Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης, Πορεία δίχως όραμα

πηγή

ΠΟΡΕΙΑ ΔΙΧΩΣ ΟΡΑΜΑ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

ΟΙ ΣΥΝΔΕΔΕΜΕΝΟΙ μὲ τὴν Ἐκκλησία χριστιανοὶ εἶναι γνῶστες προσώπων καὶ πραγμάτων καὶ συχνὰ περιγράφουν σκανδαλώδεις καταστάσεις μὲ πρωταγωνιστὲς Μητροπολίτες καὶ κληρικούς. Εἶναι βαθιὰ πικραμένοι, γιατὶ ἔχουν σταθεροποιήσει μέσα τους τὴν ἄποψη ὅτι τίποτα δὲν μπορεῖ νὰ διορθωθεῖ στὴν Ἐκκλησία. Καὶ ἔχουν δίκαιο, ἀφοῦ πρωτεύοντα ρόλο στὴν Ἐκκλησία ἔχουν οἱ ἀνάξιοι κληρικοί, ἐνῶ οἱ θεοφοβούμενοι βρίσκονται στὸ περιθώριο, ἂν δὲν διώκονται κιόλας. Τὸ θλιβερὸ αὐτὸ φαινόμενο παρατηρεῖται σὲ περιοχὲς ὅπου οἱ Μητροπολίτες ἔχουν κοσμικὸ φρόνημα καὶ πνεῦμα ἐκσυγχρονισμοῦ...

Δυστυχῶς, ὑπάρχουν πολλοὶ τέτοιοι, καὶ τὸ πιὸ ἀνησυχητικὸ εἶναι ὅτι ἀνήκουν στοὺς νεώτερους τῆς Ἐκκλησίας, κάτι ποὺ δὲν μᾶς ἐπιτρέπει νὰ ἐλπίζουμε σὲ ἕνα καλύτερο μέλλον.

Ἴσως κάποιος θὰ μοῦ ζητοῦσε νὰ γίνω πιὸ συγκεκριμένος, γιὰ νὰ μὴ διασύρονται καὶ οἱ ἄξιοι Μητροπολίτες. Ἀπαντῶ ὅτι ὁ σκοπὸς δὲν εἶναι νὰ ἀναφέρω ὀνόματα καὶ νὰ δημιουργήσω ἐντυπώσεις. Κάτι τέτοιο εἶναι ἀνωφελὲς καὶ ἁμαρτωλό. Τὸ κοσμικὸ πνεῦμα, τὴν ἀντιπαραδοσιακὴ νοοτροπία καὶ τὴ χαλάρωση τοῦ ἤθους ἐλέγχω. Ἐὰν ὅμως ἕνας ἐπιμένει νὰ μάθει κάτι περισσότερο, ἂς ξεφυλλίσει κάποιο ἀπὸ τὰ πολυσέλιδα καὶ ἔγχρωμα περιοδικά, ποὺ κυκλοφοροῦν μερικὲς Μητροπόλεις. Ἐκεῖ θὰ δεῖ ποιοὶ συμμετέχουν σὲ πανηγύρεις, ὀνομαστήρια (κάπου διάβασα τὴ φράση ≪ὀνοματικὴ ἑορτὴ τοῦ Σεβασμιωτάτου≫) καὶ διάφορες ἀσήμαντες ἐπετείους. Εἶναι πάντα τὰ ἴδια πρόσωπα, τὰ ὁποῖα, ἀλίμονο, διανύουν ἑκατοντάδες χιλιόμετρα, γιὰ νὰ παραστοῦν σὲ ἐκδηλώσεις –καλεσμένα φυσικὰ ἀπὸ τοὺς οἰκείους Μητροπολίτες–, νὰ εὐφρανθοῦν καὶ νὰ ἀπολαύσουν τὸ δεσποτιλίκι τους. Μερικοὶ μάλιστα χρησιμοποιοῦν καὶ ἰδιωτικὰ ἑλικόπτερα, γιατὶ δὲν ἐξηγεῖται διαφορετικὰ πῶς σὲ λίγη ὥρα ἀπὸ ἕνα νησὶ τῶν Κυκλάδων βρίσκονται σὲ κάποιο ἄλλο τοῦ Ἰονίου. Καὶ θαλασσοπούλια νὰ ἦταν, δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ φτάσουν τόσο γρήγορα.

Ἡ παρουσία πολλῶν Μητροπολιτῶν σὲ διάφορες πανηγύρεις καὶ ἐκδηλώσεις μόνο σκανδαλισμὸ προκαλεῖ στοὺς πιστούς. Δὲν καταλαβαίνουν ὅμως οἱ πνευματικοί μας πατέρες ὅτι μὲ τὴν τακτικὴ αὐτὴ ὁ κόσμος ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, γιατὶ τοὺς βλέπει ἀμέτοχους στὶς ἀνάγκες, ποὺ ἀντιμετωπίζει. Δὲν θέλει νὰ βλέπει Μητροπολίτες νὰ τιμοῦν ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους καὶ νὰ ≪εὐφραίνονται καθ᾽ ἡμέραν λαμπρῶς≫. Τονίζω τὸ ≪καθ᾽ ἡμέραν≫, γιατὶ πράγματι κάθε ἡμέρα κάπου βρίσκονται.

Τὸ φαινόμενο δὲν πρόκειται νὰ ἐκλείψει, ὅσο ὑπάρχει τὸ κοσμικὸ φρόνημα καὶ λείπει ἡ πνευματικὴ ζωή. Εἶναι ἀδιανόητο οἱ Μητροπολίτες νὰ θεωροῦν ὅτι ἀρχιερωσύνη σημαίνει χρυσοποίκιλτα ἄμφια, ἀβραμιαῖες φιλοξενίες, κοινωνικὲς σχέσεις, ξύλινοι λόγοι καὶ χαλαρὸ ἦθος.Δυστυχῶς, τὸ πιάτο εἶναι ρηχὸ ἢ καλύτερα τὸ ὡραῖο καὶ ἀπαστράπτον δοχεῖο εἶναι δίχως πυθμένα καὶ δὲν κρατάει τίποτα μέσα. ≪Καὶ τώρα τί πρέπει νὰ γίνει;≫, θὰ μὲ ρωτήσει κάποιος ἀδελφός, ποὺ συμφωνεῖ μαζί μου. Θὰ τοῦ ἀπαντήσω ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ γίνει τίποτα. Λείπουν καὶ οἱ προϋποθέσεις καὶ ἡ θέληση. Ὅταν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος δὲν ἔχει ὅραμα, ὅταν σιωπᾶ ἐκεῖ ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ κραυγάζει, ὅταν συμπλέει μὲ τὴν κοσμικὴ ἐξουσία, ὅταν ἔγνοιά του εἶναι νὰ ἐκλέγονται Ἐπίσκοποι οἱ δικοί του ἄνθρωποι –ὅπως συνέβη μὲ τὸν πρωτοσύγκελλό του πρόσφατα, ἀδιαφορώντας γιὰ τὸ νεαρὸν τῆς ἡλικίας του καὶ προτοῦ καλὰ – καλὰ στεγνώσει ἡ μελάνη, μὲ τὴν ὁποία γράφτηκε τὸ ὄνομά του στὸν πρὸς ἀρχιερατείαν κατάλογο τῶν ὑποψηφίων. Ὅταν στερεοτύπως δηλώνει ὅτι ἀπὸ τὴν ἀξιοποίηση τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας θὰ προκύψουν πολλὰ χρήματα, τὰ ὁποῖα θὰ ἐπιστρέψουν στὸν λαό, ἐνῶ εἶναι γνωστὸ ὅτι τέτοια χρήματα, τουλάχιστον ἐπὶ τῶν ἡμερῶν του, ποτὲ δὲν θὰ εἰσπραχθοῦν.

Μὲ πικρία διαπιστώνω ὅτι τίποτα δὲν γίνεται στὴν Ἐκκλησία μας. Ὅλα μένουν στάσιμα. Δὲν βλέπω κάτι, δὲν ἀκούω κάτι, δὲν μπορῶ νὰ χαρῶ γιὰ κάτι. Ἔχασα τὴν ἐλπίδα μου στοὺς ἀνθρώπους. Ἐλπίζω ὅμως στὸ Θεὸ ὅτι τὰ πράγματα θὰ ἀλλάξουν πρὸς τὸ καλύτερο, μὲ ἄλλους φυσικὰ πρωταγωνιστές.

πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 20/1/2012