Κυριακή, Μαρτίου 04, 2012

Συναξαριστής 4 Μαρτίου


Ὁ Ἅγιος Γεράσιμος ὁ Ἰορδανίτης

 


Γεννήθηκε ἀπὸ εὐσεβεῖς γονεῖς στὴ Λυκία, τὸν 7ο μετὰ Χριστὸν αἰῶνα. Ὁ σατανάς, ὅμως, τοῦ ἔπαιξε πονηρὸ παιγνίδι. Κατάφερε καὶ τὸν παρέσυρε στὴν αἵρεση τῶν Μονοφυσιτῶν. Ἀλλ᾿ ὁ Θεός, ποὺ γνώριζε τὶς ἀγαθές του προθέσεις, εὐδόκησε νὰ λάμψει στὸ πνεῦμα του ἡ ἀλήθεια.

Ὅταν κάποτε ἐπισκέφθηκε τὸν Ἅγιο Εὐθύμιο, ποὺ ἦταν βαθὺς γνώστης τῶν Γραφῶν, καὶ τὸν ἄκουσε μὲ ταπεινὸ φρόνημα, κατάφερε καὶ ἀναγνώρισε τὴν ὀρθόδοξη ἀλήθεια. Σὰν χαρακτῆρας, ὁ Γεράσιμος ἦταν πολὺ αὐστηρός με τὸν ἑαυτό του. Ἔτρωγε καὶ κοιμόταν τόσο, ὅσο χρειαζόταν. Ἔλεγε, μάλιστα, ὅτι ὁποῖος θέλει νὰ ζήσει περισσότερο, πρέπει νὰ κοιμᾶται λιγότερο. Ὄχι μόνο διότι ὁ πολὺς ὕπνος κάνει τρυφηλό, ἄρα ἀνίσχυρο στοὺς κόπους τὸ σῶμα, καὶ πολὺ εὐάλωτο στὶς ἀσθένειες, ἀλλὰ καὶ διότι ζωὴ εἶναι κυρίως τὸ μέρος τοῦ χρόνου ποὺ ἔχουμε συνείδηση. Πότε αὐτὸ συμβαίνει; Ὅταν εἴμαστε ξύπνιοι.

Καὶ πρόσθετε: «Εἶπαν οἱ σοφοὶ τὸν ὕπνο ἀδελφὸ τοῦ θανάτου. Θέλεις λοιπὸν νὰ βρίσκεσαι περισσότερα χρόνια στὴ ζωή; Μεῖνε λιγότερες ὧρες στὸ κρεβάτι σου. Διότι αὐτὸ εἶναι ἕνα εἶδος φερέτρου καὶ ἐμποδίζει ἀπὸ τὴν ἐνέργεια, ποὺ εἶναι ἡ θεμελιώδης βάση τῆς ζωῆς».

Ἀργότερα ὁ Γεράσιμος, κοντὰ στὸν Ἰορδάνη, ἵδρυσε κοινοβιακὴ ἀδελφότητα, ὅπου ὅλοι μαζὶ ἦταν μία ψυχὴ καὶ μία καρδιά.

(Νὰ σημειώσουμε ἐδῶ, ὅτι τὰ στοιχεῖα, ἀπὸ τοὺς Συναξαριστές, γιὰ τὸν χρόνο ποὺ ἔζησε ὁ Ἅγιος Γεράσιμος, στεροῦνται ἱστορικῆς βάσεως, διότι ὁ Μέγας Εὐθύμιος μὲ τὸν ὁποῖο συναντήθηκε ὁ Ἅγιος Γεράσιμος, ἔζησε τὸν 5ο αἰῶνα μ.Χ. καὶ ὄχι τὸν 7ο ποὺ ὑποτίθεται ὅτι γεννήθηκε ὁ Ἅγιος Γεράσιμος. Ἑπομένως ὁ χρόνος τῆς ζωῆς τοῦ Ἁγίου Γερασίμου, παρατίθεται ἐδῶ μὲ ἐπιφύλαξη).

 


Ἀπολυτίκιον 
Ἦχος α’. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος.
Τῆς ἐρήμου πολίτης καί ἐν σώματι ἄγγελος, καί θαυματουργός ἀνεδείχθης, θεοφόρε Πατήρ ἡμῶν Γεράσιμε· νηστείᾳ ἀγρυπνίᾳ προσευχῇ, οὐράνια χαρίσματα λαβών, θεραπεύεις τούς νοσοῦντας, καί τάς ψυχάς τῶν πίστει προστρεχόντων σοι. Δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σέ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διά σοῦ πᾶσιν ἰάματα.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον 
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τῆς ἐρήμου οἰκήτωρ, Ἀσκητῶν ἀκροθίνιον, καὶ ἀγγελικῆς πολιτείας ἀναδέδειξαι ἔσοπτρον, τοῦ Πνεύματος τὴ αἴγλη λαμπρυνθεῖς, Γεράσιμε Ὅσιων καλλονὴ διὰ τοῦτο θεραπεύεις διαπαντός, τοὺς πίστει ἐκβοώντας σοι, δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργούντι διὰ σοῦ, πάσιν ἰάματα.

Κοντάκιον 
Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Ὡς ἀστήρ οὐράνιος ἐξανατείλας, ἱερῶς ἐφαίδρυνας, τῶν ἀρετῶν σου τῷ φωτί, τοῦ Ἰορδάνου τήν ἔρημον, Ὅσιε Πάτερ, θεόφρον Γεράσιμε.

Κάθισμα 
Ἦχος α’. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος.
Τὴν κλίμακα τῶν θείων ἀρετῶν διανύσας, πρὸς νοητῆς θεωρίας ἀνελήλυθας ὕψος, καὶ θείων μυστηρίων τοῦ Χριστοῦ, ἐμφάσεις ὑπεδέξω καθαράς, διὰ τοῦτο, θεοφόρε, σὲ εὐσεβῶς τιμῶμεν καὶ βοῶμεν· Δόξα τῷ ἐνισχύσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις τῶν Ἀγγέλων ὁ μιμητής, καὶ τῶν Μοναζόντων, γνώμων θεῖος καὶ ὁδηγός· χαίροις ἀπαθείας, τὸ φωτοφόρον σέλας, Γεράσιμε παμμάκαρ, Ὁσίων καύχημα.

 
Οἱ Ἅγιοι Παῦλος καὶ Ἰουλιανή

Ἔζησαν στὰ χρόνια του αὐτοκράτορα Αὐρηλιανοῦ. Πατρίδα τους ἦταν ἡ Πτολεμαΐδα, καὶ εἶχαν εὐσεβεῖς γονεῖς, ποὺ τοὺς ἀνέθρεψαν μὲ πολλὴ εὐσέβεια καὶ ἔνθερμη ἀφοσίωση πρὸς τὴν στρατευόμενη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Παῦλος, μεγαλύτερος τῆς ἀδελφῆς του Ἰουλιανῆς, ὅταν καταρτίστηκε καλὰ γύρω ἀπὸ τὴν χριστιανικὴ ἀλήθεια, ἐπεδίωκε συναναστροφὲς εἰδωλολατρῶν συνομηλίκων του, μὲ τὴν προοπτικὴ νὰ τοὺς φέρει πρὸς τὸ χριστιανικὸ φῶς.

Τὸ παράδειγμά του ἀκολούθησε καὶ ἡ ἀδελφή του.Ὅταν ὅμως ὁ αὐτοκράτωρ Αὐρηλιανὸς ἦλθε στὴν Πτολεμαΐδα, οἱ ἐκεῖ εἰδωλολάτρες, κατήγγειλαν τοὺς δυὸ χριστιανοὺς ἀδελφούς, ὅτι ἦταν πολὺ θρασεῖς καὶ προσβλητικοὶ ἐναντίον τῶν εἰδώλων. Ὁ αὐτοκράτωρ τοὺς συνέλαβε καὶ τοὺς διέταξε ν᾿ ἀπαρνηθοῦν τὸ Χριστό. Τὰ δυὸ ἀδέλφια ἀπάντησαν, ὅτι ἡ ψυχή τους καὶ ἡ θρησκευτική τους συνείδηση ἀνήκουν στὸ Χριστό, καὶ ὅτι μόνο ἀπ᾿ Αὐτὸν μποροῦσαν νὰ παίρνουν τέτοιου εἴδους διαταγές.

Ἀκολούθησε τότε ἐναντίον τους, σειρὰ ἀνεκδιήγητων σκληρῶν βασανισμῶν. Ὑπέμειναν ὅμως μὲ καταπληκτικὸ θάῤῥος καὶ ἀλύγιστη καρτερία, τόση, ὥστε καὶ αὐτοὶ οἱ δήμιοί τους Κοδρᾶτος, Ἀκάκιος καὶ Στρατόνικος, ἀφοῦ πέταξαν τὰ βασανιστικὰ ὄργανα, ἔπεσαν στὰ πόδια τοὺς ὁμολογώντας τὸ Χριστό. Ὅμως, νέοι δήμιοι ξέσχισαν τὰ σώματα τῶν μαρτύρων μὲ σιδερένια ὄργανα καὶ ἔτσι ἔλαβαν μαρτυρικὸ θάνατο.

(Ἡ μνήμη τους περιττῶς ἐπαναλαμβάνεται τὴν 17η Αὐγούστου καὶ τὴν 27η ἢ 28η Μαΐου ἀπὸ ὁρισμένους Συναξαριστές).

 
Οἱ Ἅγιοι Κοδρᾶτος, Ἀκάκιος καὶ Στρατόνικος

Αὐτοὶ ἦταν δήμιοι στὰ χρόνια του βασιλιᾶ Αὐρηλιανοῦ (270-275). Πίστεψαν στὸν Χριστὸ κατὰ τὸ μαρτύριο τῶν Ἁγίων Παύλου καὶ Ἰουλιανῆς στὴν Πτολεμαΐδα, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἀποκεφαλιστοῦν.

 
Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ἐπίσκοπος Κύπρου

Στὸν Πατμιακὸ κώδικα 266 ἡ μνήμη του συνοδεύεται μὲ αὐτὴ τοῦ Ἀδριανοῦ, καὶ λέγεται ἐπίσκοπος Κωνσταντίας τῆς Κύπρου. Ἴσως καὶ ὁ Ἀδριανὸς αὐτός, ποὺ δὲν μνημονεύεται πουθενὰ ἀλλοῦ, νὰ ἦταν καὶ αὐτὸς ἐπίσκοπος Κύπρου.

Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ἀπεβίωσε εἰρηνικὰ (κατὰ τὸν DeΙ. 5 Μαρτίου).

 
Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ἐπίσκοπος Ἀσσου τῆς Ἀνατολῆς

Καταγόταν ἀπὸ τὴν Μυτιλήνη, ἀπὸ τὸ χωριὸ Ἀκόρνη (1150μ.Χ.), ποῦ βρίσκεται κοντὰ στὴν Ἱερὰ (ἀρχαία πόλη τῆς Λέσβου, ποὺ ἐρείπιά της βρίσκονται στὸ βόρειο ἄκρο τῆς δυτικῆς πλευρᾶς τοῦ στομίου τοῦ κόλπου τῆς Γέρας). Εἶχε γονεῖς εὐσεβεῖς τὸν Γεώργιο καὶ τὴν Μαρία, ποὺ παρακαλοῦσαν τὸν Θεὸ μὲ δάκρυα νὰ τοὺς δώσει παιδί. Ὁ Θεὸς εἰσάκουσε τὶς προσευχές τους καὶ τοὺς ἔδωσε ἕνα ἀγοράκι ποὺ τὸ ὀνόμασαν Γεώργιο (τὸν μετέπειτα Γρηγόριο). Καὶ τὸ μεγάλωναν μὲ μεγάλη ἐπιμέλεια, μαθαίνοντάς του τὰ θεῖα καὶ ἱερὰ γράμματα.

Κατόπιν γιὰ νὰ συμπληρώσει τὶς σπουδές του πῆγε στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου γνωρίστηκε μὲ τὸν Ἱερομόναχο Ἀγάθωνα, ἡγούμενο σ᾿ ἕνα ἀπὸ τὰ μοναστήρια τῆς Ἀνατολῆς. Ἀργότερα ὁ Γρηγόριος πῆγε στὸ μοναστήρι τοῦ Ἀγάθωνα καὶ ἔμεινε κοντά του τρία χρόνια, ἀσκούμενος στὴν ἀρετή. Ἔπειτα ἐπέστρεψε στὴν πατρίδα του καὶ ἀπὸ ἐκεῖ πῆγε γιὰ προσκύνημα στὰ Ἱεροσόλυμα, καὶ προχώρησε στὰ ἡσυχαστήρια τοῦ Ἰορδάνη, ὅπου ἔγινε μοναχὸς καὶ ἀργότερα Ἱερομόναχος.

Μὲ τὶς συστάσεις τοῦ Ἀγάθωνα, ἔγινε ἐπίσκοπός της Ἄσσου τῆς Μυσίας, ποὺ ἀπεῖχε ἕνα χιλιόμετρο ἀπὸ τὴν ἀκτὴ τοῦ Ἀδραμυτηνοῦ κόλπου. Ἐκεῖ ὁ Γρηγόριος ἔδωσε ὅλο του τὸν ἑαυτό, γιὰ τὴν πνευματικὴ ἀναβάθμιση τῆς ἐπισκοπῆς του. Ἀλλ᾿ οἱ κακομαθημένοι καὶ φθονεροὶ πρόκριτοι τῆς πόλης, τὸν ἀνάγκασαν νὰ παραιτηθεῖ. Στὴν ἀρχὴ πῆγε στὴν Τένεδο, ὅπου ἡσύχασε γιὰ ἀρκετὸ καιρὸ σὲ μία Μονή.

Ἀργότερα ἀφοῦ πέρασε ἀπὸ τὴν πατρίδα του, κατέληξε στὸ ὄρος Πρηῶν τῆς Δ. Μικρᾶς Ἀσίας, ὅπου ἵδρυσε ἡσυχαστήριο καὶ κατόπιν ναὸ στὸ ὄνομα τῆς Θεοτόκου. Ἐκεῖ λοιπόν, μὲ μία μικρὴ συνοδεία περνοῦσε τὸν καιρό του μὲ προσευχὴ καὶ λατρεία. Κάποτε- κάποτε κατέβαινε στὶς πόλεις καὶ κήρυττε τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι παρέδωσε τὸ πνεῦμα του στὸν Κύριο ὁ ταπεινόφρων Γρηγόριος.

 

 
Ὁ Ὅσιος Γεράσιμος ἐκ Ρωσίας

 


Ὁ Ὅσιος Γεράσιμος τῆς Βολογκντὰ γεννήθηκε στὴν Ρωσία τὸν 12ο αἰῶνα μ.Χ. Στὴν ἀρχὴ ἀσκήτεψε στὴ μονὴ τοῦ Γκλουσὲν καὶ ἀργότερα στὴ μονὴ τοῦ Γκλινέκ, κοντὰ στὸ Κίεβο. Στὶς 19 Αὐγούστου 1147 ἦλθε στὴν περιοχὴ τῆς Βολογκντά, ὅπου συνέχισε τὸ θεοφιλὴ καὶ ἀσκητικό του βίο.

Ὁ Ὅσιος Γεράσιμος, κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ ἔτος 1178.

 
Ὁ Ἅγιος Δανιὴλ ὁ Πρίγκιπας 
 


Ὁ Ἅγιος Δανιὴλ γεννήθηκε στὴν πόλη τοῦ Βλαντιμὶρ τῆς Ρωσίας τὸ ἔτος 1261. Ἦταν ὁ τέταρτος υἱὸς τοῦ Ἁγίου Ἀλεξάνδρου Νέφσκυ († 30 Αὐγούστου καὶ 23 Νοεμβρίου) καὶ τῆς Βάσσης. Δύο χρόνια μετὰ τὴν γέννησή του ὁ πατέρας του πέθανε. Ὅταν ἀργότερα κοιμήθηκε ἡ μητέρα του Βάσσα, ἀνταφιάσθηκε στὸ ναὸ τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ τῆς μονῆς τοῦ Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου Βλαντιμὶρ καὶ οἱ πιστοὶ τὴν ἀποκαλοῦσαν «δίκαιη».

Ὁ Ἅγιος ἔφθασε στὴ Μόσχα τὸ ἔτος 1272 καὶ ἀμέσως οἰκοδόμησε ναὸ καὶ μονὴ πρὸς τιμὴν τοῦ προστάτου του Ἁγίου Δανιὴλ τοῦ Στυλίτου († 11 Δεκεμβρίου).
Μετὰ ἀπὸ μάχες κατὰ τῶν Τατάρων καὶ ἐσωτερικὲς συγκρούσεις ὁ Ἅγιος Δανιήλ, ἄρρωστος πλέον, ἐκάρη μοναχὸς καὶ ἔλαβε τὸ ἀγγελικὸ σχῆμα στὴ μονὴ τοῦ Δανιήλ. Κοιμήθηκε τὸ ἔτος 1303.

 
Ὁ Ἅγιος Βασίλειος βασιλεὺς Ροστὼβ τῆς Ρωσίας

Ὁ Ἅγιος Βασίλειος γεννήθηκε στὶς 7 Δεκεμβρίου 1209 καὶ ἦταν υἱὸς τοῦ μεγάλου πρίγκιπα τοῦ Ροστὼβ Κωνσταντίνου Βσεβολόντοβιτς καὶ τῆς πριγκίπισσας Ἀγάθης – Ἄννας Μστισλάβοβνα. Μετὰ τὸ θάνατο τοῦ πατέρα του, ἡ μητέρα του εἰσῆλθε σὲ μονὴ καὶ ἔγινε μοναχή. Στὴ μονὴ αὐτὴ κοιμήθηκε στὶς 24 Ἰανουαρίου 1221.

Ὅταν τὸ ἔτος 1216 ὁ πατέρας του, Κωνσταντίνος Βσεβολόντοβιτς, ἔγινε μεγάλος πρίγκιπας τοῦ Βλαδιμίρ, ἀνέθεσε τὰ καθήκοντα διακυβερνήσεως τοῦ Ροστὼβ στὸ μικρὸ πρίγκιπα Βασίλειο, ὁ ὁποῖος ἀνέλαβε τὰ καθήκοντά του μὲ αἰσθήματα δικαιοσύνης καὶ ἀγάπης ἔναντι τοῦ λαοῦ τοῦ Ροστώβ.

Ὅταν, στὶς 2 Φεβρουαρίου 1218, πέθανε ὁ πατέρας τοῦ Ἁγίου, ὁδηγὸς καὶ σύμβουλος τοῦ νεαροῦ πρίγκιπα ἀνέλαβε ὁ θεῖος του Ἅγιος Γεώργιος, πρίγκιπας τοῦ Βλαντιμὶρ († 4 Φεβρουαρίου).

Κατὰ τὸ ἔτος 1219 ἔλαβε μέρος στὴ μάχη ποὺ ἔδωσαν οἱ κάτοικοι τοῦ Βλαντιμὶρ καὶ τῆς Σουζδαλίας κατὰ τῶν Βουλγάρων καὶ στὶς 16 Ἰουνίου 1223 στὴ μάχη κατὰ τῶν Μογγόλων στὸν ποταμὸ Κάλκα, ὅπου οἱ Ρώσοι νικήθηκαν. Ὁ Βασίλειος καὶ οἱ στρατιῶτες του ἐπέστρεψαν στὸ Ροστώβ.

Λίγα χρόνια ἀργότερα ὁ Ἅγιος νυμφεύεται τὴ Μαρία, θυγατέρα τοῦ Ἁγίου Μιχαὴλ τοῦ Τσέρνιγκωφ († 20 Σεπτεμβρίου) καὶ ἀποκτᾶ τὸν πρῶτο του υἱό, τὸν Μπόρις. Ὅμως τὰ σύννεφα ἄρχισαν νὰ σκεπάζουν τὸν οὐρανὸ τῆς Ρωσίας. Ἡ ἀπειλὴ τῶν Τατάρων ἦταν ὁρατή. Τὸ ἔτος 1236 οἱ Τάταροι εἶχαν καταλάβει ἕνα μεγάλο μέρος τῆς Ρωσικῆς γῆς. Ὁ Χάνης τῶν Τατάρων πρότεινε στὸν Ἅγιο Γεώργιο τὸν πρίγκιπα, εἰρήνη. Ἐκεῖνος ὅμως ἀπάντησε: «Μία ἔνδοξη μάχη εἶναι προτιμότερη ἀπὸ μία ἀτιμωτικὴ εἰρήνη». Στὶς 3 Φεβρουαρίου 1238 οἱ Τάταροι κύκλωσαν τὴν πόλη τοῦ Βλαντιμίρ. Οἱ κάτοικοι κατέφυγαν στὴν προστασία τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Ὁ Ἐπίσκοπος Μητροφάνης ἐνδυνάμωνε τοὺς ἀγωνιστές. Ἡ πόλη τελικὰ ἔπεσε στὰ χέρια τῶν ἐχθρῶν στὶς 7 Φεβρουαρίου. Ὁ Ἐπίσκοπος Μητροφάνης πέθανε μαζὶ μὲ χιλιάδες γυναῖκες καὶ παιδιά.

Στὶς 4 Μαρτίου 1238 οἱ Ρώσοι, μὲ ἐπικεφαλῆς τοὺς Ἁγίους Βασίλειο καὶ Γεώργιο, ἔδωσαν τὴν τελικὴ μάχη. Οἱ Τάταροι συνέλαβαν τὸν Ἅγιο Βασίλειο, ὁ ὁποῖος τοὺς εἶπε, ὅπως οἱ Μάρτυρες τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας: «Δὲν μπορεῖτε νὰ μοῦ πάρετε τὴν πίστη στὸν Χριστό». Μετὰ ἀπὸ αὐτὴ τὴν ὁμολογία πίστεως, οἱ βάρβαροι τὸν κρέμασαν στὸ δάσος Σέρνσκ.
Ὁ Ἐπίσκοπος Κύριλλος συνέλεξε μὲ εὐλάβεια τὰ ἱερὰ λείψανα τῶν Ἁγίων καὶ τὰ ἐνταφίασε στὸν καθεδρικὸ ναὸ τοῦ Ροστώβ.

 
Μετακομιδὴ Τιμίων Λειψάνων Ἁγίου Βιασεσλάβου Πρίγκιπα τῆς Ρωσίας

 


Ὁ Ἅγιος Βιασεσλάβος τιμᾶται στὶς 28 Σεπτεμβρίου.
Τὰ ἱερὰ λείψανα τοῦ Ἁγίου Βιασεσλάβου, πρίγκιπα τῆς Τσεχίας, μετακομίσθηκαν ἀπὸ τὸν ναὸ τοῦ Ἁγίου Βίτου († 15 Ἰουνίου) στὸν τόπο τοῦ μαρτυρίου αὐτοῦ.

 
Oἱ Ἅγιοι Βασίλειος τοῦ Μιρὼζ καὶ Ἰωάσαφ τοῦ Σνετνογκὸρσκ οἱ Ὁσιομάρτυρες

Οἱ Ἅγιοι Ὁσιομάρτυρες Βασίλειος καὶ Ἰωάσαφ ἔζησαν κατὰ τὸν 13ο αἰώνα μ.Χ. στὴν περιοχὴ τοῦ Πσκὼφ τῆς Ρωσίας.

Ὁ Ἅγιος Βασίλειος ἦταν ἡγούμενος τῆς μονῆς τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος τοῦ Μιρὼζ ἐνῶ ὁ Ἅγιος Ἰωάσαφ ἦταν ἡγούμενος στὴ μονὴ τοῦ Γενεθλίου της Θεοτόκου τοῦ ὅρους Σνάτνα.

Οἱ Ἅγιοι μαρτύρησαν κατὰ τὸ ἔτος 1299 μ.Χ., ὅταν οἱ Γερμανοὶ ἐπιτέθηκαν ἐναντίων του Πσκὼφ καὶ τῶν μοναστηριῶν τῆς περιοχῆς. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά