Η μετά θάνατο ζωή

Προσδοκώ Ανάστασιν νεκρών και ζωήν του μέλλοντος αιώνος (από το Σύμβολο της Πίστεως).

'Απέραντη και απαρηγόρητη θα ήταν ή θλίψη μας για τούς αποβιώνοντας οικείους μας, εάν ο Κύριος δέ μας είχε δωρίσει αιώνια ζωή. Η ζωή μας θα ήταν άσκοπη εάν τελείωνε με το θάνατο. Ποίο όφελος θα είχαν τότε ή αρετή και οι καλές πράξεις; Σε τέτοια περίπτωση θα αποδεικνύονταν σωστοί όσοι λένε: «"Ας φάμε και ας πιούμε, γιατί αύριο θα πεθάνουμε!» Ο άνθρωπος, όμως, δημιουργήθηκε για νά ζήσει αιώνια, και ο Χριστός με την 'Ανάστασή του άνοιξε τις πύλες της Βασιλείας των ουρανών, της αιώνιας μακαριότητας για όσους έχουν πιστέψει σε Αυτόν και έχουν ζήσει σύμφωνα με τις εντολές Του. Η παρούσα ζωή μας είναι μία ετοιμασία για τη μελλοντική ζωή, προετοιμασία πού λήγε τον θάνατό μας. «'Απόκειται τοις ανθρώποις άπαξ αποθανείν. Μετά δέ τούτο κρίσης. (Προς Εβραίους 9,27). Τότε ο άνθρωπος εγκαταλείπει όλες τις εγκόσμιες φροντίδες. Το σώμα αποσυντίθεται, προκειμένου να εγερθεί εκ νέου κατά την γενική Ανάσταση.

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΠΝΕΥΜΑΤΑ

'Αλλά όταν αφήνει το σώμα ή ψυχή βρίσκεται ανάμεσα σε αλλά πνεύματα, αγαθά και πονηρά. Συνήθως έχει την τάση να πρόσκειται σε εκείνα που ειναι περισσότερο συγγενή με αυτήν στο πνεύμα, και εάν όσο καιρό βρισκόταν στο σώμα τελούσε υπό την επιρροή ορισμένων εξ` αυτών, θα παραμένει εξαρτημένη από τα ίδια πνεύματα όταν απομακρυνθεί από το σώμα, όσο δυσάρεστη κι αν είναι τελικά η συνάντηση μαζί τους.

ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΔΥΟ ΗΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ

Για διάστημα δύο ήμερων ή ψυχή απολαύει σχετικής ελευθερίας και έχει δυνατότητα νά επισκεφθεί τόπους πού της ήταν προσφιλείς στο παρελθόν, αλλά την τρίτη ήμέρα μετακινείται σε άλλες σφαίρες.

ΤΑ ΤΕΛΩΝΙΑ

Την ώρα αυτή (την τρίτη ήμέρα), ή ψυχή διέρχεται από λεγεώνες πονηρών πνευμάτων πού παρεμποδίζουν την πορεία της και την κατηγορούν για διάφορες αμαρτίες, στις όποίες αυτά τά ίδια την είχαν παρασύρει.
Σύμφωνα με διάφορες θεϊκές αποκαλύψεις υπάρχουν είκοσι τέτοια εμπόδια, τά επονομαζόμενα «τελώνια», Σε καθένα από τά όποία περνά από δοκιμασία κάποια μορφή αμαρτίας ή ψυχή, αφού περάσει από ένα τελώνιο, συναντά το επόμενο, και μόνον αφού διέλθει επιτυχώς από όλα τά τελώνια μπορεί νά συνεχίσει την πορεία της χωρίς νά απορριφθεί βιαίως στη γέννα.
Το πόσο φοβεροί εΙναι αυτοί οί δαίμονες και τά τελώνιά τους φαίνεται ατό γεγονός ότι ή 'ιδια ή Παναγία, όταν πληροφορήθηκε από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ τον επικείμενο θάνατό Της, ικέτευσε τον Υιό Της νά διασώσει την ψυχή Της από αυτούς τούς δαίμονες και, απαντώντας στην προσευχή Της, ο 'Ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός εμφανίστηκε από τούς ουρανούς για νά παραλάβει την ψυχή της Πάναγνου Μητρός Του και νά την οδηγήσει στους ουρανούς. Φοβερή ειναι, πράγματι, ή τρίτη ήμέρα για την ψυχή τού απελθόντος, και για το λόγο αυτό ή ψυχή έχει ιδιαίτερη ανάγκη τότε από προσευχές για τη σωτηρία της.

ΟΙ ΣΑΡΑΝΤΑ ΗΜΕΡΕΣ

Κατόπιν, έχοντας επιτυχώς διέλθει από τά τελώνια και υποκλιθεί βαθιά ενώπιον τού Θεού, ή ψυχή για διάστημα τριάντα επτά επιπλέον ήμερών επισκέπτεται τις ουράνιες κατοικίες και τις αβύσσους της κολάσεως, μη γνωρίζοντας ακόμα πού θα παραμείνει, και μόνον την τεσσαρακοστή ήμέρα καθορίζεται ή θέση στην οποία θα βρίσκεται μέχρι την ανάσταση των νεκρών.

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

Μερικές ψυχές βρίσκονται (μετά τις σαράντα ήμέρες) σε μία κατάσταση πρόγευσης της αιώνιας αγαλλίασης και μακαριότητας, ενώ άλλες σε μία κατάσταση τρόμου εξαιτίας των αιώνιων μαρτυρίων τά όποια θα υποστούν πλήρως μετά την Τελική Κρίση. Μέχρι τότε εξακολουθεί νά υπάρχει δυνατότητα αλλαγής της κατάστασής τους, Ιδιαιτέρως μέσω της ύπέρ αυτών προσφοράς της Αναίμακτης Θυσίας (μνημόσυνο στη Θεία Λειτουργία), και παρομοίως μέσω άλλων προσευχών.



---------------

Η ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟ ΖΩΗ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ Ιωάννη Μαξίμοβιτς
πηγή