Τα “πυροσβεστικά” της Παναγίας μας!

 Μηνύματα με πολλούς αποδέκτες με αλλεπάλληλα πρόσφατα θαύματα απέστειλε από το αγιώνυμο όρος η Υπεραγία Θεοτόκος...

Ποιός άραγε άνθρωπος δεν αναπολεί στο διάβα της ζωής του το μητρικό εκείνο χάδι που του παρείχε πέραν της μοναδικής αγάπης και την απαραίτητη ασφάλεια; Αυτό ακριβώς το μητρικό χάδι στην πιο τέλεια μορφή, το χάδι που συνιστά αληθινό μεγαλείο βίωσαν για άλλη μια φορά οι μοναχοί, δηλαδή τα παιδιά της Υπεραγίας Θεοτόκου που ζουν στο Αγιώνυμο Όρος, οι περιβολάρηδες του εξαίσιου επίγειου Περιβολιού Της! Αυτοί που αντιλαμβάνονται την Παναγία μας ως τείχο προστασίας και πύργο ασφαλείας. Βέβαια το μεγαλείο αυτό που για τα γατζωμένα πάνω Της παιδιά της Παναγίας μας ανέκαθεν αποτελούσε μία φυσική απλή κατάσταση για εμάς τους υπολοίπους και κλυδωνιζόμενους σε μια ανούσια λογικοκρατούμενη καθημερινότητα εκλαμβάνεται ως ένα ανεξήγητο πραγματικά γεγονός που απλά είθισται να αποκαλούμε ως θαύμα.

Κοινωνούς λοιπόν καλοί μου Χριστιανοί των τελευταίων αξιοθαύμαστων γεγονότων που έλαβαν χώρα στο Περιβόλι της Παναγίας εξ αφορμής και της μεγάλης εορτής του Δεκαπενταυγούστου θα ήθελα να σας κάνω σε μια προσπάθεια να μοιραστώ μαζί σας την χαρά που ένιωσα. Κι αυτό γιατί στην λογικοκρατία της σύγχρονης εποχής που διαβαίνουμε εν μέσω παντός φύσεως κρίσεων που καθιστούν μόνιμο συνοδό της καθημερινότητάς μας τη θλίψη και την απελπισία, τέτοια μητρικά χάδια της γλυκυτάτης Παναγίας, της πύλης της σωτηρίας όχι μόνο αποτελούν παρηγοριά αλλά κυρίως προσδίδουν την απαραίτητη εκείνη πνευματική δύναμη που μας οπλίζει με το εφόδιο της υπομονής. Δεν θέλω όμως να γίνω περισσότερο κουραστικός και γι αυτό θα εισέλθω αμέσως στην καταγραφή των αξιοθαύμαστων συγκλονιστικών γεγονότων που βίωσα ως απλός προσκυνητής με την χάρη της Υπεραγίας Θεοτόκου!

Βιβλική καταστροφή!

Το προσκύνημα τούτο συνέπεσε με την μεγάλη πυρκαγιά, η οποία σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ειδικών κατέστρεψε 13.000 σχεδόν στρέμματα δασικής κυρίως εκτάσεως. Από την πύρινη λαίλαπα κινδύνεψε και η Ουρανούπολη την 9η Αυγούστου, γεγονός που προκάλεσε την άμεση εκκένωσή της. Ωστόσο, το βράδυ της ίδιας ημέρας οι πυροσβεστικές δυνάμεις είχαν καταφέρει να ελέγξουν ένα σημαντικό μέρος του μετώπου, γεγονός που επέτρεψε στους κατοίκους της να επιστρέψουν στις οικίες τους.

Ανεξέλεγκτη πάντως ήταν η φωτιά σύμφωνα με τα λεγόμενα των πυροσβεστών που συνάντησα στο πλοίο της γραμμής που με μετέφερε από την πληγωμένη από τις φλόγες Ουρανούπολη προς το λιμάνι της Αγιώνυμης Πολιτείας του Άθω, την Δάφνη, την επομένη ημέρα, Παρασκευή 10 Αυγούστου. Από το κατάστρωμα του πλοίου μπορούσες να διακρίνεις τις τεράστιες φλόγες που κατέκαιαν τα λιγοστά δέντρα που είχαν απομείνει στο βόρειο -ανατολικό μέρος της πύλης του αγίου Όρους, της Ουρανούπολης. Επίγειες δυνάμεις επιχειρούσαν εκείνη την ώρα ενώ όπως μου είπαν οι κατάκοποι στην κυριολεξία πυροσβέστες που επέβαιναν στο πλοίο για να μεταφερθούν στο μέτωπο της φωτιάς που κατέκαιε δασικές εκτάσεις μέσα στο Άγιο Όρος μοναδική ελπίδα για σημαντική συνεισφορά στο έργο της κατάσβεσης αποτελούσαν τα πυροσβεστικά αεροπλάνα και τα ελικόπτερα. Στα ταλαιπωρημένα από το ξενύχτι και τις μάχες με τις φλόγες πρόσωπά τους εύκολα διέκρινες την απογοήτευση, τη θλίψη και την απελπισία.

“Εάν συνεχιστεί ο αέρας αδελφέ μου με την ένταση αυτή η φωτιά θα σβήσει μετά ένα μήνα” είπε κάποιος εξ αυτ ων με τα διακριτικά της ομάδας ΕΜΑΚ. Η Αγία Άννα έτσι έλεγαν το πλο ιο της γραμμής ήδη είχε αφήσει πίσω την Ουρανούπολη και πλησίαζε προς τον Αρσανά (λιμανάκι) της Ιεράς Μονής Ζωγράφου. Σε όλη τη διαδρομή τούτη ο ολοένα αυξανόμενος καπνός σε βοηθούσε να κατανοήσεις την έκταση της μεγάλης καταστροφής που μέχρι τότε είχε προξενήσει η πυρκαγιά. Δεν πέρασαν παρά μόνο πέντε λεπτά όταν άρχισαν να διακρίνονται οι φλόγες που έκαιγαν ένα υπέροχο πευκοδάσος λίγο πριν τον Αρσανά της Ι. Μονής Ζωγράφου. Ένα ελικόπτερο και δύο πυροσβεστικά αεροπλάνα είχαν ήδη ριχθεί στη μάχη με τις φλόγες. Στην κυριολεξία εξαφανίζονταν μέσα στον αφόρητο ακόμη και για εμάς που βρισκόμαστε σε κάποια απόσταση από τις εστίες της φωτιάς καπνό, για να εμφανιστούν και πάλι στη θάλασσα να πάρουν νερό. Πόσο δύσκολο είναι το έργο αυτών των παιδιών, των πιλότων μας, σκεφτόμουν. Οι λιγοστοί επιβάτες του πλοίου, στην πλειονότητά τους πυροσβέστες, εισήλθαν στην αίθουσα του πλοίου έτσι ώστε να αποφύγουν τον καπνό, ο οποίος είχε πλέον γίνει ιδιαίτερα πυκνός, εμποδίζοντας ακόμη και να αναπνεύσεις. Έπιασα μια γωνιά και βυθίστηκα στις σκέψεις. Δεκάδες ερωτηματικά του τύπου πως και γιατί επέτρεψε η Παναγία να γίνει αυτό; Τι άραγε να έφταιξε και ο καλός Θεός επέτρεψε τέτοια δοκιμασία; Τέτοιες σκέψεις άρχισαν να με βασανίζουν. Μάταια προσπαθούσα να βρω απαντήσεις. Καθώς έφθασα μετά από δύο σχεδόν ώρες στις Καρυές έτρεξα να συναντήσω τον γέροντα Γαβριήλ, τον γέροντα εκείνο ασκητή με το αφοπλιστικό χαμόγελο, την πηγαία καλοσύνη του και προπαντός την σοφία του, που έλαβε ως δώρο από την γλυκειά μας Παναγία για τον επίπονο αγώνα του στη νηστεία και την προσευχή.

Με υποδέχθηκε με ένα πλατύ χαμόγελο! Τον συνάντησα μόνο να καθαρίζει με ένα φτυάρι κάποια χώματα, αγνοώντας για άλλη μια φορά το γεγονός πως υποφέρει από κοίλη... Ήταν ήσυχος παρά το γεγονός που γνώριζε το καταστροφικό έργο της φωτιάς. Κατάλαβε ως άριστος καρδιογνώστης την ανησυχία μου και τα ερωματικά που με απασχολούσαν.   Άρχισε αμέσως με τον μοναδικό τρόπο της σοφίας που διακρίνει τους χαριτωμένους αυτούς γέροντες, που αντιτάσσονται σθεναρά στην δαιμονική λογικοκρατία της εποχής και με το παράδειγμά τους διδάσκουν τον ιδανικό εκείνο τρόπο που σε καθιστούν κοινωνό της κατ’ εξοχήν ζωής, να μου διηγείται ένα περιστατικό από τη ζωή του γέροντα Παϊσίου.

“Κάποιοι πατέρες στην μεγάλη πυρκαγιά του 1990 έτρεξαν στο γέροντα Παΐσιο παρακαλώντας τον να ικετεύσει την Παναγία να παρέμβει και να σβήσει την φωτιά. Εκείνος ευγενικά αρνήθηκε να ανταποκριθεί λέγοντάς τους πως τέτοια χαστούκια ενίοτε χρειάζονται για να μας επαναφέρουν στην ευεργετική εξαίσια σχέση με την γλυκειά μας Μητέρα, την Υπεραγία Θεοτόκο”, μου είπε χαρακτηριστικά. Έμεινα αρκετή ώρα και μιλήσαμε για πολλά πνευματικά κυρίως ζητήματα. Ωστόσο δεν σας κρύβω πως φεύγοντας από το κελί του γέροντα η σκέψη μου βασανιζόταν με το τι είδους “χαστούκι” είναι αυτό και ποιοί άραγε να είναι οι αποδέκτες του; 

Το μεσημέρι έφθασα στην Ιερά Μονή Καρακάλλου, τον τόπο που αναπαύεται συνήθως η ψυχή μου, όταν επισκέπτομαι το Περιβόλι της Παναγίας. Η προτίμησή μου αυτή φυσικά έχει κυρίως να κάνει με τους πολύχρονους πνευματικούς δεσμούς που διατηρώ με τον γέροντα Καθηγούμενο αρχιμ. Φιλόθεο και με πολλά μέλη της εκεί αδελφότητας. Μετά την τακτοποίηση από τον Αρχοντάρη της Μονής, τον πάντοτε πρόθυμο π. Νεκτάριο σε δωμάτιο κατέβηκα στο θυρωρείο να δω και να συζητήσω λίγο με τον π. Θεολόγο. Εκείνη ακριβώς την ώρα αναχωρούσαν με τις ευλογίες και τις κατάλληλες νουθεσίες του γέροντα π. Φιλοθέου τρεις μοναχοί, ο π. Αγάθων, ο π. Λεόντιος και ο π. Κοσμάς για την περιοχή της Μονής Χιλανδαρίου, όπου εμαίνετο η πυρκαγιά. Θα αντικαταστούσαν άλλους πατέρες, τον π. Ιωανίκειο, τον π. Λουκά και το νεαρό Αρτεμά που ήδη βρισκόντουσαν στο μέτωπο της φωτιάς. Όπως έμαθα από τον π. Θεολόγο αλλά και σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχα με τον διοικητή του Αγίου Όρους κ. Αρίστο Κασμίρογλου μοναχοί από όλες τις Ιερές Μονές αλλά και από κελιά και σκήτες συνέβαλαν ουσιαστικά στο επίπονο έργο της κατάσβεσης. Ο διοικητής ακόμη μου εκμυστηρεύτηκε πως το έργο της κατάσβεσης είναι πάρα πολύ δύσκολο, επισημαίνοντας ότι το μέτωπο εκτείνεται σε ακτίνα 8- 10 χιλιομέτρων. Με ενημέρωσε για την παρουσία Σέρβων πυροσβεστών αλλά και για την ευρύτατη κινητοποίηση της κυβέρνησης. Η συζήτησή μας ολοκληρώθηκε λέγοντάς μου. “Μόνο με θαύμα της Παναγίας μας θα σβήσει η φωτιά”! Σ’ αυτό συμφώνησα λέγοντας του «Είθε η Βασίλισσά μας να ανταποκριθεί»…

Οι παρακλήσεις, η λιτανεία και η παρέμβαση της Παναγίας

Το πρωΐ της 11ης Αυγούστου, συνάντησα τον ταπεινό γέροντα Φιλόθεο στο Εξομολογητήριο της Μονής. Μεταξύ των άλλων του εξέθεσα και την αγωνία μου για τον κίνδυνο και την απειλή της φωτιάς. “ Ε, αγαπητέ μου, πολλές φορές αυτά τα μικρά χαστουκάκια μας βοηθούν να ξυπνήσουμε από το λήθαργο και μας επαναφέρουν στην απαραίτητη και αναγκαία σύνδεση με την γλυκυτάτη Παναγία μας, που νοιάζεται νυχθημερόν για τη σωτηρία μας. Είναι ευεργετικά αὐτά τά χαστουκάκια της Παναγίας μας γιατί μας υπενθυμίζουν την αποστολή μας. Τι ήρθαμε να κάνουμε δηλαδή στο Περιβόλι Της”! Αν και ήθελα να τον ρωτήσω περισσότερα, το απέφυγα επειδή κατάλαβα πως έπρεπε να επιστρέψει στο Καθολικό μιας και σε λίγο θα άρχιζε η ενάτη ωδή. Το μεσημέρι του Σαββάτου, ο γέροντας Φιλόθεος κάλεσε όλους τους αδελφούς αλλά και τους προσκυνητές στο Καθολικό. Όπως μας ενημέρωσε ο π. Πρόδρομος θα γινόταν παράκληση στην Παναγία να κάνει το θαύμα και να σβήσει την φωτιά. Την ίδια ώρα σε σκήτες και Ιερές Μονές γίνονταν επίσης ανάλογες ικεσίες και δεήσεις ενώ ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Χιλανδαρίου διακρίνοντας πλέον τον άμεσο κίνδυνο που διέτρεχε η Μονή και διαπιστώνοντας την ανθρώπινη αδυναμία έναντι της πύρινης λαίλαπας προέβη σε λιτανεία της θαυματουργής εικόνας της Παναγίας της Τριχερούσας και του τεμαχίου Τιμίου Ξύλου που φυλάσσεται στην Ιερά Μονή.

Σωτήριο χάδι…

Πολλοί ήταν εκείνοι στην Ιερά Μονή Καρακάλλου που κατά τη διάρκεια της Ιεράς Παράκλησης ένιωσαν το απαλό χάδι της Παναγίας να τους καθησυχάζει και να απομακρύνει κάθε ανησυχία. Η απερίγραπτη αυτή αίσθηση προσέδωσε σ᾽ όλους και κυρίως στον Άγιο Καθηγούμενο μια ηρεμία και μια σιγουριά πλέον πως η παρέμβαση της Υπερμάχου Στρατηγού του Αγίου Όρους και όλης της Ελλάδος δεν θα αργήσει. Οι πατέρες επέστρεψαν στα διακονήματα τους. Τηρώντας την υπόσχεση μου στον μάγειρα της Μονής π. Αρσένιο πήγα και τον βοήθησα στις προετοιμασίες του φαγητού και μετά επέστρεψα στο δωμάτιο να συνεχίσω την ανάγνωση του συγγράμματος του Αγίου Αναστασίου του Γόρδιου... Ασυναίσθητα κοίταξα έξω από το παράθυρο για να δω από που θα έρθουν τα “πυροσβεστικά” της Παναγίας μας. Μία κίνηση που συνήθιζα να κάνω μικρό παιδί όταν ο μακαριστός γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης κατέβαζε την Αγία Κάρα του Οσίου Δαυίδ στο χωριό μου για να σταματήσει η ανομβρία. Τότε σαν πιτσιρικάδες τσακωνόμασταν περί του σημείου που θα εμφανιστούν τα σύννεφα που θα φέρουν την βροχή, που πάντοτε ερχόταν δίνοντας τέλος στο βασανιστήριο της ανομβρίας. Η χαρά μου δεν περιγράφεται όταν είδα από το παράθυρο του δωματίου πως στην πλευρά της Θάσου και της Καβάλας όχι μόνο είχαν αρχίσει να συσσωρεύονται τα πρώτα σύννεφα αλλά φαίνονταν και οι πρώτες αστραπές.

Περιχαρής έτρεξα στον προαύλειο χώρο να αναφέρω πως τα “πυροσβεστικά” της Παναγίας μας φάνηκαν στον ορίζοντα. Στην πύλη συνάντησα τον π. Θεοδόσιο, ο οποίος έδωσε τα κλειδιά του αυτοκινήτου στον π. Παντελεήμονα και τον π. Γεράσιμο που ετοιμάζοντουσαν να μεταβούν στο μέτωπο της φωτιάς για να μοιράσουν με άλλους πατέρες τρόφιμα στους πυροσβέστες και τους στρατιώτες! Τους ξεπροβάδιζε ο πάντοτε χαμογελαστός π. Πρόδρομος. “Ξεχάσατε να πάρετε αδιάβροχα και ομπρέλες” τους είπα με μια παιδική αφέλεια. Χαμογέλασαν και κοίταξαν τον καταγάλανο ουρανό πάνω από τη Μονή Καρακάλλου, νομίζοντας πως αστειεύομαι. Τους διευκρίνησα τότε ότι από το δωμάτιό μου διέκρινα πως έρχεται δυνατό μπουρίνι και πως η Παναγία μας στέλνει τα δικά Της “πυροσβεστικά”... Προσέξτε γιατί θα επιστρέψετε βρεγμένοι, τους είπα καθώς έμπαιναν στον αυτοκίνητο.

Δεν πέρασαν παρά μόνο δύο – τρεις ώρες και επέστρεψαν μαζί με τους υπόλοιπους μοναχούς στην Ιερά Μονή της μετανοίας τους. Τα “πυροσβεστικά” εναέρια μέσα της Παναγίας μας έσβησαν σχεδόν εξ ολοκλήρου την πύρινη λαίλαπα, ανακουφίζοντας τους εκατοντάδες πυροσβέστες, στρατιώτες και εθελοντές από ολη την χώρα που μάχονταν μάταια να την αναχαιτίσουν. Το θαυμαστό είναι ότι η φωτιά δεν πέρασε από τα σημεία που πέρασε η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας μας και   ὁ Τίμιος Σταυρός! Ως τείχος απροσμάχητον και πύργος ασφαλείας έστεκε η μορφή της Πλατυτέρας των ουρανών τρέποντας τις δαιμονιώδεις φλόγες προς τα πίσω.Τούτο το θαυμαστό γεγονός τονίζει άλλωστε στην ανακοίνωσή της η έκτακτη Διπλή Σύναξη που έγινε την Δευτέρα 13 Αυγούστου.

“Παρά την τεράστιαν επιχείρησιν των μέσων της πυροσβεστικής υπηρεσίας, του στρατού, των Αγιορειτών πατέρων και πολλών εθελοντών προερχομένων εκ της ημεδαπής και εξ ομοδόξων χωρών, πανθομολογουμένως η δύναμις και η βοήθεια του Τιμίου Σταυρού και της Υπεραγίας Θεοτόκου, της προστάτιδος του Ιερού ημών Τόπου, ήσαν εκείνα που έφεραν αισίαν έκβασιν στον επώδυνον αυτόν πειρασμόν. Η έντονη βροχόπτωσι το βράδυ του Σαββάτου στον τόπον της πυρκαϊάς ήτο απάντησι στις έντονες δεήσεις των Πατέρων του Αγίου Όρους και πολλών πιστών, και μία αμοιβή στον κόπον και τις απέλπιδες προσπάθειες των πυροσβεστικών μέσων”.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της Κυριακής οι Αγιορείτες πατέρες ανέπεμπαν φανερά συγκινημένοι ευχαριστήριες δεήσεις στην Αγία Θεοτόκο, κάτι που έπραξαν και οι συμμετέχοντες πατέρες στη Διπλή Σύναξη τη Δευτέρα.

Διπλό θαύμα!

Κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης τους ωστόσο, υπήρξε λόγω του δυνατού αέρα αναζωπύρωση της φωτιάς, κάτι που έκανε τους εναπομείναντες φύλακες πυροσβέστες να ζητήσουν άμεσα από την Ιερά Κοινότητα να στείλει ξυλοκόπους για να κατασκευάσουν νέα ζώνη πυρασφάλειας! Οι ξυλοκόποι όμως , όπως και οι περισσότερες πυροσβεστικές δυνάμεις είχαν εξέλθει του Αγίου Όρους για να μεταβούν στις οικογένειές τους λόγω του Δεκαπενταύγουστου. Την ώρα εκείνη της αναζωπύρωσης βρισκόμουν για προσκύνημα στην Τιμία Ζώνη της Παναγίας μας στην Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου. Καθώς έμπαινα στο μοναστήρι είδα κάποιους πατέρες να ετοιμάζονται να μεταβούν στην φωτιά. Από το Βατοπαίδι, όπως αργότερα πληροφορήθηκα είχε πάρει μέρος στην κατάσβεση μεγάλος αριθμός πατέρων. Πίστευα πως μεταβαίνουν απλά για φύλαξη και οχι για κατάσβεση. Μέσα σε λίγα λεπτά και ενώ τίποτε δεν πρόδιδε πως θα βρέξει, τα “πυροσβεστικά” μέσα της Παναγίας μας επανήλθαν. Έπιασε ξαφνικό δυνατό μπουρίνι που έσβησε και την τελευταία εστία φωτιάς δίδοντας τέλος στην αγωνία των αγιορειτών πατέρων που πλέον μιλούσαν για διπλό θαύμα.

Η δοκιμασία και τα ουράνια μηνύματα

Τα ολοφάνερα αυτά θαύματα της Παναγίας μας με τα οποία δόθηκε τέλος στη δοκιμασία συζητούνταν ευρέως… Δεν σας κρύβω πως είχα λησμονήσει πλέον τα ερωτήματα και τις απορίες περί του τι σήμαινε άραγε αυτό το «χαστουκάκι» της Παναγίας και πως ερμηνευόταν η ταχεία ανταπόκρισή Της, στο αίτημα μοναχών και πιστών; Μου αρκούσε το θαύμα Της… Το απόγευμα της Δευτέρας χτύπησε το φορητό τηλέφωνό μου. «Πως πάει το προσκύνημα; Πόνεσες λίγο από το χαστουκάκι της Βασίλισσας;» Στην τηλεφωνική γραμμή ήταν ο γέροντας ασκητής από το Παγγαίο όρος. Με ενθουσιασμό άρχισα τότε να του εξιστορώ το διπλό θαύμα. Εκείνος μ’ άκουγε υπομονετικά χωρίς να μιλά. Όταν ολοκλήρωσα την πολυλογία μου είπε: « Πολλοί είναι οι αποδέκτες του μηνύματος της Αγίας Θεοτόκου. Το χαστουκάκι της, απευθυνόταν πρώτα- πρώτα στους κατοίκους της Ουρανούπολης, οι οποίοι βρέθηκαν στο στόχαστρο του μιαρού Σατάν, που προσπάθησε να τους καταπιεί με τις πύρινες φλόγες, όταν η Παναγία μας τους άφησε λίγο μακράν της προστασίας Της. Είναι πολύ στεναχωρημένη γιατί την πύλη Της προς το Περιβόλι Της, την όμορφη Ουρανούπολη, την μετέτρεψαν σε τουριστικό θέρετρο και κοινό παζάρι. Πρέπει τάχιστα να κατανοήσουν πως η πόλη τους οφείλει να λειτουργεί ως περιγράφεται από το όνομά της και να επιδεικνύει τον δέοντα σεβασμό ως Ουρανούπολη στην Πλατυτέρα των Ουρανών!

Στους αποδέκτες της δοκιμασίας αυτής συγκαταλέγονται και οι πατέρες στο αγιώνυμο Όρος. Αποτελεί κοινή πεποίθηση πως συνεχίζουν να βρίσκονται πολλοί εξ αυτών παγιδευμένοι και εγκλωβισμένοι σε φαρισαϊκά δίκτυα μιας υποκριτικής τυπικότητας αποδεχόμενοι εμμέσως την λογική των πραγμάτων, η οποία όμως είναι παντελώς ξένη στην πορεία προς τον ουρανό. Τώρα λοιπόν που γι’ αυτούς αρχίζει η νηστεία του Δεκαπενταύγουστου είναι μοναδική ευκαιρία να αναθεωρήσουν πολλά απ’ αυτά που τους εγκλωβίζουν στα γήϊνα και να φροντίσουν να απευθύνονται στην Μητέρα του Φωτός, όπως ακριβώς έκαναν όταν βρέθηκαν απέναντι στον κίνδυνο της φωτιάς. Γνήσια σχέση μάνας και παιδιού θέλει η Παναγία μας, κατάλαβες;»

Ναι γέροντα! απάντησα. «Το χαστουκάκι της Παναγίας μας –συνέχισε-απευθυνόταν και στην ελληνική κυβέρνηση και κυρίως προς τον πρωθυπουργό. Κι αυτό γιατί όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας επικαλέστηκε τη βοήθεια του Θεού. Με προσωπική εντολή του πρωθυπουργού δεν ενισχύθηκαν οι δυνάμεις πυρόσβεσης που αποσκοπούσαν να απομακρύνουν τους φόβους για τις συνέπειες μιας ευρείας επικείμενης καταστροφής; Αποδείχθηκε ωστόσο πως ήταν ανήμπορες να ανταπεξέλθουν στο εγχείρημα της κατάσβεσης, όπως ανήμπορη είναι και η ίδια η ελληνική κυβέρνηση να ανταπεξέλθει στην αντιμετώπιση της κρίσης που μαστίζει την χώρα εάν δεν παρέμβει η φυλάττουσσα το γένος και το Έθνος των Ελλήνων. Ο ουρανός απεχθάνεται την υποκρισία. Η Παναγία μας έδειξε περίτρανα πως η κατάσβεση της μεγάλης κρίσης θα έρθει μόνο εξ ουρανού και όχι από τη Δύση… Δεν μπορεί λοιπόν καλέ μου πρωθυπουργέ από τη μια να επικαλούμαστε το Θεό και από την άλλη να γινόμαστε διώκτες αυτών που Εκείνος ορίζει, επειδή κάποιοι αιμοσταγείς σατανόπληκτοι μυστικών στοών και λεσχών το θέλουν… Μπορεί αυτοί να φαίνονται πως κινούν τα νήματα της εξουσίας αλλά πλανώνται πλάνην οικτράν γιατί η Παναγία μας έδειξε με το διπλό θαύμα, το οποίο καλό είναι να κουβαλάς στις αποσκευές σου πως το χωράφι που λέγεται πλανήτης γη είναι μόνο δικό Του και όχι των κακών γεωργών που το λυμαίνονται… Μείνε πατριώτης και Ορθόδοξος για να καταστείς άξιος σε γη και ουρανό. Η κρίση καλέ μου πρωθυπουργέ είναι πνευματική πρωτίστως και όχι οικονομική».

Καλέ μου γέροντα δεν απευθυνόταν και σε μας το “χαστούκι” της Παναγίας μας; τον ρώτησα αυθόρμητα. Χαμογέλασε παροτρύνοντας μου να ξανασκεφτώ τα όσα ε ιπε γιατί το μήνυμα μπορεί να είχε ειδικούς αποδέκτες εκ πρώτης όψεως αλλά η Παναγιά μας με τον εξαίσιο τρόπο των αξιοθαύμαστων παρεμβάσεων Της απευθύνεται πάντοτε σ’ όλους μας. Είθε η Αγία Θεοτόκος να μας σκέπει και να ανοίγει την οδό της σωτηρίας προς δόξαν του Μονογενούς Υιού Της, Σωτήρος και Θεού ημών Ιησού Χριστού. Αμήν

 

Ένας δούλος Κυρίου

Συντάκτης: ΕΝΑΣ ΔΟΥΛΟΣ ΚΥΡΙΟΥ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2012