦτο μυστήριο τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως, καλεῖ ὅλον τόν κόσμο νά ἔλθη ταπεινός προσκυνητής τοῦ Χριστοῦ, διότι μόνο κοντά σ’ αὐτόν θά βρῆ θεραπεία στίς πληγές του, παρηγοριά στόν πόνο του, κουράγιο στόν ἀγῶνα του καί ἐλπίδα στήν ζωή του, διότι Αὐτός εἶναι ἡ ἀληθινή καί ἀδιάψευστη χ α ρ ά κ α ί ε ἰ ρ ή ν η τ ο ῦ κ ό σ μ ο υ. Χ ρ ό ν ι α π ο λ λ ά κ α ί ε ὐ λ ο γ η μ έ ν α. † Ὁ Παραμυθίας, Φιλιατῶν, Γηρομερίου καὶ Πάργας ΤΙΤΟΣ