Περί του Μεγάλου Δείπνου του αρχιμ. Κοσμά Λαμπρινού

του αρχιμ. Κοσμά Λαμπρινού«Ανθρωπός τις εποίησεν Δείπνον Μέγα» Εις την Κυ. ΙΑ΄Λουκά (Παραβολή Μ. Δείπνου) Συνήθεια μεγάλη είναι στον άνθρωπο να στέλνει προσκλήσεις για τους γάμους, τα βαπτίσια και άλλες μεγάλες στιγμές της ζωής του. Συνηθίζεται, ακόμη, να καλούν οι άνθρωποι συγγενείς και φίλους τους και στα γενέθλια τους. Μας αρέσει να έρχονται οι άνθρωποι και να συγχαίρουν στις δικές μας χαρές. Κι όταν αρνηθεί κάποιος την πρόσκλησή μας δυσανασχετούμε. Αλλά κι 'μεις, όταν κληθούμε σε κάποιο γεύμα ή γιορτή ενός μεγάλου κοσμικού άρχοντα, όχι απλά δεχόμαστε, αλλά και σπεύδουμε να πάμε φορώντας και τα ανάλογα στη περίσταση ενδύματα. Θέλοντας ο Κύριός μας σήμερα, να μας μιλήσει για το Μεγάλο Τραπέζι της Βασιλείας των ουρανών μας μιλά με παραβολή για ένα Δείπνο. Τι δείπνο, όμως; Όχι ανθρώπινο, αλλά Δείπνο Μέγα και Θεϊκό. Ποιο είναι αυτό το Δείπνο; Λένε οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, και συγκεκριμμένα ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, «Δείπνον ούν εικότως, η εν Χριστώ κλήσις ωνόμασται». Ως μέλη της αγίας Εκκλησίας πιστεύουμε στο Χριστό και μπορούμε να μετέχουμε στο Μέγα Δείπνο της Θείας Ευχαριστίας. Κι αυτό το Δείπνο είναι ο Μυστικός Δείπνος του υπερώου των Ιεροσολύμων. Είναι το ίδιο Δείπνο που παρέθεσε ο Κύριος λίγο πριν τη σταύρωσή Του. Είναι το Ευχαριστιακό Δείπνο, όπως λέει κάπου αλλού ο απ. Παύλος. Κι αυτό το Δείπνο, της Θείας Ευχαριστίας, είναι πρόγευση του άλλου Δείπνου της Ουρανίου Βασιλείας. Είναι πρόγευση ενός Δείπνου πολύ καλυτέρου γιατί αν εδώ η ζωή μας έχει κάποια όρια, στον ουρανό όμως οι ψυχές μας θα διετώνται, θα βρίσκονται αιωνίως, θα είναι χαρούμενες μετέχοντας στο τραπέζι της Βασιλείας του Θεού. Σας παραδίδω, είπε ο Κύριος στους μαθητάς Του, τούτο το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, για να το λάβετε «καινόν εν τη βασιλεία των ουρανών». Άρα, λοιπόν, αυτό το Μέγα Δείπνο είναι η Βασιλεία του Θεού. Γιατί όμως ονομάζεται Μέγα αυτό το Δείπνο; Γιατί Μέγας είναι κι Αυτός που μας καλεί σ’ αυτό το Δείπνο. «Εστιάτωρ» αυτού του μεγάλου δείπνου είναι ο ίδιος ο Θεός, ο Υιός και Λόγος του Θεού, το Δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος. Αυτός που μας καλεί είναι ο Χριστός. Γι’ αυτό και το Δείπνο αυτό είναι Μέγα. «Τι νομίζετε, λέει ο ιερός Χρυσόστομος στους ακροατές του, ότι το Δείπνο της Θείας Ευχαριστίας είναι μικρότερο από το Δείπνο που έστρωσε ο Κύριος στους μαθητάς του; Λάθος! Γιατί μπορεί τώρα να μην βλέπουν τα μάτια μας το Χριστό αλλά ο Χριστός και τώρα πάρεστι, και τώρα είναι παρών ο Κύριος και μας ευλογεί». Αλλά δεν είναι μόνο αυτός ο λόγος που ονομάζεται το δείπνο αυτό μεγάλο. Είναι μεγάλο, ακόμα, επειδή αυτό που παρατίθεται δεν είναι κοινό ψωμί και κρασί αλλά το ίδιο το Σώμα και Αίμα του Χριστού. Δεν μεταλαμβάνουμε, λέει ο άγιος Ιουστίνος ο Φιλόσοφος και μάρτυς, «κοινό άρτο και οίνο αλλά Αυτόν τον Ιησού Χριστό». Μεταλαμβάνουμε, αδελφοί μου, «τον Αρτο της Ζωής, τον εκ του ουρανού καταβάντα» Ποιο μέγα και τρισμέγιστο από τον ίδιο το Χριστό δεν νομίζω ότι μπορεί να υπάρχει. Ονομάζεται ακόμα μέγα διότι δεν είναι λίγοι οι κεκλημένοι αυτού του Δείπνου. Ο Χριστός δεν θέλει να σώσει μόνο ένα λαό. Ήρθε για να λυτρώσει όλο το ανθρώπινο γένος. Γιατί, όμως, δεν υπάρχει πλήρη ανταπόκριση στη πρόσκληση του Κυρίου; Γιατί κλείνουμε τα αυτιά μας στο Χριστό και αρνούμαστε τον εκκλησιασμό; Έτσι μοιάζουμε με τους τρεις κεκλημένους της παραβολής του Κυρίου που δικαιολογήθηκαν και αρνήθηκαν για διαφόρους λόγους να πάνε στο δείπνο στο οποίο καλούνταν από τον Κύριο της παραβολής. Ο μεν πρώτος πρόβαλλε ως δικαιολογία τις αγροτικές του ασχολίες. « Αγρόν ηγόρασα και έχω ανάγκη εξελθείν και ιδείν αυτόν. Ερωτώ σε, έχε με παρητημένον», είπε. Βεβαίως, όσοι είναι αγρότες, γνωρίζουν από σπορά, σκάλισμα, πότισμα και συγκομιδή καρπών. Ο Χριστός δεν απαγορεύει την εργασία. Απεναντίας, την ευλογεί. Αλλά την Κυριακή, την θέλει για τον Εαυτό Του. Να έρχεστε την Κυριακή, όταν κτυπά η καμπάνα, στην εκκλησία και κατόπιν να πηγαίνετε, αν υπάρχει ανάγκη στο χωράφι σας. Κι αυτά μεν όσοι ασχολούνται με αγροτικές ασχολίες. Όσοι δε ασχολούνται με επιχειρηματικές και εμπορικές δραστηριότητες ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία της παραβολής. Είναι οι άνθρωποι που δικαιολογούνται λέγοντας: «Ζεύγη βοών ηγόρασα πέντε και πορεύομαι δοκιμάσαι αυτά». Και είναι πολλοί αυτοί. Αλλοίμονο, αδελφοί μου! Πολλές φορές το χρήμα διαφθείρει τον άνθρωπο. Τον απομακρύνει από τον Χριστό και την Εκκλησία. Κι έτσι, αναπόφευκτα, τον απομακρύνει και από το Μεγάλο Δείπνο, τη Θεία Ευχαριστία. Λέει, ένας, για παράδειγμα: Τι να σηκωθώ πρωί την Κυριακή; Μια Κυριακή που μένει να ξεκουραστώ. Άλλωστε, πώς να σηκωθεί; Αφού το βράδυ του Σαββάτου διαλέγει για ξενύχτι; Το Σαββατόβραδο είναι αφιερωμένο στα ξενύχτια και στις αμαρτωλές διασκεδάσεις. Κοντά όμως σ’ αυτούς τους δύο είναι κι ένας άλλος που λέει: «Γυναίκα έγημα, και δια τούτο ου δύναμαι ελθείν». Προβάλλει ως δικαιολογία τη φροντίδα της οικογενείας. Πρέπει να φροντίσω τα παιδιά μου, λένε μερικοί. Να φροντίσω το σπίτι και το κήπο μου. Κι άλλος λέει ότι έχει ανάγκη να μεταβεί τη Κυριακή στο εξοχικό του. Όμως είναι προφανές ότι όλα αυτά είναι προφάσεις. Όλα χωρούν μέσα στο εικοσιτετράωρο της Κυριακής και μόνο ο Χριστός δεν έχει θέση. Ξέρει ο διάβολος ότι όσοι έρχονται στην εκκλησία έχουν λιγότερες πιθανότητες να νικηθούν απ’ αυτόν και προσπαθεί να μας απομακρύνει από την Εκκλησία και τη Θεία Ευχαριστία. Ο Κύριος, ποτέ να μην το ξεχνούμε, κατά την ώρα της Θείας Λατρείας είναι παρών και μας ευλογεί. Βρίσκεται εδώ και ευλογεί εμάς και τα σπίτια μας. Και επειδή ο Κύριος που γεννάται σε λίγες μέρες, καθότι σε λίγες μέρες εορτάζουμε τα Χριστούγεννα, την εορτή της Γεννήσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, θέλει να γεννηθεί και μέσα στις καρδιές μας, είμαι αναγκασμένος να κάνω ένα ερώτημα: Σε ποιες ψυχές θα γεννηθεί; Ασφαλώς σ’ αυτές που έχουν αγάπη, αληθινή και ανιδιοτελή αγάπη. Αγάπη προς όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου. Και υπάρχουν πολλοί άνθρωποι πτωχοί, δυστυχείς και ρακένδυτοι. Γι’ αυτό και η αγία μας Εκκλησία, κάθε χρόνο τέτοιο καιρό διεξάγει έρανο αγάπης. Και ο έρανος αυτός είναι ημέρα αγάπης. Σε κάθε ενορία της πατρίδος μας γίνεται ο έρανος αυτός. Όταν γίνεται τούτος ο έρανος περνά ο ίδιος ο Χριστός και ζητά βοήθεια για τους πτωχούς και ενδεείς ανθρώπους. Μην κλείσετε την πόρτα του σπιτιού σας και της ψυχής σας αλλά ανοίξτε τα και δώστε άλλοτε μεν από το περίσσευμα και άλλοτε από το υστέρημά σας. Αλλά θα μου πείτε: υπάρχουν σήμερα πτωχοί; Αν έχουμε μάτια θα τους δούμε. Μπορεί εδώ στην ενορία μας να μην υπάρχουν-που υπάρχουν- σίγουρα όμως υπάρχουν κάπου αλλού. Αν θέλουμε-και πρέπει να θέλουμε-να γεννηθεί μέσα μας ο Χριστός να δείξουμε την αγάπη που μας ζητά ο Χριστός. Αδελφοί μου! Δεν πρέπει να μοιάσουμε στους ανθρώπους της παραβολής που αρνήθηκαν την πρόσκληση του κυρίου τους. Αυτοί έλεγαν «έχε με παρητημένον», εμείς να πούμε στον Κύριο ένα ολόθυμο ναι. Ο Κύριος, λέει στην Αποκάλυψη ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος,«έρχομαι ταχύ», έρχομαι γρήγορα. Κι εμείς να λέμε στον Κύριο ότι ερχόμαστε με κάθε προθυμία στην Εκκλησία για να μετάσχουμε στο Μέγα Δείπνο, που Αυτός, ο Χριστός, στρώνει για μας. Ερχόμαστε για να πάρουμε την ευλογία που μόνο Αυτός μπορεί να μας προσφέρει. Και να ερχόμαστε κάθε Κυριακή γιατί έτσι μόνο, μετέχοντας δηλαδή στο Δείπνο της Θείας Ευχαριστίας, μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα γίνουμε συνδαιτημόνες του Ουρανίου Μεγάλου Δείπνου. Γιατί πράγματι! Όπως λέει ο άγιος Ιωάννης ο Καβάσιλας, όχι μόνο εδώ, αλλά πολύ περισσότερο στον ουρανό θα ευχαριστιόμαστε στο Δείπνο της Βασιλείας των Ουρανών. Αμήν! γάλου Δείπνου