ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ Πραξ. Απ. Ε΄ 12-20 ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΙΩΗΛ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΟΣ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΩΣΜΑ

                                           ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ

                                                     Πραξ. Απ. Ε΄ 12-20

Δεν υπάρχει μεγαλύτερο θαύμα από την ύπαρξη και την συνεχή και αδιάκοπη ζωή της Εκκλησίας μας. Αν θέλει κάποιος να είναι καλόπιστος και να βλέπει τα πράγματα στην αντικειμενική τους διάσταση, αυτή την πραγματικότητα του συνεχούς θαύματος, διαπιστώνει από την ημέρα της ενδόξου Αναστάσεως και της Πεντηκοστής.

Το ξεκίνημα αυτό και την διάδοση του λόγου του Θεού μέσα από τόσα και τόσα εμπόδια, μας παρουσιάζει το Αποστολικό μας Ανάγνωσμα το οποίο θα πρέπει με προσοχή να ακούσουμε, και κυρίως να μελετήσουμε. Και οπωσδήποτε πολλά είναι τα σημεία που μπορούμε να σταθούμε και να μελετήσουμε. Εμείς όμως τώρα θα εμβαθύνουμε κυρίως στην Νίκη της Εκκλησίας μας.

Σαλπίζει από τα βάθη των αιώνων η χρυσή σάλπιγγα της Εκκλησίας μας, ο ιερός Χρυσόστομος: «Πόσοι επολέμησαν την Εκκλησίαν;» και δίνει την απάντηση «Και οι πολεμήσαντες απώλοντο, Αύτη δε, υπέρ τους ουρανούς αναβέβηκεν».

Πράγματι, η ιστορία της Εκκλησίας, μας εντυπωσιάζει βαθύτατα. Διότι ανθρωπίνως δεν φαίνεται να διέθετε καμμία σπουδαία δύναμη. Έμοιαζε με τον μικρό κόκκο του σινάπεως. Και όμως, ο κόκκος αυτός περιέκλειε τεράστια δύναμη.

Την δύναμη του Θεανθρώπου Ιδρυτού της.

Ποιος θα περίμενε, ανθρωπίνως, οι δώδεκα αγράμματοι ψαράδες της Γαλιλαίας, χωρίς καμμιά εξωτερική δύναμη και ισχύ, να κατακτήσουν ολόκληρο τον κόσμο;

Ποιος φανταζόταν ποτέ ότι ο μικρός αυτός κόκκος, θα γίνει δένδρο μέγα, κάτω από τη σκιά του οποίου θα βρίσκει ανάπαυση και ασφάλεια και θεία ζωή πλήθος ανθρώπων αμέτρητο;

Και όσο θα περνά ο καιρός, όσο οι αιώνες, ο ένας θα διαδέχεται τον άλλον, τόσο και περισσότερο το δένδρο αυτό θα αυξάνεται, έως ότου κατακαλύψει ολόκληρη τη γη.

Τούτο δε, θα γίνεται και θα πραγματοποιείται προς δόξαν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, αλλά και προς πείσμα των φρικτών δαιμόνων και των αθλίων οργάνων αυτών. Ο λόγος του Θεού εν προκειμένω είναι ξεκάθαρος: «Εν τω ονόματι Ιησού, παν γόνυ κάμψη επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων, και πάσα γλώσσα εξομολογήσηται ότι Κύριος Ιησούς Χριστός εις δόξαν Θεού Πατρός».(Φιλιππ. β΄ 10-11). Δηλ. Στο όνομα του Ιησού , όλα τα επουράνια, τα επίγεια και τα υποχθόνια θα προσκυνήσουν. Και κάθε γλώσσα θα ομολογήσει ότι Κύριος είναι ο Ιησούς Χριστός, για να δοξάζεται έτσι ο Θεός Πατέρας.

Ναι, αδελφοί μου. Αν γνωρίζουμε κάτι για το μέλλον, μετά βεβαιότητος, τούτο δεν έχει να κάνει ούτε με την λεγόμενη παγκόσμια οικονομία, ούτε με τα όρια των Εθνών, ούτε γενικώτερα με την ανθρώπινη ρευστή πραγματικότητα. Αν είμαστε για κάτι βέβαιοι, μάλλον το ζούμε από τώρα, αυτό δεν είναι άλλο από την ένδοξη Νίκη του Χριστού και της Εκκλησίας Του.

Αντιδράσεις υπήρχαν, υπάρχουν και ολονέν και περισσότερον θα εμφανίζονται στην ένδοξη πορεία του Σώματος Του Χριστού.  Όπως όμως έως τώρα τα πάντα ισοπεδώθηκαν στο πέρασμα της χάριτος του Χριστού, έτσι και στη συνέχεια, παρά τις αντιδράσεις, τη Νίκη θα την έχει ο «Λευκός Ιππέας της Αποκαλύψεως»!

Το θέμα όμως είναι τούτο. Εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί παραμένουμε σταθεροί και ακλόνητοι; Δεχόμαστε με χαρά και ιερό ενθουσιασμό τις μικρές ή μεγάλες δοκιμασίες που μας προσφέρουν οι εχθροί του Χριστού; Συνειδητοποιούμε ότι «πάντες οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται;» (Β΄ Τιμ. γ΄ 12). Δηλ. όλοι όσοι θέλουν να ζουν ευσεβώς, όπως επιβάλλει η σχέση με τον Ιησού Χριστό, θα καταδιωχθούν.

Αν λοιπόν τοποθετούμαστε σωστά μπροστά στους ποικίλους πειρασμούς και στις δυσκολίες, τότε θα θεωρούμε τιμή μας να υποστούμε και το ελάχιστο για την αγάπη και τη δόξα του Χριστού.

Αυτό αδελφοί μου να ευχηθούμε, ο Νικητής του κόσμου, του διαβόλου και του θανάτου να μας ενδυναμώνει ώστε με την ορθή και ομολογιακή στάση μας , αφ’ ενός μεν να προκόπτουμε στην αρετή και στον εξαγιασμό, αφ’ ετέρου δε με τον προσωπικό μας αγώνα να συμβάλλουμε στην επέκταση της βασιλείας του Θεού.

Αμήν.

π.Ιωήλ.

Κόνιτσα