Η γκρίνια φέρνει γκρίνια και η κακομοιριά φέρνει κακομοιριά

Η γκρίνια φέρνει γκρίνια και η κακομοιριά φέρνει κακομοιριά.

-Θέλω να πω ότι, αν δεν αναγνωρίζουμε τις ευλογίες που μας δίνει ο Θεός

 και γκρινιάζουμε, έρχονται οι δοκιμασίες και μαζευόμαστε κουβάρι. Όχι, 

αλήθεια σας λέω, όποιος έχει αυτό ...το τυπικό , την συνήθεια της γκρίνιας,

 να ξέρη ότι θα του έρθη σκαμπιλάκι από τον Θεό, για να ξοφλήση 

τουλάχιστον λίγο σ' αυτήν την ζωή. Και αν δεν του έρθη σκαμπιλάκι ,

 αυτό θα είναι χειρότερο, γιατί τότε θα τα πληρώση όλα μια και

 καλή στην άλλη ζωή.
-Δηλαδή , Γέροντα, η γκρίνια μπορεί να είναι συνήθεια;
-Γίνεται συνήθεια, γιατί η γκρίνια φέρνει γκρίνια και η κακομοιριά

 φέρνει κακομοιριά. Όποιος σπέρνει κακομοιριά, θερίζει κακομοιριά

 και αποθηκεύει άγχος. Ενώ , όποιος σπέρνει δοξολογία, δέχεται 

την θεϊκή χαρά και την αιώνια ευλογία. Ο γκρινιάρης, όσες ευλογίες 

κι αν του δώση ο Θεός, δεν τις αναγνωρίζει. Γι' αυτό απομακρύνεται

 η Χάρις του Θεού και τον πλησιάζει ο πειρασμός τον κυνηγάει 

συνέχεια ο πειρασμός και του φέρνει όλο αναποδιές, ενώ τον ευγνώμονα

 τον κυνηγάει ο Θεός με τις ευλογίες Του.
Η αχαριστία είναι μεγάλη αμαρτία, την οποία ήλεγξε ο Χριστός.

 «Ουχ οι δέκα εκαθαρίσθησαν; οι δε εννέα πού», είπε στον λεπρό που

επέτρεψε να Τον ευχαριστήση . Ο Χριστός ζήτησε την ευγνωμοσύνη

 από τους δέκα λεπρούς όχι για τον εαυτό Του αλλά για τους ίδιους,

 γιατί η ευγνωμοσύνη εκείνους θα ωφελούσε.
Πηγή το βιβλίο βιβλίο: «ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ» ΓΕΡΟΝΤΟΣ 

ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Ε΄/

ιστολόγιον Τάλαντο