Τιμή στη γυναίκα του αρχι. Αθανασίου Σιαμάκη

Μυροφόρων Μρ 15,43-16,8

Την Παρασκευή στις 3 το απόγευμα ο Ιησούς εξέπνευσε πάνω στο σταυρό, και γύρω στις 6 είχε τοποθετηθεί το σώμα του στον τάφο. Πέρασε και το Σάββατο, η τελευταία και επίσημη ημέρα του πάσχα των Ιουδαίων. Αλλ’ αυτή τη φορά η γιορτή τους επισκιάστηκε, παρέλυσε. Στα Ιεροσόλυμα ως είδηση κυριάρχησε η σταύρωση του Χριστού. Την άλλη μέρα, πρώτη μετά το Σάββατο, οι γυναίκες πηγαίνουν στον τάφο για τα τριήμερα. Η ανατολή του ηλίου θα τις βρει εκεί. Σκοπός τους ν’ αλείψουν το σώμα του νεκρού, για να μη μυρίζει... Η ανθρώπινη θλίψη των γυναικών και η νεκρική πράξη τους δείχνουν λησμοσύνη στην υπόσχεση του Ιησού, ότι την τρίτη ημέρα θ’ αναστηθεί. Είχαν πιστέψει κι αυτές όπως και οι μαθηταί, ότι η υπόθεση Ιησούς έλαβε τέλος. Διαψεύστηκαν όμως.

Φτάνουν στο μνήμα. Την τελευταία στιγμή θυμούνται τη βαρειά πέτρα, αλλά παραδόξως βλέπουν την πόρτα του μνήματος ανοιχτή. Το μυαλό τους πηγαίνει αυτομάτως σε ιεροσυλία· όχι σε ανάσταση. Μπαίνουν στον τάφο, για να διαπιστώσουν, κατά τη γνώμη τους, τυμβωρυχία, αλλά, πριν καλά-καλά να συνειδητοποιήσουν το πράγμα, καταλαμβάνονται από άλλη απρόσμενη ευχάριστη έκπληξη. 

Βλέπουν ένα νεαρό, που μόλις είχε ρίξει κάτω τη βαρειά πέτρα του τάφου, να κάθεται στα δεξιά. Από το κατάλευκο ντύσιμο και το αστραφτερό πρόσωπο καταλαβαίνουν ότι έχουν μπροστά τους ουράνιο επισκέπτη.

Ο άγγελος διαισθάνεται το φόβο τους και τις καθησυχάζει. Μη φοβάστε, τις λέει· το σταυρωμένο Ιησού ζητάτε;  Ευχαρίστως σας πληροφορώ ότι αναστήθηκε και δεν είναι εδώ. Νά, άδειο είναι το μέρος του τάφου όπου είχαν βάλει το σώμα του. Θυμηθείτε ότι σας είχε πει ότι θα παραδοθεί στα χέρια των αμαρτωλών ανθρώπων, θα σταυρωθεί και την τρίτη ημέρα θ’ αναστηθεί. Και θυμήθηκαν τα λόγια του. 

Και συνεχίζει ο άγγελος· Πηγαίνετε τώρα να πείτε στους μαθητάς του, και στον Πέτρο, ότι θα πάει στη Γαλιλαία νωρίτερα απ’ αυτούς, κι εκεί θα τον δουν, όπως τους είχε πει πριν να σταυρωθεί. Μνημονεύει ονομαστικώς τον Πέτρο, γιατί σίγουρα το χρειαζόταν. Μετά την άτυχη εκείνη άρνηση είχε την αίσθηση της διαγραφής. Ο Χριστός όμως είδε τα δάκρυά του, τον συγχώρησε κιόλας, και δεν τον ξεχωρίζει τώρα από τους άλλους. Διπλή χαρά. Ανάσταση-συγχώρηση.

Οι γυναίκες κατά τον ευαγγελιστή Μάρκο ήταν η Μαγδαληνή Μαρία, η Μαρία η μητέρα του Ιακώβου και του Ιωάννου, και η Σαλώμη. Παρ’ όλο που είδαν άγγελο να τις εξηγεί τα γεγονότα και να τις επιφορτίζει με παραγγελίες του αναστάντος, οι γυναίκες μουδιασμένες από ανάμικτα αισθήματα φόβου εκπλήξεως και χαράς, σε πρώτη κίνηση δεν είπαν σε κανέναν τίποτε. Ο αναστάς όμως παραβλέπει την αδράνειά τους, και την ίδια πρωϊνή ώρα κάνει και άλλες απανωτές εμφανίσεις στις ίδιες αλλά και σε άλλες γυναίκες, και ανανεώνει την εντολή του. 

Ξαναεμφανίζεται πρώτα στη Μαρία τη Μαγδαληνή, η οποία μεταδίδει αμέσως την είδηση στους μαθητάς, που πενθούσαν και έκλαιγαν για το θάνατο του διδασκάλου τους. Ο ευαγγελιστής Ματθαίος μας λέει πως στη δεύτερη αυτή εμφάνιση στη Μαγδαληνή Μαρία ήταν μαζί της και η άλλη Μαρία, και ο αναστάς είπε και στις δύο το Χαίρετε. Εκείνες έπεσαν μπρούμυτα και κράτησαν τα πόδια του. Αυτή τη φορά δεν είπε Μη μου άπτου, όπως είχε πει την πρώτη.

Οι ιεροί ευαγγελισταί για τις πρώτες πέντε εμφανίσεις του αναστάντος, που έγιναν την ίδια μέρα, την πρώτη μετά το Σάββατο, αυτήν που τελικά επεκράτησε να λέγεται από τότε Κυριακή, παρ’ όλη την ανθρώπινη αδεξιότητά τους, μεταδίδουν στον αναγνώστη τον ευχάριστο αιφνιδιασμό και την ιερή ταραχή που ένιωθαν όσοι τον αντίκρυζαν.

Ο αναστάς καθιστά ταυτόχρονα πολλούς αυτόπτες και αυτήκοους μάρτυρες με τις εμφανίσεις του, θεμελιώνοντας την ιστορικότητα της αναστάσεώς του, η οποία, παρ’ όλη την αμφισβήτηση που θα συναντήσει στους μετέπειτα αιώνες, θ’ αποτελεί τον αρραγή και ακρογωνιαίο λίθο της εκκλησίας του.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι πρώτοι μάρτυρες της αναστάσεως είναι γυναίκες, ενδεικτικό της ίσης και αδιάκριτης και δικαίας τιμής που αποδίδει ο αναστάς στο ασθενές φύλο σε μια εποχή που η γυναίκα, ως γνωστόν, ήταν πεταμένη. (Βλ. και Ο Χριστός και η γυναίκα του Κώστα στις μελέτες).

πηγή