ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ (Ματθ. 21, 33-42)

,

Ερωτά ο Ιησούς τους Ιουδαίους :
Όταν ούν έλθει ο κύριος του αμπελώνος,τί ποιήσει τοίς γεωργοίς εκείνοις;
 Και αυτοί του απαντούν το αυτονόητο: 

"Κακούς κακώς απολέσει αυτούς, καί τόν αμπελώνα εκδώσεται άλλοις γεωργοίς,οίτινες αποδόσουσιν αυτώ τούς καρπούς έν τοίς καιροίς αυτών".

Όμως αυτό που δεν γνώριζαν όλοι αυτοί οι Ιουδαίοι,είναι πως ο Χριστός,λέγοντας αυτήν την παραβολή,αυτούς θεωρούσε ώς κακούς γεωργούς.

         Την παραβολή του αμπελώνα η των κακών γεωργών την είπε ο Κύριος, αγαπητοί μου αδελφοί, στα Ιεροσόλυμα απευθυνόμενος προς τους πνευματικούς άρχοντες του λαού, λίγες μέρες πριν από το εκούσιο Πάθος του, τότε που εκείνοι αμφισβήτησαν τη θεία Του εξουσία. Όταν έδιωξε τους εμπόρους από το ναό, οι γραμματείς και οι φαρισαίοι πειραγμένοι τον ρώτησαν: «εν ποία εξουσία ταύτα ποιείς;», με ποιά εξουσία τα κάνεις αυτά; Τότε ο Ιησούς είπε την παραβολή του αμπελώνα που ακούσαμε σήμερα. Το νόημά της είναι η στάση που πήραν οι Εβραίοι απέναντι στο Θεό, αντί για όλα τα προνόμια, με τα οποία τιμήθηκε το ιουδαϊκό γένος.

       Το αμπέλι είναι ο ιουδαϊκός λαός, καθώς είναι γραμμένο στον Προφήτη Ησαΐα, ότι «ο αμπελών Κυρίου Σαβαώθ οίκος Ισραήλ». Αυτό το αμπέλι ο Θεός, σαν καλός νοικοκύρης, το πήρε από την Αίγυπτο και το φύτεψε στη γη της επαγγελίας, δηλαδή την Παλαιστίνη. Ύστερα το παρέδωσε στους γεωργούς κι έφυγε σε μακρινό τόπο. Οι γεωργοί, είναι οι ποιμένες του λαού, οι θρησκευτικοί αλλά και οι πολιτικοί ηγέτες του Ισραήλ αλλά και κάθε λαού. Γιατί βέβαια η παραβολή δεν λέγεται μόνο για τους Εβραίους, αλλά έχει μια γενικώτερη εφαρμογή.

      Όταν ήρθε ο καιρός και το αμπέλι έδωσε καρπό, ο νοικοκύρης έστειλε τους υπηρέτες του, για να πάρουν τα δικαιώματά του. Αλλά οι γεωργοί τους κακομεταχειρίστηκαν˙ τους έδειραν, τους πήραν με τις πέτρες και τους σκότωσαν. Ο νοικοκύρης έστειλε άλλους υπηρέτες και οι γεωργοί έκαμαν και σ’ αυτούς τα ίδια. Στο τέλος ο νοικοκύρης έστειλε το γιο του με τη σκέψη πως οι γεωργοί θα ντρέπονταν και θα φέρονταν καλύτερα. Όταν οι γεωργοί είδαν το γιο, σκέφτηκαν και είπαν: «Αυτός είναι ο κληρονόμος, ελάτε να τον σκοτώσουμε και να πάρουμε την κληρονομιά».

      Τον έβγαλαν λοιπόν έξω από το αμπέλι και τον σκότωσαν.Εδώ τέλειωσε η παραβολή, και ο Χριστός ρώτησε εκείνους που τον άκουαν: «Όταν θάρθει ο νοικοκύρης, τι θα κάμει τους γεωργούς εκείνους;». Εκείνοι που άκουσαν την παραβολή απάντησαν: «Σαν κακούς θα τους τιμωρήσει όπως πρέπει, και θα νοικιάσει το αμπέλι σ’ άλλους γεωργούς».

       Οι Ιουδαίοι κατάλαβαν τι τους έλεγε, αλλά δεν μπόρεσαν να μη πουν την αλήθεια: παραδέχτηκαν μόνοι τους πως τους άξιζε να τιμωρηθούν. Ο γιος του νοικοκύρη είναι ο Κύριος που οι άρχοντες του λαού πήραν την απόφαση, τον έβγαλαν έξω από την πόλη και τον σταύρωσαν στο Γολγοθά.

      Όταν ο θείος διδάσκαλος είπε την παραβολή του αμπελώνα, κατέληξε στα τελευταία λόγια της σημερινής ευαγγελικής περικοπής:«λίθον ον απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες, ούτος εγενήθη εις κεφαλήν γωνίας», πέτρα που την περιφρόνησαν οι οικοδόμοι, αυτή έγινε αγκωνάρι. Ο ψαλμικός αυτός στίχος είναι προφητικός λόγος, που βρήκε και βρίσκει την εκπλήρωσή του στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, σαν μια ακόμα απόδειξη από τις θείες Γραφές ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της Εκκλησίας και ενώνει και δένει τους τοίχους μεταξύ τους. Δηλαδή, τους λαούς που συγκροτούν την Εκκλησία, εκείνους που προέρχονται από τους Εβραίους και εκείνους που προέρχονται από τους εθνικούς.

     Αυτό τον ακρογωνιαίο λίθο οι οικοδόμοι του ιουδαϊκού λαού τον περιφρόνησαν και τον έκριναν πως ήταν ακατάλληλος και άχρηστος για την οικοδομή της συναγωγής˙ όμως αυτός τώρα είναι η πρώτη πέτρα στην οικοδομή της Εκκλησίας, η «πέτρα της πίστεως». Η Εκκλησία είναι το έργο του Θεού, η πρώτη από τα έργα του γι’ αυτό και τη θαυμάζουμε: «παρά Κυρίου εγένετο αύτη και έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών». Η Εκκλησία δεν είναι ανθρώπινο έργο και για την τελειότητα και για την αιωνιότητά της˙ είναι η θεία οικοδομή, στην οποία «λίθος εις κεφαλήν γωνίας» είναι ο Ιησούς Χριστός. Επάνω σ’ συτή την πέτρα, όπως γράφει ο Απόστολος Πέτρος, είμαστε χτισμένοι όλοι εμείς, που σαν ζωντανές πέτρες συγκροτούμε τον πνευματικό οίκο του Θεού, δηλαδή την Εκκλησία.

     Είπαμε ότι οι οικοδόμοι του ιουδαϊκού λαούπεριφρόνησαν τον Χριστό και τον έκριναν ακατάλληλο, όμως και σήμερα ο ακρογωνιαίος λίθος της Εκκλησίας Ιησούς Χριστός αποδοκιμάζεται από τους σύγχρονους χριστιανούς και μη, ώστε να είναι και σήμερα «σημείον αντιλεγόμενον» και «λίθος προσκόμματος». Η αναταραχή που επικρατεί σήμερα στον κόσμο και η ακαταστασία στις κοινωνίες των ανθρώπων είναι σημάδια της αποδοκιμασίας του Ιησού Χριστού από τους οικοδόμους του πολιτισμού. Μια οργανωμένη εκστρατεία της αθεΐας σ’ όλο τον κόσμο, αλλά ιδιαίτερα στην Ευρώπη και στον τόπο μας ξεσήκωσε πόλεμο εναντίον της Εκκλησίας και του Χριστού. Το τραγικό και πιο οδυνηρό είναι ότι όλοι σχεδόν οι σύγχρονοι εχθροί του Χριστού και πολέμιοι της Εκκλησίας είναι χθεσινά παιδιά της, δηλ. αποστάτες που βγήκαν απ’ αυτήν.

      Αγαπητοί μου αδελφοί, και η ιστορία του ιουδαϊκού λαού και η ζωή της Εκκλησίας και η μέχρι τώρα ιστορία του κόσμου μαρτυρούν και βεβαιώνουν πως ο Ιησούς Χριστός, έξω από κάθε αντίδραση και πολεμική εναντίον του, είναι πάντα ο λίθος που κείται «εις κεφαλήν γωνίας».   Αμήν.