Η Ειρήνη του Χριστού Κυριακή του θωμά Ιερά Μητρόπολις Παροναξίας

«Ειρήνη υμίν», λέγει στους μαθητάς   του ο Κύριος την πρώτη ημέρα της αναστάσεώς του.

            Και έπειτα από   οκτώ ημέρας, όταν εμφανίστηκε πάλι στους μαθητές του ο Κύριος, την Ειρήνη τους χαρίζει. «Ειρήνη υμίν» τους λέει πάλι και επανειλημμένως.   Άρα το μεγαλύτερο πράγμα στον κόσμο είναι «η Ειρήνη του Θεού, η πάντα νουν υπερέχουσα». Η Ειρήνη είναι το ύψιστο αγαθό   από όσα μπορεί να   επιθυμήσει και   απολαύσει ο άνθρωπος. Είναι θησαυρός   πολύτιμος, πλούτος ανώτερος.

            Θα δούμε λοιπόν, σήμερα, ποια είναι η Ειρήνη του Θεού και ποια η στάση μας απέναντί της.

            α) Είναι πρώτα - πρώτα συμφιλίωση   του ανθρώπου με το Θεό η Ειρήνη που χαρίζει ο Χριστός.   Μα, έχομε   πόλεμο με το Θεό, μπορεί να ρωτήσει κάποιος. Ναι, όσοι   αμαρτάνουν έχουν. Διότι εκείνος που αμαρτάνει γίνεται επαναστάτης και εχθρός του Θεού. Το δίκαιο είναι να συντριβεί και   θα συντριβεί. Το απαιτεί η θεία δικαιοσύνη. Διακόπτονται   οι σχέσεις αυτομάτως. Αλλά όταν   συνέλθει ο άνθρωπος   και θελήσει να πλησιάσει   το Χριστό και ζητήσει να συμφιλιωθεί, αναλαμβάνει ο Χριστός να τον συμφιλιώσει   με το Θεό.

            Γι’ αυτό σταυρώθηκε. Πληρώνει για τον αμαρτωλό άνθρωπο ο Σωτήρας   την αποζημίωση. Δίνει το αίμα του. Δέχεται τη θυσία του ο Θεός Πατήρ, διότι η θυσία   αυτή του Χριστού είναι αρκετή να   εξιλεώσει το Θεό για όλους τους αμαρτωλούς όλων των αιώνων. Με την προϋπόθεση, βέβαια, να αποφασίζει ο αμαρτωλός άνθρωπος να μετανοήσει. Τότε λύνεται το μεσότοιχο   του φραγμού. Συμφιλιώνεται ο Θεός με τον άνθρωπο.   «Εχθροί όντες κατηλλάγημεν τω Θεώ δια του θανατου του Υιού αυτού». Ο άνθρωπος τότε   αποκτά φιλία με το Θεό και αποκαθίστανται   οι σχέσεις τους. Φιλία μόνον; Υιοθετείται από το Θεό και αποκτά όλα τα δικαιώματα των τέκνων του Θεού. Ειρήνη πλήρης εγκαθιδρύεται     στην ψυχή. Έχει πλέον την προστασία   του Θεού και αισθάνεται   τον εαυτό του ασφαλή «άρα   ουκέτι εστί ξένοι και πάροικοι, αλλά συμπολίται των αγίων και οικείου του Θεού», τονίζει ο απόστολος Παύλος.

            β) Έπειτα, δεύτερος είναι συμφιλίωση   του ανθρώπου με τον εαυτόν του η Ειρήνη του Χριστού.

            Πόση ταραχή και αναστάτωση δεν φέρνουν μέσα μας τα πάθη και οι κακίες! Θυμηθείτε   τις ταραχές της ψυχής   που φέρνει η έχθρα και η εκδίκηση.   Αρκεί να δούμε   τον εχθρό μας, να ακούσουμε το όνομά του και αμέσως   φουντώνει το πάθος.   Αναστατώνονται   τα σωθικά μας. Βρίζουμε κυριολεκτικά   απ’ το κακό μας. Σκεφτείτε   ακόμη σε τι παροξυσμούς τρέλλας, σε τι εκρήξεις   καταστρεπτικής   μανίας φθάνει εκείνος που τον πιάνουν τα νεύρα,   ο θυμός, η οργή. Ιδέτε τον φθονερό πόσο λιώνει και τον ζηλότυπο   τι σαράκι τον κατατρώγει. Ιδέτε   τον χωρίς πίστη άνθρωπο   πόσο ταράσσεται   εμπρός  στις αντιξοότητες   του βίου   και τις παντός είδους θλίψεις.

            Όλη όμως αυτή η τρομερή   τρικυμία και ο τρομερός εσωτερικός πόλεμος     σταματά όταν   ο άνθρωπος γυρίσει στο Χριστό και αποφασίσει να ζήση πλέον   σύμφωνα με τον νόμο του˙ τότε η «Ειρήνη του Χριστού» , η πάνταν νουν υπερέχουσα,   βασιλεύει   στην καρδιά του.

            γ) Η Ειρήνη του Χριστού είναι ακόμη συμφιλίωση   και αγάπη προς τους άλλους ανθρώπους. Και πρώτα – πρώτα   με τα μέλη της οικογένειάς του. Διότι, δυστυχώς,   η οικογένεια που δεν έχει το Χριστό και δεν ζει με την αλήθεια του, περνά συνήθως   τις περισσότερες ημέρες με πίκρα και θλίψη. Από τι;   Από τη γκρίνια   και διχόνοια   των μελών της. Φτάνουν   ώστε να μη θέλει να δει   ο ένας τον άλλο. Αλληλοτρώγονται και γίνονται εχθροί   άσπονδοι τα αδέλφια.   Ανάβει τέτοιος   πόλεμος και τέτοια   φαγωμάρα μεταξύ των συζύγων, ώστε να παίρνει   ο ένας το καπέλο του και η άλλη τη τσάντα της και να τρέχουν στη Μητρόπολη και στους δικηγόρους για το διαζύγιο.   Και μόνον αυτό;   Πόσα εγκλήματα δεν γίνονται   καθημερινώς μεταξύ αδελφών, μεταξύ   παιδιών και γονέων, για κτηματικές διαφορές;   Και πόσες οικογένειες δεν διαλύονται   για το ασυμβίβαστο του χαρακτήρος, για το ένα, για το άλλο, και τελικά μένουν τα παιδιά   ορφανά και στους   δρόμους με ζωντανούς τους γονείς;

            Αλλά όταν αποφασίσουν να αρνηθούν τη μητέρα της διχόνοιας,   την αμαρτία, όταν δεχτούν στα σπίτια τους τον μέγα ειρηνοποιό, τον Χριστό και αλλάξουν ζωή και μετανοήσουν   και εξομολογηθούν, θα ακούσουν το «Ειρήνη υμίν». Τότε η προσπάθεια   του καθενός θα είναι, πώς θα κρατεί την Ειρήνη και θα   ειρηνεύει με τα άλλα μέλη της οικογενείας.   Τότε ο καθένας στην οικογένεια θα ενδιαφέρεται και θα   θυσιάζεται για τον άλλο. Χαράς την οικογένεια αυτή τότε, διότι   θα είναι τόπος ειρήνης   πλέον ευχάριστης   συμβίωσης των μελών της.

            δ) Η Ειρήνη που παίρνουν οι   άνθρωποι   από το Χριστό όταν συνδεθούν   μαζί του, φέρνει   συμφιλίωση   και αγάπη μεταξύ των μελών της κοινωνίας και επομένως την Ειρήνη μεταξύ τους.

            Οι   κοινωνίες έχουν σήμερα αγάπη και Ειρήνη; Κάθε άλλο. Η αγάπη των πολλών   εψύγει και η Ειρήνη εγκατέλειψε   τη γη.   Οι κοινωνίες αναστατώνονται   από την πάλη των τάξεων   και οι λαοί υποφέρουν     από τους   άγριους πολέμους και τις φονικότατες συγκρούσεις και τις πολύνεκρες     συρράξεις. Οι άνθρωποι του καιρού μας «οδόν Ειρήνης     ουκ έγνωσαν, σύντριμμα   και ταλαιπωρία εν τοις οδοίς αυτών». Κοιμούνται πάντοτε με τον εφιάλτην της   έκρηξης   νέου παγκοσμίου πολέμου και ξυπνούν με τον φόβον των πυρηνικών βομβών   εγκατεσπερμάνων σε αμέτρητες   στρατιωτικές   βάσεις ανά τον κόσμον όλον, που αν και όταν χρησιμοποιούν θα τινάξουν τον πλανήτη μας στον αέρα.

            Αλλά γιατί υπάρχει έλλειψη   της Ειρήνης;;   Διότι   η Ειρήνη είναι δώρον   κατ’ εξοχήν του Άρχωντος   της Ειρήνης, του Χριστού, προς εκείνους που είναι   συνδεδεμένοι με   Αυτόν και βαδίζουν επί των αρχών του Ευαγγελίου.

            Αλλά οι πολλοί σήμερα   δεν ζητούν την Ειρήνην του Χριστού. Δεν θέλουν   καν να έχουν σχέση με Αυτόν. Αυξάνουν   τους στρατούς, πολλαπλασιάζουν   τις βιομηχανίες των πολυποίκιλων φονικών όπλων, αποθηκεύουν ατομικά όπλα. Μετέβαλαν τη γη σε απέραντο οπλοστάσιο, και εξοπλισμένοι   μέχρις οδόντων, αλληλοϋποβλεπόμενοι, συγκεντρώνονται για να   συζητήσουν δήθεν για την Ειρήνη. Αλλά   η Ειρήνη δεν έρχεται. Για να έλθει η Ειρήνη, πρέπει να την στείλει ο Άρχων της   Ειρήνης, ο Χριστός. Αλλά ο Χριστός   την δωρίζει σε εκείνους   που συνδέονται   μαζί του, μετανοούν και ζούν χριστιανικά.

            Για να έλθει   η Ειρήνη, πρέπει σε αιτίες που διαιρούν τους   ανθρώπους, τους κομματιάζουν και τους οδηγούν σε φονικότατες   μάχες και πολέμους, να λείψουν. Οι αιτίες   αυτές είναι η αντιζηλία, η αντιπάθεια,   η αδικία, η έχθρα, η πλεονεξία, η φιλοδοξία και γενικώς   τα διαλυτικά μικρόβια   της αμαρτίας, από τα οποία προσβάλλεται αμέσως η Ειρήνη.

            Τότε θα   θελήσει η Ειρήνη του Χριστού να μείνει μονίμως στη γη, όταν οι άνθρωποι   θα ζουν αδελφομένοι και τα έθνη αγαπημένα.   Η Ειρήνη του Χριστού, είναι είπαμε συμφιλίωση του ανθρώπου με το Θεό, με τον εαυτό του, με τους άλλους. Είναι το   ανεκτίμητο δώρο του Θεού.

            Χριστέ μας την Ειρήνη σου αυτήν «την πάντα νουν υπερέχουσαν, χάρισέ μας και δεν θέλουμε όλα τα εκατομμύρια και τα πλούτη του κόσμου. Δώσε μας την άνωθεν Ειρήνη Σου και αδιαφορούμε   για όλα τα σκήπτρα   και τα στέμματα και τα αξιώματα   του κόσμου. Δώσε μας   την Ειρήνη σου και ας μένουμε στη χειρότερη τρώγλη. Ας μαίνεται ο πόλεμος. Ας σφυρίζουν οι σφαίρες     τριγύρω   μας. Ας   τριγυρνά   ο θάνατος.   Εμείς θα είμαστε   ευτυχείς.   Αρκεί να   χαρίσεις και   σε μας   την Ειρήνη σου. Την χρειαζόμαστε, την έχουμε απόλυτη ανάγκη στην τεταραγμένη εποχή που ζούμε.