Κυριακή B΄Λουκά – «Η Χριστιανική τελειότητα»Αρχιμ. Καλλίνικος Νικολάου

Λουκ. στ΄31-36

«Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ»

  Οἱ πιστοί ἀποτελοῦν μία κοινωνία, εἶναι ὁ λαός τοῦ Θεοῦ. Οἰ ἄνθρωποι πού ζοῦν σύμφωνα μέ τόν τρόπο πού θέλει ὁ Θεός. Ὁ Κύριός μας ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἦλθε στήν γῆ καί ἔγινε ἄνθρωπος γιά νά μᾶς δείξει μέ λόγια καί ἔργα πῶς ὁ Θεός θέλει νά ζοῦμε. Στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα καθορίζονται οἱ σχέσεις τῶν πιστῶν ὄχι μόνο μεταξύ τους, ἀλλά μέ ὅλους τούς ἀνθρώπους, πιστούς καί ἀπίστους. Τό θέλημα τοῦ Θεοῦ γιά τόν τρόπο τῆς ζωῆς μας καί τῆς συμπεριφορᾶς μας δίνεται μέ τρεῖς νόμους τούς ὁποίους ὀφείλουν οἱ πιστοί νά τηροῦν. Ὅταν τηροῦνται οἱ νόμοι αὐτοί τῆς νέας κοινωνίας πού ἐμπνέεται ἀπό τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ τότε ὁ πιστός ἀποδεικνύεται «υἱός τοῦ ὑψίστου» παιδί Θεοῦ.

  1) Ὁ πρῶτος νόμος τῆς νέας κοινωνίας εἶναι ὁ νόμος τῆς δικαιοσύνης «Νά φέρεσθε πρός τούς ἄλλους ὅπως θά θέλατε νά φερθοῦν σέ ἐσᾶς». Στήν κοινωνία μας πολλές φορές ἀνατρέπεται ὁ νόμος αὐτός. Οἱ ἄνθρωποι ἀξιώνουν ἀπό τούς ἄλλους νά τούς σέβονται, νά τούς συμπεριφέρονται μέ εὐγένεια, νά μήν τούς κακομεταχιερίζονται, νά τούς ἀγαποῦν, νά μήν τούς ἀδικοῦν, νά τούς ἀναγνωρίζουν αὐτό πού εἶναι. Δυσαρεστοῦνται καί ἀγανακτοῦν ὅταν συναντήσουν τήν ἀδικία, τό θράσος, τό μῖσος, τήν ἰδιοτέλεια, τήν κακή συμπεριφορά. Ὁ πιστός ὀφείλει πρός ὅλους νά συμπεριφέρεται δίκαια. Τό κριτήριο τῆς δίκαιας συμπεριφοράς συνοψίζεται ἐπιγραμματικά στό λόγο τοῦ Κυρίου μας: «Νά φέρεσθαι πρός τούς ἄλλους, ὅπως θά θέλατε νά φερθοῦν οἱ ἄλλοι σέ σᾶς».

Ζητᾶς ἀγάπη; Ἀγάπησε κι ἐσύ. Ἀγανακτεῖς στήν ἀδικία; Μήν ἀδικεῖς. Ἀναγνωρίζεις στόν ἑαυτό σου ἐλαφρυντικά γιά τά λάθη καί τόν συγχωρεῖς; Ἀναγνώρισε καί στόν ἄλλον τά ἴδια ἐλαφρυντικά. Ἀπαιτεῖς σεβασμό; Nά σέβεσαι πρῶτα ἐσύ τούς ἄλλους.

  2. Ὁ δεύτερος νόμος τῆς πνευματικῆς ζωῆς εἶναι ὁ νόμος τῆς προσφορᾶς.

 Τό φάσμα τῶν ἀνθρωπίνων σχέσεων στηρίζεται συνήθως στόν νόμο τοῦ «δοῦναι καί λαβεῖν». Δίνω καί παίρνω. Προσφέρω καί δέχομαι. Γιά τόν πιστό ὁ νόμος αὐτός θεωρεῖται ἀπό τόν Θεό ὡς ἀτελής. Ἡ τελειότητα τοῦ χριστιανοῦ φαίνεται στό ὅτι τίς σχέσεις του τίς ρυθμίζει ὁ νόμος τῆς προσφορᾶς. Δίνει χωρίς νά ἀποβλέπει στήν ἀνταπόδοση τῶν ἴσων. Μάλιστα δέν προσφέρει χωρίς νά ἐλπίζει ὅτι θά λάβει πίσω τήν προσφορά του.

  Ὁ Κύριος μας αὐτό τόν νόμο τόν παρουσίασε μέ τό παράδειγμα τοῦ δανεισμοῦ καί τῆς ἀγάπης. Ἀλλά θά πρέπει νά καταλάβουμε ὅτι ἀναφέρεται σ’ ὅλο τό εὕρος τῶν ἀνθρωπίνων σχέσεων. Ὁ πιστός ἀγαπᾶ ἔστω κι ἄν δέν ἀγαπᾶται. Βοηθᾶ κι αὐτούς πού δέν μποροῦν ἤ πού δέν εἶναι διατεθιμένοι νά τόν βοηθήσουν. Συγχωρεῖ κι αὐτούς πού δέν τόν συγχωροῦν.

  Παράδειγμα αὐτῆς τῆς συμπεριφορᾶς εἶναι ὁ Θεός. Ὁ Θεός πού εὐεργετεῖ ἀνεξαιρέτως ὅλους τούς ἀνθρώπους, ἀκόμη καί τούς ἀχαρίστους καί πονηρούς. Αὐτός ἀνατέλει τόν ἥλιον ἐπί δικαίους καί ἀδίκους. Ἡ προσφορά τοῦ Θεοῦ βεβαίως δέν περιορίζεται μόνο σέ φυσικά καί ὑλικά ἀγαθά ἀλλά ἐπεκτείνεται καί στά πνευματικά. Χωρίς αὐτά φανερώνεται ἡ ἀγάπη καί ἡ φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ. Τήν χάρη του καί τήν εὐλογία του τήν προσφέρει ἀφειδώλευτα σ’ ὅλους ἀνεξαιρέτως τούς ἀνθρώπους. Ὅλους τούς δέχεται, τούς ἀγαπᾶ, τούς συγχωρεῖ. Γιά ὅλους ἔχει ἑτοιμάσει τήν Βασιλεία του.

  Ἔτσι καί ὁ χριστιανός ἀγαπᾶ ὅλους κι εἶναι εὐεργετικός πρός ὅλους ἀκόμη καί σ’ ἐκείνους πού διάκεινται ἐχθρικῶς ἀπέναντί του.

  3. Καί τό τρίτο, εἶναι ὁ νόμος τῆς εὐσπλαγχνίας. Νά εἶσθε φιλεύσπλαγχνοι καθώς καί ὁ πατέρας σας εἶναι φιλεύσπλαγχνος.

  Ἡ εὐσπλαχνία ἀποτελεῖ μία ἀκόμη ἀπόδειξη καί προϋπόθεση τῆς τελειότητος στήν ὁποία πρέπει νά φθάσουν οἱ πιστοί μέσα στήν Ἐκκλησία. Εἶναι ἀπαίτηση τοῦ Κυρίου. Ἡ εὐσπλαγχνία εἶναι οὐσιαστικός ὅρος γιά νά εἰσέλθει κανείς στήν Βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Εἶναι ἡ στοργή πού εἶχε ὁ καλός Σαμαρείτης γιά τόν πλησίον, γιά τόν δυστυχισμένο πού συνάντησε στό δρόμο του. Τήν ἴδια στοργή, τό ἴδιο ἔλεος, ὀφείλει νά ἔχει ὁ πιστός πρός ὅλους ἀκόμη καί πρός ἐκείνους πού τόν ἔβλαψαν. Ὁ πιστός εἶναι εὔσπλαχνος, διότι αἰσθάνεται τήν εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦ πού τόν ἐλέησε. Αὐτή τήν εὐσπλαχνία ὀφείλει νά τήν δείχνει ὁ Χριστιανός μέ τήν συνείδηση ὅτι τήν ἐπιδεικνύει στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ.

Ἡ εὐσπλαχνία εἶναι ὁ ἀντίποδας τῆς εὐσπλαχνίας πού ἐπικρατοῦσε στόν εἰδωλολατρικό κόσμο ἕνεκα τῆς ὁποία ἐξαπελύθη ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό ὁ χριστιανός ὀφείλει νά ἀγαπᾶ, νά ἔχει σύμπνοια στήν καρδιά του. Δέν πρέπει νά κλείνει τήν καρδιά στόν ἀδελφό πού βρίσκεται σέ ἀνάγκη. Ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης μᾶς ὑπενθυμίζει ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μένει μόνο σ’ αὐτούς πού εἶναι εὔσπλαχνοι (Α΄ Ἰωάννου γ΄17).

  Οἱ τρεῖς αὐτοί νόμοι γιά τούς ὁποίους ἐκάναμε λόγο σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶναι ἀναγκαίο περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλη ἐποχή στήν κοινωνία μας. Αὐτήν τήν κοινωνία πού τήν ἔχει φθείρει ἡ ἀδικία, τό συμφέρον, ἡ πλεονεξία, ἡ ἀστοργία.

  Ὅλοι κάποτε θά πληγωθήκαμε ἀπό ἀνάλογες συμπεριφορές. Ἄν λάβουμε ὑπ’ ὅψιν μας ὅτι χωρίς αὐτούς δέν μποροῦμε νά θεωρούμαστε τέλειοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ τότε ἀντιλαμβανόμαστε ἀκόμη περισσότερο τήν ἀναγκαιότητα τους.

  Μήν λησμονοῦμε στήν ζωή μας ὅτι ὁ Θεός μᾶς θέλει Δίκαιους, μέ πνεῦμα προσφορᾶς καί θυσίας, εὐσπλαχνικούς. Καί οἱ τρεῖς αὐτές ἰδιότητες καταλήγουν στήν ἀναγνώρισή μας ἀπό τόν Θεό. Μᾶς ἀναγνωρίζει ὡς παιδιά του.

  Ἄς ἀγωνισθοῦμε ὅλοι νά κατακτήσουμε αὐτό τόν τίτλο. Καί θά τόν ἀποκτήσουμε μέ τήν ἀρετή, τήν ὑπακοή καί τήν ὑπομονή μας εὐχόμενος σέ ὅλους νά τά ἔχετε πλούσια στήν ζωή σας.

Αρχιμ. Καλλίνικος Νικολάου, Ι.Μ. Καισαριανής