«Έρχεσθε, ότι ήδη έτοιμα εστί πάντα».
Ακούσαμε στο σημερινό ανάγνωσμα του Ευαγγελίου την βαρυσήμαντη παραβολή του Κυρίου που ομιλεί για κάποιο μεγάλο δείπνο που ετοίμασε κάποιος άρχοντας και κάλεσε πολλούς.
Όλα ήταν έτοιμα, μέσα στην απέραντη και ολόφωτη αίθουσα του αρχοντικού. Μεγάλη η τιμή για τους καλεσμένους. Προσωπικά, ξεχωριστά για τον καθένα έστειλε τους υπηρέτες του να καλέσουν λέγοντας: «Έρχεστε, ότι ήδη έτοιμα έστι πάντα».
Και όμως αυτοί, αντί να εκτιμήσουν την τιμή που τους έγινε, αντί να χαρούν και με χαρά να έλθουν στο τραπέζι «ήρξατο από μιας παραιτείσθαι πάντες». Ένας ένας δήλωσε άρνηση, προσβάλλοντας τον άρχοντα, με διάφορες ανάξιες λόγου προφάσεις. «Έχε με παρητημένο» είπε ο ένας, γιατί θα πάω στο χωράφι που αγόρασα. «Έχε με παρητημένο» είπε ο άλλος, που προτιμούσε να δει τα βόδια του. «Έχε με παρητημένον» είπε άλλος, προφασιζόμενος οικογενειακές υποχρεώσεις και άλλοι άλλες παρόμοιες και αστήρικτες προφάσεις.
Με το δίκιο του αγανάκτησε ο Άρχοντας για την ανάρμοστη συμπεριφορά των καλεσμένων λέγοντας : «Ουδείς των ανδρών εκείνων των κεκλημένων γεύσεται μου του δείπνου». Έφ όσον δεν δέχθηκαν την τιμή που τους έκαμα, δεν τους αξίζει το δείπνο. Φάνηκαν ανάξιοι.
Αλλά όμως το τραπέζι ήταν έτοιμο και αν δεν δέκτηκαν οι πρώτοι και πιο γνωστοί, υπήρχαν άλλοι έστω άγνωστοι, για να απολαύσουν το επίσημο δείπνο. Και δίνει διαταγή τώρα στους υπηρέτες του: « Πηγαίνετε και όσους συναντήσετε στην πόλη και στους αγρούς καλέστε τους «ίνα γεμισθή ο οίκος μου».
Αυτό έγινε. Οι πρώτοι καλεσμένοι έμειναν έξω, ανάξιοι της τιμής που τους έγινε, αλλά γέμισε το αρχοντικό με άλλους που δέχθηκαν την πρόσκληση.
Είναι φανερό το νόημα της παραβολής. Μας καλεί ο Θεός σε τιμητική για μας και χαρούμενη και σωστική ζωή. Θέλει να μας κάνει μετόχους της δικής Του λαμπρότητας, στο παλάτι Του, που τώρα μεν το βλέπουμε σαν Εκκλησία, όπου ο ίδιος έχει το θρόνο του, αύριο δε, θα το ιδούμε σαν Βασιλεία των Ουρανών, για να χαρούμε εκεί σαν παιδιά Του την αιώνια ζωή με τα αιώνια αγαθά, τα οποία για μας, σαν κληρονόμους Του ετοίμασε.
Και μας θέλει από τώρα, από τη ζωή αυτή κοντά Του, στην Εκκλησία Του, για να μας προετοιμάσει. Να λάβουμε μέρος στην Αγία Τράπεζα, στο «Δείπνο το Μυστικόν», το μυστηριακό, στο οποίο μας προσφέρει το Σώμα Του και το Αίμα Του, μας θέλει κοντά Του στην Βασιλεία των Ουρανών, όχι όμως με στολή της ψυχής μολυσμένη, άρρωστη από εγωισμό, πλεονεξία, φθόνο, μίση και πάθη φοβερά. Από τώρα θέλει με τη βοήθεια της Εκκλησίας Του, με την καθοδήγηση του Ευαγγελίου, με τον καθαρισμό των ψυχών μας δια των Μυστηρίων, του βαπτίσματος αλλά και κυρίως της Θείας Κοινωνίας που ζωογονεί τον πιστό, με τη βοήθεια της εξομολογήσεως και την θερμή προσευχή, στο να γίνεται και από εμάς του Θεού το θέλημα, να γίνουμε άξιοι και της επουρανίου τραπέζης. Για τούτο ψάλλουμε το ωραίο τροπάριο την Μεγάλη Εβδομάδα: «Λάμπρυνον μου την στολήν της ψυχής, Φωτοδότα και σώσον με».
Αν τα σκεπτόμαστε αυτά δεν θα δείχναμε και μείς πολλές φορές αυτήν την θρησκευτική αδιαφορία, την ψυχρότητα η οποία χαρακτηρίζει την εποχή μας. Απομακρυνόμαστε από την Εκκλησία, περιφρονούμε τις αλλεπάλληλες προσκλήσεις, τις οποίες μας στέλνει ο Θεός, με το Ευαγγέλιο Του, με λόγια γονέων ή φίλων, με καλές σκέψεις που μας φέρνει ο Θεός, με χαρές που θα έπρεπε να μας φέρνουν κοντά Του ,αναγνωρίζοντας την ευγνωμοσύνη που Του οφείλουμε ή κάποτε όταν και με μια αρρώστια μας κάνει να Τον θυμηθούμε, να θυμηθούμε ότι σαν βαφτισμένοι Χριστιανοί είμαστε δικοί Του στρατιώτες και ανήκουμε σε Eκείνον και σε Εκείνον θα καταλήξουμε.
Κάθε Χριστιανός είναι ανάγκη να ερωτά τον εαυτό του αν δέχθηκε ή αν απέρριψε την πρόσκληση του Χριστού. Και ας λάβουμε έκαστος τα μέτρα μας. Το να δεχθείς ή να απορρίψεις την πρόσκληση του Χριστού, είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου.
Από την υποδοχή ή την απόρριψη της προσκλήσεως του Θεού, εξαρτάται αν θα ζήσει ο Χριστιανός αιωνίως με τον Θεό, απολαμβάνοντας τα αγαθά της αιωνίου ζωής και Βασιλείας, του Μεγάλου αυτού και θείου Δείπνου, ή θα ζήσει και στην ζωή αυτή με τον Διάβολο και στην άλλη στο «πυρ το εξώτερον το ητοιμασμένω τω διαβόλω και τοις αγγέλοις αυτού».
Αλλά και για τη ζωή αυτή η πρόσκληση του Θεού στην επίγεια Βασιλεία Του, που είναι η Εκκλησία, η κατά Χριστόν ζωή είναι η εγγύηση για μια καλύτερη ζωή. Βλέπουμε, άλλωστε, ότι η αμαρτία οδηγεί στην καταστροφή, στην παρανομία, στο έγκλημα, στα ναρκωτικά, στο θάνατο, αλλά και την κοινωνία βασανίζει, ότι πάντοτε «τα οψώνια, τα αποτελέσματα της αμαρτίας θάνατος», ενώ η κατά Χριστόν ζωή «προς πάντα ωφέλιμος έστι, επαγγελίαν έχουσα ζωής της νυν και της μελλούσης».
Γιώργος Σαββίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά