Ἀνακομιδὴ Λειψάνου Ἁγίου Θεοδώρου Στρατηλάτου
Τὸ σεπτὸ σκήνωμα τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στρατηλάτου († 8 Φεβρουαρίου) μετετέθη, στὶς 8 Ἰουνίου, ἀπὸ τὴν Ἡράκλεια τῆς Ποντικῆς, στὸ προγονικὸ κτῆμα τοῦ Ἁγίου, στὰ Εὐχάιτα, κατὰ τὴν ἐπιθυμία τοῦ Ἁγίου τὴν ὁποία ἐξέφρασε πρὸ τῆς ἐκτομῆς αὐτοῦ στὸ γραμματέα του Αὔγαρο. Ἐκ τοῦ λειψάνου αὐτοῦ τὴ σιαγόνα ὁ αὐτοκράτορας Κωνσταντίνος Θ’ ὁ Μονομάχος (1042 – 1055) ἐδώρισε διὰ χρυσοβούλλου στὴ μονὴ Μεγίστης Λαύρας Ἁγίου Ὄρους.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Δωρεῶν θεοσδότων ὄλβον ἀκένωτον, τὴν τῶν σεπτῶν σου λειψάνων θήκην πλουτοῦντες σοφέ, τὴν μετάθεσιν αὐτῶν πανηγυρίζομεν, ἁγιασμοῦ τὰς δωρεάς, πορισόμενοι πιστῶς, Θεόδωρε Στρατηλάτα· διὸ μὴ παύσῃ πρεσβεύων, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ὃ ὑψωθεῖς.
Στρατολογίᾳ ἀληθεῖ ἀθλοφόρε, τοῦ οὐρανίου στρατηγὸς Βασιλέως, περικαλλὴς γεγένησαι Θεόδωρε· ὅπλοις γὰρ τῆς πίστεως, παρετάξω ἐμφρόνως, καὶ κατεξωλόθρευσας, τῶν δαιμόνων τὰ στίφη, καὶ νικηφόρος ὤφθης ἀθλητής, ὅθεν σε πίστει, ἀεὶ μακαρίζομεν.
Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ’. Εἰ καὶ ἐν τάφῳ.
Εἰ καὶ νεκρὸς ἐν τῇ θήκῃ κατάκεισαι, ἀλλὰ ζωὴν ἐκτρυγᾷς τὴν αἰώνιον, καὶ βλυστάνεις διαπαντός, πηγὴν δωρεῶν, τοῖς προσψαύουσι πόθῳ τῶν θείων λειψάνων σου, καὶ τὴν σὴν ἐξαιτοῦσι ταχεῖαν ἀντίληψιν, ὁ Στρατηλάτης τοῦ Λόγου Θεόδωρος.
Μεγαλυνάριον
Πνέουσα τὴν χάριν τὴν μυστικήν, ὡς ἀνθώδης κῆπος, τῶν Λειψάνων σου ἡ σορός, ἐκ τῆς Ἡρακλείας, τῇ σῇ πατρίδι ἧκε, Θεόδωρε τρισμάκαρ, ἀξιοθαύμαστε.
Οἱ Ἅγιοι Νίκανδρος καὶ Μαρκιανός
Οἱ ἅγιοι αὐτοί, ἐπειδὴ ὁμολόγησαν τὴν πίστη τους στὸ Χριστό, μπροστὰ στὸν ἡγεμόνα Μάξιμο, τοὺς ἔβαλαν στὴ φυλακή. Μετὰ εἴκοσι μέρες τοὺς ἔβγαλαν ἀπὸ τὴν φυλακὴ καὶ προσπαθούσαν νὰ τοὺς ἀναγκάσουν πάλι ν᾿ ἀρνηθοῦν τὸ Χριστό. Ἐπειδὴ ὅμως δὲν τὰ κατάφεραν, ξέσχισαν τὰ σώματά τους μὲ σιδερένια νύχια, τοὺς κρέμασαν ἀνάποδα καὶ τοὺς ἔκαιγαν ἀπὸ κάτω μὲ φωτιά. Κατόπιν ἔχυσαν πάνω στὶς πληγές τους ἁλάτι καὶ ξύδι καὶ ἔτριψαν αὐτὲς μὲ τραχειὰ κεραμίδα. Ἔπειτα συνέτριψαν μὲ πέτρες τὰ στόματα καὶ τὰ πρόσωπά τους.
Τὰ μαρτύρια παρακολουθοῦσε ἡ γυναῖκα τοῦ ἁγίου Νικάνδρου, ποὺ ἐνθάῤῥυνε αὐτὸν νὰ τὰ ὑπομένει πρόθυμα. Παρακολουθοῦσε ὅμως καὶ ἡ γυναῖκα τοῦ ἁγίου Μαρκιανοῦ, ἀλλ᾿ ἔκανε ἐντελῶς τ᾿ ἀντίθετα, διότι ἔκλαιγε καὶ ἔδειχνε τὸ παιδί τους, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ πονάει ἡ καρδιὰ τοῦ μάρτυρα. Τότε ὁ Μαρκιανός, πῆρε τὸ παιδί, σήκωσε τὰ μάτια του στὸν οὐρανὸ καὶ εἶπε: «Κύριε, σὺ θὰ φροντίσεις γιὰ τὸ παιδὶ αὐτό».
Καὶ ἀφοῦ φίλησε τὸ παιδὶ καὶ τὴν γυναῖκα του, ἔτρεξε στὸ δρόμο τοῦ μαρτυρίου. Μετά, ἔκοψαν μὲ μαχαίρια τὶς γλῶσσες τῶν ἀθλητῶν τῆς πίστεως, καὶ τελευταῖα τοὺς ἀποκεφάλισαν.
Ἡ Ἁγία Καλλιόπη
Ἔζησε στὰ μέσα του 3ου μ.Χ. αἰῶνα, στὰ χρόνια του αὐτοκράτορα Δεκίου. Χαρακτηριστικὴ ἦταν ἡ ὀμορφιὰ τοῦ σώματός της, ἀλλὰ ἐκεῖνο ποὺ τὴν διέκρινε ἦταν ἡ ὀμορφιὰ τῆς ψυχῆς της. Πολλοὶ νέοι, θαμπωμένοι ἀπὸ τὰ κάλλη της, προσπάθησαν νὰ τὴν δελεάσουν μὲ διάφορους τρόπους στὶς ἡδονὲς τοῦ κόσμου.
Ἡ Καλλιόπη, ὅμως, ἀφοσιωμένη στὸ Χριστό, ἔφραξε τὰ αὐτιά της στὶς σειρῆνες τῶν σαρκικῶν ἡδονῶν καὶ μὲ ὅλη της τὴν ψυχὴ ἀφιερώθηκε στὴν περιποίηση τῶν ἀσθενῶν καὶ στὴ βοήθεια τῶν φτωχῶν.
Ὅταν ὁ Δέκιος ἐξαπέλυσε ἄγριο διωγμὸ κατὰ τῶν χριστιανῶν, τότε συνελήφθη καὶ ἡ Καλλιόπη καὶ ὁδηγήθηκε μπροστὰ στὸν κριτή. Αὐτὸς μόλις τὴν εἶδε, θαύμασε τὴν ὡραιότητά της καὶ προσπάθησε μὲ κάθε τρόπο νὰ τὴν σύρει στὴ ζωὴ τῶν ἡδονῶν τῆς εἰδωλολατρίας.
Ἀλλὰ ἡ ἁγνὴ Καλλιόπη, μὲ ἡρωϊκὴ σταθερότητα θέλησης, ἔμεινε ἀμετακίνητη στὴν πίστη της πρὸς τὸ Χριστό. Τότε ὁ ἔπαρχος διέταξε καὶ τὴν μαστίγωσαν ἀνελέητα. Κατόπιν, τὴν χαράκωσαν μὲ μαχαίρια καὶ ἔκαψαν τὶς πληγές της. Τελικὰ τὴν ἀποκεφάλισαν, καὶ κατατάχθηκε στοὺς ἀνθρώπους πού: «οὐκ ἤγαπησαν τὴν ψυχὴν αὐτῶν ἄχρι θανάτου». Δηλαδή, ποὺ δὲν ἀγάπησαν τὴν ζωή τους, ἀλλὰ τὴν περιφρόνησαν μέχρι θανάτου γιὰ τὸ Χριστό.
Ἡ Ὁσία Μελανεία
Ἀπεβίωσε εἰρηνικά.
Ὁ Ὅσιος Ἀθρέ (ἢ Ἀτρέ)
Ἀπεβίωσε εἰρηνικά.
Ὁ Ἅγιος Νίκανδρος
Εἶναι ἄγνωστο ἂν εἶναι ὁ ἴδιος με τὸν προηγούμενο. Πάντως μαρτύρησε καὶ αὐτὸς διὰ ξίφους.
Ὁ Ἅγιος Μᾶρκος
Μαρτύρησε διὰ ξίφους.
Ὁ Ἅγιος Ναυκράτιος
Ὁ Ἅγιος Νικόδημος γράφει ὅτι ἴσος εἶναι ὁ ἀδελφὸς τοῦ Μεγάλου Βασιλείου καὶ Γρηγορίου Νύσσης, ποὺ ἦταν θαυμάσιος ἀσκητής. Ψάρευε μάλιστα στὶς λίμνες καὶ τὰ ποτάμια ψάρια καὶ κατόπιν τὰ μοίραζε στοὺς φτωχούς. Τὸ μόνο σίγουρο ὅμως εἶναι, ὅτι ἀπεβίωσε εἰρηνικά.
Ἀλλὰ ἀπὸ τὸν Συναξαριστὴ τοῦ Μαυρικίου μαθαίνουμε ὅτι ἦταν ὁ Στουδίτης Ναυκράτιος, ὁ γνωστὸς μοναχός, ποὺ ὑπῆρξε θερμὸς ὑποστηρικτὴς τῶν ἱερῶν εἰκόνων, γιὰ τὶς ὁποῖες ὑπέστη διωγμοὺς καὶ ἐξορίες.
Κατὰ τὴν Πατριαρχία τοῦ ἱεροῦ Ἰγνατίου διετέλεσε (842) ἡγούμενος τῆς Μονῆς Στουδίου, ὅπου καὶ τάφηκε σὰν ὁμολογητής, ὅταν πέθανε τὸ 847.
Ὁ Ὅσιος Παῦλος ὁ Ὁμολογητὴς «ὁ ἐν Καϊουμᾷ»
Ἄγνωστος στοὺς Συναξαριστὲς Ἁγίου Νικοδήμου καὶ Delehaye. Ἡ μνήμη του βρίσκεται σὲ κάποιο Εὐαγγελάριο, ὁ δὲ βίος του σὲ χειρόγραφο 17 τῆς Ἁγιοταφίτικης Βιβλιοθήκης (βλ. Α. Κεραμέως Ἱεροσολ. Βιβλ. Α´, σελ. 70).
Ἡ Σύναξις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαὴλ στὸ Σωσθένειο (ἢ Στενία ἢ Στενή)
Ὁ Ἅγιος Θεοφάνης ποὺ μαρτύρησε στὴν Κωνσταντινούπολη
Ὁ Νεομάρτυρας αὐτὸς ἐξαπατήθηκε στὴν παιδική του ἡλικία ἀπὸ τοὺς Τούρκους καὶ ἐξισλαμίστηκε. Ἀργότερα συναισθάνθηκε τὸ ἁμάρτημά του, ἐξομολογήθηκε καί, ἄγνωστο πού, ἐκάρη μοναχός. Ἀγωνίστηκε σκληρὰ μὲ προσευχή, νηστεία, ἀγρυπνίες, χαμαικοιτίες, γονυκλισίες καὶ ἄλλες σκληραγωγίες γιὰ τὴν ἐξιλέωσή του.
Ἀφοῦ προπαρασκευάστηκε ἔτσι γιὰ τὸ μαρτύριο, ἦλθε στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου ἀναγνωρίστηκε ἀπὸ τοὺς Τούρκους καὶ ὁδηγήθηκε βίαια στὸν κριτή. Ὁμολόγησε τὴν πίστη του στὸν Χριστὸ καὶ ὑπέστη σκληρὰ βασανιστήρια μὲ μαστίγιο. Κατόπιν ἔγδαραν σταυροειδῶς σὲ λουρίδες τὸ δέρμα του, ἔκοψαν τὴν μύτη καὶ τ᾿ αὐτιά του καὶ τέλος τὸν κρέμασαν ἀνάποδα μετέωρο. Ἐπειδὴ ὅμως ἐπέμενε στὴ χριστιανική του πίστη, τὸν ἔκλεισαν καὶ τὸν ἔσφιξαν μὲ αἰχμηρὰ σίδερα καὶ ἔτσι παρέδωσε τὸ πνεῦμα του στὸν ἀγωνοθέτη καὶ στεφανοδότη Θεό, στὶς 8 Ἰουνίου 1559 στὴν Κωνσταντινούπολη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά