Ανάγκη να αποκατασταθεί άμεσα το τρωθέν κύρος της Δικαιοσύνης

του Σπύρου Μπαζίνα

Μετά τη γενική κατακραυγή και ιδίως τις επίσημες δηλώσεις της Ιεράς Κοινότητος του Αγίου Όρους και της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου, Μητροπολιτών του Οικουμενικού Πατριαρχείου, του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, του Πατριαρχείου Μόσχας και Πασών των Ρωσιών της Εκκλησίας της Κύπρου, του Μακαριότατου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πλειάδας Μητροπολιτών της Εκκλησίας της Ελλάδος, και τόσων άλλων επωνύμων πολιτών, κομμάτων, όπως του ΛΑ.Ο.Σ., και οργανισμών ακόμη και από το εξωτερικό, όπως το Ίδρυμα Αγίου Ανδρέα, γίνεται σαφές ότι η μη δυναμένη να αιτιολογηθεί απόφαση του Συμβουλίου Εφετών που διατάσσει την προφυλάκιση του Πανοσιολογιότατου Αρχιμανδρίτη κ. Εφραίμ, Καθηγουμένου της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου, πλήττει καίρια την εμπιστοσύνη του Λαού στη Δικαιοσύνη και θίγει βάναυσα το κύρος της Δικαιοσύνης και των λειτουργών της.



Το ένταλμα φέρεται να αναφέρει ότι η προσωρινή κράτηση διατάσσεται προκειμένου να αποφευχθεί η εκ μέρους του κατηγορουμένου τέλεση νέων αξιοποίνων πράξεων. Ως περιστατικά της προηγουμένης ζωής αυτού ή ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της πράξεως που στηρίζουν αυτή την κρίση το ένταλμα μνημονεύει: (α) την εκμετάλλευση της ιδιότητος του ως καθηγουμένου αγιορειτικής μονής παγκοσμίας ακτινοβολίας ώστε να επηρεάσει πολιτικά πρόσωπα και κρατικούς λειτουργούς, (β) την επανειλημμένη τέλεση πράξεων, οι οποίες είναι αντίθετες προς το μοναχικό πολίτευμα και την πνευματική αποστολή του, και (γ) την πρόκληση ιδιαιτέρως μεγάλης ζημίας στην δημόσια περιουσία.

Ερωτάται: δικαιολογούν τα στοιχεία αυτά το έσχατο μέτρο της προφυλάκισης και την ουσιαστική (και παράνομη) κατάργηση του τεκμηρίου της αθωότητας;

Ειδικότερα, ερωτάται: (α) βάσει ποιου νόμου έγινε ο επηρεασμός πολιτικών προσώπων (ακόμη κι αν δεν έχει παράνομο αποτέλεσμα, πράγμα που μένει να αποδειχτεί) ποινικό αδίκημα; (β) βάσει ποιου νόμου ανέλαβαν τα ποινικά δικαστήρια την δικαιοδοσία του επισκόπου του Αγίου Όρους, δηλαδή του Οικουμενικού Πατριάρχου, και ελέγχουν ποινικά μοναχούς για παραβίαση του μοναχικού πολιτεύματος και της πνευματικής αποστολής του; και (γ) βάσει ποιου νόμου η διαδικασίας το ουσιαστικό ζητούμενο της δίκης, η ζημία του δημοσίου, θεωρείται δεδομένο προτού καν κριθεί από το αρμόδιο δικαστήριο;

Η αιτιολογία δεν είναι απλά πλήρως νόμω αβάσιμη, αλλά στερείται πάσης σοβαρότητος. Έτσι, δίνει την εντύπωση ότι είναι αποτέλεσμα πολιτικού επηρεασμού και πλήττει το κύρος της δικαιοσύνης στο σύνολο της. Ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου είναι ο μόνος που έχει δικαίωμα να ασκήσει ένδικο μέσο κατά του βουλεύματος που αίρει τη διαφωνία μεταξύ Ανακριτή και Εισαγγελέα για την προφυλάκιση, ασκώντας αναίρεση. Ελπίζω να ασκήσει αυτό το δικαίωμα και έτσι να δώσει την ευκαιρία στον Άρειο Πάγο να περισώσει το κύρος της Δικαιοσύνης, κρίνοντας αιτιολογημένα αν πληρούνται οι προϋποθέσεις για την προφυλάκιση, δηλαδή αν ο κατηγορούμενος ιερομόναχος είναι αγνώστου διαμονής, ύποπτος φυγής η τέλεσης άλλων αδικημάτων, και αν η παραπάνω αιτιολογία είναι επαρκής.

Η σύνδεση, που εσφαλμένα γίνεται σε μερίδα του τύπου, ανάμεσα στην προφυλάκιση και στην ουσία της υπόθεσης, δηλαδή αν υπάρχουν η όχι βάσιμες ενδείξεις ενοχής η στην βαρύτητα των πράξεων που αποδίδονται στον κατηγορούμενο είναι (ανεξαρτήτως προθέσεων) παραπλανητική. Η ουσία της υπόθεσης δεν έχει σχέση με την προφυλάκιση και σε κάθε περίπτωση ισχύει το τεκμήριο αθωότητας του κατηγορουμένου, που προστατεύεται από τον νόμο, το Σύνταγμα και διεθνείς συνθήκες που αφορούν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Με τον τρόπο αυτό η ηγεσία της Δικαιοσύνης μπορεί να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη του Λαού στην Δικαιοσύνη και το τρωθέν κύρος της Δικαιοσύνης και των λειτουργών της, έτσι ώστε ο απλός άνθρωπος να πιστεύει και πάλι ότι «υπάρχουν δικασταί εν Αθήναις» και να σέβεται την έννομη τάξη, προϋπόθεση εκ των ων ου άνευ για την ανόρθωση της Χώρας.

Πηγή: http://www.tovima.gr/opinions/useropinions/article/?aid=437071