Η ευθύνη του αξιώματος- του πρωτ. Διονυσίου Τάτση

"ΕΙΝΑΙ συχνὸ τὸ φαινόμενο ἄνθρωποι, ποὺ δὲν ἔχουν ἱκανότητες νὰ ἐπιθυμοῦν 

κάποιο ἀξίωμα. Γέμισε ὁ τόπος ἀπὸ διεκδικητὲς τῶν διαφόρων ἀξιωμάτων,

 τόσο στὴν τοπικὴ αὐτοδιοίκηση καὶτὴν πολιτικὴ ὅσο καὶ στὴ δημόσια

 διοίκηση καὶ στὴν Ἐκκλησία. Εἶναι πρόθυμοι νὰ ἀναλάβουν τὰ ἀξιώματα

 καὶ ἂς μὴ γνωρίζουν τὰ στοιχειώδη. Νομίζουν ὅτι μόλις θὰ ἀναλάβουν τὰ 

καθήκοντα, θὰ γίνουν ἱκανοὶ καὶ θὰ ἐπιδοθοῦν στὸ ἔργο τους προκειμένου

 νὰ φανοῦν χρήσιμοι στὴν κοινωνία.Μέχρι νὰ πετύχουν τὸ σκοπό τους

 μετέρχονται κάθε μέσο, προβαίνουν σὲ ἄδικες πράξεις καὶ τὸ ψέμα εἶναι

 μόνιμο στὸ στόμα τους.Ὑπόσχονται, δημιουργοῦν ἐντυπώσεις καὶ 

προσπαθοῦν νὰ ἀποσπάσουν τὴν ἐμπιστοσύνη αὐτῶν, ποὺ θὰ ἔχουν 

ὑπὸ τὴν ἐξουσία τους.Γρήγορα ὅμως ἔρχεται ἡ διάψευση καὶ ἐκεῖνοι, 

ποὺ τοὺς εἶχαν βοηθήσει νὰ πάρουν τὴν ὅποια ἐξουσία στὰ χέρια τους,

 ἀπογοητεύονται.Ὅλοι διαπιστώνουν τὸ διεστραμμένο χαρακτήρα 

τους καὶ τὸν αὐταρχικὸ τρόπο συμπεριφορᾶς. Καὶ διαπιστώνουν, 

ἐκ τῶν ὑστέρων φυσικά, ὅτι ἡ μοναδικὴ ἔγνοια τῶν ἐκλεκτῶν τους

 ἦταν νὰ ἐκμεταλλευτοῦν τὶς περιστάσεις καὶ νὰ πετύχουν τοὺς ἰδιοτελεῖς 

σκοπούς τους καὶ ὄχι τὸ καλὸ τῆς κοινωνίας, ποὺ ὑποτίθεται ὅτι θὰ 

ὑπηρετοῦσαν.Οἱ ἀκατάλληλοι αὐτοὶ ἄνθρωποι ἀποφασίζουν σύμφωνα 

μὲ τὶς προσωπικές τους ἐπιθυμίες, χωρὶς τὸ φῶς τῶν ἠθικῶν ἐντολῶν 

καὶ χωρὶςεὐγενικὲς φιλοδοξίες νὰ πετύχουν κάτι σπουδαῖο καὶ ἀνώτερο,

 νὰ συνδέσουν τὸ ὄνομά τους μὲ κάτι κοινωφελὲς καὶ ὡραῖο. 

Τὸ ἴδιο συμβαίνει πολλὲς φορὲς καὶ στὶς τάξεις τῶν κληρικῶν τῆς

 Ἐκκλησίας.Ὑπάρχουν κληρικοὶ χωρὶς αὐτογνωσία, ἱκανότητες καὶ

 ὁράματα καὶ ὅμως θέλουν νὰ ἀναλάβουν θέσεις εὐθύνης, νὰ

 προΐστανται καὶ νὰ δίνουν ἐντολές. Διεκδικοῦν τὴ θέση τοῦ

 προϊσταμένου τοῦ Ἱ. Ναοῦ, τοῦ πρωτοσυγκέλλου ἢ γραμματέα στὰ 

γραφεῖα τῆς Μητροπόλεωςκαί, ἂν εἶναι Ἀρχιμανδρίτες, θέλουν τὴν

 ἀπασχόλησή τους σὲ κάποιοσυνοδικὸ γραφεῖο ἢ τὴ συμμετοχή τους

 σὲ κάποια συνοδικὴ ἐπιτρο-πή, προκειμένου νὰ γίνουν γνωστοὶ 

καὶ αὔριο νὰ πετύχουν τὴν ἄνοδότους στὸ τρίτο βαθμὸ τῆς ἱερωσύνης!

Ὅλα αὐτὰ προφανῶς εἶναι ἀπαράδεκτα καὶ κάποτε πρέπει νὰ στα

-ματήσουν. Οἱ ἐμπαθεῖς —καὶ γι᾽ αὐτὸ ἀκατάλληλοι ἄνθρωποι

— δὲνπρέπει νὰ ἔχουν πολλὲς ἁρμοδιότητες, γιατὶ εἶναι ἀδίστακτοι 

καὶ μπο-ροῦν νὰ κάνουν μεγάλη ζημιά. Σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς τῆ

ς κοινωνίαςδὲν πρέπει νὰ ἔχουν πρόσβαση. Αὐτὸ ὅμως προϋποθέτει

 ὥριμο λαό,ποὺ θὰ ἀπαιτεῖ ἀπὸ τοὺς ὑποψήφιους ἄρχοντές του νὰ 

εἶναι εἰλικρι-νεῖς, νὰ ἔχουν ἠθικὲς ἀρχὲς καὶ νὰ μὴ συμβιβάζονται 

μὲ συμφέρον-τα καὶ παράνομες καταστάσεις.Ἕνας Ἐπίσκοπος, 

ἀναφερόμενος στὸ θέμα τῆς εὐθύνης ἐκείνωνποὺ κατέχουν κάποιο

 ἀξίωμα, σημειώνει: «Μεγάλο βάρος εἶναι τὸ ἀξίω-μα. Ἀσήκωτη

 εὐθύνη ἡ ἐξουσία. Μόνο ἐκεῖνοι ποὺ ἔβαλαν σκοπὸ στὴζωή τους

 σώνει καὶ καλὰ νὰ ἄρχουν καὶ νὰ κατακυριεύουν τῶν ἄλλωνδὲν 

τὸ καταλαβαίνουν. Τὸ καταλαβαίνουν ὅμως καὶ τὸ νιώθουν καλὰ

ἐκεῖνοι, ποὺ «ἐκλήθησαν» στὴν ἀρχή, ἐκεῖνοι ποὺ δὲν τρέχουν πίσω

ἀπὸ τὸ ἀξίωμα καὶ δὲν σπεύδουν νὰ καταλάβουν τὴν ἐξουσία.

 Ὅτανκληθοῦν, ξέρουν καλὰ πὼς δὲν ἔχουν δικαίωμα νὰ ἀρνηθοῦν· 

τὴν κλῆσιτους τὴν βλέπουν καὶ τὴν ἀκοῦν ὡς φωνὴ τοῦ Θεοῦ. 

Καὶ δὲν ἔρχονται,γιὰ νὰ διακονηθοῦν, μὰ γιὰ νὰ διακονήσουν,

 ὅπως ἀκριβῶς εἶπεν ὁ Χρι-στός. Αὐτοὶ στ᾽ ἀλήθεια δὲν ἀνεβαίνουν, 

μὰ μπαίνουν κάτω ἀπὸ τὸ ἀξίω-μα, κάτω ἀπὸ τὸ ζυγὸ τοῦ 

καθήκοντος καὶ τῆς εὐθύνης».Στὴν ἐποχή μας εἶναι πολὺ δύσκολο

 νὰ βρεθοῦν ἄξιοι ἄνθρωποι,ποὺ θὰ θελήσουν νὰ δεχτοῦν τὰ διάφορα

 ἀξιώματα ὡς διακονία τοῦλαοῦ. Καὶ αὐτὸ ὀφείλεται στὸ γεγονὸς ὅτι

 ἔχουν περιφρονηθεῖ οἱἠθικὲς ἀξίες καὶ ἔχει χαθεί ο φόβος Θεού από 

τις ψυχές των ανθρώπων".


από τον ορθόδοξο τύπο

 πηγή