Οι θυσίες που μας ζητάει ο Χριστός του αρχιμ. Αθανάσιου Σιαμάκη

Ποιός από τους σημερινούς μειοδότες

πατριάρχες και αρχιεπισκόπους

και τους παρατρεχάμενους Θεολόγους

μπορεί να πή:

ΠΙΣΤΕΥΩ

ΟΤΙ ΠΙΣΤΕΥΕΙ

Ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ;

18 Ιαν Αθαν Εβ 13,7-16



Οι θυσίες που μας ζητάει ο Χριστός



του αρχιμ. Αθανάσιου Σιαμάκη



Η ομιλία αυτή γράφεται με αφορμή τη γιορτή του 
μεγάλου Αθανασίου. Επειδή ο μέγας Αθανάσιος 
ήταν ιεράρχης, η αποστολική περικοπή που 
όρισε η εκκλησία να διαβάζεται κατ’ αυτήν 
αναφέρεται στον Ιουδαίο αρχιερέα, που ήταν 
τύπος του μεγάλου αρχιερέως Κυρίου ημών
 Ιησού Χριστού, για να φέρουμε συνειρμικά 
στη μνήμη μας τον τιμώμενο αρχιερέα Αθανάσιο,
 μεγάλο άνδρα της θείας οικονομίας, στύλο
 γενόμενο της Ορθοδοξίας. Περιττό να πούμε 
ότι η ίδια περικοπή μπορεί να διαβάζεται και
 σε κάθε γιορτή ιεράρχου.
Η περικοπή μας ανήκει στο τελευταίο μέρος της
 προς Εβραίους επιστολής, στο οποίο ο απόστολος
 Παύλος κάνει ηθικές προτροπές. Ειδικότερα τονίζει 
τις υποχρεώσεις που έχουν οι Χριστιανοί προς την
 εκκλησία και προς τους επισκόπους και 
πρεσβυτέρους, ανθρώπους που έχουν επιφορτισθεί 
με καθήκοντα ποιμαντορίας, και λέει.
Να μην ξεχνάτε ποτέ τις συμβουλές τη διδασκαλία και 
το άγιο παράδειγμα των ανθρώπων που είχαν και έχουν 
την πνευματική ηγεσία και ευθύνη, δηλαδή τους 
αποστόλους και διδασκάλους που σας κήρυξαν το λόγο
 του Θεού και με το κήρυγμά τους ίδρυσαν την εκκλησία
 και σας κάλεσαν σ’ αυτήν κι εσάς. Να θυμάστε και να 
μελετάτε στη μνήμη σας το μαρτυρικό τέλος τους, 
όπως λ.χ. το μαρτυρικό τέλος του πρωτομάρτυρος
 Στεφάνου, που μαρτύρησε με λιθοβολισμό, του 
Ιακώβου, αδελφού του ευαγγελιστού Ιωάννου και 
αποστόλου, που αποκεφαλίστηκε με μαχαίρι από 
τον Αγρίππα τον εγγονό του Ηρώδου του σφαγέως
 των νηπίων, του άλλου επίσης Ιακώβου, του 
αδελφοθέου και πρώτου επισκόπου Ιεροσολύμων,
 που και αυτός υπέστη μαρτυρικό θάνατο, και άλλων
 πολλών, και να τους μιμείσθε στην πίστη.
Ο Ιησούς Χριστός που ενέπνευσε αυτούς τους 
πνευματικούς προϊσταμένους σας και τους στήριξε 
κατά την ώρα του μαρτυρίου, θα εμπνέει και θα στηρίζει
 κι εσάς. Διότι ο Ιησούς Χριστός είναι πάντοτε ο ίδιος,
 αγήραστος και αιώνιος και στο παρελθόν και στο παρόν 
και στο μέλλον και σ’ όλους τους αιώνες. Δεν αλλάζει ποτέ
 η βουλή του και η αγάπη του προς τους ανθρώπους, 
σ’ όποια εποχή κι αν ζουν. Και δεν παύει να είναι δίπλα
 τους έτοιμος για βοήθεια.
Δεθείτε γερά πάνω του και μείνετε τόσο σταθεροί 
απέναντί του όσο σταθερός είναι αυτός απέναντί σας.
 Μη φανατίζεσθε και παρασύρεσθε απ’ εδώ και απ’ εκεί
 από διδασκαλίες που είναι αλλιώτικες και ξένες προς τη
 διδασκαλία του Χριστού, που σας δίδαξαν οι πνευματικοί 
σας προϊστάμενοι. Διότι είναι καλό να στερεώνεται η καρδιά 
σας στην πίστη. Και η σταθεροποιητική της δύναμη να 
είναι η χάρη του Θεού. Μην έχετε εμπιστοσύνη στις
 διακρίσεις των φαγητών που κάνουν οι ιουδαΐζοντες, 
από την οποία δεν ωφελήθηκαν στη διαγωγή τους 
ούτε οι ίδιοι.
Και αφού ο Απόστολος ανασκεύασε τα σχετικά 
με τις ανούσιες παρατηρήσεις και αποχές από τις 
τροφές, που τηρούσαν οι ιουδαΐζοντες, μπαίνει στο
 άλλο θέμα, το θέμα των θυσιών, και με την
 πρωτότυπη θυσία του Χριστού ανασκευάζει τις 
τυπικές θυσίες του ιουδαϊσμού. Και λέει.
Εμείς οι Χριστιανοί, δόξα στο Θεό, έχουμε 
ασύγκριτα ανώτερο θυσιαστήριο και θύμα 
τον ίδιο τον Χριστό, που προσφέρει εθελοντικά 
το σώμα του και το αίμα του, και μετέχουμε
 σ’ αυτό με την αγία μετάληψη.


Απ’ αυτό το θυσιαστήριο δεν έχουν δικαίωμα
 να φάνε αυτοί που λατρεύουν το Θεό στη σκηνή
 του μαρτυρίου αρχιερείς και ιερείς. Πρέπει να
 σας πω ότι συχνά δεν είχαν δικαίωμα να φάνε
 ούτε από τις δικές τους ζωοθυσίες, που ήταν 
προτύπωση της θυσίας του Χριστού. Λόγου 
χάριν, όπως ορίζει ο νόμος, τα σώματα των 
ζώων εκείνων, που με το αίμα τους ο αρχιερέας
 ράντιζε τα άγια των αγίων, δεν τρώγονταν από
 τους αρχιερείς, αλλά καίγονταν εξολοκλήρου έξω
 από το στρατόπεδό τους και μεταβάλλονταν σε
 στάχτη. Γι’ αυτό και ο Ιησούς Χριστός, προσφέροντας
 θυσία το δικό του αίμα, έπαθε πάνω στο σταυρό έξω
 από τη πύλη της Ιερουσαλήμ, στον γνωστό μας κρανίου
 τόπον.


Πόση ντροπή υπέμεινε ο διωγμένος έξω από την πόλη
 Ιησούς τότε από τους σταυρωτάς του και τους περαστικούς! 
Αν θέλουμε κι εμείς να είμαστε πιστοί ακόλουθοί του, ας βγούμε
 έξω από το στρατόπεδο σαν ανεπιθύμητοι και εξόριστοι από
 τον κόσμο και τις αιρέσεις. Είναι ευκαιρία να κόψουμε κάθε 
σχέση με το εμπαθές και αμαρτωλό σύστημα του ιουδαϊσμού,
 κι ας μας ονειδίσουν κι εμάς επειδή πιστεύουμε στο Χριστό. 
Τιμή μας να δεχτούμε τις βρισιές για το όνομά του, όπως 
κι εκείνος δέχτηκε όλη την περιφρόνηση για τις αμαρτίες μας. 
Ο διωγμός και τα παθήματα και η διαπόμπευση και η αρπαγή 
των υπαρχόντων σας που δεχτήκατε για την πίστη σας στο
 Χριστό, σας έκανε συμμέτοχους με όσους καταδιώκονταν
 και ζούσαν στις θλίψεις και στους κατατρεγμούς. 
Και μην ξεχνάτε ότι στην παρούσα κατάσταση όλα 
είναι πρόσκαιρα και προσωρινά. Εδώ δεν έχουμε 
μόνιμη και σταθερή πόλη, αλλά με λαχτάρα ζητούμε 
την πόλη, στην οποία θα μας εγκαταστήσει στο 
μέλλον για πάντα ο Θεός, την άνω Ιερουσαλήμ.


Δια μέσου λοιπόν του αρχιερέως μας Ιησού Χριστού
 ας προσφέρουμε θυσία δοξολογίας και ευχαριστίας
 στο Θεό ασταμάτητα. Όχι βέβαια θυσίες ζώων και
 αιμάτων, αλλά θυσία που σαν καρπός ζέουσας 
ευγνωμοσύνης θα βγαίνει από τα χείλη μας, που
 θα δοξολογούν το άγιο όνομά του. Σας παρακαλώ
 επίσης να μην ξεχνάτε και ένα άλλο είδος θυσίας 
αρεστής στο Θεό. Και αυτή δεν είναι άλλη από τη 
φιλανθρωπία και τα καλά έργα προς τους άλλους,
 καθώς και τη συμμετοχή στον πόνο και στις 
ανάγκες τους. Επαναλαμβάνω σε τέτοιες θυσίες 
αρέσκεται ο Θεός, κι όχι σε θυσίες ζώων και αιμάτων.
Μεγάλα μηνύματα εκπέμπει ο Απόστολος. Μηνύματα 
που εμπνέουν θάρρος και απαιτούν θυσίες. Το θάρρος
 να τον ακολουθούμε, έστω κι αν αυτό μας κοστίζει
 ειρωνείες εμπαιγμούς και θυσίες υπέρ των αδυνάτων
 και απόρων. Αυτά υπέστη αυτός για μας, αυτά υπέστη
 και ο μέγας Αθανάσιος για το ποίμνιό του, αυτά θέλει να
 του προσφέρουμε κι εμείς, των αναλογιών τηρουμένων.
 Σ’ αυτά κρύβεται η αληθινή και αιώνια ευτυχία.