Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΦΘΟΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ Σχόλιο στο Σάββατο του Λαζάρου και την Κυριακή των Βαΐων του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκταρίου

Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΦΘΟΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

Σχόλιο στο Σάββατο του Λαζάρου και την Κυριακή των Βαΐων

του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων

κ. Νεκταρίου

Δύο γεγονότα εορτάζουμε διαδοχικά το Σάββατο του Λαζάρου και την Κυριακή των Βαΐων: την ανάσταση του τετραήμερου Λαζάρου και την θριαμβευτική είσοδο του Ιησού στα Ιεροσόλυμα, γεγονότα που από μόνα τους ανατρέπουν την καθεστηκυία τάξη των πραγμάτων. Γιατί δεν είναι λίγο να ξαναζωντανεύει ένας νεκρός, που έχει ήδη τέσσερις μέρες στον τάφο. Ούτε όμως και να επευφημείται ο «επί πώλου όνου καθεζόμενος» ως Βασιλέας, ως Μεσσίας, ως απεσταλμένος του Θεού.

Ο Χριστός ήδη παρουσιάζει ένα πρόσωπο δυναμικό και επιβλητικό. Αποκαλύπτει σε όλους, τους τότε και τους νυν, το μέγεθος της εξουσίας Του, την Θεϊκή Του υπόσταση. Γιατί μόνο ένας Θεός μπορεί να αναστρέψει την πορεία της σήψης και της αποσύνθεσης του νεκρού σώματος του Λαζάρου, να τον καλέσει και να τον αναστήσει με μόνο το λόγο Του. Θέλει να δείξει σε όλους ότι η φθορά και ο θάνατος είναι μια κατάσταση που μπορεί να αλλάξει, που μπορεί να αντιστραφεί. Θέλει να μας δείξει ότι έχει την δύναμη να το πραγματοποιήσει, ότι τα θαύματα που έκανε όλα τα χρόνια της επίγειας δράση Του είναι αληθινά, αποτέλεσμα της πίστης των ανθρώπων και της φιλάνθρωπης θεϊκής παρέμβασης, σε αντίθεση με την αρνητική και απαξιωτική στάση των φαρισαίων, ορθολογιστών και αρνητών, του τότε και του τώρα. Θέλει επίσης να μας δείξει ότι έχει τη δύναμη αλλά και την εξουσία να αναστήσει τον ίδιο Του τον εαυτό, τρεις μέρες μετά τον εκούσιο θάνατό Του.

Συνέπεια αυτής της ανατροπής της φθοράς επάνω στον άνθρωπο που ο Χριστός αποκαλύπτει, ο λαός τολμά και τον αναγνωρίζει Κύριο και Σωτήρα του, ανατρέποντας την «τάξη» που θέλει τους κρατούντες να ασκούν βία για να διατηρούν τα προνόμια της εξουσίας. Ο Ιησούς ερχόμενος στα Ιεροσόλυμα ανατρέπει δομές αιώνων, κάνει τους φαρισαίους να αισθάνονται το έδαφος να τρέμει κάτω από τα πόδια τους και την επιρροή τους να εξασθενεί. Αισθάνονται την παρουσία του φτωχού Ναζωραίου ως απειλή για τις επιδιώξεις τους. Ξέρουν ότι έχει κερδίσει τις καρδιές των ανθρώπων, εκείνες τις οποίες πασχίζουν να ελέγχουν, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Γι αυτό και άμεσα αποφασίζουν ότι συμφέρει να πεθάνει ένας υπέρ του λαού.

Ο Χριστός ανασταίνει τον τετραήμερο Λάζαρο και εισέρχεται θριαμβευτής στην Ιερουσαλήμ, ανατρέποντας κάθε παγιωμένη εντύπωση ή κατάσταση, μέσα μας αλλά και γύρω μας. Μετατρέπει το δάκρυ της Μάρθας και της Μαρίας σε χαρά και ευχαριστία. Μεταβάλλει την απελπισία του θανάτου σε βεβαιότητα ζωής αιωνίου.  Ζωντανεύει τον ταλαιπωρημένο λαό, του προσφέρει την βεβαιότητα της Λύτρωσης. Καταργεί την εξουσία του θανάτου, αλλά και των φαρισαίων και κάθε μορφής εξουσιαστών. Διώχνει τους εμπόρους από το Ναό και ανατρέπει τα τραπέζια των αργυραμοιβών.

Αλλά και σήμερα προσφέρει σε όλους μας την προοπτική της ριζικής αλλαγής, που η παρουσία Του εγγυάται. Μιας αλλαγής που έχει την ίδια βαρύτητα και την ίδια σημασία για τον καθένα μας. Που έχει την δύναμη να μας τραβήξει από τη φθορά στην αφθαρσία, και από τον θάνατο στην όντως Ζωή. Που έχει τη δύναμη να μας καταστήσει θριαμβευτές μια άλλης Ιερουσαλήμ, αυτής που ο ηγαπημένος μαθητής Του, ο Ιωάννης, περιγράφει στην Αποκάλυψη, να κατεβαίνει από τον Ουρανό και να υποδέχεται όσους είναι γραμμένοι στο Βιβλίο της Ζωής.

Εκείνο που μας χρειάζεται είναι η τόλμη και η πίστη. Τόλμη για να μπορέσουμε να δούμε πιο πέρα από όσα θεωρούμε φυσικά και αυτονόητα, για να μπορέσουμε να αμφισβητήσουμε την κυριαρχία της φθοράς και του θανάτου στη ζωή μας, στις σχέσεις μας, στην καθημερινότητά μας. Για να μπορέσουμε να σπάσουμε τα δεσμά που μας κρατούν προσκολλημένους στην μετριότητα, την απαξία και την υποκριτική αντιμετώπιση της κοινωνίας και της συναναστροφής μας με τον πλησίον. Για να μπορέσουμε να δούμε στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού τον δικό μας, τον προσωπικό μας Κύριο, φίλο και Λυτρωτή, ενισχύοντας αυτή μας την πεποίθηση με τη δύναμη της πίστης. Πίστης ότι ο φίλος του Λαζάρου είναι και δικός μας φίλος και ότι έχει, μόνος αυτός, τη δύναμη να μας βγάλει από το σπήλαιο της καταστροφής μας, από το σκοτάδι της απελπισίας μας και από τη μυρωδιά του πνευματικού μας θανάτου. Πίστης ότι όπως ανέστησε το φίλο Του, όπως αναστήθηκε ο ίδιος, έτσι θα εγείρει και όλους τους κεκοιμημένους, όταν έλθει με την πραγματική Του δόξα, την ημέρα εκείνη που μας υποσχέθηκε. Πίστης που μπορεί από τώρα να μας κάνει μετόχους της χαράς του Λαζάρου, αφού πλέον έχουμε την δυνατότητα και την προοπτική να ζήσουμε τη χαρά της Αναστάσεως, τη χαρά της ζωής μας μαζί με την όντως Ζωή, τον Κύριο Ιησού Χριστό!