ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ;
ΜΕΡΙΚΟΙ διερωτώνται και λένε: είναι δυνατό εκείνα που θεωρούνταν ως φως του κόσμου πριν από δύο και πλέον χιλιάδες χρόνια, ν’ αποτελεί την ελπίδα και το φως του συγχρόνου ανθρώπου; Γιατί όσον αφορά το σκοτάδι από την εποχή της ενανθρωπήσεως του Κυρίου μέχρι σήμερα μεσολάβησε μία τεράστια μεταβολή.
Ποτέ δεν υπήρξε τόση γνώση όση σήμερα.
Τόση πρόοδος στα γράμματα, στη λειτουργία σχολείων, στην έκδοση βιβλίων, εντύπων, περιοδικών, ομιλιών, διαλέξεων και πληροφοριών που γίνονται κτήμα της μεγάλης μάζας του λαού από τα Μ.Μ.Ε. Επίσης ποτέ δεν σημειώθηκε τέτοια διάδοση της τέχνης, της μουσικής και των άλλων καλλιτεχνικών θησαυρών όλων των εποχών. Ακόμη σε εκατομμύρια ανέρχονται οι επισκέπτες των Μουσείων και των άλλων αρχαιολογικών χώρων. Ποτέ ο άνθρωπος δεν είχε τόση επάρκεια ειδήσεων όσο σήμερα σ’ ολόκληρο τον πλανήτη.
Παρ ’όλα αυτά όμως, το σκοτάδι που καταπιέζει τις ψυχές παραμένει. Και σήμερα στις ψυχές μας επικρατεί σκότος βαθύ και καταθλιπτικό. Τι νόημα έχουν όσα συμβαίνουν γύρω μας; Και εκτός από αυτά υπάρχει και η σκιά της απειλής μιας παγκόσμιας οικονομικής και κοινωνικής κατάρρευσης. Τι θα γίνει αύριο;
Βέβαια πολλοί θα διερωτώνται μήπως λησμονήσαμε το « ο λαός ο καθήμενος εν σκότει είδε φως μέγα» και ότι «τοις καθημένοις εν χώρα και σκιά θανάτου, φως ανέτειλεν αυτοίς;» Ή μήπως κάποιοι άλλοι θα διαλογίζονται, ότι το φως του Χριστού δεν προορίζεται για την σημερινή εποχή ή ακόμη περισσότερο παραθεωρούνται τα εκατομμύρια των πιστών του . Πιθανόν όλοι αυτοί να μη θυμούνται και να υποτιμούν το γεγονός, ότι η ορθόδοξη Εκκλησία παραμένει στους αιώνες «ο στύλος και το εδραίωμα της αληθείας».
Να είναι βέβαιοι όλοι, ότι τίποτε απ’ αυτά δεν παραθεωρούνται. Αν κάποιος λησμονεί κάτι ή όλα μαζί αυτοί δεν είμαστε εμείς. Διότι αν για λίγο παρασιωπήσαμε το φως του Χριστού, το κάναμε για να δείξουμε πόσο θα ήταν το σκοτάδι και πόσο περισσότερη η αποπνικτική θα ήταν η κατάσταση, αν δεν υπήρχε το Φως του Ιησού Χριστού. Το οποίο αποδεικνύεται ότι είναι « Φως μέγα».
Μπορεί ακόμη κάποιοι να ρωτήσουν: καλά, εσείς πιστεύετε ακόμη και σήμερα, ότι ο Χριστός και ο λόγος Του εξακολουθεί να είναι το « ευαγγέλιο», το χαρμόσυνο μήνυμα και το μοναδικό Φως;
Οπωσδήποτε ναι. Γιατί;
Διότι αυτό έχει αποδειχθεί και πειραματικά κατά την αρχαία αλλά και κατά τη σύγχρονη εποχή. Εκεί όπου έστω και για λίγο κατόρθωσαν να ξεριζώσουν τη χριστιανική πίστη και να ποδοπατηθούν οι χριστιανικές αρχές, εκεί η κοινωνία έγινε ζούγκλα.
Στην προκειμένη περίπτωση μια ένσταση μπορούσε να φαινόταν εύλογη : Πως γίνεται, αφού ο Χριστός λέτε πως είναι φως μέγα πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια και είναι για τον άνθρωπο χαρμόσυνο μήνυμα, πως φθάσαμε στο σημερινό κατάντημα; Γιατί ο Χριστός δεν έκανε τους ανθρώπους και τις κοινωνίες και την ανθρωπότητα ευτυχισμένους;
Η ένσταση αυτή φαίνεται εύλογη και δικαιολογημένη τουλάχιστον σε ό, τι αναφέρεται στους σημερινούς ανθρώπους ως σύνολο και όχι ως μεμονωμένα άτομα. Γιατί εύλογα διερωτάται κανείς, γιατί τόσες χιλιάδες χρόνια ο Χριστός δεν θεράπευσε την αρρωστημένη ανθρωπότητα;
Η απάντηση είναι πολύ απλή. Για τον ίδιο λόγο που τα φάρμακα δεν θεραπεύουν τους αρρώστιες για τις οποίες συνταγογραφούνται, αν δεν τα χρησιμοποιήσουν οι ασθενείς και μάλιστα αν δεν πάρουν την προβλεπόμενη δόση. Με τον χριστιανισμό όμως έχουμε απαίτηση να επιδράσει ευεργετικά είτε χωρίς να τον εφαρμόζουμε στη ζωή μας είτε αντ’ αυτού χρησιμοποιούμε υποκατάστατα δικής μας έμπνευσης.
` Αλά ας διατυπώσουμε κι’ εμείς με τη σειρά μας.
-Πότε και πού χρησιμοποιήθηκε η χριστιανική αγάπη και δεν ωφέλησε;
- Που και πότε η χριστιανική αγάπη, όπως την δίδαξε ο Χριστός, εφαρμόσθηκε και δεν έκανε θαύματα;
Θα είχαμε το δικαίωμα να θεωρούμε το « φως του κόσμου» ως υπεύθυνο του σημερινού χάους, αν εφαρμόζαμε όχι όλες , τουλάχιστον τις σπουδαιότερες εντολές Του, και εξακολουθούμε να υποφέρουμε όπως συμβαίνει σήμερα;
Και όταν λέμε « να εφαρμόσουμε» να νοούμε την εφαρμογή τους όχι ως εξαίρεση ή μερική, αλλά συνεχή κανόνα.
Αλλά πότε θεωρήσαμε τους άλλους ως πραγματικούς αδελφούς μας; Πότε εκτιμήσαμε τα πνευματικά αγαθά ανώτερα από τα υλικά; Πότε αγαπήσαμε τον πλησίον μας όπως τον εαυτό μας; Πότε μοιραστήκαμε τη χαρά ή τη λύπη μας; ή με τι ν ‘αντικαταστήσει κανείς την τιμή που δίνει ο χριστιανισμός στην εικόνα του ανθρώπου;
Δεν γνωρίζουμε τι θα ήταν. Εκείνο όμως στο οποίο θα συμφωνούμε όλοι, ότι ήταν δυνατόν να αντικαταστήσει και τις υπόλοιπες χριστιανικές αρχές. Σ’ ένα όμως θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε όλοι: στο ότι από πειραματισμούς έχουμε χορτάσει, έχουμε πλέον κουραστεί. Και ως άτομα και ως κοινωνία, όλοι έχουμε ανάγκη από φως, από « φως μέγα» και η ανθρωπότητα άλλο τέτοιο φως εκτός του Ιησού Χριστού, ουδέποτε διέθετε, ούτε και σήμερα διαθέτει. Το μόνο που μπορεί κανείς να ευχηθεί, είναι να χρησιμοποιήσουμε όλοι αυτό το Φως, γιατί τότε θα έχουμε κάνει ένα βήμα προς τη Βασιλεία του Θεού.
π.Γ.Στ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά