Κυριακή, Μαρτίου 04, 2012

«ΥΠΑΡΞΙΑΚΗ» ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ Tοῦ Χρήστου Γιανναρᾶ


.               Ἡ στέρηση, ἡ φτώχεια, τὸ φάσμα τῆς πείνας δύσκολα συμβιβάζονται μὲ τὴν νηφαλιότητα, τὴν ὀρθοβουλία, τὶς ψύχραιμες ἀξιολογήσεις. Ὅταν δὲν ὑπάρχει πιὰ μισθὸς ἢ ὁ μισθὸς ἐξαντλεῖται σὲ ἐλάχιστες μέρες καὶ οἱ ὑπόλοιπες τοῦ μήνα ξημερώνουν σὰν ἀπειλή, δὲν ὑπάρχει μυαλὸ γιὰ διαφορετικὰ ἐνδιαφέροντα, γιὰ ποιοτικὲς ἐνασχολήσεις. Τὸ μαρτύριο τοῦ ἄνεργου, τοῦ χαμηλόμισθου, τοῦ βάναυσα τσακισμένου συνταξιούχου εἶναι ἡ τέλεια ἀνημπόρια του νὰ ἀσχοληθεῖ μὲ ὅ, τι ὀμορφαίνει τὴ ζωὴ – νὰ διαβάσει, νὰ ἀκούσει μουσική, νὰ χαρεῖ τὸν περίπατο, νὰ κουβεντιάσει ξέγνοιαστος γιὰ ὅ, τι ἀγαπάει. Ἀνημπόρια ψυχική, λογικὰ μὴ ἐλεγχόμενη, παραλυτική.
.               Ἡ στέρηση, ἡ φτώχεια, τὸ φάσμα τῆς πείνας εἶναι κάτεργο. Ἀπὸ τὰ βαθιὰ χαράματα ποὺ θὰ σὲ ξυπνήσει ὁ πανικός, τὸ μυαλὸ δὲν ἔχει ἄλλη ἔγνοια παρὰ μόνο τὸν πνιγμὸ τῶν χειροπιαστῶν ἀπειλῶν: Τος πλήρωτους λογαριασμούς, τ δεια ρμάρια, τ δειο ψυγεο, τν παγωνι στ σπίτι μ τκαταργημένο καλοριφέρ. Ἂν κάποιοι ἀπὸ τοὺς πολιτικοὺς ὑπαίτιους καὶ αὐτουργοὺς τοῦ ἐξωφρενικοῦ ὑπερδανεισμοῦ τῆς χώρας ἔφταναν στὸ ἑδώλιο τοῦ κακουργοδικείου, οἱ ἀναίτια καθηλωμένοι στὸ κάτεργο θὰ ἔνιωθαν ἀνασασμό. Ὄχι γιατί θὰ ἔπαιρναν ἐκδίκηση, ἀλλὰ γιὰ τὸ κουράγιο καὶ τὴν ἐλπίδα ποὺ θὰ τοὺς χάριζε ἡ αἴσθηση ὅτι ἀνήκουν σὲ κοινωνία, μοιράζονται τὴ συμφορὰ μὲ συνανθρώπους, μποροῦν νὰ ἐμπιστεύονται θεσμοὺς ἀπονομῆς δικαιοσύνης.

.               Ἡ ψυχικ καταστροφ πο συντελεται στν λλάδα σήμερα εναι νήκεστη κα μοιάζει ν βάζει τέλος στ μακραίωνη στορία τνλληνόφωνων τοῦ βαλκανικο νότου. Ὑπερβολή; Μακάρι. Πάντως πρόκειται γιὰ διάλυση καὶ ἀποσύνθεση κάθε στοιχείου συνεκτικοῦ τῆς ἑλληνικῆς συλλογικότητας. Ἡ γλώσσα, τ λλοτε καύχημα τνλλήνων, χει πρ πολλο ξουδετερωθε στ λίκνο τςκπαιδευτικς παρακαταθήκης, στν πίσημη δημόσια κφορά της, στ ριζικ λλοτριωμένη μ τ μονοτονικ γραφή της. Ἡ ἱστορικὴ συνείδηση, τὸ ἴδιο. Ἡ μεταφυσικὴ βιωματικὴ παράδοση, ἔνσαρκη στὸ λαϊκὸ σῶμα καὶ μήτρα παραγωγῆς πολιτισμοῦ, μεταποιημένη σήμερα σὲ παιδαριώδη ἰδεολογήματα «ἐπικρατούσας θρησκείας». Καὶ οἱ ξιπασμένες ἐλπίδες δύο αἰώνων γιὰ μεταμόρφωση τῆς «Ψωροκώσταινας» σὲ «κράτος εὐρωπαϊκὸν» ἢ «ἐκσυγχρονισμένο», ἐξευτελισμένες πιά, μὲ τὸ ἑλληνικὸ ὄνομα περίγελω τοῦ πλανήτη.

.               Στὸ κάτεργο τῆς φτώχειας, τῆς στέρησης, τοῦ φάσματος τῆς πείνας δὲν ἔχουμε σὲ τίποτα νὰ στηριχθοῦμε, πουθενὰ νὰ ἐλπίσουμε. Ἡ κρατική μας ὀργάνωση, στὴν κάθε παραμικρὴ πτυχή της, ἀπροκάλυπτος ἐμπαιγμός, ξεδιάντροπος. Παραμένουν ἀκόμα, ἀκόμα σήμερα, σὲ θώκους ὑπουργῶν, μὲ ἐξουσίες καὶ χλιδάτες προνομίες, μὲ δημόσια προβολὴ καὶ ἀγέρωχη ἰταμότητα, οἱ ἔνοχοι τῆς κακουργηματικῆς ἀνικανότητας ἢ τῆς θρασύτατης φαυλότητας, αὐτοὶ ποὺ μᾶς ὁδήγησαν, ἑκατομμύρια ἀνθρώπους, στὸ κάτεργο. Μιὰ ἀπίστευτα μεγάλη μερίδα τῆς ἠλεκτρονικῆς καὶ τῆς ἔντυπης δημοσιογραφίας συνεχίζει,πτόητη π τν τραγωδία τς λαϊκς πόγνωσης, ν μετράει τ «νόημα» τςνθρώπινης παρξης κα συνύπαρξης μ μόνα τ μέτρα το χαμένου στορικ –λιστικο «παραδείσου» – μαρξιστικοῦ ἢ καπιταλιστικοῦ, τὸ ἴδιο κάνει. Οἱ μὲν διαφημίζουν σὰν «σωτηρία» τὴν ἑξαθλιωτικὴ ἀπομόνωση, κατὰ τὸ πρότυπο ἄλλοτε τῆς Ἀλβανίας καὶ τῆς Κούβας, οἱ δὲ τὸ ραγιαδισμὸ τῆς ἀδιαπραγμάτευτης ὑποταγῆς στὴν ἀδίστακτη ἀνθρωποκτόνο τοκογλυφία.
.               Οἱ θαυμαστὲς τοῦ ἀχαλίνωτου καπιταλισμοῦ ταυτίζονται ἀπροκάλυπτα μὲ τοὺς θιασῶτες τῶν «ὁραμάτων» τῆς κάποτε σταλινικῆς μονοτροπίας. Τὸ (φελς  μειβόμενο) θάμβος γιὰ τὴν ὑπέρτατη αὐθεντία ἰδιωτικῶν «οἴκων ἀξιολόγησης» κρατῶν καὶ κοινωνιῶν, καταδίκης λαῶν στὸ κάτεργο τῆς πείνας καὶ τοῦ ἀπελπισμοῦ, ἐξομοιώνεται ἀπολύτως μὲ τὶς παραισθησιογόνες ἰδεοληψίες τῆς Παπαρήγα καὶ τοῦ Τσίπρα. Τί διαφέρουν ο σημερινς «θεραπεες σκ» μεθοδικ ργανωμένες σ όρατα κέντρα ποφάσεων τν «γορν», π τς μεθοδικς σφαγς κατομμυρίων κουλάκων προκειμένου ν φαρμοστε  Νέαγροτικ Πολιτικ το Λένιν,  τ Πρόγραμμα κβιομηχάνισης το Στάλιν;.               Κάποτε οἱ Ναπολέοντες καὶ οἱ Οὐέλλινγκτον μετράγανε τὴ σημασία τῶν λαῶν μὲ τὸ πόσα κεφάλια διαθέτανε γιὰ μακέλεμα. Σήμερα ἡ Moody’ s, ἡ Standard and Poor’ s ἢ ἡ Fitch τὴ μετρᾶνε μὲ τὸ πόσα κεφάλια διαθέτουν γιὰ «κινεζοποίηση» τῆς παραγωγῆς, γιὰ φτηνὴ ἑξαθλιωτικὴ δουλειὰ στὸ κάτεργο τῆς ἀπόγνωσης. Καὶ ὅπως τότε ὑπῆρχαν γραφίδες ποὺ ἐξωράιζαν καὶ ἐξυμνοῦσαν τὸ μακέλεμα σὰν «πατριωτισμό», ἔτσι καὶ σήμερα ὑπάρχει δημοσιογραφία ποὺ διαφημίζει τοὺς ὅποιους ὅρους γενοκτονίας ἐπιβάλλει ἡ Διεθνὴς τῶν πολιτικὰ ἀνεξέλεγκτων τοκογλύφων σὰν μεγαλόψυχη προσφορὰ σωτηρίας.
.               Ἀπὸ τὸ κάτεργο δὲν μποροῦν νὰ μᾶς λυτρώσουν γενικὲς συνταγὲς σωτηρίας, «πρωτοβουλίες» ἀγαθῶν προθέσεων παγιδευμένες στὸ ἴδιο γήπεδο ὅπου παίζουν δεξιοτέχνες οἱ βασανιστές μας. Μέσα σὲ μία μόλις χρονιὰ εἴδαμε νὰ ἐκφυλίζονται νομοτελειακὰ ὁ εἰρηνικὸς ξεσηκωμὸς τῶν «ἀγανακτισμένων», ἡ «Σπίθα» τοῦ Θεοδωράκη, ὁ «Κοινωνικὸς Σύνδεσμος» καὶ πλῆθος ἀνυστερόβουλες ὁμαδοποιήσεις ἔντιμων πολιτῶν. ναπότρεπτα θ πανέλθουν,που νά ’ναι, διεκδικητς τς ψήφου μας ο διοι, γνωστο κα μ ξαιρετέοι,παίτιοι τῆς σημερινς μας κόλασης, ο κραυγαλέα νίκανοι κα φαλοι. Μλιγγιώδη διαντροπιά, νακατεύοντας τν δια ηδιαστικ τράπουλα τν ψηφοδελτίων τους, διανθισμένη μ τάχα καινούργιους ρχηγούς, ατουργος τν γκλημάτων πο δήγησαν στ φιαλτικ διέξοδο..               Χρειάζονται πολλὲς γενιὲς γιὰ νὰ ξαναγεννηθεῖ Ἑλληνισμὸς στὴν καμένη ἑλλαδικὴ γῆ. Ναί, θὰ ψηφίσουμε γιὰ ἄλλη μία φορὰ ὁλότελα ἀπελπισμένοι, γιὰ ἄλλη μία φορὰ τὸ σιχαμερὸ μὴ χεῖρον. Ἀλλὰ νὰ συνειδητοποιήσουμε ἐπιτέλους ὅτι  ριζοσπαστικότερη ντίστασή μας εναι μόνο  «παρξιακή»: λλαγπροσωπικς στάσης πέναντι στ μοίρα ν γεννηθομε λληνες. Μὴ χάνουμε πολύτιμα τῆς προσωπικῆς ζωῆς μας χρόνια δίχως τὴν ἐπίγνωση, ὅτι ἡ ἑλληνικότητα εἶναι προσωπικὴ ἀνακάλυψη, εἶναι ἔρωτας, ὄχι δεδομένη καταγωγή. Ὅτι ἀξίζει νὰ τὴ ζήσεις, ὅποιος ἠλίθιος ἢ ἀπατεώνας κι ἂν σὲ κυβερνάει, μεθώντας μ τ γλώσσα της, φομοιώνοντας τν ρχοντι τςστορίας τηςκθαμβος συνεχς μ τ ποκαλυπτικ κάλλος τς Τέχνης της,ρωτευμένος κατάπαυστα μ τ σοφία πο νηλικίωσε τν νθρώπινηναζήτηση.

.               Δὲν εἶναι φυγὴ ἡ προσωπικὴ ἀνακάλυψη τῆς ἑλληνικότητας. Εἶναι δρομοδείχτης.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά