«Τολμήσας εισήλθε προς Πιλάτον και ητήσατο τω σώμα του Ιησού» (Μαρκ. ιε΄43).
Παρά το ότι βρισκόμαστε στη δεύτερη Κυριακή μετά από το Πάσχα και το γεγονός της Αναστάσεως του Κυρίου, εν τούτοις το σημερινό ευαγγέλιο ξεκινά από τα δραματικά γεγονότα της Μεγάλης εκείνης Παρασκευής για να μας τονίσει το σημαντικό ρόλο που διαδραμάτισαν τότε κάποια πρόσωπα, όπως ο Ιωσήφ, ο Νικόδημος, η Μαρία η Μαγδαληνή, η Μαρία η μητέρα του Ιακώβου και η Σαλώμη.
Η σημερινή Κυριακή, που είναι η Κυριακή των Μυροφόρων, σκοπό έχει να τιμήσει τα πιο πάνω πρόσωπα, άνδρες και γυναίκες, για την τόλμη και το σημαντικό ρόλο πουδιαδραμάτισαν τις κρίσιμες εκείνες ώρες, τόσο ατομικά, όσο και ομαδικά. Επειδή δε, τόσο οι άντρες, όσο και οι γυναίκες προσήλθαν με αρώματα, με μύρα, για τούτο και η σημερινή Κυριακή από την πράξη τους ονομάστηκε Κυριακή των Μυροφόρων.
Τιμούμε, λοιπόν, σήμερα τα πρόσωπα αυτά αναγνωρίζοντας την προσφορά τους με την υπόσχεση να γίνουμε μιμητές τους. Με τον τρόπο αυτό οδηγούμε στην καταξίωση την ίδια την ανθρώπινη φύση η οποία ξεπέρασε τα όρια του «φύλου» και επαλήθευσε στην πράξη το λόγο του Αποστόλου Παύλου ότι: «ουκ ένι άρσεν και θήλυ» (Γαλ. γ΄28). Έτσι η ισότητα δεν είναι ούτε ευκαιριακό σύνθημα, αλλά ούτε και απλή «φεμινιστική» αναζήτηση. Η ισότητα είναι στάση ζωής, τόσο σε συγκεκριμένες στιγμές, όσο και εφ’ όρου ζωής. Είναι η ισότητα, που σαν στάση ζωής, επιβεβαιώνεται κυρίως με έργα απέναντι σε πρόσωπα, απέναντι σε καταστάσεις, ιδιαίτερα απέναντι στο Θεό.
Αυτή την καταξίωση μας την πρόσφεραν σαν ικανότητα, αλλά και σαν δυνατότητα όλα τα πρόσωπα που τιμούμε σήμερα. Μέσα σε πραγματικά δύσκολες συνθήκες ξεπέρασαν κάθε φόβο, ξεπέρασαν τν ίδιο τον εαυτό τους, ξεπέρασαν την ίδια την εποχή τους. Με τον τρόπο αυτό έγιναν διαχρονικά τα σύμβολά του ηρωισμού και της αυτοθυσίας. Μέσα από την τολμηρή πράξη τους απέδειξαν ότι όταν υπάρχει η αγάπη προς τον Θεό κανένα εμπόδιο δεν είναι αξεπέραστο.
Γιατί, στ’ αλήθεια δεν πρέπει να ξεχνούμε την κατάσταση που υπήρχε τότε. Η θρησκευτική και πολιτική εξουσία όχι μόνο ήταν εχθρική, αλλά και οδήγησε στο θάνατο τον Διδάσκαλό τους. Οι μαθητές, εκτός από τον Ιωάννη, εξαφανίστηκαν από το φόβο τους. Η απογοήτευση είναι κυρίαρχη στην σκέψη όλων των οπαδών του Ιησού. Εκεί που οραματίζοντο ένα καινούργιο κόσμο, με επίκεντρο τον Ιησού, τώρα βλέποντας τον στον σταυρό και αργότερα στον τάφο, ενταφίαζαν και τις όποιες ελπίδες τους.
Ενδεικτική της κατάστασης της ψυχολογίας των Μαθητών του Ιησού ήταν και η απάντηση του Κλεόπα που έδωσε κατά την πορεία προς την πόλη Εμμαούς. «Εσύ μονάχος ζεις στην Ιερουσαλήμ και δεν έμαθες τα όσα έγιναν εκεί αυτές τις μέρες». Κι εκείνος τους ρώτησε: «Ποια»; Αυτοί του είπαν: «Αυτά με τον Ιησού από την Ναζαρέτ, που ήταν προφήτης δυνατός και σε έργα και σε λόγια μπροστά στο Θεό και σε ολόκληρο το λαό, και πως τον παρέδωσαν οι αρχιερείς και οι άρχοντες μας να καταδικαστεί σε θάνατο και τον σταύρωσαν. Εμείς ελπίζαμε πως αυτός είναι εκείνος που έμελλε να ελευθερώσει το λαό Ισραήλ. Αντίθετα όμως, είναι η τρίτη μέρα σήμερα από τότε που έγιναν αυτά και δε συνέβη τίποτα. Επιπλέον, και μερικές, γυναίκες από τον κύκλο μας, μας αναστάτωσαν. Όταν πήγαν πρωί πρωί στον τάφο και δε βρήκαν το σώμα του, ήρθαν και μας έλεγαν ότι είδαν οπτασία αγγέλων, οι οποίοι είπαν ότι αυτός ζει. Τότε μερικοί από τους δικούς μας πήγαν στο μνήμα και διαπίστωσαν τα ίδια που είπαν και οι γυναίκες, αυτόν όμως δεν τον είδαν» (Λουκ. κδ΄18-24).
Με αυτό το κλίμα της απογοήτευσης, αλλά και του δικού τους φόβου πάλεψαν και βγήκαν νικητές. Είναι χαρακτηριστική η λέξη «τολμήσας» που χρησιμοποιεί σήμερα ο Ευαγγελιστής για τον Ιωσήφ. Γιατί η τόλμη είναι δύναμη, αλλά και πορεία μοναχική και που μαζί με την ελευθερία συνοψίζονται στη λέξη αρετή. Τόσο η τόλμη, όσο και η ελευθερία για να μπορέσουν να εκδηλωθούν θα πρέπει να κυριαρχούνται από την αγάπη, μια αγάπη που απελευθερώνει από κάθε είδους εξαρτήσεις και ιδιαίτερα τον ατομικισμό.
Αυτή την αγάπη διακρίνουμε σήμερα στο πρόσωπο των Μυροφόρων ανδρών και γυναικών. Μια αγάπη αγνή άδολη, καθαρή προς το πρόσωπο του Ιησού. Μια αγάπη σ’ Εκείνον που είναι η πηγή της αγάπης που χάρις σ’ αυτή θυσιάστηκε για τον άνθρωπο. Την ώρα, λοιπόν, που ο Ιησούς βιώνει την εγκατάλειψη και από ανθρώπους, όπως τον Πέτρο, που υποσχόταν ακόμα και να θυσιαστεί, την ίδια ώρα, οι ως τώρα κρυφοί και φοβισμένοι Μαθητές του, ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος κάνουν το τολμηρό βήμα. Ο μεν Ιωσήφ τολμά και ζητά για ταφή το σώμα του Ιησού, ενώ ο Νικόδημος με το πολύτιμο μύρο συμβάλλει στην πρέπουσα ταφή σύμφωνα με τα Ιουδαϊκά έθιμα.
Τους δυο αυτούς πρωτοπόρους του Χριστιανικού ηρωισμού θα ακολουθήσουν οι Μυροφόρες γυναίκες που κι αυτές με τη σειρά τους ξεπέρασαν το «φόβο των Ιουδαίων», τη στρατιωτική φρουρά και τέλος τη φυσική ανθρώπινη αδυναμία τους για μετακίνηση του λίθου που κάλυπτε την είσοδο του τάφου. Απέδειξαν με τις πράξεις τους ότι το «ισχυρό» ή το «ασθενές» δεν είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα συγκεκριμένου φύλου, αλλά γνώρισμα εκείνου ή εκείνης που το εκφράζει μέσα από τη δύναμη ή την αδυναμία της ψυχής. Απέδειξαν ότι «ισχυροί» είναι εκείνοι που πάνε αντίθετα προς το ρεύμα. Ισχυροί είναι εκείνοι που αδιαφορούν για το «κόστος» και υπερασπίζονται με θάρρος την πίστη και τις ηθικές αρχές, έστω κι αν θίγεται το ατομικό τους συμφέρον.
Αδελφοί μου, η πίστη χρειάζεται πρώτα απ’ όλα εσωτερική βεβαιότητα. Χρειάζεται ακόμα σταθερότητα. Τέλος η πίστη χρειάζεται ομολογία με παρρησία. Τονίζει ο κύριος στην Αποκάλυψη: «Ξέρω καλά τα έργα σου: δεν είσαι ούτε κρύος ούτε ζεστός. Μακάρι να ήσουν κρύος ή ζεστός». (Αποκ. γ΄ 15).
Οι σημερινοί Χριστιανοί, κι εμείς προσωπικά, ποια απάντηση μπορούμε να δώσουμε στην πιο πάνω παρατήρηση του Κυρίου. Σήμερα με την παγκοσμιοποίηση ο μεγαλύτερος κίνδυνος για μας τους Χριστιανούς είναι ο αποχρωματισμός και οι συνεχείς συμβιβασμοί. Στο χώρο της πίστης δεν υπάρχει χώρος για συμβιβασμούς, για αβαρίες, ηττοπάθειες και λιποταξίες. Αν θεωρηθεί ότι η Χριστιανική ζωή είναι σταυρική τότε από το σταυρό δεν κατεβαίνουμε μόνοι μας, όπως δεν κατέβηκε ούτε ο Χριστός. Μένουμε εκεί όπως έμεινε ο Χριστός, όπως έμειναν οι Μυροφόροι που τιμούμε σήμερα και όλοι ο μάρτυρες της Εκκλησίας. Μένουμε εκεί και με τη δύναμη της τόλμης μας γινόμαστε οι ζωντανοί μάρτυρες της πίστεως και της αγάπης προς το Θεό. Ας το επιβεβαιώσουμε στην πράξη. Αμήν
Θεόδωρος Αντωνιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά